The Genius Loci

Παιδιά, για να μην μαλώνετε άδικα :D το CAR δυστυχώς ΔΕΝ φωτογραφίζεται. ;D ;D Επίσης, υπάρχουν δύο "ειδών" CAR: αυτά που το υπόστρωμα είναι ασημί και αυτά που είναι χρυσό. Το "σωστό" (δηλαδή όπως το κάνανε τα παλιά χρόνια επί Λέοντος του Σοφού) είναι με ΧΡΥΣΟ υπόστρωμα. Ατυχώς, απ'όσο ξέρω, λίγοι το κάνουν σήμερα έτσι (π.χ. Musicman). Μαζί με το Lake Placid Blue πρόκειται κατά τη γνώμη μου για τα ΑΠΟΛΥΤΑ χρώματα στη γκάμα της Fender. ;)

Αν είσαι βέβαιος ότι έχει περάσει ο... μήνας του μέλιτος, και πραγματικά σου κάνει η κιθάρα, άλλαξε και μαγνήτες, βάλτης και το τρεμολάκι που λέει ο korax και, αν θες τη γνώμη μου, δώστη κάποια στιγμή και σε ένα μάστορα να σου κάνει τέλεια τα τάστα και να σου βάλει ένα τέλεια κομμένο nut. ;) Τα ηλεκτρικά στις VM δεν ξέρω τι είναι, στις Classic Vibe τα ποτενσιόμετρα είναι Alpha (=πολύ καλά) άλλα έχε υπόψιν να αλλάξεις και τον επιλογέα κάποια στιγμή (είναι φτηνοπράγμα και θα τα φτύσει εγγυημένα ;)). Ακόμα και με όλα αυτά που έγραψα πιο πάνω, θα έχεις ένα καλό όργανο, που σου κάνει, με μια πολύ μικρή επένδυση. ;)

Ώπα, Alchemist και Superfunk, επειδή νομίζω ότι κάπου... χάσαμε το μπαλόνι ;D, καλό θα ήταν να επεξηγήσω τη θέση μου (που περιγράφηκε κάπως στις προηγούμενες σελίδες, αλλά πιθανώς να άφησε παρεξηγήσεις). Σαφώς και δεν είναι λογικό ένα όργανο να πωλείται σε μεγαλύτερη τιμή απ'όσο... κάνει καινούργιο. Το "κυνήγι του θησαυρού" πάλι, φίλε Ανδρέα, πάντα ισχύει όταν ψάχνουμε για ένα καλό όργανο... υπό προϋποθέσεις. Αυτό που δε δέχομαι με τίποτα, είναι η οικονομοτεχνική ανάλυση τύπου "ό,τι μας συμφέρει σαν αγοραστές" την οποία κάποιοι θέλουν να επιβάλλουν σαν φιλοσοφία στους πωλητές. Και μιας και ανέφερες τις μεξικάνικες Fender, και το έχουμε πάει στα οικονομικά, ιδού ένα παράδειγμα: 4 στα 5 όργανα μέχρι 1000 ευρώ που έχω δει καινούργια, θέλουν δουλειά στα τάστα για να μπορούν να παίξουν με πολύ χαμηλό action. Σχεδόν όλα θέλουν σετάρισμα. Κάποια έρχονται με μάλλον αδιάφορους μαγνήτες. Αν μια μεξ. Fender λοιπόν πωλείται 500€ καινούργια και εμφανιστεί μια μεταχειρισμένη σε άριστη κατάσταση, με "περιποιημένα" τάστα (δουλειά μάστορα που τιμάται 40-50€), σεταρισμένη στην εντέλεια (άλλα 40€) και με καλύτερους μαγνήτες (+60-100€ διαφορά) και με τελική τιμή 400€, αυτό είναι υπερβολικό? Γιατί σύμφωνα με την συμφεροντολογική αγοραστική θεωρία που προτάθηκε από κάποιους σ'αυτό το thread, θα έπρεπε να πωλείται γύρω στα 300... Όσο για τις τιμές στο gbase που λες Νίκο, επειδή τις παρακολουθώ συχνά, επίσης με ενοχλεί η λογική διατήρησης μεταπωλητικής αξίας (σαν να λέμε, πουλάω BMW...) που παρατηρείται, για παράδειγμα, στις PRS. Εκτός αν βλέπουμε την αγορά σαν επένδυση οπότε όλη αυτή η συζήτηση δε με αφορά. Υποτίθεται ότι μιλάμε σαν μουσικοί εδώ, όχι σαν συλλέκτες/επενδυτές. Σε κάθε περίπτωση τα πράγματα είναι απλά: αν κάτι είναι αντικειμενικά υπερτιμημένο, ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΠΟΥΛΗΘΕΙ ΠΟΤΕ. Κορόϊδα δεν υπάρχουν, για να ψάχνουμε να τα "προστατέψουμε" ;). Από την άλλη ας μην κατηγορούμε τόσο εύκολα για κουτοπονηριά και διάθεση για απάτη και ας εξετάζουμε την κάθε περίπτωση γι'αυτό που είναι. ;)

