bloody_sunday

Ωραία... πάντα μου άρεσαν οι Framus - έχουν μια διακριτική πολυτέλεια - αλλά το βαλάντιό μου δεν έφτανε σε αυτές που ήθελα (2μισι και πάνω). Παρεπιπτόντως το σάιτ τους λέει πως το Custom Shop δέχεται παραγγελίες αν κάποιος την θέλει.

Λογική ερώτηση, αφού δεν φαίνεται καθόλου... :) Μήπως είναι μια Framus Renegade?

Έχει σοφία, σοβαρότητα, οικονομία, συνοχή και πληρότητα στο λόγο του, ωριμότητα, ειλικρίνεια, και μια ωραία ικανότητα να μεταφέρει το προσωπικό του στίγμα απλά και περιληπτικά χωρίς να πουλάει τρέλα και χωρίς να ακούγεται κοινότυπος, δήθεν, επηρμένος, κουλτουριάρης ή σιελιέμπριετée. Πολύ σπάνιο σε έναν καλλιτέχνη. Ωραία συνέντευξη! Είναι ολόκληρη?

Kατ' αρχήν αυτή δεν είναι μια απλή Les Paul, αλλά μια Custom Shop relic (και μάλιστα από τον γνωστό Τom Murphy). Αν έχεις 25 χιλιάρικα (να βάλω το ανάλογο σμάιλι? :D), πάρε μια άλλη που την τρώει για πρωινό: http://thegibsonshop.com/guitars/les-paul/gibson-jimmy-page-signed-les-paul-custom-1225

Παρακαλώ! Πιστεύω ότι και το προηγούμενό τους είχε ωραία τραγούδια, όπως πχ.: Dinosaur Jr - Said the People Eντάξει, ίσως να μην φτάνουν πάντα τα παλιά κλασσικά... ...αλλά είναι κάπως διαφορετικά, και αυτό είναι καλό (κι εδώ που τα λέμε το ζητούμενο).

@Chris: ποια σπανιότητα? Από ότι καταλαβαίνω βγαίνει κανονικά... (διορθώστε με αν κάνω λάθος).

Με τιμή στα 1160 ευρώ ενώ η κανονική πωλείται 2150 ήταν απολύτως φυσικό. Αλλά πού βασίζεις την εκτίμηση ότι θα γίνει συλλεκτική?

Βρε συ, κάνε μια πολύ απλή σκέψη: βγαίνει με τα... κοντέινερ και την έχει μέχρι και η κουτσή Μαρία. ΠΩΣ γίνεται να αποκτήσει συλλεκτική αξία? Απλή κοινή λογική... (ίσως πάρει κάτι ελάχιστο μετά από 30 χρόνια, αλλά αν θες να επενδύσεις κάπου θα ήταν καλύτερο να κοιτάξεις αλλού)

Tα μοναδικά που θα αποκτήσουν μια κάποια επιπλέον αξία (κι αυτά όχι πάντα!) είναι τα πολύ μικρής κυκλοφορίας όπως μερικά κανονικά ή one offs του Custom Shop, ή μερικά κανονικά που η παραγωγή τους διακόπηκε σχετικά γρήγορα. Η Baja είναι το ακριβώς ανάποδο μιας και ως best seller έχει πουληθεί σε άπειρα κομμάτια, και συνεχίζει. Δεν σημαίνει πως οτιδήποτε δεν φέρει το όνομα Standard ή Reissue θα γίνει συλλεκτικό. Θα πρέπει να απομακρυνθείς ΠΟΛΥ από τις consumer σειρές για να βρεις κάτι τέτοιο, πιθανότατα θα είναι πανάκριβη, και δεν είναι βέβαιο πως θα δεις χειροπιαστή αύξηση στην αξία της πριν περάσουν τουλάχιστον 10-15 χρόνια (και λίγα λέω). Παράδειγμα: αυτή εδώ http://www.modernguitars.com/archives/001081.html ...είχε όλες τις προδιαγραφές: είναι κόπια ιστορικής κιθάρας από το Custom Shop που ανήκε σε πασίγνωστο best seller κιθαρίστα με universal appeal και μεγάλο πρεστίζ στην συλλεκτική αγορά, βγήκε σε λίγα κομμάτια (175) που μοιράστηκαν σε Αμερική κι Ευρώπη, οι συλλέκτες σκοτώθηκαν να την αγοράσουν μέσα σε δυο-τρεις μέρες προς $12000 έκαστη το 2005, και εν έτει 2012 πωλείται με το ζόρι ακόμη $9000 (http://www.ebay.com/itm/Gibson-335-Clapton-signed-Cream-Crossroads-Custom-Shop-2005-Unplayed-1-250-/140846420208?pt=Guitar&hash=item20cb19d0f0). Κατά τα άλλα, http://www.noiz.gr/index.php?topic=182219.0 και http://www.noiz.gr/index.php?topic=165902.0 (κοινώς, προσωπικά δεν θα αγόραζα καν καινούργια)

