The Genius Loci

Ο Cliff έχει δηλώσει ότι ετοιμάζουν όντως κάτι ανάλογο. ;) Οι "συγκρίσεις" σ'αυτό το thread, ξεκίνησαν στα πλαίσια της εικασίας καταρχάς, και στη συνέχεια, όταν κυκλοφόρησε πλέον το HD, οι όποιες συγκρίσεις έγιναν επί πρακτικών θεμάτων (όχι αν είναι "τόσο καλό όσο το Axe" αλλά "όσο καλό χρειάζεται), καθώς και ως value for money. Επίσης τονίστηκε η "ολοκληρωτική" λύση που προτείνει η Line6 (HD+DT+Variax) και κατά πόσον μπορεί να "περπατήσει".

Το Roland δε νομίζω ότι είναι "δύσκολο" για κάποιον που θέλει plug and play. Εδώ που τα λέμε, κανένα δεν είναι. Αν θέλεις το κάτι παραπάνω, πρέπει να το ψάξεις, δυστυχώς, και αυτό ισχύει για όλα τα πράγματα.

OT: Σου έχω πει να με προσέχεις, αν θέλω πουλάω πυροσβεστήρες στην Κόλαση ;D ;D ;D ;D On topic τώρα, χαίρομαι για τον OP που έλυσε το πρόβλημα εμπιστευόμενος τον καλύτερο μάστορα που έχουμε στο είδος. Ωστόσο τα παιδιά έχουν δίκιο, οι vintage κιθάρες το έχουν στη μοίρα τους να δείχνουν... battle scars, και αυτό δεν είναι καθόλου κακό. Μα καθόλου.

Ρε Τέρρυ, αυτή είναι reversible μετατροπή... για πήγαινε να το ακούσεις... ;) (ή μάλλον άστο, πάλι με 8 μπάσσα θα βρεθείς... :P)

Το ότι οι κιθαρίστες είναι συντηρητικοί φάρα, το ξέρουμε όλοι καλά. Νομίζεις ότι εμένα δε μου μπαίνουν ιδέες (πολύ συχνά) να τα πετάξω όλα και να παίζω καρφί (άντε με ένα wah και ένα delay) στον ενισχυτή? ;D Αλλά τα synth είναι ολόκληρη "μη-κιθαριστική" εμπειρία που όπως έχουμε πει ένα δισεκατομμύριο φορές, σε κάνει τελικά καλύτερο μουσικό (και σε απελευθερώνει και από το κόμπλεξ του αγροτόπαιδου). Δεν έχω κάποιο παράδειγμα να σου δείξω, έχω φτιάξει όμως ανάλογα τόσο για πλάκα, όσο και (μερικά) χρήσιμα. Στο Axon μπορείς να κάνεις split και την ταστιέρα... ή το που παίζεις με την πένα (αυτό δεν έχει να κάνει με τον εξαφωνικό μαγνήτη αλλά είναι έξυπνη πατέντα). Για την "χρησιμότητα" σε live δες εδώ: Για μερικούς μπορεί να φαίνεται μπλιμπλίκι, σύμφωνοι. Ας σκεφτούμε όμως ότι ο Burr Johnson παίζει με ένα power trio και θέλει να έχει αυτές τις δυνατότητες. Άλλοι παίζουν μόνοι τους σαν solo performers όπως πολύ σωστά είπε ο Μανώλης και εκεί χρειάζονται ακόμα περισσότερες (βάλε και loopers στο παιχνίδι). Οι δυνατότητες υπάρχουν ήδη πάντως.

Δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι το HD σου φάνηκε χειρότερο από το ΧΤ (ούτε καν το X3!). Δύο υποθέσεις μπορώ να κάνω: ή κάτι πήγαινε τραγικά στραβά με το δικό σου, ή, το πιθανότερο, το αυτί σου είχε συνηθίσει τόσο πολύ στο XT στο δικό σου rig όπως το περιέγραψες που σου φάνηκε το HD "χάλια". Αλλιώς δεν δικαιολογείται. Το Axe σαφέστατα είναι μια "σίγουρη" λύση για τον επαγγελματία ή το επαγγελματικό ή project studio και δεν κατάλαβα πως συμπέρανες ότι "προσπαθούμε να αποδείξουμε" κάτι σχετικά με αυτό. Κατά γενική ομολογία όμως, η σειρά HD, για την κατηγορία τιμής που απευθύνεται προς το παρόν, θέτει νέα δεδομένα στην αγορά. Και υπάρχει και η παράμετρος των DT ενισχυτών που πάει το πράγμα σε μια άλλη ενδιαφέρουσα λογική. Ωστόσο θα μου επιτρέψεις, από τη στιγμή που χρησιμοποιείς λαμπάτο ενισχυτή, πιθανώς το Axe να είναι overkill. Αφού βγάζεις το ψωμί σου από αυτό, εγώ λέω να πάρεις ό,τι καλύτερο μπορείς βέβαια. Αλλά το Axe θα αποδώσει τα μέγιστα αν το συνδιάσεις με κάποια FRFR ή, εν πάσει περιπτώσει, χωρίς ενισχυτή λύση.

Στο Axon γίνεται και βασικά είναι θέμα software του controller. Η παρανόηση ξεκινάει με το να ονομάζουμε "MIDI μαγνήτη" τον GK. Ενώ είναι ένας εξαφωνικός μαγνήτης. Το παράδοξο είναι, γιατί δεν σκεφτόμαστε ότι οι piezo γέφυρες έχουν 6 διαφορετικούς μαγνήτες.... εκεί δεν είναι πιο ευιδιάκριτο?

Είσαι gamantos. :D Ακόμα και με την φωτό μπορώ να ψάξω σε ηλεκτρονικάδικα που προτείνει ο Odis. Thank you! ;)

Ξέρει κάποιος που μπορώ να βρω διακόπτες-κουμπάκια, παρόμοιους μ'αυτούς που φόραγε η Fender Elite Strat? Παραθέτω φωτό. Ευχαριστώ!

Ότι πεις.

Σωστά το σκέφτεσαι. Όπως έχω ξαναγράψει, η επιλογή του GSP αφορά όσους κυρίως θέλουν rack format για τον έναν ή τον άλλο λόγο. Στην πορεία βέβαια, με τα αλλεπάληλα firmware updates το GSP πέρασε σε άλλη διάσταση λειτουργικά και πραγματικά έγινε a poor man's Axe-Fx.

Μην επιμένεις. Σκέψου το καλύτερα. ;) Το compensation οδηγεί σε διαφορετικό κούρδισμα της κάθε χορδής. Δες το διαφορετικά: Αν έχεις μια παραδοσιακή Tele, με ίσια σελάκια, και φυσικά "ίσιο" nut, είναι πρακτικά αδύνατον να φτιάξεις intonation στο 12ο τάστο. Εννοώ μετρώντας το με κάτι σωστό (π.χ. ένα Peterson) όχι με το αυτί... Με "στραβά" σελάκια είναι πολύ ευκολότερο, όπως και με ένα σελάκι ανά χορδή. Αλλά και πάλι το intonation δεν θα είναι πολύ σωστό αν μετράς, ας πούμε, στο 5ο και στο 17ο τάστο, κλπ. Αυτό εννοώ all over the fretboard. Με compensated nut, τα πράγματα διορθώνονται λίγο περισσότερο. Με το σύστημα που λες, υποτίθεται ότι διορθώνονται πολύ πολύ περισσότερο. Ωστόσο ποτέ μην ξεχνάμε ότι για όλα αυτά, απαιτείται και ο σωστός τρόπος κουρδίσματος ώστε να δωθούν κάποια μικρά offsets για το κούρδισμα κάθε χορδής. Το κούρδισμα της κιθάρας θα είναι πάντα θέμα παραχωρήσεων. Το ζήτημα είναι πως ακούγεται το τελικό αποτέλεσμα, για την εφαρμογή που θα χρησιμοποιούμε την κιθάρα (π.χ. αν παίζεις punk η συζήτηση αυτή είναι εντελώς σουρεαλιστική).

