manosx

Όχι, προτιμώ να παίζω με κιθάρες. Αλλά οπτικά τουλάχιστον η Lego είναι καλύτερη.

Τι κιθάρα προτιμούν όλοι αυτοί οι μουσικοί? Μα φυσικα τη Lego Les Paul Πολύ ανώτερη πιστεύω από τη σκουπιδοκιθάρα.

Επειδή τώρα τελευταία ψάχνω κάτι ανάλογο, έχω βγει στο παρακάτω συμπέρασμα. Θα φάω πολύ ξύλο βέβαια αλλά θα το πω ;D Έχεις δυο επιλογές: Να πάρεις ένα σετ με πολλά features, να πάρεις ένα σετ με αξιοπιστία ή να πουλήσεις το νεφρό, τη γιαγιά σου και 2-3 οικόπεδα και να πάρεις ένα σετ που τα έχει και τα δυο. Αρχίζουν οι αφορισμοί τώρα! ;D Γιατί να μπλέξεις με την Alesis, τη Behringer της Αμερικής; Ότι έχω δει από Alesis, μα μιλάμε ΟΤΙ εχω δει, καταλήγει με έξω τα άντερα και στο νεκροταφείο συσκευών. DAT, ADAT, synths και δε συμμαζεύεται. Και θα αντέξουν τα e-drums, το πιο ευαίσθητο και ευπαθές πράγμα μετά την πορσελάνη; Ισως υπερβάλλω λίγο, αλλά μην ξεχνας το εξής βασικό: Κάποια ημέρα των ημερών θα μπει στο studio σου ο φίλος σου που κάνει Τζούντο και πάει για Σούμο Mαστερ, θα δει τα ντραμς και θα γυαλίσει το μάτι του. Θα ΠΡΕΠΕΙ να παίξει. Και τότε θα είναι το τέλος της Alesis. Ενώ τα Nord π.χ. τα κοπάναγα με μίσος και φθόνο, με σκοπό να τα πολτοποιήσω και να τα κάνω σκόνη, αλλά αυτά ούτε που κατάλαβαν τίποτα. Και για σούμο την ψιλοπαλεύω ;D . Καλύτερα νομίζω λοιπόν να πάρεις π.χ. τα φτηνά της Yamaha παρά τα bells n whistles της Alesis που θα σκορπίσουν σαν καραμέλες που έπεσαν από το κουτί ( αυτό το κουτί που παίρνει νομίσματα στα περίπτερα). :D Flame suit on. ;D

...ή πιο απλά την προσφορά και τη ζήτηση

Για πυκνωτικό προτείνω αυτό: http://www.thomann.de/gr/audio_technica_at_2020_bundle.htm Για δυναμικό αυτό: http://www.thomann.de/gr/shure_sm57lc_bundle_ii.htm Για σχετικά φτηνή κάρτα, αλλά με μόνο 4 αναλογικές εισοδους ( 2 mic) http://www.thomann.de/gr/focusrite_saffire_pro_24.htm Για πιο ακριβή κάρτα αλλά με ΥΠΕΡΑΡΚΕΤΕΣ εισόδους http://www.thomann.de/gr/focusrite_saffire_pro_40.htm Για πιο φτηνά 5 άρια ηχεία http://www.thomann.de/gr/tannoy_reveal_aktiv_5a_02.htm Για πιο ακριβά 8 άρια http://www.thomann.de/gr/yamaha_hs80m_bundle.htm Οπότε έχουμε και λέμε: Φτηνό πακέτο- 764 ευρώ με καλά ηχεία- 894 ευρώ με καλή κάρτα- 1014 ευρώ Φουλ τούμπανο ;D - 1145 ευρώ

Η αγορά καθορίζει τις τιμές. Good luck!

Ξέχνα και τα busses και όλα. Ο υπολογιστής που θα πάρεις θα είναι πάνω από 10 φορές πιο γρήγορος από αυτόν που έχεις. Οπότε δε θα έχεις πρόβλημα- τουλάχιστον όχι όσο αφορά το EQ.

Γιατί ρε Νικόλα? Μια χαρά Chromatic Mediant είναι :P :D Φίλε Τρίτωνα, αφού έχεις εμφανώς υπό την κατοχή σου τα αρμονικά και μελωδικά εργαλεία, θα σου πρότεινα να μελετήσεις και τη φόρμα. Νομίζω ότι η σονάτα είναι μια φόρμα "παντώς καιρού", που έχω την αίσθηση ότι θα σε πάει στο επόμενο επίπεδο ελέγχου της μουσικής σου. Με άλλα λόγια, στο 1.22 δεν "παρακαλάει" το κομμάτι να ξαναμπεί το πρώτο θέμα? :) Πάντως τα πας περίφημα. Συνέχισε έτσι.

