ndnikola

Καλησπέρα σε όλους. Για λόγους που έχει εξηγήσει καλύτερα ο admin, έχουμε σταματήσει τα threads ομαδικών παραγγελιών στο forum. Μπορείτε όμως να χρησιμοποιήσετε τις αγγελίες του Noiz. Ευχαριστώ,

(τα offtopic μεταφέρθηκαν εδώ)

...and we're back.

(Προσωρινό λουκέτο για να ηρεμήσουν λίγο τα πνεύματα)

Δυστυχώς μεγάλο κακό η ακριβή της τιμή. Με κίνδυνο να κάνω τα πράγματα χειρότερα (αλλά και ελπίδα να βοηθήσω) νιώθω προσωπικά ότι με την tele και την 335 καλύπτω μια αρκετά ευρεία γκάμα ήχων, οπότε και επιπλέον κιθάρες δεν μου είναι πλέον 'απαραίτητες' (εν μέρει, ψιλοβοηθά στην ίαση του GAS, όσο περίεργο και αν ακούγεται ;D). Ίσως αποτελέσει δηλ. αρχή για να καταλήξεις με λίγες και καλές κιθάρες (βέβαια, γνωρίζοντας και τις υπόλοιπες κούκλες σου, μάλλον θα είχες απλά πολλές και καλές κιθάρες :) ). Θα πρότεινα πάντως σε κάθε περίπτωση δοκιμή, (και ίσως side by side σύγκριση με υφιστάμενο εξοπλισμό) ώστε να σιγουρευτείς οτι την θέλεις (ή και να την 'απομυθοποιήσεις').

Έχω την πρώτη από τις κιθάρες που ανέφερες (plain cherry), και είναι όργανο που πολύ δύσκολα θα αποχωριστώ. Αριστος, ισορροπημένος ήχος και κούκλα (το cherry είναι φετίχ, βέβαια ;D ). Εαν ψάχνεις τον κλασσικό 335 ήχο, this is it. Περί μπράτσου δεν έχω άποψη (πέρα από το ότι με έχει βολέψει κουτί), αλλά εαν σε φέρνει ο δρόμος σου προς Αθήνα θα μπορούσες να δοκιμάσεις την δική μου και να δεις εαν σε βολεύε το πάχος του συγκεκριμένου μοντέλου. Το μόνο κακό είναι ότι παλιότερα την έβρισκες φτηνότερα, λόγω μάλλον καλύτερης ισοτιμίας €/$ - ίσως και το πρόσφατο θέμα με το rosewood της gibson να έπαιξε ρόλο σε αυτό. Εαν έχεις τα χρήματα, μου είναι δύσκολο να βρω ψεγάδι για να σε μεταπείσω , οπότε εύχομαι καλές αγορές :).

Εξαιρετικός,as always :). Κουρδισμα;

Posts deleted. Να ξεκαθαρίσω για άλλη μια φορά πως το noiz δεν προσφέρεται για κανενός είδους keyboard bravery, είτε πρόκειται για "παλιά μέλη" είτε για καινούργια. Ευχαριστω και καοπακα σε ολους.

Οσον αφορά τα περί σεξουαλικής επανάστασης*: κανείς δεν αρνείται ότι σταδιακά (με το πέρασμα δεκαετιών) περάσαμε από ένα status quo (που περιείχε μεταξύ άλλων την μη δυνατότητα ψήφου από γυναίκες και τα συνοικέσια) ως τα σημερινά δεδομένα, τουλάχιστον ώς προς τις κοινωνικά αποδεκτές επιλογές που έχει ο/η οποιοσδήποτε να 'ζευγαρώσει'. Τα παραπάνω είναι αποτελέσματα κοινωνικών ζυμώσεων, τις οποίες η τέχνη (αλλά και το entertainment, εαν θέλουμε να τα διαχωρίσουμε κάπως) επηρέασε και επηρεάζει (άλλοτε λιγότερο, άλλοτε περισσότερο). Συνεπώς, το ροκ (ή 'ροκ') δεν έμεινε αμέτοχο σε καμία περίπτωση σε αντίστοιχες επαναστάσεις (κάθε μορφής) του δεύτερου μισού του περασμένου αιώνα. Το εαν ήταν ο πυρήνας τους, είναι σίγουρα κάτι που είναι υπο συζήτηση. [begin σκόρπιες σκέψεις] Το εαν το ροκ είναι όντως μουσικό ιδίωμα (οι απαρχές του οποίου βρίσκονται πολύ πίσω από τα fifties), ή στάση ζωής, έχει απαντηθεί ήδη καλύτερα (με ιδανική την απάντηση του κ. ζάικου, δίχως να θέλω να αφήσω απέξω και άλλες εύστοχες τοποθετήσεις). Παραμένει όμως κοινωνικό φαινόμενο, σε κάθε περίπτωση το οποίο αλληλεπιδρά με διάφορα άλλα. Το εαν τελικά καπελώθηκε, το εκμεταλλεύτηκαν, παίζεται στο royal albert hall εν μέσω κατάνυξης κλπ, δεν αλλάζουν την πρωταρχική του 'υφή' (της, κατά έναν τρόπο, 'αντισυμβατικότητας'). Αυτό, είναι μάλλον κάτι το οποίο αφομοιώθηκε (εδώ και πολύ καιρό βέβαια, και όχι μόνο στην Ελλάδα), καθώς μπορούσε να αποδώσει καρπούς η εκμετάλλευσή του (από lifestyle κατευθύνσεις έως τα πιο σκληρά ναρκωτικά). Πλέον, το να είσαι 'ροκας' δεν είναι αντικείμενο αποστροφής, αλλά αντιμετωπίζεται (σε γενικές γραμμές πάντα) ώς κάτι φυσιολογικό (έως και pop με την εύπεπτη έννοια). [end σκορπιες σκέψεις] *Εδώ θα μου πείτε ότι γράφω για κάτι διαφορετικό από την δική σας έννοια της σεξουαλικής επανάστασης, αλλά θα ρωτήσω με την σειρά μου πώς τελικά την ορίζετε ;D.