Περί Velocity: δεν τον έχω ακούσει (δεν υπάρχουν και πολλοί εδώ...), έχω ακούσει clips και διαβάσει απόψεις δεκάδων χρηστών, όχι μόνο με το GSP αλλά και με άλλους processors. Όλοι συμφωνούν ότι δουλεύει σαν λαμπάτος τελικός. Εξάλλου η Rocktron αυτή τη σχεδιαστική φιλοσοφία προωθεί. Δεν είναι σαν τον SLA δηλαδή που είναι ένας, όσο γίνεται, καθαρός τελικός για πολλαπλές χρήσεις. Τα πολλά watt σε solid state τελικό είναι εκ'των ουκ άνευ. Θυμίσου ότι ανάλογα με την εμπέδηση είναι πολύ λιγώτερα από 300, ειδικά αφού μιλάμε για το ένα μόνο κανάλι (mono). O συνδιασμός PA και μικροφωνιασμένης καμπίνας δίνει περισσότερες επιλογές στο να εμπλουτίσεις τις συχνότητες που θα ακούγεται η κιθάρα στη μίξη, και φυσικά στο panning. Δυστυχώς το GSP δεν μπορεί να στείλει dry σήμα μαζί με wet, αλλιώς με την παραπάνω μεθοδολογία θα έφτιαχνε κάποιος και Dry/Wet καταστάσεις. Το GSP βασικά υπερέχει λόγω firmware από τα μικρότερα αδέλφια του. Και σε ποιότητα κατασκευής βέβαια. Εκτός από το 1MΩ input, στα τελευταία firmware έχει και input meter. Ωστόσο ο δεύτερος DNA2 το μόνο που κάνει είναι να τρέχει τα trails των delay/reverbs όταν αλλάζεις presets (πιθανώς να χρησιμοποιείται και στις αλλαγές preset έτσι κι'αλλιώς). Το ίδιο ισχύει και στο 11Rack παρεμπιπτόντως. Οπωσδήποτε η λύση μιας RP1000 είναι επίσης πολύ καλή, ιδιαίτερα αν χρησιμοποιεί κάποιος λίγους ήχους. Άλλο format, άλλες ανάγκες. ;)

Όχι βέβαια. ;) Αν έχεις compensated nut η διαφορά στο intonation σε "ολόκληρη" την ταστιέρα είναι υπαρκτή και εμφανής. Αρκεί να παίζεις σε όλη την ταστιέρα (π.χ. συγχορδίες μετά το 10ο τάστο). Ο ήχος τώρα βεβαίως μόνο στις ανοιχτές επηρεάζεται από το υλικό του nut, ή, τουλάχιστον, εγώ δεν καταλαβαίνω κάποια άλλη αλλαγή. Γι'αυτό αγαπητέ bassonova μην κολλάς με την "πλαστικούρα", άσε που δεν ισχύει κιόλας γιατί το Earvana είναι πλέον τύπου tusq. Τέτοια nut πουλιούνται σε διάφορα sites και στο ebay. Δεν βλέπω πρόβλημα στο να τα παραγγείλεις, άσε δε που μάλλον μπορείς να τα βρεις και από ευρωπαϊκά μαγαζιά. Α, και μην ξαναδιαμαρτυρηθείς σε παρακαλώ όταν κάποιος δεν σου έχει απαντήσει μέσα σε δύο ώρες. Ζητούμε συγγνώμη αλλά, παρά τις απόψεις περί του αντιθέτου, δεν είμαστε όλη τη μέρα online. ;)