http://www.npr.org/2012/09/09/160628084/first-listen-dinosaur-jr-i-bet-on-sky Αν και ενίοτε έχουν μερικές κάπως αδύναμες συνθετικά στιγμές (όπως όλες οι μπάντες), το νέο τους άλμπουμ με τίτλο "I Bet On Sky" μου ακούγεται πολύ καλό και σίγουρα άξιο αγοράς. Αν εξαιρέσω τρία κομμάτια στη μέση, τα "Rude", "I Know It Oh So Well" και "Pierce The Morning Rain", όλα τα άλλα ακούγονται θαυμάσια, πάνω στη γνώριμη συνταγή των Dinosaur Jr. με τα χαρακτηριστικά φωνητικά του Mascis, τα σφιχτά ντραμς, τις γεμάτες κιθάρες, τα fuzzy ολίγον τι άτσαλα αλλά παθιασμένα σόλο, και όλα αυτά μέσα σε ένα χαρούμενο γεμάτο ενέργεια εφηβικό κλίμα, με μικρές πινελιές μελαγχολίας πού και πού. Enjoy!

Τα σκυλολαϊκά τα ΜΙΣΩ αλλά το ανωτέρω - και τη δουλειά σου - τα βρίσκω εξαιρετικά! Μπράβο από μένα.

Σύμφωνοι... για τον κορεσμό τους, τις αρμονικές τους, τη γεμάτη γεύση τους, το διακριτικό, ξεχωριστό τους άρωμα κλπ.

Mικρή φθορά μπορεί να έχουν, αλλά είναι επιρρεπείς στους μικροφωνισμούς, ειδικά σε καταστάσεις όπου συμβαίνει cascading της μιας gain stage στην άλλη. Για αυτό το λόγο (για αποφυγή τσιριγμάτων) είχε χρησιμοποιηθεί και το fetron από την Mesa που το τοποθετούσε στους Mark Ι, IIa και ΙΙb στην θέση μιας 12AX7 (της V1, αν δεν απατώμαι). Το εξάρτημα πάντως είχε εφευρεθεί στα τέλη των 60s (πχ. http://www.philipstorr.id.au/radio/eleven/fetron.htm). Σημείωση: oι πιο πολλοί χρήστες των Mark δεν ήθελαν ούτε να το βλέπουν. Ενδιαφέροντα τα παραπάνω λινκ, αλλά λίγο άχρηστα σαν εφευρέσεις... ειδικά αν δεν κλιπάρουν τόσο ευχάριστα όσο μια κανονική λυχνία, κάτι που τις διατηρεί δημοφιλείς και σήμερα παρά το γεγονός ότι είναι πρωτόγονες.