respect, αλλά έχω την εντύπωση πως η αναφορά στο χούφτωμα έγινε για το σημαντικό της σεξουαλικής επανάστασης, και όχι στην άρρηκτη σύνδεσή της με ροκ ακούσματα :). Οσο για την χρήση του όρου αφομοίωση, διαισθάνομαι ότι μάλλον αφορά στην εμπορική εκμετάλλευση της ροκ αισθητικής/κοινωνικοπολιτικής θέσης, με ότι σημαίνει αυτό για την ειλικρίνεια (ως προς την στάση ζωής) των θιασωτών της.

Υπάρχει σίγουρα μια υποχώρηση σε σχέση με το preset-neck/preset-middle/preset bridge που σου δίνει μια κιθάρα με περισσότερες θέσεις. Με έναν μαγνήτη, θα αναγκαστείς να τις πλησιάσεις παίζοντας σε άλλες θέσεις με την πένα, ή δοκιμάζοντας άλλες τεχνικές. Το μεγάλο καλό που έχουν (συνήθως) οι κιθάρες με λιγότερους μαγνήτες (και συνεπώς, σκαψίματα) είναι ότι είναι (στα δικά μου αυτιά, βάσει όσων έχω ακούσει από κοντά), πιο resonant από τις άλλες. Και αυτό μετράει, σε ορισμένες περιπτώσεις :).

αν ξαναδιαβάσεις και εσύ το αρχικό κείμενο, το συζητάμε :).

Πολλά + για το thread. Μια καλοφτιαγμένη κιθάρα με έστω και έναν μαγνήτη μπορεί να αναδειχτεί σε ιδιαίτερα versatile όργανο, στα χέρια του κατάλληλου παίκτη. Επίσης, ακόμη και στις περιπτώσεις που το versatility περιορίζεται, ο ένας ήχος που βγάζει μπορεί και πάλι να αξίζει τόσο ώστε να παίζεις με μια τέτοια κιθάρα, κάτι που επ'ουδενί δεν σε κάνει 'πιουρίστα'. Για το άστοχο της υπόνοιας ότι με πεταλάκια αυτοαναιρείσαι σαν κιθαρίστας, καλύτερα να μην συζητήσουμε :). Οσο για τις προτάσεις, μια VOS junior σίγουρα (σε vintage sunburst παρακαλώ) με περιμένει κάποια στιγμή στο μέλλον, θέλω να πιστεύω ;D.

post deleted. Τα αυτονόητα, για άλλη μια φορά: εαν δεν μας αφορά ένα συγκεκριμένο θέμα, μπορούμε να μην post-άρουμε σε αυτό (η ακόμη καλύτερα, ανοίγουμε ένα καινούργιο, για να συζητήσουμε εκεί τι μας ενδιαφέρει). Ευχαριστώ για την κατανόηση.

some good ol' Carter:

από το FB της Marshall: It is with profound sorrow that we announce the passing of our beloved founder and leader for the past 50 years, Jim Marshall. While mourning the Guv’nor though, we also salute a legendary man who led a full and truly remarkable life. Jim’s ascent into the history books as ‘the Father of Loud’ and the man responsible ...for ‘the Sound of Rock’ is a true rags-to-riches tale. Cruelly robbed of his youth by tubercular bones, Jim rose to become one of the four forefathers responsible for creating the tools that allowed rock guitar as we know and love it today to be born. The ground breaking quartet also included the late, great trio of Leo Fender, Les Paul and Seth Lover – together with Jim, they truly are the cornerstones of all things rock. In addition to the creation of the amps chosen by countless guitar heroes and game changing bands, Jim was also an incredibly humble and generous man who, over the past several decades, has quietly donated many millions of pounds to worthy causes. While the entire Marshall Amplification family mourns Jim’s passing and will miss him tremendously, we all feel richer for having known him and are happy in the knowledge that he is now in a much better place which has just got a whole lot louder! Rest in Peace & thank you Jim. Your memory; the music and joy your amps have brought to countless millions for the past five decades; and that world-famous, omnipresent script logo that proudly bears your name will always live on.