Δεν έτυχε. Ο Velocity είναι πιο "κιθαριστικός" από τους άλλους τελικούς (και σε πολύ ελκυστική τιμή). Δίνει καλύτερη αίσθηση, σαν λαμπάτος τελικός. Κατά τη γνώμη μου, εκτός αν βρει πολύ φτηνό μτχ, δεν αξίζει να πάει σε λαμπάτο τελικό, λόγω όγκου, βάρους, κόστους και, στην ουσία μικρής διαφοράς στην απόδοση τελικά, πάντα για την συγκεκριμένη εφαρμογή. Αυτό που δεν κατάλαβα είναι αν το PΕ υπάρχει ήδη ή θα αγοραστεί? Γιατί και εκεί χρειάζεται ένα 250άρι περίπου (μεταχειρισμένο). Το C2 σαφώς δεν είναι "απαραίτητο". Εδώ δες τι γίνεται: το C2 συνδέεται με το GSP με ένα CAT5 καλώδιο και παίρνει κατευθείαν τροφοδοσία από το τελευταίο. Η συνεργασία τους είναι αυτόματη και άψογη. Ένα MIDI controller θέλει ψάξιμο και προγραμματισμό. Το πιο φτηνό είναι το Behringer, αλλά είναι γκουμούτσα και θέλει δική του τροφοδοσία. Πολύ κοντά μπορεί να βρει μτχ Rocktron Midimate (αλλά θέλει και expression pedal) ή καινούργιο Peak (πάλι δεν έχει pedal). Ωστόσο ένα MIDI controller του μένει και για κάτι άλλο στο μέλλον. Κόστος από ~120 έως 200+ ευρώ λοιπόν, στην καλύτερη. Σαφώς, για απλές λύσεις σε live μπορεί και να δουλέψει το GSP μόνο του (με το front knob) αλλά βέβαια με περιορισμούς. Κανείς δεν τον εμποδίζει να ξεκινήσει έτσι και να προσθέσει έναν controller αργότερα. Α ναι, το ξέχασα... Τα IR οπωσδήποτε μπορούν να χρησιμοποιηθούν και σε live. Εδώ υπάρχει ένα catch βέβαια. Μερικοί θεωρούν (όχι παράλογα) ότι είναι λίγο αλλόκοτο να αλλάζει ο ήχος της καμπίνας από το ένα preset στο άλλο. Είναι και θέμα μουσικού ιδιώματος βεβαίως. Φαντάσου στο ένα κομμάτι να ακούγεται ήχος καμπίνας 2Χ12" τύπου Vox και στο επόμενο 4X12" τύπου Recto. Γι'αυτό και πολλοί, και με Fractal κλπ, όχι μόνο GSP, προτιμούν να έχουν έναν βασικό ήχο καμπίνας και, ενδεχομένως, να μιξάρουν και δεύτερη καμπίνα ανάλογα με τα preset. Το GSP δίνει αυτή τη δυνατότητα έχοντας global cabinet στα XLR. Εναλλακτικά, αν χρησιμοποιείται ενισχυτής, ή καμπίνα κιθάρας, στα XLR δίνεις κανονικά τα IR (και ακούγονται από το PA απευθείας) και με μικρόφωνο παίρνεις τον "στάνταρ" ήχο της καμπίνας σου. Είναι τρομερά ενδιαφέρον το αποτέλεσμα αν στηθεί σωστά ("τεράστιος" ήχος κιθάρας... αν ο ηχολήπτης δεν το παίξει βέβαια...).

Τη λύση GSP+C2+PE60 την έχω εγώ, αλλά δεν την έχω χρησιμοποιήσει σε live. Σ'αυτή την περίπτωση, θα χρησιμοποιούσα το PE περισσότερο σαν monitor και θα έστελνα από τα XLR του GSP στην κονσόλα του μαγαζιού. Σημειωτέον ότι και το PE έχει XLR out. ΔΕΝ είναι FRFR λύση αλλά προσεγγίζει πολύ και σίγουρα δίνει την αίσθηση ενός combo ενισχυτή. Εναλλακτικά στο παραπάνω υπάρχουν (πάντα για το GSP, γιατί τη λύση του "μοντελολαμπάτου" δεν την προκρίνω...), θα πρότεινα δύο ακόμα setup: 1) Τελικό ενισχυτή όπως ο Rocktron Velocity 300 με χρήση μιας κιθαροκαμπίνας. Λίγο ακριβότερο από 1000€ αλλά δίνει πιο "κιθαριστική" αίσθηση. 2) Για... ακόμα πιο κιθαριστική αίσθηση ;D χρήση ενός "μικρού" λαμπάτου με FX loop. Αυτή η λύση είναι προτιμότερη αν θέλει κάποιος να κρατήσει και τον βασικό ήχο από κάποιον λαμπάτο που έχει. Το GSP μπορεί να χρησιμοποιηθεί είτε σαν προενισχυτής είτε σαν φέτα εφφέ, μ'αυτό το setup, αλλά και ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ να στέλνει την φουλ έξοδο από τις XLR στο PA. Το αυτό ισχύει και για τη λύση (1) παραπάνω.

