bloody_sunday

Yπάρχουν αρκετά true bypass στον κατάλογό τους σήμερα.

Από τότε που ο Jorge Tripps (παλιός μπουτικοσχεδιαστής και κατασκευαστής των Way Huge) ήρθε από την Line 6 στην Dunlop/ΜXR πριν από 4-5 χρόνια, σημειώθηκε μια μεγάλη ποιοτική και ηχητική βελτίωση στην πλειοψηφία των πεταλιών της, με κυκλοφορία και πολλών νέων όπως των Fuzz Faces, του Carbon Copy κλπ. αλλά και πολύ προσεγμένων και πετυχημένων vintage reissues. Θα έλεγα πως σχεδόν όλα τα πετάλια που βγήκαν αυτά τα τελευταία 4 χρόνια αποτελούν μια πολύ καλή έως και εξαιρετική αγορά.

Όχι, αναφέρομαι στους πωλητές που να έχουν πάνω από 2000 πωλήσεις.

Σχετικά (έως καθόλου σχετικά) σπάνιο φαινόμενο να έχουν πάνω από 2000 πωλήσεις...

Aπό τα πιο πρόσφατα βίντεο που έχω δει (τουρνέ σε Αυστραλία, Ιαπωνία κλπ), είναι κεφαλές JVM και Vintage Modern με 4x12 καμπίνες Marshall. Για του λόγου το αληθές:

Χαίρομαι που τελικά βοήθησα! :)

Παλιότερα, ναι. Μετά άλλαξαν σε Blackstar και την τρέχουσα περίοδο είναι με Marshall. Όχι, η καμπίνα 1x12 δεν προορίζεται να δεχθεί σήμα από έξοδο ακουστικών. Θα χρειαστείς άλλον ενισχυτή, ή να δίνεις το σήμα στην κονσόλα κι από κει σε PA και monitors, ή μέσω μικροφώνου. Θα δυσκολευτείς όμως μιας και δεν είναι για τέτοια χρήση.

Πέρα από τις εκατοντάδες χιλιοσυζητημένες προτάσεις που υπάρχουν (και που θα ακολουθήσουν), ήθελα να σχολιάσω τον Yamaha THR10 που προαναφέρθηκε... εξαιρετικός ενισχυτής με πολύ ωραία ηχητική ποιότητα σε συνδυασμό με τα ενσωματωμένα του εφφέ, αλλά όχι ιδιαίτερα futureproof για την περίπτωσή σου, εννοώντας πως είναι κυρίως οικιακός και όχι για πρόβες και λάιβ. Aπό κει και πέρα το μπάτζετ σου σου επιτρέπει πολύ μεγάλη ελευθερία κινήσεων - και μάλιστα χωρίς καν να φτάσουμε τα 1000 - για κάποιον πρωτίστως με καλά καθαρά (και προσωπικά σου συνιστώ λαμπάτο). Αν δεν θες οπωσδήποτε του κουτιού με τη μυρωδιά και το feeling της "καινουργίλας", οι αγγελίες θα πρέπει να είναι ο πρώτος σου σταθμός, αρκεί να πάρεις κάποιες γνώμες προηγουμένως (πχ. από εδώ) και αν είναι δυνατόν να τον περιεργαστείς και ακούσεις από κοντά.

Aν το βρεις κάνε ένα quote ή πες σε ποιες σελίδες είναι μήπως το βρω κι εγώ... πάντως δεν μου ακούγεται σαν μια Nobel prize winning διαπίστωση. Προφανώς θα πρέπει να στοχεύσει κάποιος στον μέσο όρο, για να έχει όσο το δυνατόν περισσότερες πιθανότητες να καλύψει μεγαλύτερο εύρος συστημάτων.

...να σημειώσω πως δεν εννοούσα μόνο τα κλασσικά απύθμενα μπάσα (αν και γίνεται κι εκεί μια "γλυπτική" για να ταιριάξουν με το εύρος των συνηθισμένων subwoofers) αλλά και συγκεκριμένες μεσαίες. Πιο συγκεκριμένος δεν μπορώ να γίνω γιατί θα χρειαστεί να ανατρέξω σε τεύχη επί τευχών κλπ.