Το πλησιέσερο που έχω κάνει είναι διπλή θήκη με ακουστική και ηλεκτρική μαζί (δεν είχα πρόβλημα). Να ταξιδέψω με δύο διαφορετικές θήκες (και όργανα) στην καμπίνα, δυστυχώς δεν το έχω κάνει - μπορείς όμως να καλέσεις την αεροπορική και να ρωτήσεις!

+1

μην τα πετάξεις, ακούω ότι έχουν μεγάλη ζήτηση ;D. @Mustafank, συμμετέχω από τα τέλη του 2010, μετά την κυκλοφορία και επιτυχία του πρώτου EP (αφού αφουγκράστηκα την επιτυχία, είπα να καρπωθώ άκοπα μερικά κέρδη :) ).

Και πάλι ευχαριστούμε για τα σχόλια και τις παρατηρήσεις! Κάτι που δεν αναφέραμε, σχετικά με το gear : το κομμάτι ηχογραφήθηκε με telecaster και gibson 335 (βάσει των nuances των παικτών αλλά και των ξεχωριστών ηχοχρωμάτων είναι πολύ εύκολο να τις ξεχωρίσετε ;D). Το πιάνο είναι το Roland FP110 ενώ το μπάσσο squier vintage modified p-bass. Για τα πετάλια δείτε το σχετικό thread με τα pedalboards, για να μην spammaroume εδώ τον υπόλοιπο εξοπλισμό :).

Με την ισοτιμία €/$ εδώ που είναι τώρα, θα πρότεινα να κοιταξεις το bearfoot dyna red distortion (οκ, σε distortion μονοπάτια, αλλά παίζει όμορφα και με χαμηλό gain). Το πετάλι είναι κλώνος του θρυλικού BJF DRD και είναι μάλλον το τελευταίο που θα έβγαζα από την αλυσίδα μου :). Από αυτά που ήδη προτάθηκαν το box of rock είναι επίσης μια πολύ καλή επιλογή (και με boost).

+1, πάρε αν θες παράδειγμα το post σου εδώ: http://www.noiz.gr/index.php?topic=192617.msg653278#msg653278 Με χαρά να συζητήσουμε το θέμα, αλλά κάνε μια προσπάθεια να είναι τα κείμενά σου πιο ευανάγνωστα :). Φιλικά,

εαν μου απαντήσεις πότε καταλαβαίνεις το 'σοβαρά' και το 'έχει τις μαύρες του όπως όλοι μας ενίοτε', τότε ίσως συμφωνήσουμε. Για να μην παρεξηγηθώ, και δεδομένου ότι κανείς μας δεν είναι παιδοψυχολόγος, δεν εννοώ σε καμία περίπτωση ότι όλες οι περιπτώσεις blues/νεύρα/κυκλοθυμίας εντάσσονται σε ξεκάθαρες περιπτώσεις κατάθλιψης/οργής/διπολισμού. Απλώς το να θεωρούμε ότι καθεμία από τις πρώτες είναι πολυτέλεια του υπερπλουτισμού, μάλλον τις υποτιμά με συνέπειες που ενδέχεται να μας δαγκώσουν στο μέλλον :).

Να συμμετάσχω κι εγώ ξανά, πάντα φιλικά :), αν και με κάλυψε αρκετά ο μπλε. Γιατί έγραψες αυτό: Τα προβλήματα επικοινωνίας της μέσης αστικής οικογένειας δεν είναι το 'δεν με άφησε ο μπαμπάς να πάω στο πάρτυ', ούτε το 'μου κρύβανε το αταρι'. H υποτίμησή ενός ενδεχομένως σοβαρού ψυχολογικού προβλήματος μπορεί να έχει από κακές μέχρι οδυνηρές συνέπειες. Τέλος, το να ισοπεδώνουμε τα ψυχολογικά προβλήματα -γενικώς και αορίστως- ως trivialities/αποτελέσματα υπερβολικής ευφορίας as per Maslow's hierarchy of needs, είναι μάλλον ατυχές, διότι χαρακτηρίζουμε με λάθος δεδομένα, μια ολόκληρη επιστήμη. Είναι σαν να ξεκινάμε σοβαρή κουβέντα για τον ρόλο των νομικών με αρχή το 'τί είναι 1000 δικηγόροι στον πάτο της θάλασσας?' ;D.

@ theoctapus: δεν συζητάμε περί οπλοκατοχής γενικότερα. Απλώς είναι ατυχές να συγκρίνουμε την Α οικογένεια στις ΗΠΑ με την Β οικογένεια στην Ελλάδα, με δεδομένο τις σφαγές τύπου columbine, προσπαθώντας να αποδείξουμε ότι το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο. Κατά τα άλλα δεν διαφωνώ στο ότι ο 'γονιός' δεν είναι 'φίλος' (μιλώντας γενικά πάλι, καθότι ειδικά πάλι σηκώνει κουβέντα το ζήτημα) αλλά η αφ' υψηλού στάση δεν έχει σχέση καμία με το κράξιμο και την ταπείνωση (μια και επιστρέψαμε στο αρχικό θέμα, μετά από μια στάση στα περί ψυχολογίας :) ).