dionisissab

Ναι παιδιά μου φάνηκε και μένα πολύ περίεργο... Low profile... Εν πάση περιπτώσει, πλήρεις είναι Παναγιωτάκη! Ψάξε καλύτερα... με το γρηγόρη τι έκανες;;; ;D ;D ;D Μάλιστα, το παιδί που μίλησα είναι ο κολλητός τους και πολύ πιστός οπαδός τους και μου είπε ότι αν και έχουν δεχτεί από αρκετά μαγαζιά να παίξουν και παραγωγοί πολλοί τους έχουν πλησιάσει δεν έχουν προχωρήσει....Αφοσιωμένοι στη σχολή τους λένε :-[ :-[ ??? ???

Ρώτησα εδώ τα παιδιά από τους Μηχ/Μηχ στο Πανεπιστήμιο και μου είπαν ότι παίζουν πολύ συχνά αυτά τα παιδιά στο Πανεπιστήμιο και στην Εστία συγκεκριμένα. Αλλά λόγω του ότι θέλουν να κρατήσουν low profile δεν δημοσιοποιούν τίποτα στο myspacce ή κάτι ανάλογο. Αυτά...

Πολύ σωστή (κατά τη γνώμη μου) η άποψη του Νικόλα. Είναι ουσιαστικά η σύνδεση μεταξύ της μπάντας (ή του καλλιτέχνη) με τον έξω κόσμο. Μ' αυτό που "θέλει" ν' ακούσει ο έξω κόσμος. Αν τυχόν έχει τις μουσικές γνώσεις, μπορεί να κάνει κάποιες παρατηρήσεις ή σχόλια στο μουσικό κομμάτι. Αλλά ο κύριος ρόλος του αφορά την παραγωγή δηλαδή την τελική μορφή του άλμπουμ ή του κομματιού. Απ' την πάρα πάρα πάρα πάρα πάρα (έγινα γραφικός....οκ σταματώ) πολύ μικρή εμπειρία μου από ηχογράφηση με παραγωγό (το Σάκη Μπάστα απ' τους Raining Pleasure στην Πάτρα) ο ρόλος του (παρατήρησα ότι) ήταν πολυσύνθετος. Οι απόψεις του σχετικά με τη μορφή του εκάστοτε κομματιού ήταν μετρημένες. Και πάντα ξεκινούσε: "Γνώμη μου είναι...." Κάναμε μια καταπληκτική δουλειά. Έχει να κάνει και με τον άνθρωπο πάντως πιστεύω.

Είμαστε οι πασίγνωστοι στην Πάτρα Still Drunk. Ειδος: Classic Rock (1968-1979)... Drums: το τομάρι μου Κιθάρα: Αλέξης Μπάσο: Βαγγέλης Φωνή: Κώστας Έχουμε ήδη έτοιμο τον πρώτο μας δίσκο "Enjoy Responsibly" και ετοιμαζόμαστε για τον δεύτερο. Τα live μας είναι αρκετά κάθε χρόνο και τα κάνουμε ενδιάμεσα από τις ηχογραφήσεις μας. Σε ενάμιση χρόνο δουλειάς πιστεύω ότι έχουμε κάνει αρκετά πράγματα. Αυτα από εμάς.

Κοιμάμαι σπάνια με μουσική. Αυτό συμβαίνει σε ταξίδια (και ειδικά σε μακρινά)... Π.χ. θυμάμαι στο ταξίδι που κάναμε με μια αποστολή από Πάτρα (από Κυπαρισσία είμαι, απλά σπουδάζω Πάτρα ;D) στη Σερβία και πήγαμε οδικώς. Ε... 18 ώρες ταξίδι μόνο με μουσική πέρασε! ;) Στο σπίτι πάντως μόνο με ραδιοφωνικές εκπομπές μπορώ να κοιμηθώ. Παλαιότερα (όταν κοιμόμουν πιο νωρίς με Fight Club) και τώρα που πέφτω λίγο πιο αργά με "Ανεμολόγιο" στο ΣΚΑΪ... Επίσης, όταν η κούραση με καταβάλει, μπορώ να κοιμηθώ και μέσα σε κλαμπ... Δεν έχω κανένα πρόβλημα. Θυμάμαι, ύστερα από μεθύσι σε πάρτυ φίλων μου, την είχα πέσει σ' έναν καναπέ και κοιμήθηκα σαν πουλάκι...