Kάποια σύγχυση υπάρχει... κατ'αρχήν το ανωτέρω γράφημα δείχνει απλά το εύρος μιας τυπικής απόκλισης γύρω από τη μέση τιμή μιας "κανονικής κατανομής". Σε αυτό το εύρος υπάρχει πάντα το 68,2% των τιμών σε οποιαδήποτε κανονική στατιστική κατανομή, είτε είναι συχνότητες είτε άνθρωποι είτε πορτοκάλια κλπ. Από κει και πέρα τι πάει να πει ακριβώς "χειρότερα" και "καλύτερα" ηχητικά συστήματα? Μήπως το σκέπτεσαι ως "φτηνότερα" και "ακριβότερα"? (Φυσικά η αντιστοιχία αυτή είναι υπεραπλούστευση και δεν ισχύει.) Κάτι τέτοιο βασιζόμενο στον διαχωρισμό αυτό θα μπορούσε ίσως να στέκει, αλλά δεν υπάρχει κάποιο χειροπιαστό πειραματικό μέγεθος που θα μπορούσε να σταθεί ως μεταβλητή. Αλλά αν έχετε κάποια πρόταση θα ήθελα να την ακούσω. Συν τοις άλλοις, η ηχοληψία μερικές φορές κοιτάει το "translate" που λες με άλλο γνώμονα, πχ. να ακούγεται καλά στα monitors του στούντιο και σε μερικά hi end οικιακά ηχεία που έχουν μερικά στούντιο, αλλά και ταυτόχρονα σε ένα απλό consumer hi-fi. Συμβαίνουν επίσης και μερικά κάπως αλλοπρόσαλλα φαινόμενα που μπερδεύουν ακόμη περισσότερο το concept αυτό, πχ. σε ορισμένα dance tracks να τονίζονται συγκεκριμένες συχνότητες που θα "μεταφράζονται" καλύτερα - με μεγαλύτερο "wow" factor - σε ένα κλαμπ. (Μάλλον θα ακούσω αντιρρήσεις αλλά το έχω διαβάσει σε συνεντεύξεις γνωστών παραγωγών του είδους). Κι ας μην ξεχνάς πως και τα διαφορετικά μουσικά στυλ έχουν διαφορετικές συχνοτικές "υπογραφές", οπότε δεν μπορείς να κάνεις κανένα universal συχνοτικό διαχωρισμό όπως γράφεις...

H έξοδος των ηλεκτρικών κιθαρών είναι στην συντριπτική πλειοψηφία τους mono. Τo signal path κάποια στιγμή μπορεί να γίνει στερεοφωνικό με κάποια εφφέ που το υποστηρίζουν, όπως πχ. delays ή reverbs. Aυτά είτε θα πάρουν το μονοφωνικό σου σήμα και μετά το processing θα στο παραδώσουν σε left και right, είτε μπορεί να έχουν την δυνατότητα να δεχθούν εξ αρχής ξεχωριστά left και right. Θα το χρειαστείς stereo στο τέλος μόνο για να φτιάξεις ένα stereo setup με δυο μονοφωνικούς κιθαριστικούς ενισχυτές (που και πάλι είναι η συντριπτική πλειοψηφία) ή για να το δώσεις σαν stereo σε PA.

...το οποίο είναι κλώνος του Rat, τουτέστιν ένα από τα πιο καθαρόαιμα και αρχετυπικά distortions ever! ;D

Πολύ ενδιαφέρον αρθράκι από έναν από τους μεγάλους "πεταλομάστορες", αλλά κάτι νταζ νοτ κομπιούτ εδώ... Μα τα overdrives του Jam είναι... TS κλώνοι.

Kι επειδή μου ήρθε σε email και δεν ξέρω αν σας εμφανίζεται κανονικά, ας κάνω και ένα κωπιπαίηστ: (το ανωτέρω λινκ έχει και samples για τις ακουστικές τους απαιτήσεις, και λινκ για δωρεάν download ενός κομματιού από τον νέο τους δίσκο προ της... ηχογράφησής του)