Σε μια παλιά συζήτηση με τον κ. Blue και τον κ. Wrtsxxx είχα αναφέρει ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο του περιοδικού Sound On Sound πάνω στο sound design, με απλά και πανέξυπνα tips εφαρμόσιμα εύκολα και γρήγορα. Δυστυχώς δεν είχε δημοσιευτεί ακόμη δωρεάν online, αλλά κατά την προσφιλή κι εξαιρετική τακτική του διάσημου περιοδικού αυτό έγινε αργότερα. Γίνεται και μια μικρή αναφορά στο sound design του Star Wars, του παλιού Dr. Who και στο διάσημο καλαμπούρι του Aphex Twin, με τo πρόσωπό του να σχηματίζεται στην φασματική ανάλυση του τραγουδιού του "Εquation". Σήμερα μου ήρθε η ιδέα να ψάξω να βρω το εν λόγω άρθρο... και voila: http://www.soundonsound.com/sos/jul11/articles/sound-design.htm (το υποστηρικτικό υλικό με τα audio παραδείγματα βρίσκεται εδώ: http://www.soundonsound.com/sos/jul11/articles/sounddesignmedia.htm) Enjoy!

Aν θες γράψε κι ένα θρεντάκι μόλις είναι έτοιμος, δίνοντας και κάποιο λινκ για να τον ακούσουμε! Και καλή σας επιτυχία. :)

Ακόμη κι αν βρεις schematic, θα χρειαστεί να βρεις και την ψηφιακή του "καρδιά", δηλαδή το τσιπάκι της Neunaber. Αυτό που βρίσκεται τώρα στο Wet από όσο γνωρίζω δεν πωλείται. Πωλούνται προηγούμενες εκδόσεις του που θα τις βρεις ως "belton brick" μέσα σε πολλά γνωστά μπουτικάδικα ριβερμποπεταλάκια του εμπορίου αλλά και σε κιτ (http://buildyourownclone.com/reverb.html).

@D. Cleaner: Άσε με να μαντέψω... το σημείο που λέει στους τηλεθεατές να βγουν στα μπαλκόνια τους & να φωνάξουν "Ι'm as mad as hell and I'm not going to take this anymore"? ;D Tα τελευταία χρόνια πολλοί ανακάλυψαν/διέδωσαν αυτή την ταινία για διάφορους λόγους (κυρίως τους ίδιους με το V For Vendetta...) Εξ αυτου ίσως να έχει φθαρεί επειδή είναι κάπως της μοδός - η λύση του Μπλου πιθανότατα να ήταν πιο ενδιαφέρουσα (να φτιάξετε δικούς σας διαλόγους και να τους "ταινιοποιήσετε" με φίλτρα, ήχους κλπ)

Προφανώς το "ας μην τα ισοπεδώνουμε όλα" πηγαίνει και προς τις δυο κατευθύνσεις: και του "φέρ'το δω ρε μλκ" μαστροχαλαστή που όλα τα σφάζει - όλα τα μαχαιρώνει, και του τεχνικού που ακολουθεί την βαμπιρική πολιτική της εταιρίας του. ;)

Kαλή ιδέα να συνδυάσεις δυο, ή να βάλεις ένα delay μετά από το RV5 (κι όχι πριν όπως αρκετοί). Το Wet πάντως έχει decay με τη σέσουλα, κατά πάσα πιθανότητα infinite - δυστυχώς δεν θυμάμαι αν όντως είναι έτσι, αλλά μπορείς να επικοινωνήσεις με τον τύπο που το φτιάχνει και να τον ρωτήσεις.

Νομίζω πως είναι ευκόλως εννοούμενο, και κάτι που έχουν ήδη πράξει πολλοί: μπορείς να διαλέξεις ένα μαγαζί που σου έχει αφήσει καλές εντυπώσεις και που έχεις διασταυρώσει ότι αξίζει τον κόπο, και να πας να τους πεις τι όργανο θες και πόσο θα σου έρθει απ' έξω (ο Ντιβής όπως έχουμε πει είναι ειδική περίπτωση, χώρια που έχω κάκιστη προσωπική εντύπωση κι έχω πάψει να τον τσεκάρω εδώ και χρόνια). Αν φέρουν την τιμή σε λογικά επίπεδα, πράττεις ανάλογα (χώρια που σε πολλές περιπτώσεις αυτό που θα δοκιμάσεις θα έχει μικρή σχέση με αυτό που θα σου έρθει).