Πέτα όλα τα behringer, πάρε έναν αξιοπρεπή προενισχυτή και αν και τότε δε σου κάνει το Shure το ξανασυζητάμε. Υ.Γ. Καλό είναι να τσεκάρεις αν το μικρόφωνο είναι original ή μαιμού.

Ξέρεις όμως υπάρχουν και κάποια μειονεκτήματα όπως π.χ. το πρόσθετο latency και τα έξτρα χρήματα για αγορά extra plug- ins. Προσωπικά γουστάρω τα UAD και στο συνιστώ αλλά να ξέρεις ότι βάζεις άλλη μια παράμετρο στο σύστημα, οπότε η σταθερότητα πάει ένα βήμα πιο μακρυά ;) Για εμένα, σε home φάση, δεν αξίζει τον κόπο. Καλύτερα στήσε ένα αξιοπρεπές PC. Οι native επιλογές είναι άπειρες και απίστευτες. Πάρε και ένα link με τα freeware ΤΟΥ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟΥ ;D Τύφλα να έχει η Waves :P ( ή και ;) ) http://antress.er-webs.com/

Υπάρχουν αρκετά free plugins που είναι ισάξια και καμιά φορά ΚΑΛΥΤΕΡΑ από τα ακριβά εμπορικά. Επίσης υπάρχουν φτηνά εμπορικά που σκοτώνουν. Και οι DSP κάρτες έχουν καλά plug ins. Το θέμα είναι ότι αφού είσαι σε φάση Demo, είναι ανούσιο να σε απασχολεί το 0,001 % του ήχου. Γιατί το υπόλοιπο 99,999 % είναι το ΠΩΣ χρησιμοποιείς τα plug ins ;) Οπότε IMHO συνέχισε να την ψάχνεις με τα plug ins του Cubase. Αν δεν μπορείς να βγάλεις ένα ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΣΤΑΤΟ για να μην πω ΙΔΑΝΙΚΟ demo με αυτά, πίστεψέ με δεν φταίνε τα plug- ins ;)

Για εμένα μη δώσεις (πολλά ) λεφτά ΟΥΤΕ για ακριβό PC ΟΥΤΕ για DSP κάρτες. Το πιο φτηνό τετραπύρηνο φτάνει και περισσεύει σε δύναμη. Ότι λεφτά είναι να δώσεις δώστα σε monitors και κάρτα ήχου.

Εγώ θα σου πρότεινα να μη σε απασχολεί προς το παρόν ο ήχος και η "εκφραστικότητα", αλλά ο ρυθμός στον οποίο θέλεις πολύ δουλειά. ;)

Λοιπόν, άκου ποια είναι η γνώμη μου: Χτυπάς έναν μικρό ενισχυτή για practice, και monitors για μίξη. Ούτε τα ηχεία θα σου δώσουν σωστή ζεστασιά, ούτε τα ακουστικά σωστές μίξεις. Έτσι και αλλιώς ένας μικρός ενισχυτής δεν θα ακούγεται παραπάνω από ηχεία. Εκτός αν θέλεις να τον έχεις τσίτα, όπως όλοι μας άλλωστε ;D Οπότε σου προτείνω έναν modelling π.χ. Vox AD, για να έχεις γκάζια χωρίς υψηλές εντάσεις. Για practice είναι μια χαρά. Επίσης καλό θα ήταν να αποφεύγεις τη μίξη με ακουστικά. Άλλωστε είναι ωραίο να δοκιμάζεις να δώσεις π.χ. 12 db στα ψηλά χωρίς τον κίνδυνο να κουφαθείς. ΝΑ ΚΟΥΦΑΘΕΙΣ ΛΕΩ ;D

http://www.soundhack.com/freeware.php Κατεβάζεις το freesound bundle και συγκεκριμένα το decimate ή http://mda.smartelectronix.com/ Κατεβάζεις το Degrade

Την ζεστασιά της καμπίνας δεν θα στη δώσουν τα ηχεία. Και αν ακόμα βρεις ηχεία να σου χρωματίζουν τον ήχο, τότε δε θα κάνουν για μίξη. Τι προβλήματα έχεις με τους ενισχυτές ??

