manosx

Αυτό που υπάρχει είναι να τα τονίζεις ή να τα χαμηλώνεις. Κοίτα εδώ: Είναι το χτύπημα από μπακέτες, και πως το μεταφέρουν τρία διαφορετικά μικρόφωνα. Καμία σχέση απολύτως. Τέλος πάντων, τα πάντα είναι θέμα κόστους/ απόδοσης. Δεν υπάρχει πιο αποδοτικό πράγμα από ένα Shure 57 ? Όποιος βέβαια προτιμά, μπορεί να γράφει κιθάρες με το μικρόφωνο του κινητού, καλό κουράγιο του εύχομαι ?

Όχι, δυστυχώς δε είναι έτσι, γιατί π.χ. υπάρχουν και τα transients, το πόσο "γρήγορα" ακούει ένα μικρόφωνο, αν στα κουτσουρέψει αυτά δεν θα στα επαναφέρει κανένα EQ. Χώρια τη διαφορά στην απόκριση σε σχέση με την ένταση, ή την εγγύτητα, γενικά ο χαρακτήρας δεν είναι τόσο απλό να αποτυπωθεί. Βέβαια πλέον υπάρχουν προσιτά μικρόφωνα που γ@μ@νε, οπότε δεν υπάρχει και κανένας λόγος να γράψει κάποιος με μούφα, ειδικά κιθάρα που παίρνεις ξέρω γω το 57 με κάνα κατόμπαλο, αλλά και φωνή υπάρχουν πυκνωτικά με 2-3 κατόμπαλα που καλύπτουν κάθε home/ project ανάγκη.

Καλό μικρόφωνο, αξιοπρεπές και κατάλληλο μικρόφωνο αν θες, γιατί είναι θέμα πιστότητας. Αν το μικρόφωνο σου κόψει συχνότητες, ή εισάγει θόρυβο, ή παραμορφώνει, η ηχογράφηση υπονομεύεται χωρίς περιθώρια διόρθωσης. Τώρα, το αν οι εξομοιώσεις σε ενισχυτές, σύνθια, εφέ και λοιπά είναι καλές, αυτό είναι υποκειμενικό. Για μένα ειδικά στα σύνθια και τα εφέ, πλέον τα πλαγκιν Γ@Μ@Νε manΕs, και στους ενισχυτές κιθάρας έχω ακούσει πολύ καλά αποτελέσματα. Αυτό όμως έχει να κάνει με την επεξεργασία σήματος, είναι εντελώς άλλο ζήτημα. Δεν υπάρχει αμφιβολία πάντως ότι και σε αυτόν τον τομέα έχουν γίνει θαύματα, φοβερές δυνατότητες και ΕΞΑΙΣΙΟΣ ήχος, με ευκολίες και προσιτότητα που ούτε ΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ προ των μοντέρνων υπολογιστών.

Αυτό δεν έχει σχέση με την καταγραφή. Δηλαδή, αν δεν μπορώ να τους ξεχωρίσω στο live room, ή τέλος πάντων από τις επιστροφές των μικροφώνων, δε θα μπορώ να τους ξεχωρίσω και μετά την εγγραφή.

Εγώ θα το πάω ένα βήμα παραπάνω, και θα πω ότι δεν υπάρχει αξιοπρεπές μέσο καταγραφής, είτε μπομπίνα είτε ψηφιακό, που θα κάνει να μην ξεχωρίζει ένας καλός λαμπάτος ενισχυτής από έναν χάλια τρανζιστοράτο. Θα πρέπει να πάμε σε κάνα τετρακάναλο κασέτας με φαγωμένη κεφαλή, ή σε κάνα 8 bit toy recorder του 80 για να μην είναι η μέρα με τη νύχτα ο λαμπάτος με τον μούφα. Από εκεί και πέρα πρέπει να το καταγράψεις, αλλιώς γιατί να βάλεις μικρόφωνο και προενισχυτή, κάτσε μπροστά στην πηγή και άκου ?. Αφού λοιπόν πρέπει να το καταγράψεις, έχεις την επιλογή ανάμεσα στο φθηνό, εύχρηστο και με μεγάλη πιστότητα ψηφιακό DAW, και στην ακριβή, δύσχρηστη και με χαμηλότερη πιστότητα μπομπίνα. Αρκεί ο "χαρακτήρας" της ταινίας για να πας στη δεύτερη επιλογή; Την απάντηση την δίνει ο καθένας μόνος του, τη γνώμη μας την είπαμε ήδη.