Εξαιρετική ιδέα, έστω και στα πλαίσια της αναγκαίας προώθησης ενός άλμπουμ, από ένα συγκρότημα που λόγω συγκυριών (χωρίς να είμαι φανατικός ή να μου αρέσει ιδιαίτερα) έχει τύχει να παρακολουθώ προσεκτικά από τον καιρό που πρωτοδημιουργήθηκε, και που τα τελευταία δυο χρόνια με την αλλαγή της τραγουδίστριάς τους έχει ανέβει πολύ στην εκτίμησή μου. Διαβάστε: http://m.fans.sonymusicemail.com/nl/jsp/m.jsp?c=61d27bdebfe409f6d0 Υπόψιν πως εδώ στο Βέλγιο οι Hooverphonic θεωρούνται... σουπερστάρ και αναλογικά με τρελές πωλήσεις και απήχηση, επομένως μια τέτοια κίνηση αποκτά και άλλη αξία αποτίναξης διάφορων υποψιών (και καλά) "σταριλικιού", και τόνωσης της πιο άμεσης επαφής με τους fans, τους οποίους συνήθως τους βλέπουν μόνο στα γεμάτα στάδια...

Προσωπικά - και επειδή έχω ασχοληθεί με ακριβώς αυτό το πρόβλημα ουκ ολίγες φορές - είμαι 100% βέβαιος ότι οι τελικές δεν θέλουν αλλαγή, και πως η παρέμβαση του τεχνικού είναι εντελώς αχρείαστη. Κάνε τον κόπο να διαβάσεις τα προηγούμενα θρεντ στα οποία παρέπεμψα. Είναι απολύτως φυσιολογικό στα combos (γνωστά παλιά για αυτόν το λόγο ως "valve torture chambers") ορισμένες λυχνίες να συντονίζονται. Μερικές μπορεί να μην παρουσιάσουν το πρόβλημα αρχικά (κυρίως λάμπες - "σκυλιά" όπως οι Sovtek που όμως είναι συνήθως κακές ηχητικά), αλλά ίσως το παρουσιάσουν αργότερα. Τι θα κάνει κάποιος? Θα ασχοληθεί με το ίδιο το πρόβλημα ή θα εξακολουθήσει επ' άπειρον να το αγνοεί ξοδεύοντας χρήματα για να αλλάζει λάμπες? (Σε συνθήκες συναυλίας προφανώς δεν θα το καταλάβει κανείς, σε συνθήκες ηχογράφησης όμως τα πράγματα αλλάζουν).

H δικιά μου εκτίμηση είναι πως κατά πάσα πιθανότητα συντονίζονται οι δυο τελικές μαζί με ολόκληρο το σασί λόγω κυρίως των κραδασμών του μεγαφώνου. Οπότε - χωρίς να είμαι δίπλα για να το τσεκάρω ο ίδιος - συνιστώ δυο δαχτυλίδια από τα ανωτέρω. Αλλά για να το διαπιστώσει ο συνφορουμίτης ας βάλει κάποιον φίλο του να παίξει με την κιθάρα στις νότες που ακούει το "κουδούνισμα", πχ. την χαμηλή λα ή ρε, και ας στήσει αυτί από πίσω από τον ενισχυτή για να δει αν όντως προέρχεται από αυτές. Στην ανάγκη, την ώρα που παίζει ας τις πιάσει απ'τη μέση για λίγο ΠΟΛΥ προσεκτικά με κάποια χοντρή πετσέτα (είναι καυτές) για να δει αν εξαφανίζεται ο ενοχλητικός ήχος. Αν ναι, τότε βρήκε τον υπεύθυνο...

Μυστηριωδώς (ή όχι και τόσο μυστηριωδώς) ήξερα ακριβώς ποιο πρόβλημα αφορά το θρεντ πριν το ανοίξω... ευτυχώς το έχουμε συζητήσει διεξοδικά μιας και το είχα κι εγώ αρκετά χρόνια πριν: http://www.noiz.gr/index.php?topic=189704.0 Aπλό και πολύ συνηθισμένο πρόβλημα σε combos που δεν έχουν καλή αντικραδασμική μόνωση στις λυχνίες, ειδικά στις τελικές (οι προενισχύτριες το παρουσιάζουν σπάνια, πλην τυχόν μικροφωνισμών που είναι άλλη υπόθεση) μιας και δεν συντονίζονται εύκολα λόγω διαφορετικής ιδιοσυχνότητας. Ο Hot Rod Dlx (το παλιότερο μοντέλο - δεν έχω πείρα με το καινούργιο) το παρουσίαζε πολύ συχνά με τις τελικές του, όπως και ο παλιός Boogie μου πριν του δοκιμάσω αρκετές λύσεις (διαβάστε τα ανωτέρω θρεντς) και καταλήξω σε αυτά: http://herbiesaudiolab.net/guitar.htm Εννοείται πως σε ΚΑΜΙΑ απολύτως περίπτωση δεν ισχύει - ούτε καν στέκει - το:

Πράγματι, πολύ ωραίο course και αυτό. Ελπίζω να μην εννοείς τενοντίτιδες κλπ...