Ιδού: Εγώ θα τα χτύπαγα αβλεπί. Αλλά εσύ ρίξε πρώτα μια ματιά από κοντά, γιατί τα πρίμα των Adam είναι κάπως... πρωτότυπα ;D

Νικόλα, στη συγκεκριμένη περίπτωση η διαφορά τέχνης με τεχνική είναι η εξής: Ας πούμε ότι έχω σαν όραμα για ένα project τον ήχο του '60. Αυτό είναι καθαρά θέμα τέχνης καθώς δεν υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος τύπος ή "νόμος" που να καθορίζει ότι το τάδε project θα πρέπει να έχει ήχο 60ies ή 2020ies ;D Από εκεί και πέρα αρχίζει η περιοχή της τεχνικής που θα με βοηθήσει να φτάσω στο όραμά μου. Μάλιστα ο ρόλος της τέχνης μπορεί να επανέλθει ανά πάσα ώρα και στιγμή, καθώς τυχόν περιορισμοί ή "χαρούμενα ατυχήματα" μπορούν να με αναγκάσουν να επανεξετάσω το όραμα, ή να κινηθώ σε μια άλλη κατεύθυνση. ;)

Gianniss τα midi ντραμς ήταν live παιγμένα με pad, ή συγκρίνεις τις διαφορές ανάμεσα σε performance και λούπες? freerock1974 και εγώ είμαι κολλημένος με τα παλιά, και εκεί νομίζω ότι είναι η διαφορά, σε αυτό που λέμε "χαρακτήρα". Από την άλλη έχω διαπιστώσει ότι μπορεί κάποιος να δώσει χαρακτήρα και με τα plug ins, αλλά θέλει πολύ ψάξιμο και κόπο, οπότε ίσως να καταντάει πιο κουραστικό και από τα κανονικά παλιακά!

ΑΒΧ. Τέλος. Ή πιο αναλυτικά: Θα μπορούσε να σου πει κάποιος: Έλα μωρέ, ιδέα σου είναι, τι μας λες τώρα. Και τότε εσύ θα απαντούσες: Μα κοίτα, εδώ π.χ. έχουμε μη βηματική λύση της διαφωνίας, ή διπλασιασμό προσαγωγέα ή την τάδε "επιστημονικά τεκμηριωμένη" (με ή χωρίς εισαγωγικά ) άποψη περί ενός ενδεχόμενου "λάθους" ( τα εισαγωγικά εδώ αφορούν την πλευρά της τέχνης). Και πάμε στα ηχητικά: Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι "Ναι φίλοι μου, εδώ καταλαβαίνω ξεκάθαρα ότι έχουμε να κάνουμε με μπομπίνα υπεροδηγημένη μέσα από κονσόλα του 1962". Και αντίστοιχα θα μπορούσε να απαντήσει κάποιος: Έλα μωρέ, ιδέα σου είναι, τι μας λες τώρα. Ποια θα είναι η επιστημονική τεκμηρίωση του mr Golden Ears? Ιδού: ΑΒΧ test. Όλα τα άλλα είναι συζητήσεις καφενείου και να 'χαμε να λέγαμε.

Αρχικά να πω πως μου αρέσει πολύ ο Wakeman, τα solo projects του οποίου έχω λιώσει. Έχει ένα δικό του touch που ευτυχώς καταγράφηκε σε προ- midi εποχή, οπότε ο πειρασμός του quantize δεν υπήρχε. Θα μου πεις σιγα μην κάνει κάποιος quantize τον Wakeman, αλλά τη σήμερον ημέρα είμαστε ικανοί να κάνουμε quantize και την Argerich ;D Επειδή όμως κάποιος ανάφερε τον Bach, και έκανε το λάθος να τον θεωρήσει συνθέτη αλλά όχι βιρτουόζο.... Ο Bach όχι μόνο υπήρξε ανεπανάληπτος βιρτουόζος, αυτοσχεδιάζοντας φούγκες και άλλα τέτοια κουφά, αλλά αποτέλεσε και τη σημαντικότερη βάση για ΟΛΟΥΣ τους μεγάλους που ακολούθησαν, από τον Beethoven μέχρι τον Liszt. Υπάρχουν βάσιμες ενδείξεις, θα έλεγα αποδείξεις, ότι η προφορική παράδοση της διδασκαλίας του συνεχίστηκε και μετά τον θάνατό του από τα παιδιά και τους μαθητές του. Και βέβαια εκτός από τη διδασκαλία του έχουμε και τα έργα του. Τα οποία έργα και οι κλασσικοί, αλλά ειδικά οι ρομαντικοί είχαν ΛΙΩΣΕΙ. Εντελώς ενδεικτικά παραθέτω μια μεταγραφή του Lizst σε θαυμάσια εκτέλεση. Φυσικά καταλαβαίνω ότι όποιος παίζει πιάνο καραγουστάρει ρομαντικούς, αφού τα άτομα το είχαν φέρει τούμπα. Είναι όμως βέβαιο ότι και ο γέρο- Bach κάτι θα σκάρωνε στο πιάνο αν το είχε διαθέσιμο ;)