SF μάγκα και άρχοντα, έβαλες ένα πολύ ωραίο βίντεο με ντράμερ παιχταρά. Έλεγε ο παιχταράς λοιπόν ότι θέλει 17άρι hihat γιατί το 14αρι ξύνει στο αυτί. Αν τώρα τη δει κάποιος μπομπινάτος και βινταζάτος και ξηγηθεί στο 14άρι αρμυρό φυστίκι και το κάνει ζάχαρη θα πει κανείς όχι; Είτε γιατί θα ρίξει τα IPS, είτε με EQ ρε αδερφέ, ότι γουστάρει κάνει. Το βίντεο όμως που έβαλα εγώ με το Μπαχ, έχει ένα how it is made, και εκεί δείχνει τον τύπο που παίζει την παράξενη τρομπέτα να αναλύει το πως την έφτιαξε με τα χεράκια του (!), γιατί το κομμάτι ξέρω γω μιλάει για την τελική κρίση, και δεν έπρεπε να είναι φωτεινή η τρομπέτα γιατί η κρίση ξέρω γω είναι μέρα θλίψης, και κάθησε και έφτιαξε τρομπέτα στο έτσι, γάμησέ με, είναι ψυχασθενείς αυτοί όλοι τους ?. Και θα πας εσύ τώρα να βάλεις στα κόκκινα την μπομπίνα να τους θερίσεις στο saturation γιατί λέει ακούγεται καλύτερα! Άκου φίλε μου λογική! Μιλάμε θα φας ξύλο, και στην τσέπη σου θα βάλεις ΧΑΧΑΧΑ ?

Αφού γουστάρεις αράχνες στον ήχο, ιστούς και έτσι ? φιλοσοφία θέλει; ?

Εγώ τα έχω χαρίσει όλα πλέον, και κάφρικα και κλασσικά. Όσο για τα περί μετρήσιμων: Studer A80 vs Babyface RME ? Studer: Frequency Response 30Hz- 18kHz +- 2 db Signal to Noise 62 dB Crosstalk 40db Distortion 1% RME: Frequency Response 18Hz- 20.8 kHz 0.1 db Signal to Noise 113 dB Crosstalk 110dB Distortion 0.00032% Τώρα ξέρουμε γιατί οι κλασσικοί γράφουν ψηφιακά ? (και μόνο η δυναμική περιοχή αρκεί ? )

Σιγά, για γέλια είναι. Τι είναι, σοβαρά; Άνοιξε ένα site με ειδήσεις να χορτάσεις σοβαρά. Γουστάρεις αναλογικίλα. Ωραίος. Εγώ τη γουστάρω μόνο για Zeppelin, Floyd και τέτοια, που τα άκουγα όμως πιτσιρικάς (σε βινύλιο ) και τα έχω σιχαθεί. Πλέον ακούω μόνο Μπαχ, Χέντελ και Ζορζ Πιλαλί, να πα να γαμηθούν λοιπόν τα βινύλια και τα αναλογικά ?

Το master πάντως άνετα το έκανα σε tape. Σιγά το πράγμα, αντί για render να γράψεις την τελική μίξη σε αναλογικό, ανάξια λόγου διαδικασία. Άλλο αυτό και άλλο το πολυκάναλο αναλογικό, με ότι αυτό συνεπάγεται, κονσόλες, εφέ σε ρακ, hardware κομπρέσσορες κλπ.