Φίλε μου, αυτό που δεν είναι λογικό είναι να υποθέτεις ότι έχουν "τα ίδια specs". Αυτό προσπάθησα να γράψω στο post μου. Οι κιθάρες δεν είναι τοστιέρες, να είναι όλες ίδιες από τη γραμμή παραγωγής. ;) Μόνο που οι περισσότεροι δεν το κάνουν και, εν πάσει περιπτώσει, κανείς δεν θα σου δώσει και τρίτο όργανο για αλλαγή. Το να "δοκιμάσεις" έτσι 10 Strat για να βρεις την Μοναδική και Τέλεια είναι αδύνατον (ενώ είναι δυνατόν στο μαγαζί, δοκιμάζοντας διάφορα "ίδια" όργανα, ενώ μπορεί όντως να σου "κάτσει" και στο μεταχειρισμένο). Δεν με κατάλαβες. Θα προσπαθήσω να γίνω πιο κατανοητός. Εγώ μπορεί να την έφτιαξα και με 400 γιατί είμαι πολύ μάγκας, έχω τρελές άκρες με προμηθευτές και έτυχε να βρω και κάποια καλά κομμάτια τζάμπα. Παράλληλα, μπορεί να επένδυσα πολλές δεκάδες ώρες προσωπικής δουλειάς (τις οποίες τιμολογώ όσο θέλω), για να συναρμολογήσω και να σετάρω ένα όργανο που εγώ θεωρώ ότι στέκεται ισάξια δίπλα σε επώνυμα που κοστίζουν 1600-200 ευρώ. Στην παραπάνω υπόθεση εργασίας, εσύ ως υποψήφιος αγοραστής, καλείσαι να κρίνεις τους ισχυρισμούς μου, δοκιμάζοντας το όργανο, και να τους αποδεχτείς ή να τους απορρίψεις. Ακολούθως θα πρέπει να δεχτείς ή όχι την τιμή που θα σου προτείνω (και η οποία, σ'αυτή την περίπτωση, ας πούμε ότι είναι 850 ευρώ, λόγω του ότι δεν είναι επώνυμη και άρα έχει περιορισμένη μεταπωλητική αξία για σένα). Αλλά πρόσεξε, το λάθος που κάνεις είναι ότι κρίνεις με οικονομοτεχνικά κριτήρια ενώ εγώ υποστηρίζω ότι πρέπει να κρίνεις με καθαρά μουσικά: αξίζει το όργανο τόσα? Γιατί μπορεί να δεχτείς ότι, όντως, τα αξίζει, αλλά εσύ δεν έχεις ή δεν θέλεις να τα δώσεις. Πράγμα που δεν διαφέρει από την περίπτωση ενός πολύ ακριβού επώνυμου οργάνου, το οποίο πολλοί θα θέλαμε να αποκτήσουμε, αλλά δεν μας βγαίνουν τα κουκιά. Οπότε το ξεχνάμε και πάμε γι'άλλα. Δεν έχει σημασία τι λέω εγώ. Σημασία έχει τι ισχύει, και για ποιον. Μπορεί, αντίστοιχα, ένα όργανο που για μένα δεν λέει πολλά και να ψάχνω να το ξεφορτωθώ, για κάποιον άλλο να είναι το holy grail. Φίλε μου, δεν ξέρω τι εννοούσε ακριβώς ο άνθρωπος, αλλά σαν φράση είναι σωστή. Εσύ το σύγκρινες με ένα από το dv? Δεν λέω ότι είχε δίκιο (μπορεί και να παραήταν ενθουσιώδης) αλλά, ΑΝ είχε δίκιο?