Λοιπόν, ο Snowy White ήταν ο επί χρόνια κιθαρίστας και βοηθός του Waters στις προσωπικές του περιοδείες. Φοβερός μουσικός με φοβερά σόλο και απίστευτη τεχνική κατάρτιση. http://www.youtube.com/watch?v=ze-p4e6rJaM&feature=PlayList&p=DDF5228E96A9057D&playnext=1&playnext_from=PL&index=12 Να και ένα δείγμα. Πλάκα πλάκα, ακούστε φοβερή ενορχήστρωση που έχει κάνει ο θεός ο Waters.

Δυστυχώς έχει χαθεί λίγο η ουσία.... :( Σύγχρονη jazz Να το πω.....Μπααα, κάτι άλλο! Χαλαρωτικό όπως είπες αγαπητέ μου. Αλλά όχι και jazz.... Jazz ή fusion καλύτερα είναι αυτό... Τι θεός που είναι αυτός ο Kenny....Ειδικά με τον Jimmy Smith. Φοβερό δίδυμο!

Στην περίπτωση που αναφέρεις φίλε μου, ο ρόλος του κάθε μουσικού είναι ένα θέμα που απ' την αρχή ξεκαθαρίζεται για να μην δημιουργούνται προβλήματα. Συνεχίζω να πιστεύω ότι είμαι ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΤΥΧΕΡΟΣ που έχω γνωρίσει αυτά τα παιδιά στην Πάτρα και έχουμε τους Still Drunk και ο καθένας αφοσιώνεται στον εκάστοτε στόχο κατά έναν τρόπο που ο καθένας ταυτόχρονα λέει ελεύθερα τη γνώμη του. Ο drummer (εγώ δηλαδή) για το ρυθμικό τομέα αλλά θα πει τη γνώμη του και για τον τρόπο με τον οποίο τραγουδά ο τραγουδιστής ή σολάρει ο κιθαρίστας. Όλα αυτά όμως πρέπει να γίνονται εξ' αρχής. Και μάλιστα, εδώ ισχύει η μεγάλη φράση του λαού μας: "Οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους"... Αυτά από μένα....

Περιμένω να ανεβώ Αγρίνιο Τάκη για να τ' ακούσουμε μαζί και να κάνω και εγώ τις παρατηρήσεις μου. Όταν ξαναγυρίσω Πάτρα, θα γράψω τις εντυπώσεις μου αφού πρώτα το ξανακούσω για αρκετές φορές.

Φιλε αυτό το βιβλίο το έχω και μελετάω σχεδόν κάθε μέρα. Είναι καταπληκτικός ο Dante Agostini. έχει βγάλει μια πλειάδα βιβλίων εκπαιδευτικών και όχι μόνο. Επειδή έκανε ένα λάθος το ωδείο στο οποίο έχω γραφτεί μου έδωσε δύο τέτοια βιβλία. Θέλεις να σου στείλω το ένα; Διατείθεμαι και δεν κάνω πλάκα......Πες διεύθυνση ή κάτι τέτοιο και θα γίνει η δουλειά.

Εγώ τύμπανα.... Κιθάρες: David Gilmour Bass: Roger Waters Keys: Σταύρος λάντσιας Φωνή: όλοι!

Έχω ακούσει το δίσκο αρκετές φορές. Θα συμφωνήσω με τον alter και το spyro... Είναι ένα εξαιρετικό άλμπουμ. Θεωρώ ότι ένας μουσικός αλλάζει εικόνες (άνθρωπος είναι και αυτός...) και δε γίνεται να σου βγάζει κάθε 2 χρόνια ένα In Absentia και ένα Deadwing... Είναι πρακτικά αδύνατο! Το ξέρεις αυτό relayer. Θεωρώ την άποψή σου σεβαστή. Αλλά δε γίνεται να "επηρεάζεις" τους άλλους με τέτοιες αναφορές. BAD INCIDENT και τέτοια... Πες απλά (όπως όλοι μας το κάνουμε) "Δε μ' αρέσει" και τέλος! Οι Porcupine Tree έβγαλαν ένα ακόμη καλό άλμπουμ με ένα εξαιρετικό artwork (συμφωνώ με το Σπύρο) και εξαιρετική στιχουργική δουλειά. Όσον αφορά τις επιρροές που αναφέρει ο relayer, θεωρώ ότι όλα τα γκρουπ το κάνουν αυτό και ειδικά στην εποχή μας. Δεν είναι αυτός όμως λόγος να "θάβεις" ένα άλμπουμ.

