The Genius Loci

Τι χορδές? Τι κλειδιά? Τι εννοείς "λύνονται"? Γύρω από τα post των κλειδιών?

:o :o :o

Justin λέγεται. ;) Υπάρχουν και άλλα κομμάτια που σολάρει πάντως. ;)

Υπάρχουν αρκετά μαθήματα online για κολλήσεις. Για την περίπτωση που αναφέρεις, κάνεις tin τα καλώδια πριν τα κολλήσεις? Δηλαδή, τα περνάς ένα ελαφρό στρώμα κόλλησης "στον αέρα", στο σημείο του καλωδίου που θα γίνει τελικά η κόλληση? Για δοκίμασέ το. ;) Επίσης, η επιφάνεια εκτός από "σαγρέ" πρέπει να είναι και ζεστή... αλλά όχι υπερβολικά για να μην κάψεις το pot. Ωστόσο τα pots λόγω μεγάλης επιφάνειας γενικά δρουν σαν heat sink και μερικές φορές είναι δύσκολο να ζεσταθούν αρκετά. Ανάλογα και με το κολλητήρι βέβαια.

Πιθανώς θα έπρεπε, αλλά δεν θυμάμαι δυστυχώς τις Encore, οπότε δεν ξέρω να σου πω πόσο "αξίζει" να αναβαθμίσεις μια τέτοια κιθάρα. Για 300-400 ευρώ πάντως, οι επιλογές είναι δύο: 1) Ή αναβαθμίζεις την κιθάρα σου με μαγνήτες/ηλεκτρικά, γέφυρα, κλειδιά και ένα setup που ίσως χρειάζεται να περιλαμβάνει και αλλαγή τάστων ή fret dress. 2) Κοιτάζεις για κάποια μεταχειρισμένη, της κατηγορίας τιμής των 500-600 ευρώ καινούργια. Η συμβουλή μου θα ήταν, αν τα τάστα στην κιθάρα σου είναι σε καλή κατάσταση ΚΑΙ σε βολεύει παικτικά, να προχωρήσεις στην πρώτη επιλογή. Αλλιώς στη δεύτερη. :)

Πολύ ωραία, ειλικρινά, η συζήτησή σας, εκτός θέματος πάντως. Το κόλλημα και ο φανατισμός δεν συνδέονται με το πολύ ή το λίγο, το φτηνό ή το ακριβό gear. Δεν έχουν καν να κάνουν με την αξία του προϊόντος, αλλά βέβαια βοηθάει αν κάνει τη δουλειά του. ;) Παρεμπιπτόντως το παράδειγμα της Εύης με τις θρησκείες/φιλοσοφίες (Εύη, να τις προσέχεις αυτές τις δύο κοπέλες, νομίζω δεν έχουν καλό σκοπό...), δεν διαφέρει κατά τη γνώμη μου, στα πλαίσια της κοινωνιολογικής μελέτης με αυτό που εξετάζει το παρόν νήμα. Γιατί και εδώ έχουμε μια μορφή (α) φετίχ, τοτέμ ή όπως αλλιώς θέλετε να το πείτε και (β) έχουμε (συχνά) το φαινόμενο που παρατηρείται σε πολλές θρησκείες, δηλ. τη δυναμική μετατροπή μιας ιδέας αρχικά για γέλια, σε ατράνταχτο θεσμό. Το μόνο που χρειάζεται είναι να βρεθεί ο ΠΡΩΤΟΣ οπαδός. Μετά τα πράγματα είναι αρκετά απλούστερα, και κινούνται με γεωμετρική πρόοδο. Η μόνη διαφορά ανάμεσα στη θρησκεία της Ιπτάμενης Κατσαρόλας (για όσους διαβάζουν SciFi) και στις (σήμερα) διαδεδομένες θρησκείες, είναι πως οι τελευταίες ενεργοποιούν ευαίσθητες συναισθηματικά, ψυχολογικά και κοινωνικά χορδές της ανθρώπινης φύσης. Να υπενθυμίσω, επειδή ειπώθηκε μερικές σελίδες πριν, ότι οι ομάδες ΔΕΝ αποτελούνται από άτομα. Αποτελούνται από ΜΕΛΗ της ομάδας. Όταν εισέρχεσαι σε μια ομάδα, η πρώτη (ασυνείδητη ή μη) απόφαση που παίρνεις, είναι να αφήσεις το μέγιστο ποσοστό της ατομικότητάς σου έξω από την πόρτα. ;)