Νομίζω ότι ο mij θέτει μια σωστή παράμετρο στη συζήτηση. ;) Τα μουσικά όργανα δεν είναι... αυτοκίνητα για να ορίσουμε ποσοστό απώλειας αγοραστικής αξίας... ανά έτος ::) ούτε ηλεκτρικές συσκευές και PC που ξεπερνιούνται μέσα σε μερικούς μήνες. Εκτός αν μιλάμε για κάποια ηλεκτρονικά όργανα βέβαια. Ένα όργανο αξίζει όσο αξίζει και συνήθως τιμολογείται μεταχειρισμένο σε μικρότερη τιμή απ'αυτήν που αξίζει, μόνο και μόνο για ψυχολογικούς όρους. Εξαρτάται πάντοτε βέβαια και τι πουλάς. Για παράδειγμα έχουμε συζητήσει πολλάκις για τις μεγάλες διαβαθμίσεις από όργανο σε όργανο για διάφορα ευρείας παραγωγής, με αποτέλεσμα, για παράδειγμα, η μία Am. Std. Strat να ακούγεται... πολύ μέτρια και η άλλη να ακούγεται θεϊκά. Αγοράζοντας "στα τυφλά" από online μαγαζί, το παίζεις κορώνα γράμματα να σου έρθει μια από την πρώτη κατηγορία... και να μπεις σε διαδικασία αλλαγής, ή να... το καταπιείς και να πείσεις τον εαυτό σου ότι έχεις την καλύτερη Strat στο Ηλιακό Σύστημα. ;) Αν τώρα εγώ έχω μια από τη δεύτερη κατηγορία που έτυχε να ακούγεται και να παίζει σπουδαία, πόσο πρέπει να την πουλήσω? Όπως αναφέρθηκε, χάνεται αξία λόγω της κατάστασης των τάστων, αν υπάρχουν αξιοσημείωτες αισθητικές "αβαρίες", ενώ δε συζητάμε καν την περίπτωση κάτι να μην δουλεύει σωστά. Αν η δική μου λοιπόν είναι σε άριστη κατάσταση, και η καινούργια "ό,τι νάναι" θα κοστίσει 850€, νομίζω ότι και τα 700€ είναι μια λογική τιμή. Τα ίδια και σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό, νομίζω ισχύουν για τις partscasters. Αδιαφορώ πλήρως αν κάποιος μπορεί με 600€ να φτιάξει καινούργια μια Strat "σαν τη δικιά μου", από τη στιγμή που "η δικιά μου" πατάει κάτω Custom Shop των 2000. Αν μπορεί ας κάνει το ίδιο και θα του πω και μπράβο. Και δεν με ενδιαφέρει (σ'αυτό το σημείο) ο πιτσιρικάς που ψάχνεται με τα χαρτζιλίκια για να κάνει την έξυπνη αγορά του αιώνα. Αυτός που θα εκτιμήσει το όργανο γι'αυτό που είναι είναι ο υποψήφιος αγοραστής. Πάμε τώρα σε όργανα περιορισμένης παραγωγής, μπουτίκ, αν θέλετε, κλπ. Εδώ, με δεδομένο ότι η μεταπωλητική τους αξία αφορά αυτούς που θα τα ήθελαν έτσι κι'αλλιώς, αλλά δυσκολεύονται να φτάσουν την τιμή καταλόγου του καινούργιου, θα παραμείνουν ακριβά. Επειδή αυτός που ξέρει, γνωρίζει ήδη ότι όποια Anderson, Suhr, Tyler, Huber, Ruokangas, De Temple, Grosh, κλπ κλπ πιάσει στα χέρια του, θα είναι "το ίδιο καλή" με οποιαδήποτε άλλη. Ωστόσο εδώ, παραδόξως, παρατηρούνται οι μεγαλύτερες "εκπτώσεις", ποσοστιαία μιλώντας. Δεν αναφέρομαι καν σε limited editions που δεν παράγονται πλέον, one of κιθάρες, κλπ, μιας και εμπίπτουν στη συζήτηση περί συλλεκτικών. Εν κατακλείδει, ο καθένας πουλάει όσο νομίζει παιδιά... Το αν θα βρει αγοραστές και ποιοι αγοραστές θα είναι αυτοί, είναι άλλο θέμα. Όμως μη θεωρείτε κορόϊδο κάποιον που δίνει "μόλις" 15-20% κάτω από την τιμή του καινούργιου για να αποκτήσει ένα μεταχειρισμένο σε πολύ καλή κατάσταση. ;) Μπορεί και να αγοράζει κελεπούρι. ;)