Φίλε σου εύχομαι και εγώ καλή επιτυχία στην αρχή σου. Θυμίσου όμως τα εξής: 1) Πρέπει γενικά στη μουσική (και κυρίως στη drums) να έχεις υπομονή και θέληση. Χωρίς υπομονή δεν πας πουθενά. 2) Αν θέλεις να δεις αποτελέσματα με τη μία, χρειάζεται αρκετή δουλειά και μπόλικες ώρες μελέτης. 3) Μην απελπιστείς με την αρχή. Κάθε αρχή και δύσκολη και ειδικά με τα τύμπανα. 4) Μην αποσπάσε (όσο αυτό είναι δυνατόν) την ώρα της μελέτης και παίζεις άλλα πράγματα. Πρέπει να κατανέμεις το χρόνο σου κατά τέτοιο τρόπο ώστε να μην ασχολείσαι με παραπανήσια πράγματα. Το διάβασμα διάβασμα. 5) Για να εξασκήσεις το παίξιμό σου καλό είναι να είσαι σε μια μπάντα για να συνηθίσεις το ομαδικό παίξιμο και να ενσωματώσεις στο παίξιμό σου τις τεχνικές που διδάσκεσαι. Αυτά από μένα.... Καλή επιτυχία!

Παιδιά είναι πάρα πολλοί εκεί έξω. Χάνεσαι σε κάποια φάση......

Διάβασα με προσοχή όσα γράφτηκαν και θα ήθελα να κάνω μερικά σχόλια: 1) Φίλε NoIzY, η άποψή σου για τον Portnoy είναι πολύ "μπακαλίστικη" Χωρίς επιχειρήματα, χωρίς ούτε μία σοβαρή άποψη. Το τι έχει στο σετ του δε θεωρείται επιχείρημα. Επιχείρημα είναι το εξής: έχει συνεργαστεί με μια πλειάδα από μουσικούς (ενδεικτικά αναφέρω μερικούς: Neir Morse, Paul Gilbert, Jim Matheos, Matt Bissonette, John Arch, Ray Alder, Tony Levin και πολλούς άλλους), έχει κάνει ένα σωρό project εκτός Theater και αυτό δείχνει πολλά. Δείχνει ότι διευρημένους τους μουσικούς του ορίζοντες και ότι έχει πολλά πράγματα να δείξει. Το θεωρώ μεγάλο κυρίως γι' αυτό. Παρά ταύτα, συμφωνώ εν μέρη ότι υπάρχουν πολλοί καλύτεροι εκεί έξω. Αμφιβάλω όμως αν έχουν τόσο "ανοικτά" μυαλά αυτοί εκεί έξω. Το να παίζεις μία Theater, μετά Beatles, μετά Rush, μετά The Who, μετά Zeppelin, μετά Transatlantic, μετά metalιές σε συνεργασίες με John Arch και λοιπά, είναι μεγάλο προσών του συγκεκριμένου ΜΟΥΣΙΚΟΥ. Γιατί είναι μουσικός με τα όλα του.... 2) Φίλε ignatie, θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω ότι οι Theater δε γράφουν μελωδική μουσική. Είσαι εντελώς λάθος κατά την προσωπική μου εκτίμηση. Πρέπει επιτέλους να ξεχωρίσουμε το δε μ' αρέσει από το δεν είναι καλοί ή ότι δεν γράφουν μελωδικά πράγματα... Στο youtube δόξα τω Θεώ υπάρχει μια πλειάδα εμφανίσεων των Theater. Θα σου πρότεινα να δεις το jamming Που κάνει στη μέση του To live forever στο Τόκιο το 93 και ίσως να αναθεωρήσεις! Κατα τ' άλλα, τη θεωρώ μεγάλη μπάντα και το Labrie έναν αξιόλογο τραγουδιστή ειδικά πιο παλιά!