Ρε σεις, ξεκολήστε με το βιντατζιλίκι και την νεκρολαγνεία πια! ;D ;D ;D Μια χαρά ήταν και η εκτέλεση και το σόλο και όλα. Και κάτι που ίσως ξεχνάτε: ακούσατε ΈΝΑ κομμάτι, ξεκομμένο από το υπόλοιπο setlist. Στο συγκεκριμένο σημείο της συναυλίας, έχοντας ακούσει και άλλα πριν και μετά, βάζω στοίχημα ότι μια χαρά θα σας καθόταν τα 6+ λεπτά με 2λεπτο σόλο. ;)

Μεγαλύτερη απ'όσο ίσως φαντάζεσαι. ;) ;)

Η κοπελιά τα σπάει. Ταίλως. Όσο για τον Ντερίκο, είναι φοβερός παικταράς (και φαίνεται νομίζω...). Όχι δηλαδή ότι η υπόλοιπη μπάντα υστερεί...

Για τις Tele ειδικά προσυπογράφω. ;)

Καταλαβαίνω τι λες. Υπάρχει όντως κόσμος που δεν τον ενοχλεί να τον επισκέπτονται/τηλεφωνούν/πιάνουν κουβέντα στο λεωφορείο/σταματάνε στο δρόμο κάθε τόσο διάφοροι Μάρτυρες του Ιεχωβά/Παλαιοημερολογίτες/Χάρε Κρίσνα/Σαϊεντολόγοι και λοιποί τέτοιοι, που θέλουν βρε αδελφέ να μοιραστούν την Αλήθεια μαζί μας. Cool. More power to you.

Αυτό είναι που δεν "πιάνουν" μερικοί! ;) Ακόμα και ιδιότητες μιας κιθάρας με απειροελάχιστη "εργαστηριακά" επίδραση, πάνω στο παίξιμο, μπορούν να σε κάνουν να παίζεις και να ακούγεσαι καλύτερα. Και αυτός είναι, ένας τουλάχιστον από τους λόγους του να επιλέξει κάποιος μια "ακριβότερη" κιθάρα, μερικές φορές. ;)

Πρόσεξε, δεν εννοώ σαν αίσθηση μόνο, π.χ. στο αριστερό χέρι. Για μένα ας πούμε, διαφορετική ατάκα έχει μια Tele με swamp ash σώμα απ'ότι μία με alder, κι'ας έχουν το ίδιο βάρος και όλα τα άλλα ίδια. Πιθανότατα είναι ο τρόπος που δονείται το ξύλο (λόγω των νερών?) ή η σχετική πυκνότητα... δεν μπορώ να το απαντήσω επιστημονικά αλλά ούτε και με ενδιαφέρει ιδιαίτερα.

Όχι ρε πστ μου... :-\ Φίλοσ. Οι θρησκευτικές συζητήσεις απαγορεύονται στο Noiz. Ευχαριστώ. :P

Φίλε Ηλία, αν και προφανώς στα πλαίσια της δράσης του marketing, η χειραγώγηση των καταναλωτών είναι ο πρωταρχικός στόχος, νομίζω ότι, τουλάχιστον στα fora, δεν το... πολυχρειαζόμαστε! Ο (αρχικός, συνήθως) ενθουσιασμός για την απόκτηση gear μετατρέπεται μέσω της συζήτησης σε "ιερή υποχρέωση" να το υπερασπίσουμε και/ή διαφημίσουμε. Καταρχήν δεν είναι κακό να δηλώνεις τον ενθουσιασμό σου για κάτι που σε κάνει καλύτερο μουσικό ή, στην τελική, σου φτιάχνει τη μέρα ρε παιδί μου! Όμως, δες: ο SF παλιότερα κατάφερε να δημιουργήσει άθελά του "Vox Tonelab Cult" μέσα στο Noiz! Δηλώνω ένοχος, γιατί φαίνεται ότι επηρέασα πολλούς ανοίγοντας ένα θέμα/review για την M13. Πριν λίγο καιρό ήταν πολύ ενεργό ένα thread για τα modelling μηχανάκια της Digitech. Και ούτω καθεξής. Παλιότερα, ανάλογες περιπτώσεις είχαμε με κιθάρες της Rockinger, τη σειρά Classic Player της 7ender, και πολλά άλλα που βαριέμαι να ψάχνω τώρα. Αναμφίβολα οι "μόδες" περνάνε, άλλες πιο σύντομα, άλλες αργότερα. Θα ήταν ενδιαφέρον να σκεφτούμε ότι υπάρχουν δεκάδες εταιρικά fora κατασκευαστών gear, όπου οι συμμετέχοντες, πολλές φορές, δεν κάνουν τίποτα περισσότερο από το να αλληλοσυγχαίρονται και να υπερηφανεύονται για την συγκεκριμένη επιλογή τους! Εκεί είναι το ανάλογο του "συλλόγου φιλάθλων" (=οπαδών).