Ακριβώς, από το interview του πρώτου. ;) Και εγώ τη σειρά Μ είχα στο μυαλό μου, αν και βέβαια δεν την προτείνω σώνει και καλά στο φίλο μας, απλώς έχω διαπιστώσει ότι ταιριάζει τέλεια και για μπάσσο. Σε μεμονωμένα πετάλια, θα έλεγα ότι ο κοινός τόπος περιορίζεται σε φίλτρα, compressors και κάποια modulations. Ωστόσο σε ένα πολυεφφέ σαν αυτά, οι επιλογές ρυθμίσεων για κάθε πετάλι είναι πιο εκτεταμένες, με συνέπεια να μπορεί να το φέρει κάποιος πιο εύκολα στα μέτρα του οργάνου (κιθάρα ή μπάσσο). Και για το ζήτημα του κόστους ας μη το συζητήσουμε καλύτερα...

Τα "υβριδικά" σετ δεν είναι χτεσινή μόδα. Υπάρχουν εδώ και δεκαετίες, είτε επίσημα (βλ. Ernie Ball) είτε "ανεπίσημα" από κιθαρίστες που έφτιαχναν τα δικά τους σετ συνδιάζοντας χορδές. Καμμία επίπτωση δεν έχουν στο... good guitar tone ::) αρκεί να ξέρεις να ρυθμίζεις το ύψος στους μαγνήτες αλλά και να ταιριάζουν στο παίξιμό σου. Φυσικά μιλάμε πάντα για "λογικά" σετ (π.χ. καντίνια από 9άρι σετ και μπάσσες από 10άρι, ή το αντίστροφο, όπως χρησιμοποιεί ο Steve Morse, ή 10άρες με 11άρες, κλπ). Σετ με καντίνια από μαντολίνο και μπάσσες από βαρίτονη δεν τα κατάλαβα ποτέ. ::) Σε οποιαδήποτε "καλή" κιθάρα, δεν νομίζω ότι υπάρχει περίπτωση να δημιουργηθεί πρόβλημα. Ωστόσο, ανεξάρτητα από gauge χορδών, έχει ενδιαφέρον να πούμε ότι ο πιο... μπουτίκ από τους μπουτίκ guitar makers (ο DeTemple) επιμένει ότι το μπράτσο πρέπει να κατασκευάζεται και να περνιούνται τα τάστα "υπό τάση" και έχει αναπτύξει μια σχετική μεθοδολογία. Φαντάζομαι ότι τις διαφορές τις ακούνε όσοι ακούνε και το nut από κόκκαλο mammooth που χρησιμοποιεί (δεν προσπαθώ να κοροϊδέψω την ιδέα ή το μάστορα, απλά το θεωρώ κάπως extreme).

Τώρα θα φανώ πάλι σαν... εγκάθετος και θα με πάρουν σίγουρα στο ψιλό. ;D Είσαι σίγουρος ότι χρειάζεσαι μεμονωμένα πετάλια? ;)