Κοίτα είναι δύο διαφορετικά θέματα. Από τη μια η επαφή με άλλους μουσικούς, που σίγουρα είναι κάτι θετικό. ΚΑΜΙΑ αντίρρηση. Τα ΒΤ προσωπικά δεν τα χρησιμοποιώ αλλά τα θεωρώ μια ΚΑΛΗ μορφή εξάσκησης για τον απλό λόγο ότι στηρίζονται σε ΜΕΤΡΟΝΟΜΟ. Δηλαδή αυτός που κάνει practice με ΒΤ κάνει πολύ πιο σωστή δουλειά από κάποιον που ακούει τον... εσωτερικό του ρυθμό. ;D Όχι ότι θα απαγορεύσουμε το free παίξιμο, αλλά το practice (και) με μετρονόμο νομίζω είναι εκ των ουκ ανευ. Το δεύτερο θέμα είναι οι αφορισμοί και οι συγκρίσεις με άλλες μορφές τέχνης. Είναι δύσκολο και ανούσιο να προβαίνει κάποιος σε τέτοιες συγκρίσεις αν δεν έχει κάποιες στοιχειώσεις γνώσεις και για τα δυο αντικείμενα. Π.χ. Τώρα τι να πω εγώ? Να κάτσω να εξηγήσω τι? Ο άνθρωπος αυτός πιθανότατα δεν έχει ασχοληθεί με τη θεωρητική πλευρά της μουσικής. Δικαίωμά του, μαγκιά του και στην τελική μπορεί ΕΥΚΟΛΑ να γράφει μουσική που εγώ να μην την έχω καν ονειρευτεί. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ξέρει τι λέει.

Η popular μουσική είναι μια βιομηχανία. Μια βιομηχανία που παράγει προϊόντα μαζικής κατανάλωσης. Υπάρχουν δύο μεγάλες κατηγορίες ανθρώπων. Αυτοί που ρέπουν προς το σύμπλεγμα κατωτερότητας και σπεύδουν να ενταχθούν σε κάποια ομάδα. Αυτοί συνήθως καταναλώνουν προϊόντα ευρείας αποδοχής. Υπάρχουν και οι άνθρωποι που ρέπουν προς το σύμπλεγμα ανωτερότητας και θέλουν να νομίζουν ότι τα προϊόντα που καταναλώνουν είναι ανώτερα από των άλλων. Η οικονομία φροντίζει και για αυτούς. Στην πραγματικότητα όμως και στις δυο περιπτώσεις το προϊόν είναι το ίδιο, απλά με άλλο περιτύλιγμα. ;) Άλλωστε αν νομίζετε ότι δύο ψωροακκόρντα στη σειρά είναι "έντεχνο", ενώ τα τρελλά τούτι και τα χωσίματα των "σκυλάδων" είναι άτεχνα, πλανάστε πλάνην οικτράν. Το περιτύλιγμα στην περίπτωση της Ελλάδας είναι αυτό που λέμε "ήθος". Τι ήθος ρε παιδιά? Γαμπρό θα τον κάνετε? Αλλά είναι τέτοιος ο ψευτοσυντηρητισμός που για να ακούσουν δυο ακκόρντα στη σειρά πρέπει πρώτα να τσεκάρουν το ήθος. ΧΑ. ΧΑΧΑ.

Όλες αυτές οι υστερικές κραυγές για την κοπέλα προέρχονται από ανθρώπους που έχουν φάει το παραμύθι με το έντεχνο, ή το "επαναστατικό" ροκ ή δεν ξέρω τι άλλο. Ξεκολλάτε. Δεν υπάρχει άρνηση του μάρκετινγκ αλλά μάρκετινγκ της άρνησης.