Εσύ μιλάς για ένα κόστος, ποιο είναι αυτό το κόστος; Και γιατί να μη θέλω να το μάθω; Τέλος πάντων, αφού γουστάρεις πικάπ και κασέτες, η συζήτηση σταματάει. Δεν έχει νόημα. Εσύ γουστάρεις κασέτες, εγώ τις πέταξα στα σκουπίδια. Καμία επαφή. ?

Το mp3 είναι χιλιάδες φορές καλύτερα από τα μέσα που αντικατέστησαν, δηλαδή την κασέτα. Βέβαια κάτι τύποι με μούσια και γυαλιά του ΙΚΑ θέλουν να μας πείσουν ότι οι κασέτες είναι καλύτερες ? λες και δεν τις φάγαμε στη μάπα πιτσιρικάδες. Τώρα, για να καταλάβω, ποιο είναι το κόστος ακριβώς; Διότι τα πλεονεκτήματα είναι τιμή 100 φορές μικρότερη, ευκολία 1000 φορές μεγαλύτερη, και ηχητική ΜΕΤΡΗΣΙΜΗ ποιότητα, δηλαδή flat συχνοτική απόκριση, χαμηλότερος πρακτικά μηδενικός θόρυβος και αντίστοιχα τεράστια δυναμική περιοχή, καμία ηχητική κατάπτωση λόγω playback, κανένα wow/ flutter, κλπ κλπ κλπ, λοιπόν ηχητική ΜΕΤΡΗΣΙΜΗ ποιότητα μεγαλύτερη. Ποιο είναι το κόστος λοιπόν; Δεν υπάρχει κόστος. Τα εργαλεία υπάρχουν, οι Beatles έγραφαν σε τετρακάναλο, αν τώρα θέλουμε να ακούμε όχι δεν είναι μαμαά, δε φταίνε τα DAW, ούτε θα άλλαζε τίποτα με τις μπομπίνες.

Δε χρειάζεται καμία συζήτηση. Εγώ έχω κάνει δουλειές με μπομπίνες, διότι πολύ απλά τότε δεν υπήρχε άλλη επιλογή για ένα σοβαρό στούντιο. Η γνώμη μου λοιπόν είναι ότι δε χρειάζεται ΣΗΜΕΡΑ κανείς να μπει σε μια τέτοια πολύ κοστοβόρα σε λεφτά και χρόνο διαδικασία, για να κάνει μια παραγωγάρα, διότι αρκεί, γαμάει και περισσεύει ένα DAW. Όποιος έχει όμως δουλέψει αναλογικά και πιστεύει το αντίθετο με γεια του και χαρά του, του εύχομαι καλό κουράγιο, και μπράβο του στο φινάλε. Όποιος όμως πιστεύει ότι χρειάζεται μπομπίνα επειδή έτσι του είπαν στο ίντερνετ, τότε ας πάει να ξηλωθεί να δει την γλύκα, πρόβλημά του, ας πρόσεχε, μακριά από τον κ*λο μας και όπου θέλει ας μπει, I've been there, done that, got the T-Shirt, never again!

Σε αυτό έχεις απόλυτο δίκιο. Κάτσε να βοηθήσω να επανέρθουμε στο θέμα: Τι έγινε παιδιά, βγήκαν καινούργια Mac Pro; ?

Μην ξαναγράψεις εδώ και μην ξαναδιαβάσεις το θέμα. Problem solved.

Τι σχέση έχουν οι περαστικοί από τον τάφο του με την ηχοληψία; Και τελικά εσύ θέλεις να συζητήσεις ή όχι;