Το ύψος στην wraparound ρυθμίζεται από τις δύο βίδες των post. Από τη στιγμή που η γέφυρα ακολουθεί το radius της ταστιέρας, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, συνήθως δε, απλά χρειάζεται να σηκωθεί λίγο η πλευρά στη μπάσσα Μι (πράγμα που γίνεται έτσι κι'αλλιώς και με τα ανεξάρτητα σελάκια, τύπου Strat, και μάλιστα είναι και πιο χρονοβόρο). Για γέφυρες τύπου TOM ή και wraparound με ανεξάρτητα σελάκια (όπως αυτές που πουλάει η Tonepros ή η Schaller, για παράδειγμα), η ρύθμιση ύψους γίνεται και πάλι από 2 βίδες. Σε κάθε περίπτωση αλλαγής χορδών χρειάζεται έλεγχος στο intonation. Πολλοί πάντως δεν γνωρίζουν ότι οι παραδοσιακές wraparound γέφυρες ρυθμίζονται από τα allen πίσω από τα posts. Αναμφίβολα μια Tonepros ή Schaller θα ιντονάρει με απόλυτη ακρίβεια, ωστόσο υπάρχει λόγος που "παραδοσιακές" γέφυρες κυκλοφορούν ακόμα, και έχει να κάνει με το acoustic coupling των χορδών σε μια μονοκόμματη γέφυρα, που για κάποιους ηχητικά αξίζει με το παραπάνω.

Καλόπαιχτη και καλορίζικη και από μένα! ;) Για να μην δημιουργούνται εντυπώσεις, η wraparound γέφυρα της PRS ρυθμίζεται μια χαρά για intonation, χρησιμοποιώντας 2 Allen βίδες που έχει πίσω από τα post. Στην ουσία μπορείς να ρυθμίσεις το intonation των δύο εξωτερικών Μι, και το σχήμα της γέφυρας αναλαμβάνει τα υπόλοιπα. Για 9άρες ως 11άρες χορδές το "χάσιμο" στο intonation είναι ελάχιστο (μετρημένο με Peterson Strobe tuner, όχι κουρδιστήρι των 20 ευρώ), και πάντως αισθητά καλύτερο από γέφυρα Τέλε με παραδοσιακά ίσια σελάκια.

Βασικά εννοούσα ότι θα έχεις ΚΑΙ μόνιτορ για να ακούς ό,τι ακούνε και οι ακροατές. Στον 10άρη πάντως τουλάχιστον, δεν είχα και τόσο αυτό το πρόβλημα που περιγράφεις, πιθανώς γιατί γινόταν και ρυθμίσεις eq στο κανάλι μου στο PA.

Δοκίμασέ το (αν οι συνθήκες ευνοούν) και θα δεις πόσο απλά γίνονται τα πράγματα. ;) Αυτό που είναι... ανεκτίμητο (όπως λέει και η γνωστή διαφήμιση πιστωτικών καρτών) είναι οι αντιδράσεις των άλλων μουσικών και του ηχολήπτη: "ΑΥΤΟ ακούγεται έτσι?? ??" ;D ;D ;D

Η ενημέρωση του online αποθέματος στον Thomann, γίνεται απολύτως αυτόματα. Αυτό έλειπε να μην είχαν πλήρες σύστημα logistics (που προφανώς προχωράει και σε άμεση ενεργοποίηση των backorders σε περιπτώσεις που χρειάζεται). Θα το διαπιστώσεις αν τύχει (όπως σε εμένα και έναν φίλο τουλάχιστον, που το παρατήρησε), να αγοράσεις κάτι, να στο στείλουν και αμέσως μετά την επιβεβαίωση της παραγγελίας το stock να γίνει μηδέν. ;)

Αυτή είναι μια νέα γέφυρα για ηλεκτρικές, σχεδιασμένη από τον Roland Hannes (http://www.rolandhannes.com/) και η οποία διατείθεται από την Schaller. Εδώ περισσότερες λεπτομέρειες: http://schaller-guitarparts.de/hp188177/Hannes-Bridge.htm Για να είμαι ειλικρινής, έμαθα την ύπαρξή της απ'αυτό το thread του tdpri, πριν μερικούς μήνες: http://www.tdpri.com/forum/telecaster-discussion-forum/132005-hannes-bridge-project.html Φαίνεται ένα πολύ ωραίο και, απ'όσο λένε, πετυχημένο ηχητικά, νέα σχέδιο. Μπορεί να ενδιαφέρει τους DIYers ανάμεσά σας. ;)

Καμμιά σχέση το ένα με το άλλο. Το Tremol-No απαιτεί βέβαια λίγη προσπάθεια για την εγκατάσταση, αλλά σου επιτρέπει, πολύ γρήγορα, να κάνεις το tremolo dive only, floating ή fixed. Κάτι παρόμοιο με τα tremolo που εισήγαγε η Parker δηλαδή. Απαραίτητο βέβαια να μην έχεις τοποθετημένο το καπάκι του trem cavity.