Όσον αφορά τα βίντεο, όπως σημειώθηκε και προηγουμένως στο παρόν θρεντ, ναι, υπάρχουν πολλά βίντεο (streamable και downloadable, και με υπότιτλους) τα οποία καλύπτουν την διδαχθείσα ύλη της κάθε εβδομάδας, και που μαζί με το κείμενο στην Wiki του εκάστοτε course βοηθούν στην συμπλήρωση των κουίζ και των λοιπών assignments. Τουλάχιστον αυτή είναι η πείρα μου από το Music Production (και νομίζω κι από το Songwriting που είδα βιαστικά). Αφού τα video lectures, όπως οι πιο πολλοί κιθαριάρηδες ξέρουμε, είναι ακόμη πιο χρήσιμα για εκμάθηση κιθάρας από το απλό tab, πεντάγραμμο κλπ, πιστεύω οτι θα προσφέρονται και στα άλλα courses.

Και όμως, τζαζ ιδέες έχουν μεταμορφώσει το παίξιμο πολλών μέταλ κιθαριστών... ο πρώτος που μου έρχεται στο μυαλό είναι ο Sκolnick των Testament, ο οποίος έχει βεβαίως και την ανάλογη σχετική δισκογραφία. Μεγάλος θαυμαστής του ο Hammett των Metallira, ο οποίος επίσης προσπάθησε να κάνει το ίδιο μερικά χρόνια πριν με πολλά συναφή τζαζ ακούσματά του (Wes Montgomery κλπ). Όσον αφορά τα Introductory courses, μάλλον ισχύει αυτό που λέτε, αλλά μην ξεχνάτε πως οι καλύτερες βάσεις είναι αυτές που έχουν μπει σωστά, και πως στη συνέχεια μπορεί να δημιουργηθούν ψιλοπροβλήματα αν δεν έχει συμβεί αυτό εξ' αρχής...

Bump για να σημειώσω και τις δικές μου εξαιρετικές εντυπώσεις από τα δυο εν λόγω courses (αν και δυστυχώς έχω μεγάλο φόρτο εργασίας που δεν μου επιτρέπει να τα συνεχίσω), και για να σας παραπέμψω σε δυο νέα του Berklee που θα ξεκινήσουν προσεχώς, το Introduction to Guitar και το Introduction to Improvisation, και όπως πάντα δωρεάν: https://www.coursera.org/course/guitar https://www.coursera.org/course/improvisation Να ξεκαθαρίσω κάτι σχετικά με τα certificates: όπως κατάλαβα, είναι μεν επίσημα από την άποψη πως θα δοθούν σε όλους όσους τελειώσουν επιτυχώς το κάθε course, με υπογραφή του εκάστοτε καθηγητή, αλλά χωρίς credit από το πανεπιστήμιο στο οποίο απασχολείται. Αυτό γίνεται σε μερικά άλλα courses της πλατφόρμας Coursera, τα οποία έχουν τη σήμανση Signature Track (https://www.coursera.org/courses?orderby=upcoming&certs=st) και είναι πιο εντατικά (πχ. με πριβέ ονλάιν classroom 10 ατόμων που γίνεται realtime διδασκαλία one on one), και με ένα αντίτιμο νομίζω της τάξης των $300 περίπου. Αυτά πάντως είναι λίγα σχετικά με τον όγκο των εντελώς δωρεάν.

Εγώ θυμάμαι πως αρχικά τουλάχιστον ήταν πιο συγγενικά με το SD1 που δουλεύει με asymetrical clipping, και όχι με τα TS (symmetrical). Στην πορεία άλλαξε και η συχνοτική τους απόκριση και προστέθηκαν πολλές επιμέρους μόντες και διακοπτάκια για επιπλέον επιλογές, οπότε απομακρύνθηκαν από το... σημείο αφετηρίας.

Τα παιδιά εδώ θα ξέρουν, ειδικά ο Alderbody που το έχει περιεργαστεί πολύ...