bloody_sunday

Φυσικά. Το να αποφεύγει οποιοσδήποτε (από χαμηλά αμειβόμενες εργασίες μέχρι πολύ ψηλά) τα μποτιλιαρίσματα για να πάει στην δουλειά στην ώρα του είναι κάτι που έχω παρατηρήσει άπειρες φορές σε διάφορες μεγαλουπόλεις του κόσμου. Θα πω επίσης πως έχω βρεθεί σε παρόμοιο σκηνικό ένα χειμωνιάτικο απόγευμα στην αγορά του Covent Garden του Λονδίνου, με μια όμορφη κοπέλα που έβαλε στο φορητό cd player της ένα backing track από όπερα και τραγούδησε με μπρίο και υπέροχη φωνή. Μάγεψε κι εμένα, και τρεις φίλους που έχουν τόση σχέση με την κλασσική όσο η Πάολα με τον Ζαν Λυκ Γκοντάρ. Σύντομα μάζεψε πολύ κόσμο που έσπευσε να της αφήσει χρήματα στο καπελάκι της. Η διαφορά όμως εκεί ήταν πως μιλάμε για κοινό με εντελώς διαφορετική κουλτούρα, background και προδιάθεση, και με την ευχέρεια να της αφιερώσει χρόνο, κάτι που επηρεάζει σίγουρα το αποτέλεσμα. Πάντως, δεν ξέρω σε εσάς αλλά σε εμένα η παρομοίωση με το Koyannisqatsi χτύπησε διάνα...

Δεν μετρούμε πωλήσεις επί ποσοστού Αμερικάνικου πληθυσμού, που φυσικά είναι ευκόλως εννοούμενο πως είναι πολύ μικρές. Και ξαναγράφω πως το σημείο που έγινε η δοκιμή (εν πάσει περιπτώσει ας μην του δώσουμε δάφνες "πειράματος") ήταν τέτοιο που αρκετά από τα αυτιά που πέρασαν από εκεί ήταν σχετικά πιο συνηθισμένα (ή έστω μη ξένα) σε "classy" και πιο σπάνια "καλλιεργημένα" ακούσματα (όπως πχ. τζαζ και κλασσικής) από πχ. ένα σταθμό σε πολύ λαϊκή περιοχή, για να μην μπούμε καν στο επιχείρημα της απήχησης - έστω ευκαιριακής, δωρεάν και στο δρόμο - μιας μη εξτρίμ μουσικής σε έναν ακροατή μέσου όρου. Και φυσικά δεν ζητήθηκε από κανέναν να πληρώσει, ενώ σημειώνεται πως οι αμερικάνικες συναυλίες του τύπου ήταν άνετα sold out με αστρονομικά εισιτήρια.

Πιστεύω, βάσει και των προηγουμένων, πως αυτό είναι μια μεγάλη και ιδιαίτερα λανθασμένη αντιμετώπιση υπεραπλούστευσης που αγνοεί τις πολλές προεκτάσεις που έχει το θέμα (εγώ βλέπω πολλές, πχ. στα ωραία γραφόμενα του Jazzjoker).

Xαϊντααααααααα.... μου αρέσει που είχα σχολιάσει και ο ΙΔΙΟΣ. ;D Τουλάχιστον το παρόν περιέχει περισσότερες λεπτομέρειες... Όσο για το επιχείρημα του ότι η κάθε μουσική έχει το δικό της χώρο ύπαρξης, δεν συμφωνώ 100%. Αυτό που συμβαίνει, πέρα από το frame of mind που αναφέρθηκε κλπ., είναι πως μερικά είδη είναι πιο εχθρικά / εξτρίμ προς το μέσο αυτί από άλλα, και η κλασσική ανήκει στα πιο ας πούμε "συμβατά", με την έννοια πως δεν θα προκαλέσει την ίδια απέχθεια στην πλειοψηφία των ακροατών όπως άλλα.

@odis: Εγώ από Δευτέρα-Τρίτη εντυπώσεις (αν τις βρω) γιατί ήθελα να αποφύγω τον πανικό του Σαββάτου... Σημειωτέον πάντως πως το κρίμα είναι πως αρκετά μαγαζιά έχουν ξεμείνει με το στοκ του προηγούμενου μοντέλου, του 5120, και περιμένουν να τα διαθέσουν όλα πριν φέρουν την 5420. (Ποια Squier JM λες? Αυτή του Mascis?)