Παιδιά αν και όχι κιθαρίστας εδώ αλλά επειδή πριν από 1,5 χρόνο γνώρισα το γκρουπ still drunk και τα παιδιά με έβαλαν στο τρυπάκι της classic rock και έτσι γνώρισα τους zep σε συναυλίες, σπάνιο υλικό και λοιπά. Θα ήθελα να συμφωνήσω με πολλούς από εσάς. Ο Page ήταν ένας μεγάλος κιθαρίστας αλλά όλο το γκρουπ δημιουργούσε μια ομάδα μουσικών που σκοπό είχαν να σε τρελάνουν με τα jammaρίσματα επί σκηνής με τους αυτοσχεδιασμούς του Page πάντα μαζί με το συγχωρεμένο Bonham. Στα live ο Page ποτέ δεν έπαιξε ένα σόλο ίδιο! Αυτή ήταν η λογική του. Ένας από εσάς (λάθος για μένα) έγραψε ότι ποτέ δεν έπαιζε τα ίδια του τα σόλο. Φίλε μου, αυτή είναι η μαγκιά της μουσικής! Να παίζεις με 1.000.000 διαφορετικούς το δικό σου σόλο. Η σχολή "παίζω ό,τι ακριβώς έγραψα" που το κάνουν πολλοί ήταν άγνωστη στο Jimmάκο! δείτε αυτά τα βιντεάκια που ανέβασαν τα παιδιά και καταλάβετε πόσο μεγάλο ήταν αυτό το γκρουπ. Θεϊκό γκρουβ, απιστευτο δέσιμο μεταξύ τους και φοβερά jammaρίσματα....

Δεν είναι ένας προφανώς. Τρελαίνομαι με τα παιξίματα των: 1) Bill Bruford (YES) 2) Phil Ehart (Kansas) 3) Neil Peart (Rush) 4) Mike Portnoy (...) 5) Gavin Harisson (Porcupine Tree) 6) Martin Lopez (Opeth) (Ειδικά στο Ghost Reveries το παληκάρι έσκασε από άλλον πλανήτη!!)

Παιδιά είδα μια απάντηση από τον Kwsta79 που έλεγε για το Gavin Harisson! Ε όχι και ποιος είναι ο Gavin ρε Κώστα... Έλεος. Κατ' αρχάς, ασχολείσαι με τα τύμπανα ή όχι; Αυτή μπορεί να είναι μια προσωπική σου γνώμη που δεν πρέπει όμως να καταργεί την σπουδαία αξία αυτού του drummer. Ο Gavin έχει ένα εντελώς προσωπικό τρόπο παιξίματος που θεωρώ ότι είναι δυσέρευστος στην εποχή μας. Και επειδή τον έχω δει live είναι αξεπέραστος.

Αγαπητέ φίλε χαιρετώ και εγώ. Όταν αγόρασα το πρώτο μου σετ (Yamaha YD Series - 2002) είχα τη σειρά Sabian B8 Pro και μπορώ να πω ότι το crash της είναι πολύ καλή επιλογή. Όσον αφορά το ride της και το hi-hat πολύ θόρυβο βρε αδερφέ! Πάντως η πρόταση του chembeast είναι αρκετά ενδιαφέρουσα. Για τα paiste pst5, έχω παίξει σε στούντιο και ήταν αρκετά γλυκά... Θα προτιμούσα την αγορά που προτείνει ο συνάδελφος την οποία θα ακολουθήσω και εγώ... Καλη συνέχεια!

