bloody_sunday

Εμένα γιατί δεν μου φαίνεται τίποτα στην σελίδα; Δώστε μου κανένα λινκ!

Το περιστατικό με το κορίτσι από το ωδείο που λες δεν μου έχει τύχει αλλά όντως είναι διακοσμητικό στοιχείο. Και να'τανε καμιά ωραία γλάστρα να πω ΟΚ... Πάντως ορισμένα κομμάτια των Ζεπς έχουν πλήκτρα αλλά είναι πιο χαλαρωτικά κι αυτοί χώνουν. Επίσης, τώρα που το καλοσκέφτομαι, σε μια κάβερ μπαντ των Ζεπ είναι πολύ πιο εύκολο να βρεις γυναίκα τραγουδίστρια που να κολλάει παρά άντρα, και υπάρχoυν αρκετές με αυτήν τη συνταγή (μάλιστα μια, οι Lez Zeppelin, είναι όλες γυναίκες - Lez από το lesbians!, και μάλιστα όπου να'ναι κυκλοφορούν το πρώτο τους άλμπουμ με παραγωγό τον Eddie Kramer και μαστερά τον George Marino που μαζί με τον Page έκανε το remastering όλων των παλιών ηχογραφήσεών τους!)

Μπούκα άντικράιστ! Ουουουοου αντικράιστ! Ουουοου σιξ χάντρεντ εντ σίξτι σιξ! Ουουοου σιξ χάντρεντ εντ σίξτι σιξ! ...ΦΟΡ ΝΑΘΙΝΓΚ! Δύσκολη η επιλογή βρε παιδιά αλλά θα προσπαθήσω γιατί είναι όντως ενδιαφέρουσα η ερώτηση... Τώρα ή έχετε βάλει τα δυνατά σας για να φανείτε "ψαγμένοι" με τις επιλογές σας ή όντως ακούτε πολύ ενδιαφέροντα ονόματα που πολλά από αυτά δεν έχω ακούσει καν, και δεν είμαι ακριβώς άσχετος! Κι επειδή το πρώτο δεν το βλέπω να συμβαίνει, από εμένα θα δείτε κάπως τετριμμένα ακούσματα... :cry:

Τυχαία έπεσα πάνω σε αυτό εδώ το γκρουπάκι στο You Tube: Λέγονται Τhirty Three and Third (μάλλον από τα βινύλια) και τα πάνε πολύ καλά! Eίναι όλα τους 12-13 χρονών και περιοδεύουν αβέρτα... Και αν δείτε κι άλλα βίντεό τους με κλασσικά κομμάτια, θα αντιληφθείτε ότι η κοπελίτσα έχει και ωραία ροκάδικη φωνή! Μήπως έχουμε μια νέα Τζάνις Τζόπλιν εν τη γενέσει; Το κανάλι τους στο You Tube είναι το http://www.youtube.com/user/thirtythreeandthird . Υ.Γ. Ο κιθαρίστας μπορεί να ακούγεται λίγο χάλια εδώ αλλά σε άλλα βίντεο τον άκουσα να παίζει κάτι κοκορετσιές απίστευτες! :)

+3!

Σας πρόλαβα, το επεξεργάστηκα το ποστ μου...

Ναι σωστά, μπερδεύτηκα, αλλά και πάλι το ένα κιλό βγαίνει 136 ευρώ!! 8O 'Aντε για να μην με κατηγορείτε ότι χαλάω τα ποστς (ούτε ένα καλαμπούρι βρε παιδί μου...) ας γυρίσουμε στο θέμα: γιατί την είπες Προπαγάνδα; Eμπνεύστηκες από τις Squier με το artwork; Mα αυτή είναι Tele... αξιέπαινη προσπάθεια πάντως, και ακόμη κι αν δεν σου κάνει τελικά, νομίζω ότι αποκόμισες πολύτιμες γνώσεις.

"Βάρος: 0.11 kgr";!!; ΦΕΤΑ είναι να την πουλάνε με το κιλό;;; :lol: 11 γραμμάρια 15 ευρώ, ούτε χαβιάρι να'τανε!