Όχι, και αυτό επισημαίνεται στο άρθρο. Το target group λόγω της τοποθεσίας του σταθμού αποτελείτο σε μεγάλο ποσοστό από αυτιά συνηθισμένα σε "classy" ακούσματα, για να μην θίξουμε καν το κυριότερο επιχείρημα της καθολικής απήχησης της τέχνης της μουσικής απέναντι σε κάθε άνθρωπινο ον (αυτό ως σχόλιο και στον gdevelek - καμία σχέση... τα κομμάτια δεν είναι πχ. κουφά avant garde αλλά απλά και συγκλονιστικά όμορφα - μπορείτε μάλιστα να ακούσετε την ηχογράφηση στο λινκ του άρθρου, ή σε καλύτερη ποιότητα θα πρέπει να υπάρχουν στο Youtube). Και αυτό θίγεται στο άρθρο. Η ώρα ίσως ήταν λανθασμένη, αλλά δεν έφταιγε μόνο αυτό. Πχ.: Ίσως. Για μένα η ουσία βρίσκεται πολύ, μα πολύ περισσότερο εδώ:

Δυο χαρακτηριστικά αποσπάσματα (τα κεφαλαία σε διάφορα σημεία του άρθρου σηματοδοτούν αλλαγή section στο τυπωμένο άρθρο):

Δεν θυμάμαι να έχει ξανασυζητηθεί, αλλά και σε τέτοια περίπτωση αξίζει οπωσδήποτε να το δούμε πάλι... Το περιστατικό είναι αληθινό, και προσφέρει πολλά ερεθίσματα για σκέψη. Συνοδεύεται από το άρθρο της Washington Post, το οποίο μπορείτε να διαβάσετε εδώ: http://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2007/04/04/AR2007040401721.html Είναι αρκετά μεγάλο με πολλές σελίδες, και για αυτό το λόγο είπα να το ποστάρω Κυριακή πρωί μιας και ίσως βρείτε χρόνο να το κοιτάξετε (εμένα μου πήρε δυο δόσεις). Αξίζει τον κόπο να το διαβάσετε, μιας και είναι τυπικό δείγμα ποιοτικής δημοσιογραφίας και εξαιρετικά καλογραμμένου άρθρου που διαβάζεις με την ίδια ευκολία και απόλαυση που θα'πινες ένα δροσερό ποτήρι νερό. Σημειώνω επίσης πως για αυτό το άρθρο ο δημοσιογράφος - συγγραφέας βραβεύτηκε με το περίφημο βραβείο Pulitzer το 2008. Μια κριτική βέβαια είναι πως οι διερχόμενοι δεν είχαν τον χρόνο όχι μόνο να αφιερώσουν στον παγκοσμίου φήμης βιολιστή αλλά ούτε καν να σκεφτούν τίποτε άλλο, κι αυτό λόγω της πρωινής ώρας αιχμής κατά την οποία αγουροξυπνημένοι τρέχουν να βρεθούν στις δουλειές τους, κάτι που απαιτείται με επιπλέον αυστηρότητα λόγω της τοποθεσίας του σταθμού, όπως λέει και το άρθρο: Παρ΄όλα αυτά εξακολουθεί να είναι ένα εντυπωσιακό stunt που προκαλεί σκέψεις. Γράψτε μερικές αν θέλετε. Enjoy...

Aν διαβάσεις το λινκ που έδωσα στο πρώτο ποστ, το τι συμβαίνει, το πώς και το γιατί εξηγούνται εκεί. Μπορείς επίσης να δοκιμάσεις το RMS αλλά με χαμηλότερη αξία (όπως επίσης περιγράφεται στο λινκ και σου είπα κι εγώ). Το προβληματικό κομμάτι είσαι βέβαιος πως δεν είναι και προβληματικό εξ αρχής με κλιπάρισμα όταν πχ. το ακούς με έναν media player?