Εχω τον 10άρη και δύο φίλοι έχουν τον 30άρη. Από άποψης μεγέθους είναι ίδιοι, ο 30άρης βέβαια έχει μεγαλύτερο μεγάφωνο. Διαφέρουν μόνο στο μεγάφωνο και στον τελικό ενισχυτή. ΟΛΑ τα άλλα είναι ίδια (και το ίδιο καλά!). Να πω επίσης ότι και με τον 10άρη έχω παίξει άνετα σε πρόβες και ακόμα και σε live :o από τη στιγμή βέβαια που είχα την πολυτέλεια να συνδέσω την XLR line out έξοδό του στο PA. ;)

Γιατί είναι στην ίδια κατηγορία ο Valve? ??? Είναι ένας βασικά λαμπάτος ενισχυτής που έχει ένα section με voicings στην προενίσχυση και μερικά ψηφιακά εφφέ. Ενώ ο Roland είναι ένας αμιγώς solid state ενισχυτής με καθαρά ψηφιακές εξομοιώσεις ενισχυτών και εφφέ. Δεν μπορώ να συλλάβω τον συλλογισμό σου. Άσε δε που ο Valve είναι και σε διαφορετική κατηγορία τιμής.

Μια χαρά φαίνεται αν ψάχνεις για modeling ενισχυτή: Στην ίδια κατηγορία: http://line6.com/spideriv/ http://www.voxamps.com/us/valvetronix/vt-series/

Το DM όχι, αλλά δεν καταλαβαίνω τι εννοείς? Ότι ο δημιουργός του video έχει "κλέψει" με κάποιο τρόπο? Στην Μ13 που έχω πάντως, και επειδή είχα/έχω κάποια από τα πετάλια του video, το αποτέλεσμα είναι ακόμα πιο κοντά στο "original" αν σε ενδιαφέρει βέβαια κάτι τέτοιο. Που προσωπικά αδιαφορώ.

Είχα γράψει γι'αυτό πριν λίγο καιρό: http://www.noiz.gr/index.php?topic=171014.0 Ρίξε μια ματιά στο gear page, γιατί υπάρχουν πολλές συζητήσεις σχετικά. Στην Ελλάδα δύσκολα να το έχει ακόμα κάποιος.

Ακριβώς. Ψάξε λίγο τα χαρακτηριστικά και σε άλλα παρόμοια (π.χ. στης Focusrite), αποφάσισε ποιο σου κάνει και προχώρα το. ;)

Η σιγουριά σου είναι συγκλονιστική και αποστομωτική. ;D Δες και αυτό να μας πεις τη γνώμη σου: ;) Στο θέμα μας τώρα, αν μιλάμε για χρήσιμο γκάζι που να "πατάει" από άποψης χαρακτήρα και χροιάς πάνω σε γνωστά πεταλάκια και να διατηρεί την δυνατότητα χρήσης δυναμικών, θα προτείνω (φυσικά) την Μ13/Μ9. Κάτι παρόμοιο μπορείς να ακούσεις στο παραπάνω βίντεο, αν και οι Μ13/Μ9 έχουν πολύ πιο σύγχρονους αλγόριθμους και πολύ πιο σύγχρονο επεξεργαστή, οπότε η ποιότητα είναι ακόμα καλύτερη. Εκτός των άλλων, η δυνατότητα να χρησιμοποιήσεις 2 (ή 3, ή 4 ;D) πεταλάκια gain σε σειρά, την κάνει κατά τη γνώμη μου κορυφαία σ'αυτό τον τομέα. Επίσης όλο και περισσότεροι πλέον (όπως δείχνουν συζητήσεις σε ξένα fora) παραδέχονται ότι η Line6 είναι η μόνη εταιρεία που "το έχει" σε ό,τι αφορά στο ψηφιακό "γκάζι".