Σύνδεσε την παραπάνω σκέψη σου με πρόσφατο θέμα σχετικά με εναλλακτικά pickguard για Strat... και βρες και έναν τρόπο να αλλάζουμε γέφυρες... θα πλουτίσουμε μάγκα (η πρώτη πραγματική κιθάρα Lego). :P :P :P ;D ;D ;D ;D Conceived and implemented by Noiz.gr ®, protected by copyright laws and mean people. 8)

+1 Tort pickguards rule. 8)

Πάντοτε ήταν πεποίθησή μου ότι δεν αγοράζεις διπλό σε SC μέγεθος για να έχεις "ήχο διπλού". Οι Barden βέβαια (και κάποιοι του παππού Lawrence) είναι άλλη υπόθεση, καθώς "πείθουν" πολύ περισσότερο για μονοί (με το δικό τους "ιδίωμα"). Ανάλογη περίπτωση (παρεξήγησης) είναι και μαγνήτες σαν τους Μ-Series του Anderson, που ΔΕΝ είναι mini humbuckers (στον ήχο) ούτε ακούγονται σαν τέτοιοι, ούτε βέβαια σαν P-90. ;) Έκαστος εφ' ω ετάχθη dudes. ;D Για όσους πάντως έχουν απαιτήσεις από το μαγνήτη τους να ακούγεται σαν "κάτι άλλο", θα πρότεινα να δοκιμάσουν αυτό: http://www.thdelectronics.com/product_page_quintet_pedal.html Βγαίνει και σε έκδοση για τοποθέτηση στην κιθάρα και είναι τελείως passive. ;)

Ευχαριστούμε! ;) Αν οι ρυθμίσεις σε κάθε σκέλος ήταν, όσο γίνεται, "ίδιες" (ίδιες, φρέσκες, χορδές, ίδιο σετάρισμα, κλπ), τότε πρόκειται για αξιόλογο συγκριτικό. Ελπίζω να μην υπάρχει κάποιος που ΜΗΝ ακούει διαφορές, ειδικότερα στα clean κομμάτια. Δεν μπορώ ωστόσο να πω αν, ΠΑΡΟΜΟΙΕΣ (όχι τις ίδιες) διαφορές δεν θα ακούγαμε με διαφορετικό σετάρισμα/παίξιμο της ίδιας ακριβώς κιθάρας... Χρειάζεται πολύ περισσότερο από μερικά κλιπ για να διαπιστωθεί η όποια διαφορά, και μερικές φορές είναι εμφανής περισσότερο στο "χέρι". ;)

Επαναλαμβάνω αν δεν έγινε κατανοητή η θέση μου (για την οποία περίπτωση ζητώ συγγνώμη): Όταν ΕΝΑΣ μόνος του επιδεικνύει την συμπεριφορά που συζητάμε σε οποιοδήποτε δημόσιο βήμα, τότε στην καλύτερη περίπτωση μπορεί να θεωρηθεί γραφικός. Εγώ αναφέρομαι στην οπαδοποίηση που παρατηρείται γύρω από εταιρείες (oi συνήθεις ύποπτοι Fender, Gibson αλλά και άλλες), προϊόντα, ή "σχολές" (π.χ. ακριβό vs φτηνό gear, συμπτώματα του οποίου παρατηρήθηκαν και σ'αυτό το thread). Για να γίνει αυτό πρέπει οπωσδήποτε να δημιουργηθεί μια ομάδα ανθρώπων, πράγμα όχι δύσκολο να γίνει, γενικότερα. ;) Σ'αυτό το φαινόμενο λοιπόν αναφέρομαι και το συγκρίνω με ποδοσφαιρικά ανάλογα. :)

Έτσι είναι. Άλλοι θα ήθελαν να έχουν τα λεφτά για ακριβότερο εξοπλισμό και άλλοι θα ήθελαν να ξέρουν να παίζουν με αυτά για τα οποία έχουν δώσει μια περιουσία.