Όπως σε κάθε τι, έτσι και στην ηχογράφηση η κλασσική είναι το τοπ. Περίπου 1 δισεκατομμύριο φορές δυσκολότερο ? είναι να ηχογραφήσεις μια συμφωνική από ένα ροκ γκρουπ. Και οι ειδικοί στην πιστότητα λοιπόν, εδώ και 40 σχεδόν χρόνια την ετυμηγορία την έβγαλαν: Το ψηφιακό είναι προτιμότερο. Τώρα, αν θέλει κάποιος μπομπινίλα,, σε καμία περίπτωση δεν τη θέλει για την πιστότητα αλλά για τον χαρακτήρα της. Εκεί λοιπόν δεν μπορεί κανείς να σου πει τίποτα. Βέβαια ΙΜΗΟ μπορείς να πάρεις ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ μεγάλο μέρος του χαρακτήρα αυτού μέσα στο DAW αν ξέρεις τι κάνεις, αλλά όπως και να έχει είναι αισθητική επιλογή, και η αισθητική είναι υποκειμενική. Αλλά please, μη μιλάμε για "ανώτερη πιστότητα της μπομπίνας", γιατί βάζει τα γέλια ο von Karajan και πεθαμένος, και ανατριχιάζουν οι περαστικοί στο Σάλσμπουργκ ?

Το οποίο είναι άχρηστο στην συντριπτικά μεγαλύτερη πλειοψηφία των ειδών της μουσικής.

Γράφεις στα κόκκινα= η πιστότητα πάει περίπατο. Αν σου αρέσει αυτός ο ήχος με γειά σου και χαρά σου, η πιστότητα πάει όμως περίπατο, τι περίπατο δηλαδή, εξερεύνηση στην Αλάσκα πάει να κάνει ?

Καντάτα 105 Ιωάννη Σεβαστιανού Μπαχ. "Κύριε, μην εισέλθεις εις κρίσην μετά του δούλου σου." Αριστούργημα πέραν πάσης περιγραφής. Εδώ η εκτέλεση του 76 του τεράστιου και αξεπέραστου Karl Richter. Η τυραννία του αναλογικού μας στερεί τον ήχο που του αρμόζει Και εδώ μια πολύ καλή εκτέλεση στη σημερινή εποχή. Τι να λέμε τώρα, γάμησέ τα. Βέβαια είναι τεράστιο το θέμα, μιλάμε άλλωστε για άλλες εκτελέσεις, youtube αναπαραγωγή κλπ κλπ αλλά όπως και να έχει, η διαφορά είναι χαοτική, και σε συστήματα καλά, σε CD κλπ που τα βάζω και μερακλώνω ? τέτοια διαφορά έχουν. Τώρα αν θέλει κάποιος μπομπινίλα για να παίζει τις ροκ καφρίλες του δικαίωμά του, αλλά από άποψη πιστότητας είναι μέρα με νύχτα, φως με σκότος, over and out.

Είναι ξεχωριστό θέμα η σύγχρονη τεχνολογία, που είμαι υπέρ της 100%, με το loudness war. Στην κλασσική μουσική, που θα φας ντομάτες στη μούρη αν πας να της τσιτώσεις, ο ήχος είναι αδιανόητα καλός πλέον. Όμως σε πολλές περιπτώσεις το τσίτωμα καταστρέφει άλμπουμ, αυτό είναι άλλο πρόβλημα για άλλες μουσικές. "Στ'@ρχίδια σου" θα μου πείτε, και δίκιο θα έχετε, αλλά είναι γεγονός. Δεν είναι τυχαία η αναφορά που έκανε ο τύπος στους Metallica και το Death Magnetic. Δεν είναι ότι είναι σημείο αναφοράς για τις δυναμικές. Όμως μικροδυναμικές και πιθανά(και πλέον επιθυμητά ? ) κλιπαρίσματα φυσικά και έχει κάθε μουσική. Τι έγινε όμως με το Death Magnetic; Πολύ απλά: Συμπτωματικά βρέθηκε κόσμος με τα κομμάτια αυτού του άλμπουμ πριν και μετά την κατακρεούργηση του loudness war mastering που υπέστη. Πως έγινε αυτό; Απλά η εταιρία έστειλε κάποια κομμάτια για να περιληφθούν στο παιχνίδι Guitar Hero 3, και προφανώς για να προλάβει τις προθεσμίες τα έστειλε πριν το mastering. Οι χρήστες λοιπόν παρατήρησαν ότι ενώ στο παιχνίδι τα κομμάτια ακούγονταν φανταστικά, στο άλμπουμ ακούγονταν χάλια. Ακολουθεί συγκριτικό βίντεο με καλιμπραρισμένες εντάσεις. Παρατηρήστε το χάλι στα ρυθμικά "σκασίματα" της εμπορικής έκδοσης που θυμίζει ντέμο σε τετρακάναλο, σε σχέση με το γαμάτο ήχο του Guitar Hero 3. Το υπερβολικό mastering λοιπόν μπορεί να καταστρέψει, και συχνά καταστρέφει ηχητικά κάποια άλμπουμ. Τώρα αν αυτό είναι επιθυμητό, με γεια τους και χαρά τους, έτσι και αλλιώς από το ηχειάκι των κινητών ακούνε τα πιτσιρίκια όπως πολύ σωστά έγραψε ο Yameth στο άλλο θέμα, οπότε καλά κάνουν στο φινάλε. Στα πιτσιρίκια πουλάνε, εκεί απευθύνονται, ας κάνουν ότι θέλουν, εμείς πάμε για άλλα, πιο μπαρόκ και πιο μεγάλα. ?