+1000 Επιλέγεις Bill and Becky, μην μπερδεύουμε τη βούρτσα με την λούτσα. 8) Η συζήτηση τελειώνει εδώ, το θέμα μπορεί να κλειδωθεί. ;D

Ωραίο! Η "Στρατ του" είναι η... πάμφθηνη Tyler που έχει στο πρώτο βίντεο? ;D

Ναι μωρέ. :P

Συμφωνώ για τις Bacchus (αυτές οι συγκεκριμένες βεβαίως είναι Κινέζικες, αλλά πολύ καλές).

Άκη, η Martin είναι? Το πρόβλημα είναι στο μπράτσο?

edit στο παραπάνω: πριν βγάλουμε τα ελατήρια στο βήμα (3), ξεβιδώνουμε λίγο τις βίδες του claw.

Με κίνδυνο να... κλέψω πωλήσεις από το φίλο μου τον Dan :P :P :P είναι πολύ απλό να γίνει: 1) Φτιάχνουμε μια σφήνα από λεπτά φύλλα κόντρα πλακέ κολλημένα μεταξύ τους. Το κάνουμε έτσι για να επιτύχουμε το επιθυμητό πάχος. Φυσικά αν έχουμε φίλο μαραγκό, μας φτιάχνει μια μασίφ στα μέτρα μας. 2) Την παραπάνω σφήνα την τοποθετούμε στο tremolo cavity, μεταξύ block και ξύλου, ώστε το τρέμολο να έρθει στην θέση που επιθυμούμε. Για τα Floyd αλλά (για τα γούστα μου) και για κλασσικά Strat τρέμολα (sic!), θα πρέπει να είναι μια θέση που να επιτρέπει και σήκωμα με το τρέμολο. 3) Αφού πακτώσουμε το τρέμολο, αφαιρούμε τα ελατήρια. 4) Βγάζουμε χορδές, καθαρίζουμε τη μπίχλα 3 ετών από την ταστιέρα, γυαλίζουμε τα τάστα, whatevah. 5) Περνάμε χορδές, κουρδίζουμε, ιντονάρουμε, κλπ. 6) Ξαναβάζουμε τα ελατήρια (που, σ'αυτή τη θέση θα πρέπει να είναι αρκετά χαλαρά). 7) Κρατώντας την κιθάρα με το cavity προς τα κάτω, αρχίζουμε να βιδώνουμε ένα τέταρτο της στροφής (και λιγώτερο) κάθε φορά στο claw. Κάποια στιγμή η σφήνα θα πέσει μόνη της. 8) Είμεθα ρέντηδες. 8) Μεγειά η "καινούργια" κιθάρα. ;D

Τίποτα τέτοιο δεν ισχύει. Αρκεί να ακινητοποιηθεί το tremolo και όλα ΟΚ. Για περισσότερα στα video του Dan Erlewine. ;)

To έχω ξαναγράψει... πριν από αρκετά χρόνια (10+) είχε κυκλοφορήσει μια μουσικολογική δουλειά (CD+βιβλίο) με τίτλο "Η Ήπειρος της Πεντατονίας". Δυστυχώς τότε δεν το αγόρασα και έχω αμυδρή μόνο εικόνα, ωστόσο θυμάμαι ότι μελετούσε ακριβώς αυτή την παράμετρο. Νομίζω μάλιστα ότι υποστήριζε πως ο ισοκράτης προέρχεται από την ηχητική συμπεριφορά του χώρου... των σπηλαίων, στα οποία οι πρώιμοι άνθρωποι έκαναν τις πρώτες προσπάθειες... μουσικής παραγωγής. Ωστόσο τόσο η θεωρία της μοναδικής προέλευσης όσο και αυτή της πολλαπλής καταγωγής είναι εξίσου δόκιμες και σ'αυτό τον τομέα. Δεν είναι ανάγκη δηλαδή η πεντατονία να... ξεκίνησε στην (γεωγραφική) Ήπειρο. Μπορεί μάλιστα να συνδέεται με κάποιο βαθύτερο βιολογικό παράγοντα κοινό σε όλους τους ανθρώπους... πράγμα που εξηγεί την απήχησή της ακόμα και σήμερα? ;)