Στο Properties-Filters, αφού επιλέξεις όλα τα tracks και ενεργοποιήσεις το Normalization. Σελίδες 29 με 32 εδώ: http://ftp6.nero.com/user_guides/nero8/express/NeroExpress_Ena.pdf

Δεν υπάρχει λόγος να περάσεις σε μπακάλικο "mastering". Απλά αντί να χρησιμοποιήσεις την ρύθμιση RMS 20%, ενεργοποιείς το Maximum 95 (πρέπει να είναι στην καρτέλα "Filters" - θυμήσου να έχεις τσεκάρει όλα τα tracks). Aν εξακολουθεί να κλιπάρει (μάλλον απίθανο), χαμηλώνεις το 95 σε πχ. 90. Είναι συνηθισμένο πρόβλημα που είχα κι εγώ, και πειραματιζόμενος κατέληξα στα ανωτέρω τα οποία εξαφάνιζαν το πρόβλημα. Ελαττώνοντας την αξία του RMS 20% μπορεί επίσης να αποτελέσει λύση, αλλά γενικά την μέθοδο RMS δεν την χρησιμοποιούσα ποτέ. Για περισσότερες λεπτομέρειες βρήκα και το εξής: http://club.myce.com/f48/nero-clipping-problem-when-normalizing-while-burning-audio-cd-78057/#.UHlZwsXMgW4 Πρέπει να σου πω όμως πως έχω χρόνια να χρησιμοποιήσω το Nero, και δεν έχω ιδέα τι συμβαίνει με τις τελευταίες εκδόσεις του.

...και να προσποιηθείς ότι οποιοσδήποτε παίζει επί σκηνής (είτε αρένας, είτε κλαμπ) σήμερα με ενισχυτή άνω των 20-30 βατ (και πόσο μάλλον με καμπίνα) απλά δεν υπάρχει.

Aφ'ενός είπε ότι έχει ήδη δυο ενισχυτές, και αφ'ετέρου είναι τεράστιο λάθος (και εξαιρετικά συνηθισμένο) αυτό με τα βατ και την ιπποδύναμη. Η αγορά υπαγορεύεται από τις εκάστοτε ανάγκες και την απόδοση στις εντάσεις που θα χρειαζόμαστε. Για τον Dr. Z: τα κόμπο του ήταν ανέκαθεν και τα γνωστότερα σχέδιά του... Όσο για την συνηθισμένη it's-too-loud προπαγάνδα (για τη σκηνή), ας ξαναπούμε για εκατομμυριοστή φορά πως είναι μεγάλο λάθος και πανεύκολη παγίδα να γενικεύουμε, και πως μπαίνουν και άλλοι παράγοντες στην εξίσωση, με πρωτεύοντα το αν θα θέλουμε τον ενισχυτή καθαρό ή όχι και σε ποια ένταση, ακολουθούμενου από άλλους όπως η τονική του συμπεριφορά στην ένταση αυτή, αν θα υπάρχει PA, το πώς είναι ο εκάστοτε χώρος, αν είναι κόμπο ή θα έχει καμπίνα (και ποια) κλπ.

Μιλάμε για την ανθρώπινη ακοή, ή για την επιστημονική καταγραφή της συχνότητας; Γιατί από τη στιγμή που πιστοποιηθεί οπτικά η παραγωγή της νότας (μέσω νύξης), ίσως να μην έχει σημασία η αποτύπωσή της συχνοτικά. Κι αν έχει, τίθεται ένα άλλο ερώτημα: ποιο είναι το όριο νοτών ανά δευτερόλεπτο που αυτή η αποτύπωσή της μπορεί να πραγματοποιηθεί, πάνω σε ένα στάνταρ κούρδισμα μι-λα-ρε-σολ-σι-μι με το λα στα 440hz? Αυτό το είχα δει κι εγώ... αν κατάλαβα καλά (διορθώστε με), ουσιαστικά αποτελεί minor cheating γιατί δεν είναι ένα στιγμιότυπο αλλά για ένα μοντάζ από πανομοιότυπα περιστατικά. Ας μην ξεχνάμε επίσης πως αυτή τη στιγμή οι πιο high tech πανάκριβες κάμερες του εμπορίου (αν κι αυτή είναι ερευνητική) καταγράφουν - από όσο γνωρίζω - max 675,000 fps, αλλά σε πάρα πολύ μικρές αναλύσεις (πχ. 64x16), και το βίντεο φαίνεται να έχει πολύ μεγαλύτερη ανάλυση. Αν και πάλι έμεινα Προκόπης μόλις το είδα... Άρα αφού σε slow motion με ταχύτητα ας πούμε 0.25x ακούγεται 1.5x παπαριά, σε κανονική ταχύτητα ακούγεται σαν 4 x 1.5 x παπαριά = 6 παπαριές... not bad. ;D