Παίζω ντραμς και ναι κάνω γκριμάτσες όταν παίζω (ποιος άλλωστε δεν κάνει;;) Συνήθως δαγκώνω τα χείλια μου και μετράω δυνατά σε αστείο βαθμό τα μέτρα που παίζω. (υπόλλειμα των jazz παιξιμάτων που είχα πιο παλιά). Το τελευταίο κάνει ιδιαίτερη εντύπωση στα υπόλοιπα μέλη της μπάντας και γελάνε πάντα. Θεωρώ πάντως ότι η εκάστοτε γκριμάτσα είναι χαρακτηριστικό του κάθε μουσικού και γίνεται επειδή νοιώθει έντονα αυτο που κάνει.

ΑΞιόλογος καλλιτέχνης με πανέμορφες διασκευές στα live του. Οι μουσικοί που τον πλαισιώνουν είναι πάντα καταπληκτικοί. Ειδικά αυτοί που έχει τώρα: Γιώργος Καλούδης, Σταύρος Λάντσιας, Μιχάλης Καπηλίδης. Τον είδα στο Αρχαίο Ωδείο της Πάτρας και πραγματικά έδωσε ρέστα. Μπορεί να παίζει σούπες συχνά αλλά δεν καταργείται αυτόματα η ουσία του ίδιου του καλλιτέχνη. Όσον αφορά, το θέμα με το θόρυβο στις συναυλίες έχω πρόσφατο παράδειγμα από live των Human Touch στο Κάστρο της Κυπαρισσίας (όσοι δεν την ξέρετε ξεκινήστε τώρα να πάτε να τη δείτε την πανέμορφη Κυπαρισσία). Ήταν μια παρέα δίπλα από τη σκηνή που συζητάγανε και δυνατά κιόλας (έλεος!!!) και έλεγαν τι κάνανε σήμερα. Οπότε σταματάει ο Lynch και τους λέει: "Ή περάστε έξω ή σταματείστε να μιλάτε δυνατά. Έχουν έρθει αυτή τη στιγμή 250 άνθρωποι να μας παρακολουθήσουν και επειδή τους σέβομαι πρέπει να σας μιλήσω έτσι. Σεβαστείτε τους λίγο."Μέχρι το τέλος της συναυλίας αφενός λόγω της ντροπής που ένιωσαν δε βγάλανε άχνα. Κάπου ακούστηκε ότι πρέπει και ο ίδιος ο καλλιτέχνης να κάνει κάτι για να μη μιλάνε. Αυτό δεν είναι άποψη. Ένας καλλιτέχνης (στην προκειμένη περίπτωση οι Human Touch) έπαιζαν τη δικιά τους μουσική που είναι για λίγους ομολογουμένως. Αν τυχόν δε σου κάνει, μην έρχεσαι καν. Ή αν θες να έρθεις, ραφ' το (που λέει και ο πατερας μου)...

Η πρώτη μπάντα μου είναι οι Dizzy Dizign: www.myspace.com/dizzydizign (metal με αρκετά στοιχεία progressive) Η ηχογράφηση είναι Live και γι' αυτό είναι χάλια. Η δεύτερη μου μπάντα (αυθεντικό british classic rock 70s) είναι οι Still Drunk: www.myspace.com/stilldrunkband. Από ηχογράφηση που κάναμε στο Σάκη το Μπάστα στην Πάτρα τον Απρίλιο του 2009.

Για μένα οι: 1) Gavin Harisson 2) Martin Lopez 3) Bill Bruford (κανεις δεν τον είπε...) 4) Ian Paice 5) Neil Peart 6) Mike Portnoy είναι μια καλή εξάδα!

Γεια σαςε και από μένα παιδιά. Και εγώ είμαι ένα νέο μέλος. Χαιρετώ την ιδιαίτερη και αγαπητή παρέα. Θα ήθελα να ρωτήσω για την αγορά ενός jazz ride και ενός jazz hi-hat. Τον τελευταίο καιρό έχω παρασυρθεί από αυτή την τρομερά ενδιαφέρουσα μουσική τουλάχιστον για το δικό μας τομέα. Ειδικά από την Ελλάδα υπάρχει κάτι καλό? σε τιμές από 200 - 300- ευρώ. Αν γνωρίζετε και με ενημερώσετε θα το εκτιμούσα ιδιαιτέρως. Ευχαριστώ

Οι pro-mark είναι πολύ βολικές μπακέτες και απίστευτες!!!!