Τόσο άνετος... παίζει όλα αυτά με ένα ύφος πλήρους αδιαφορίας, σαν να κοιτάει ένα κουνούπι μεθυσμένος! Κι επειδή προβλέπω κάποιος (ονόματα δεν λέμε, υπολήψεις δεν θίγουμε) να μαμάει πάλι το θρεντ, ας μην ξεχνούμε... http://anatolikos.net/fileupload/store/TAKA-TAKATA.wma

Έτσι, έτσι, μακριά κι αγαπημένοι με τις στρατ... :lol: Σοβαρά τώρα, γιατί δεν την κρατάς; Πρέπει με την πώλησή της να στηρίξεις την αγορά των άλλων δυο;

Συμφωνώ με όλα ιτσεστέφ εκτός από το αυτί λίγο πιο πάνω από το γούφερ. Πολύ σωστά είπε ο ναθανλύκ ότι τα τουίτερ πάνε στο ύψος των αυτιών - τα γούφερ δεν έχουν ανάγκη γιατί τα πρίμα χάνονται κατά την ανάκλαση ενώ τα μπάσα πολύ λιγότερο. Και ένα μικρό τιπ από μένα (όχι φιλοδώρημα, ντε...): τα τουίτερ τα τοποθετώ σε ισόπλευρο τρίγωνο μεν (όταν βρίσκω αρκετό χώρο!) αλλά με τον άξονά τους όχι επάνω μου αλλά ελαφρώς προς τα έξω (δλδ. τα ηχεία δεν με κοιτάνε αλλά το δεξί λίγο προς τα δεξιά μου και το αριστερό λίγο προς τα αριστερά μου). Προτίμησή μου.

Μερικές σελίδες πριν είχα κάνει κι εγώ μια νύξη σχετική με το θέμα του θρεντ (που εδώ και αιώνες έχει πέσει ντεντ...)

Το ξέρω αλλά αν τον βρω φτηνότερο ή με μικρή διαφορά τιμής, προτιμώ να τον πάρω με τα χεράκια μου από μαγαζί κι όχι απ'το δίκτυο.

"Αργός" και "γρήγορος" ενισχυτής είναι αντίστοιχα ένας λαμπάτος και ένας solid state - μιλώντας για hi fi βέβαια, και όχι σε όλα τα είδη μουσικής, παρά μόνο σε αυτά που η απόδοση της μεγάλης δυναμικής τους περιοχής (από τους ψιθύρους του pianissimo ενός όμποε μέχρι το ξέσπασμα του forte μιας συμφωνικής ορχήστρας) συμπεριλαμβάνει απότομο "τράβηγμα" και χειρισμό μεγάλων φορτίων ρεύματος. Πολλές φορές οι ασθενικοί hi end λαμπάτοι δεν τα καταφέρνουν σε τέτοιες περιπτώσεις, ειδικά αν έχουν να οδηγήσουν "δύσκολα" και μεγάλα ηχεία. Ξέρω κόσμο που αν κι έχει τα λεφτά να αγοράσει ακριβούς λαμπάτους για hi fi, παραμένει πιστός οπαδός του solid state.

'Aσε eangle, μη μου το θυμίζεις.... δεν μπορώ να κοιμηθώ το βράδυ... ποιος πουλάει τώρα το γουρούνι τριάντα κιλών που έχω, και με μηδενική πείρα από ebay; Kαι ποιος βρίσκει τώρα μαγαζί με Κoch στο Βέλγιο που είμαι (σχεδόν αδύνατο); ¶τιμε SF, δεν θα σε πιάσω μια μέρα; :evil:

Επειδή ήταν έτσι οι παλιοί Vox πρέπει να είναι και οι καινούργιοι; Μιλάς εκ πείρας; Περί αξιοπιστίας: Και εγώ προσωπικά ξερω και πιο γερούς... οι πιο αγαπημένοι μου ενισχυτές, οι Ampeg V των αρχών της δεκαετίας του '70 (και για κιθάρα - ρωτήστε, ανάμεσα σε αρκετούς, και τους Stones) για όσους ξέρουν είναι απλά απλησίαστοι σε αντοχή. Παράδειγμα; Ένας από αυτούς είχε πέσει τυχαία από το αεροπλάνο της τουρνέ του Rod Stewart κατά τη διάρκεια της απογείωσης, και όταν τον ξαναπήραν στα χέρια τους έπαιζε σαν να μην τρέχει τίποτα... και τον πήραν επί σκηνής... Τώρα τα περί headroom, συμπάθειας των πεταλιών και αντιπάθειας των "βρώμικων" των ενισχυτών είναι ΔΙΚΙΑ σου άποψη και καλό θα ήταν να το επισημαίνουμε πού και πού... Eκατομμύρια κιθαρίστες, επαγγελματίες και μη, προτιμούν τη μια λύση ή την άλλη, ας μην δίνουμε στους μεν ή στους δε την ταμπέλα του σωστού. Eπίσης για τους Marshall που αναφέρθηκαν, μερικά fuzz (όπως η γιαλαντζί πρόχειρη σημερινή επανέκδοση του Fuzz Face της Dunlop, αλλά και διάφορα άλλα) ακούγονται καλύτερα σε ελαφρώς "αρπαγμένο" Μarshall. Kαι βέβαια υπάρχουν και οι παλιοί Marshall (JTM kαι συναφή) των οποίων τα καθαρά όχι μόνο δεν είναι χάλια αλλά σημείο αναφοράς... ρωτήστε και κάποιον κύριο Χέντριξ... Και οι "καθαροί" βέβαια δεν εξαντλούνται στους Fender, όπως πολύ καλά γνωρίζεις SF (αχ, αν είχα λεφτάκια τώρα θα είχα αποκτήσει κάτι δικό σου στο οποίο αναφέρομαι... :wink: ) Δοκιμάστε πχ να παίξετε με έναν παλιό Orange Graphic 120... τόσο καθαρός που θα μπορούσε να είναι PA...

Αν όντως θέλεις να το κάνεις για την εμπειρία (κι αν έχεις τα λεφτά και το κατάλληλο stage ή στούντιο) βάλε 2 ενισχυτές που στα distortion τους έχoυν διαφορετικές χροιές, πχ. έναν Marshall JCM800 κι έναν Mesa Rectifier, panαρισμένες σωστά στο στερεοφωνικό αποτέλεσμα. Η μια συμπληρώνει την άλλη (αλλά θέλει προσοχή). Μια άλλη λύση είναι κι αυτή που είπε ο SF, δλδ. η χρήση ενισχυτών με διαφορετικές τελικές λυχνίες.

Mακαρίτης???? 8O 8O 8O Tωρα δεν ξερω ποσο αξιοπιστη ειναι η Βικιπαιδεια αλλα λεει οτι οι μετασχ ηταν απο Bassman...

Όχι, συμφωνώ με το τελευταίο σου ποστ SF, κι εγώ το ξέρω ότι όλοι αυτοί ξεκίνησαν από modifications των Fender. Απλά είπα μια πιο "ιστορική" άποψη παραπάνω. Kαι σίγουρα το A και το Ω του καθαρού ήχου μέχρι σήμερα ανήκει στους Fender... *** ¶σχετο αλλά θυμήθηκα που το είχες ξαναγράψει για τον πρώτο Βoogie ότι προήλθε από τον Τwin Reverb, κι εγώ είχα διαβάσει ότι ήταν hot rodded Princeton. Tελικά έτσι είναι, το ξανατσέκαρα (Princeton). Τώρα αν έχουν καμιά σχέση Princeton και Twin Reverb δεν ξέρω, απλά θυμάμαι ότι ο Τwin Reverb παραμένει καθαρός ακόμη κι αν τον πετάξεις στις λάσπες... εεε, ακόμη κι αν τον υπεροδηγήσεις χωρίς έλεος, ήθελα να πω.