...να κάνουμε ένα reunion το 2080 εδώ για να προσθέσουμε πληροφορίες? :D

1. Εννοείται πως άλλο τεχνική κι άλλο επιδειξιομανία: η πρώτη είναι απαραίτητη για να περάσεις ένα ισχυρό καλλιτεχνικό μήνυμα, και η δεύτερη παίρνει ένα ΜΙΚΡΟ κομμάτι της πρώτης και φροντίζει να δείξει σε όλους ντε και καλά πόσο μεγάλη την έχει (την τεχνική) χωρίς κανένα υπόβαθρο. 2. Όχι... το πρώτο (?) είναι απλά ένα είδος μπάντας που παίζει συγκεκριμένη μουσική, και το δεύτερο ένα εργαλείο που χρησιμοποιείται αν, όταν και όπου χρειαστεί.

Ποιο ανταλλακτικό ήταν, και τι τους περιμένει? (Δεν το έπιασα...)

Aυτό τι σχέση έχει; Για την τεχνική επιδειξιομανία δεν μιλάμε; Aπό συναφή παραδείγματα άλλο τίποτα... Και οι Λιστ, Ραχμάνινοφ κλπ. ήταν δεξιοτέχνες, αλλά η τεράστια μουσική τους κληρονομιά προήλθε από τις συνθέσεις τους σε συνδυασμό (ενίοτε) με το απίστευτο skill τους. Κι αυτό φυσικά δεν αναιρεί τη συνεισφορά εκατομμυρίων άλλων μουσικών που δεν έχουν κανέναν τεχνικό εντυπωσιασμό στη μουσική τους.

Όχι. Ή για την ακρίβεια, φλερτάρει επικίνδυνα και σχεδόν πάντα καταλήγει στην κωμική επιδειξιομανία αν δεν τον στηρίζει το ίδιο το μουσικό περιεχόμενο. Ο Παγκανίνι πχ. αν δεν στηριζόταν από τις εξαίρετες συνθέσεις του, προσφέροντας μια ολοκληρωμένη συναρπαστική (αλλά και ισορροπημένη) εμπειρία στο κοινό του, δεν θα μάγευε τα πλήθη από σνομπ καλλιεργημένους μουσικά ευγενείς και συναδέλφους του μέχρι τον απλό λαό, αλλά θα γυρνούσε από πανηγύρι σε πανηγύρι με το κάρο του και θα μάζευε πενταροδεκάρες δίπλα από τα freak shows.

Έχεις δίκιο...

Κι εγώ το ίδιο λέω και συμφωνώ απόλυτα...

@sfaku: το διάβασα το ανωτέρω, αλλά δεν αναφερόταν σε αυτό που επεσήμανα... Επίσης: 67 νότες το δευτερόλεπτο θα απαιτούσαν 67 frames ανά δευτερόλεπτο, όχι 1608 (μπορεί να έχω όντως άδικο, αλλά όχι τόσα)... Ακόμη κι έτσι, consumer slow motion cameras πάνε άνετα στα 450fps (πχ. η P+S X35) ή στα 2750 σε φτηνό επαγγελματικό επίπεδο (Phantom Flex) ή τα... 600,000 σε ακριβό (NAC GX8). Kι όλα αυτά χωρίς να πάμε καν σε επίπεδο πανεπιστημιακού εργαστηρίου, που είδα κάτι αστεία νούμερα που δεν μεταφέρω...

Xα. High def ψηφιακές κάμερες με frame rate πολύ υψηλότερο του κανονικού είναι πια πολύ διαδεδομένες, όχι μόνο σε εργαστήρια ή στούντιο αλλά σε consumer επίπεδο (το Youtube έχει πολλά τέτοια βιντεάκια). Κατά τα άλλα... (περισσότερα: http://www.schizas.com/site3/index.php?option=com_content&view=article&id=38083:2010-12-15-180000&catid=50:mathaino-tin-ellada&Itemid=337#ixzz28yywq1GK - ο τύπος είχε κι έναν θαυμάσιο λέξαριθμος καλκιουλέητωρ που συμβουλευόμασταν συχνά παλιά στο Νόιζ, αλλά τον ψάχνω και δυστυχώς δεν τον βρίσκω πια)

Όχι... ;D Έμενα στα Ιλίσια τότε, πολύ κοντά σε ένα επιφανές μέλος του φόρουμ.

...από φαγητό και νερό (+100). ;D