Το σημαντικότερο είναι να ακούς σωστά. Ελπίζω να έχεις ηχεία της προκοπής. Την ώρα που μιξάρεις βάζε που και που να ακούς και κάνα εμπορικό κομμάτι του είδους σου, για να έχεις σημείο αναφοράς. Και να έχεις σε στόχο ένα ισορροπημένο αποτέλεσμα, να ακούγονται όλα τα όργανα, και όχι ένα εντυπωσιακό αποτέλεσμα που θα ακούγεται μπόμπα, διότι είναι πιο εύκολο να πέσεις σε παγίδες έτσι.

Η κατάρα του Loudness War. Αν ανέβαινε απλά το volume θα ήταν καλά, αλλά δυστυχώς η καταστροφή είναι ανεπίστρεπτη. Ακολουθεί ένα ενδεικτικό βίντεο.

Το πρόβλημα με τη Gibson είναι το απέξω κούκλα και από μέσα πανούκλα ? Τώρα, αν θέλει να τσαλαπατά κιθάρες ? δικαίωμά της είναι. Τα δέντρα που κόπηκαν δε νομίζω να κλάψουν περισσότερο αν τσαλαπατήθηκαν οι κιθάρες ή αν θα παίζουν το smoke on the water τα πιτσιρίκια, ? το ίδιο ανούσιο είναι για αυτά. Και αν τέλος πάντων θιγόμαστε τόσο πολύ για τα δέντρα, ας δώσουμε τις τριτοτέταρτες κιθάρες μας στα πιτσιρίκια, θα φτάσουν και θα περισέψουν, ελάχιστα πιτσιρίκια άλλωστε μπαίνουν πλέον στο τριπάκι, σε σχέση τουλάχιστον με τους κωλόγερους που έχουν παραπάνω από ΜΙΑ κιθάρα. Όλα αυτά τα δέντρα που κόπηκαν για να αποκτήσει την τέταρτη κιθάρα του ο Μήτσος ο Καράμπαμπας από την Αμαλιάδα, είναι απείρως περισσότερα από όσα κατέληξαν τσαλαπατημένα από τις εταιρίες, για τον Α ή Β λόγο.

Βρακί δεν έχει ο κώλος μας, γαρύφαλλο στ' αυτί μας. Χώρια που μιλάμε για διοργάνωση επιπέδου ζούγκλας του Αμαζονίου/ υποσαχάριας Αφρικής, οπότε καλύτερα που δε γίνεται μην τυφλωθεί κανείς και πάει. Μόνο ένα κομμάτι στην ιστορία της διεθνούς δισκογραφίας μπορεί να εκφράσει στην γυφτοτσομπανίλα και την τσαντιρομαχαλάδικη νοτιοβαλκανική κατάσταση που επικρατούσε στη Μαλακάσα, όταν ήταν το "φεστιβάλ" στα "καλά" του.