E, τώρα με μια ακόμη απόλυτη άπoψη (και με τα συνήθη CAPS) πρέπει λογικά να περιμένεις ότι κάποιος θα προσπαθήσει να την αντικρούσει, έτσι δεν είναι; :P Φιλικά, πάντα... Πιστεύω ότι το να λέει κάποιος ότι όλοι αντιγράφουν τον Fender στους ενισχυτές έχει ανάλογη αξία με το να πει ότι όλοι όσοι φτιάχνουν ηλεκτρικές συσκευές αντιγράφουν τον Έντισον, ότι όσοι φτιάχνουν αυτοκίνητα μέχρι σήμερα αντιγράφουν τον de Rivaz ή τον Benz κ.ο.κ. Το σχέδιο έχει προχωρήσει τόσο πολύ που η πατρότητά του δεν έχει καμιά αξία. Ούτως ή άλλως ο κ. Λεονάρδος δεν είναι και ο εφευρέτης του ενισχυτή ηχητικού σήματος με λυχνίες. Αυτός είναι ο Lee De Forest. Οι προτιμήσεις τελικά είναι πάντα θέμα γούστου...

Το βραβείο για τo καλύτερο προϊόν της έκθεσης που τελείωσε (ή το καλύτερο πετάλι, αυτό δεν το πολυκατάλαβα) είναι το καινούργιο πετάλι τρέμολο της Seymour Duncan: Έχει όλους τους ήχους των τρέμολο που μπορεί να χρειαστεί κανείς, και tap tempo για το επιθυμητό αποτέλεσμα. Στα μαγαζιά στις 3 Σεπτεμβρίου. Αν διαβάσετε και τα σχετικά εδώ... http://www.gearwire.com/seymour-duncan-shape-shifter.html ... θα δείτε ότι είναι εξαιρετικά παραμετροποιήσιμο (σε βαθμό υπερβολής), 100% αναλογικό και γενικά πολύ "νιαμ νιαμ" που θα έλεγε κι ένας φίλος μου. Τιμή; Aφήστε το καλύτερα... για καμιά διακοσάρα το κόβω...

Μην αγχώνεσαι βρε και είσαι και καινούργιος σαν κι εμένα!! Δεν πειράζει! Κάνε και καμιά βουτιά για μένα που τουρτουρίζω στα ξένα... :-(

Σόρι παστέλιε, δεν μου αρέσει, λίγο της σειράς μου μοιάζει... επίσης το ριφάκι του είναι κλεμμένο από εδώ (κόκκινη κάρτα): http://www.youtube.com/watch?v=ju4Y-J_8zEY

Εγώ παιχταράς (τουλάχ. όσον αφορά στην κιθάρα) δεν είμαι, αλλά όταν θέλω να δυναμώσω ή να παίξω κι εγώ μερικά γκα γκα γκα γκα το κάνω με μέτρο σεβόμενος τους γύρω μου. Δυστυχώς ελάχιστα μαγαζιά έχουν κάποιο ηχομονωμένο θάλαμο (και θα ΕΠΡΕΠΕ να έχουν γιατί οποιοσδήποτε - από τον μικρό Γιωργάκη με τα σπυράκια μέχρι τον μπαρμπαΜήτσο που παίζει Albert King και Howlin'Wolf - μπορεί να θελήσει να ανεβάσει τις εντάσεις για να δει τις συμπεριφορές των μηχανημάτων εκεί). Θέλει ο πιτσιρικάς να ανεβάσει την ένταση; Mε γεια του με χαρά του αλλά τουλάχιστον να σεβαστεί τους γύρω του και να έχει επίγνωση. Αλλά δυστυχώς το επίπεδο είναι εντελώς διαφορετικό, πχ εκτός Ελλάδας για πλάκα τα μαγαζιά λένε ότι θέλουν να βάλουν επιγραφές "No Stairway to Heaven" ενώ στην Ελλάδα μάλλον θα έγραφαν "Νο For Whom The Bell Tolls" ή "Νο Number Of The Beast"... Δεν είναι κρίμα; Νο offence προς οποιονδήποτε (κι εγώ μεγάλωσα με αυτά) αλλά τα κολλήματα γίνονται κουραστικά από ένα σημείο και πέρα...