Φίλτατε Ηλία, δεν γίνομαι έξω φρενών, μπορώ να είμαι εκνευριστικά απαθής όταν χρειάζεται. ;D Περισσότερο με θυμηδία αντιμετωπίζω τέτοιες εξάρσεις υστερίας, όπως τις περιέγραψα. Με βρίσκει σύμφωνο η τοποθέτηση του chris4puzzle αλλά η διαφορά είναι πως, όταν ακολουθώντας τις δυναμικές της αγέλης, κάποιοι που έχουν ένα συγκεκριμένο "γούστο", βρίσκονται και με τη δυνατότητα να προσπαθούν να το "επιβάλλουν" στους άλλους, τότε το φαινόμενο διαμορφώνει μια παθολογία. ;) Δεν συμφωνείς?

Ανεβάζω αυτό το θέμα στο "Guitars" αν και αφορά κατά την άποψή μου όλο το φάσμα του gear... χωρίς αμφιβολία όμως οι κιθαρίστες είμαστε οι χειρότεροι σ'αυτό τον τομέα. Δεν σαν ενοχλεί ΚΑΠΩΣ κι'εσάς όταν διαβάζετε σε κάποιο θέμα δηλώσεις του τύπου "το ΧΧΧ εφφέ είναι το καλύτερο που υπάρχει, όλα τα άλλα είναι σκουπίδια", "αν θέλεις ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ κιθάρα η μόνη επιλογή είναι η ΥΥΥ μάρκα, όλες οι άλλες είναι σκουπίδια", και άλλα ανάλογα? Διάβαζα τώρα σε ξένα fora, με την αφορμή της ανακοίνωσης των νέων POD, τον τρόπο που οι χρήστες του Axe-Fx προσπαθούν να "υπερασπίσουν" το προϊόν που έχουν επιλέξει... σαν να είναι μέλος της οικογένειάς τους... ::) Με έναν τρόπο που δείχνει λυπηρή ανασφάλεια, σνομπισμό και υστερική υπερβολή. ΕΥΤΥΧΩΣ σ'αυτό το forum τα παιδιά που έχουν Axe-Fx είναι ΥΠΟΔΕΙΓΜΑΤΑ ανθρώπων αλλά είναι και 2-3... φανταστείτε σε κάθε post που είχαμε για modelling μηχανήματα να είχαμε μισο-ειρωνικά, μισο-υπεροπτικά σχόλια για την υπεροχή του Fractal... Σας ρωτώ: πως γίνεται ενήλικες άνθρωποι να ταυτίζονται τόσο πολύ με την επιλογή τους για μερικά κομμάτια ξύλο με χορδές πάνω, ή ένα κονσερβοκούτι με λυχνίες ή digital κυκλώματα? Γιατί το παίρνουμε τόσο προσωπικά? Είναι η ίδια πάθηση που μετατρέπει σε ηλίθια ζόμπυ σοβαρούς ανθρώπους, σε ό,τι αφορά στο ποδόσφαιρο? Τα σχόλια σας παρακαλώ.. ;)

Αφού ξέρεις την απάντηση: αν κάποιος θέλει Gibson, θα πάρει Gibson. ;) Αν αναζητάει μια ΠΟΛΥ καλή κιθάρα που ΔΕΝ μιμείται την LP, αλλά κινείται σε παρόμοια μονοπάτια, και την SBG (και όχι SG, ας μην ξεχνάμε...) θα κοιτάξει, και τις singlecut PRS, και τις Heritage και αρκετές ίσως ακόμα, από μπουτίκ κατασκευαστές... Το λάθος είναι, πιστεύω, να βλέπουμε τις "εναλλακτικές" προτάσεις, ως υποκατάστατα. Την ίδια συζήτηση βλέπω συχνά και σε ό,τι αφορά Anderson/Tyler/Suhr "vs" Fender... που δεν υπάρχει "vs" κατά τη γνώμη μου. ;)

Νομίζω ότι υπάρχει μια "ψιλο"-παρεξήγηση με το θέμα των '59... Κυριαρχεί μια άποψη ότι πρόκειται για το... holy grail των LP. Κι'όμως, αρκετοί (που ΖΟΥΣΑΝ τότε...) αναφέρουν ότι τα καλά κομμάτια, μάλλον ήταν λίγα... Μεταξύ αστείου και σοβαρού, λένε μάλιστα ότι ο λόγος που φτιάχτηκαν τόσο λίγες in the first place, ήταν ακριβώς ότι ήταν σε γενικές γραμμές κάπως ΓΤΠ. 8) ;D