Κανιμώθριε (Νoiz spell checker: ΚΑΝΙΜΟΘΡΙΟΣ, κεφαλαία και με όμικρον), έχουμε πει άπειρες φορές (πχ. σε ένα από τα προηγούμενα παρόμοια σήριαλ: http://www.noiz.gr/index.php?topic=10226.0) πως το νόμισμα έχει δυο όψεις, και η άλλη είναι πως ένα μικρό μαγαζάκι καλείται να ανταγωνιστεί ένα μεγαθήριο που πχ. είτε είναι εισαγωγέας το ίδιο, είτε παραγγέλνει δεκαπλάσιες ποσότητες για το στοκ του. Και στις δυο περιπτώσεις μπορεί να ρίξει τις τιμές στην άβυσσο αφού τα κέρδη του μεγιστοποιούνται, κάτι που δεν μπορεί να κάνει το μαγαζάκι της γειτονιάς. Δεν λέω φυσικά να πληρώνουμε 30% επάνω μόνο και μόνο για τα ωραία μάτια του φίλε-ό,τι-αγγίζεις-αγοράζεις, αλλά να συζητούμε τις διαφορές τιμής, και όπου υπάρχει καλό customer support και φιλική συμπεριφορά να ιεραρχούμε τις προτεραιότητές μας.

Aς μην τα ισοπεδώνουμε όλα... πχ. ο διακόπτης πόσο έκανε, και την διάγνωση του σφάλματος και την εργασία σου πόσο την κοστολογείς? Άνευ εφορίας, φυσικά? ;) Kαι θα ήταν καλό να μην παρεκτραπεί το θρεντ με την ιστορία κάθε πονεμένου (άδικη-δίκαια δεν έχει σχέση). Υπάρχουν άλλα θρεντς για αυτά.

...δηλαδή τα πάντα δεν έχουν καμία εγγύηση (!?). Γενικά δεν μπορώ να γνωρίζω αν αληθεύουν αυτά (η διεύθυνση του φόρουμ μπορεί να το κοινοποιήσει σε εκείνους και να περιμένει απάντηση που θα δημοσιευτεί εδώ, όπως είθισται σε τέτοιες περιπτώσεις), αλλά τέτοια σκηνικά είναι γνώριμα, και μου έχουν τύχει και μένα αρκετές τέτοιες εξωφρενικές περιπτώσεις ηλίθιου "λακίσματος" από τις στοιχειώδεις υποχρεώσεις μιας εγγύησης, οι οποίες συνήθως λύνονται εξωδικαστικά αν τους τρίξεις τα δόντια ευθύς αμέσως με καταγγελία και με δικηγόρο. Ειδικά όταν σκέφτεσαι την εύκολη διεκπεραίωση τέτοιων θεμάτων από διάφορα γνωστά μαγαζιά (κυρίως εξωτερικού), υπογραμμίζεται η αθλιότητα των φαιδρών δικαιολογιών και αντιμετώπισης. Αλλά γιατί να πας για την εγγύησή σου σε αυτούς? Δεν είναι υποχρέωση του καταστήματος να την αναλάβει?

Όσον αφορά τα Blackstar, επειδή είδα και τους Opeth να αναφέρονται σε ένα προηγούμενο συναφές θρεντ, δεν σημαίνει πως οτιδήποτε φέρει το όνομα "Blackstar" είναι το εισιτήριο για τον ήχο των Firewind κλπ κλπ., ούτε πως βγάζουν πετάλια ή ενισχυτές αποκλειστικά για βαρύ ήχο. Κατά τα άλλα, όπως ειπώθηκε και προηγουμένως, η λύση βρίσκεται ήδη στα χέρια σου (ψάξε περισσότερο την Digitech σου ή συνδύασε το SD1 με το DS1, ή εν τέλει βάλτα όλα μαζί), και αν δεν σου φτάνουν τότε κοίτα και μερικές από τις λύσεις που προτάθηκαν.