Είσαι ευγενέστατος, χαίρομαι αν βοήθησα. Το Presonus είναι ένα channel strip, φαντάσου κάτι σαν μια "φέτα" σε κονσόλα, όπως συνηθίζουμε να αποκαλούμε το σύνολο των ρυθμιστικών σε καθε κανάλι μιας κονσόλας. Δηλαδή έχει input, ένα παραμετρικό eq, compression και μέτρηση στάθμης. Ανάλογα συστήματα βγάζουν φυσικά και αρκετές άλλες εταιρείες, μερικά μάλιστα έχουν τιμές πολλαπλάσιες αυτού. Με ένα τέτοιο channel strip, όποιο και να διαλέξεις, θα έχεις μια "διαδρομή" για το σήμα του μικροφώνου σου που θα ελέγχεις και θα παραμετροποιείς σε πολύ μεγάλο βαθμό, ενώ η ποιότητα των προενισχυτών συνήθως είναι πολύ καλύτερη απ'αυτούς που μπαίνουν σε κάρτες. Επίσης, θα μπορείς να το χρησιμοποιείς για να γράφεις direct κιθάρα ή μπάσσο, και, ειδικά για το δεύτερο, η παρουσία του compressor και του eq είναι πολύτιμη. Τέλος, κάποια channel strip, όπως αυτό, κάποια της Focusrite, κλπ, δίνουν τη δυνατότητα να προσθέσεις διασύνδεση firewire, κάνοντας τα μια ολοκληρωμένη λύση. Εγώ νομίζω ότι με κάτι τέτοιο, συν τα sound treatment υλικά που σου προτάθηκαν, θα δεις μεγάλη βελτίωση στις ηχογραφήσεις σου και με κόστος μικρότερο από το budget πoυ είχες για ένα μικρόφωνο μόνο. Θα έβαζα στο πρόγραμμα και ένα καλό σετ ακουστικών (που δεν λες αν έχεις). Και, σε απώτερο στάδιο, βλέπεις για άλλο μικρόφωνο ή ό,τι άλλο θα σου χρειάζεται τότε. ;)

Πολύ σωστή συμβουλή από τον Pakos. ;) Να συμπληρώσω ότι ακόμα και ένα μικρό σετ acoustic treatment, σαν τα Roominators της Auralex μπορεί να βοηθήσει πολύ. http://www.auralex.com/category_roominators/category_roominators.asp Τώρα σε ό,τι αφορά στην κονσόλα, ειδικά με την κάρτα που έχεις, ναι, υπάρχουν αρκετές κονσόλες με καλύτερους προενισχυτές, και κόστος κάτω από 600-700 ευρώ. Ωστόσο αν δεν έχεις πολλές πηγές να διαχειριστείς, είτε ταυτόχρονα είτε όχι, δε νομίζω ότι θα σου χρειαστεί ακόμα. Εξάλλου και η κάρτα σου δεν έχει την πληθώρα των εισόδων/εξόδων που θα σου επέτρεπε να κάνεις, για παράδειγμα, εξωτερικό routing και ίσως αναλογικό mixing/summing. Μια ακόμα πρόταση θα ήταν η αγορά ενός καλού και οικονομικού channel strip, όπως για παράδειγμα αυτό της Presonus: http://www.presonus.com/products/Detail.aspx?ProductId=57

Φίλε stinky θέλεις μεγάλο/καλό ενισχυτή γιατί ΘΑ παίξεις live ή ΘΑ κάνεις ηχογραφήσεις? Ή πρόκειται για τρέχουσα ανάγκη? Επίσης πόσο σημαντική είναι η ανάγκη για μια δεύτερη κιθάρα? Αν παίζεις ήδη live ή γενικά παίζεις πολλές ώρες, ίσως και να είναι. Και μιας και η Fender σου έρχεται πιο καλά, θα ήταν λογικό να πας σε μια παρόμοια, με τις όποιες αναγκαίες διαφοροποιήσεις να καλύπτουν κάποιες επιπλέον προοπτικές ηχητικά. Τα πράγματα πάντως είναι απλά ως προς την Gibson: δεν σου έκατσε. Fine. Κατά τη γνώμη μου, κοιτάζεις να την πουλήσεις και βλέπεις μετά τι ανάγκες μπορείς και θέλεις να καλύψεις με τα χρήματα.