bloody_sunday

Έχω δει εδώ και καιρό μια πολύ καλή μέθοδο που ακολουθεί ο τεχνικός του Eric Johnson για να κουρδίζει τις κιθάρες του (φανταστείτε τι θα πάθει αν ακούσει διαφορά 1/500 του ημιτονίου από το σωστό... κατευθείαν στο ψυχιατρείο...) Από εδώ: http://www.guitarplayer.com/story.asp?storyCode=10270 μεταφέρω: Μεταφρασούλα αν θέλετε πείτε.

Εγώ έχω υπόψη μου τρία περιστατικά που δείχνουν το αντίθετο για τα ηλεκτρονικά μας στρουμφάκια, βέβαια έχουν και επιτυχίες, και ικανά στελέχη αλλά οι από πάνω τους είναι κουφιοκεφαλάκηδες όπως σου είπα. Έτσι πιστεύω. Γυρνάω στο τόπικ: μπος, να το δώσω το λινκ; Mην κατηγορηθώ για διαφήμιση; Eίναι πολύ ενδιαφέρουσα περίπτωση παράκαμψης των νταβατζοεταιριών και διαδικτυακής διανομής. Μπος; Υameth; Γιούουουχου...

Μόλις έθιξες ένα ζήτημα που με απασχολεί τα τελευταία 6 χρόνια που τα αεροπορικά μου ταξίδια έχουν αυξηθεί κατακόρυφα... θα σου απαντήσω για εντός Ευρώπης και όχι για υπερατλαντικά ταξίδια. Πάντα τις κιθάρες μου (ακουστικές και ηλεκτρικές) τις έβαζα σε μαλακή θήκη και τις έπαιρνα μαζί μου στο σκάφος (μια κάθε φορά, μην τρελαθούμε). Σχεδόν κάθε σκάφος έχει έναν μικρό χώρο κοντά στο κόκπιτ για να βάζουν σακάκια για να μην τσαλακώνονται, ευαίσθητα ψηλά αντικείμενα κλπ. Εκεί την βάζω πάντα. Τώρα βέβαια μου λένε ορισμένες φορές στο check in ότι αν πει όχι ο πιλότος ή το πλήρωμα δεν θα μπει κλπ. αλλά *ποτέ* δεν μου έχει συμβεί αυτό. Καταλαβαίνουν και οι ίδιοι ότι αν πάει μαζί με τις αποσκευές θα σου έρθει έτοιμη για το τζάκι... :roll: Απλά το δηλώνεις στο check in και σου λένε no problem, εκτός αν τύχεις σε κανέναν που έχει παλούκι στον Κ του (να εύχεσαι να μην πέσεις σε τέτοιους - μόνο αυτοί θα σου την φέρουν - άπαξ και περάσεις το check in θα βολευτεί κάπου σίγουρα). Μην πάρεις τηλ. τις εταιρίες γιατί θα σου πουν αερολογίες. Βέβαια κι εσύ μην κρατάς πάνω από 3 τεμάχια στο check in γιατί θα σου την πουν (και με το δίκιο τους). Εγώ ποτέ δεν αντιμετώπισα πρόβλημα με βαλίτσα - τσάντα πλάτης - κιθάρα σε μαλακή θήκη, σε economy class και με υπέρβαρη βαλίτσα. Και έχω ταξιδέψει με πάνω από δέκα εταιρίες.

Kαλό το θέμα, πάμπολλες οι ερωτήσεις (και πολλές από αυτές καίριες), θα το παρουμε σιγά σιγά αγαπητέ ντικάλ...

Βρε μανία με την παρεξήγηση!!! Είπα εγώ πουθενά ότι η Fender βγάζει peanut green (!), seafoam green ή "κάτι-άλλο" green; Sonic BLUE λέγεται!!

Μα πώς δεν υπαρχει;; :!: Aφού έχω το Guitarist που τους κάνει μεγάλο review και το δείχνει!! Και όντως έχει ακριβώς αυτήν την απόχρωση που σας γράφω! Απλά είναι τόσο λεπτή και περίεργη απόχρωση που από μακριά φαίνεται λευκή, και από κοντά μια πάει προς το ανοιxτό γαλάζιο, μια προς το ανοιχτό φυστικί. Είμαι σίγουρος ότι για να φανεί στις φωτογραφίσεις του περιοδικού, ο φωτογράφος πρέπει να ανέβασε το gamma στο Photoshop... Και ναι, μιλάμε για την ίδια κιθάρα, το τσέκαρα και το ξανατσέκαρα! Μακάρι να μπορούσα να σας το σκανάρω για να σας το δείξω αλλά δεν είμαι στην Αθήνα πια και δεν έχω σκάνερ στο σπίτι. Eίναι το τεύχος Μαρτίου 2007 (με τον Χέντριξ στο εξώφυλλο), αριθμός 287, σελίδες 90 - 92. Εδώ http://www.gearwire.com/fender-classic-player-series.html υπάρχει και βιντεάκι, αλλά και πάλι δεν φαίνεται η απόχρωση... :cry: και είναι τόσο ωραία...

Εγώ είχα ξεχάσει να αναφέρω στο ποστ μου τον Dave Grohl και τον απίστευτο (και τρελό :twisted: , λογικά η αφορμή για να φτιαχτεί το Animal στο Muppet Show...) Keith Moon των Who.

Αν σκέφτεται κάποιος την αξία μεταπώλησης (δλδ. πόσα θα πιάσει όταν την πουλήσει) τότε γιατί να την αγοράσει εξαρχής; Mια κιθάρα δεν είναι όπως ένα αυτοκίνητο που μπορεί να μην σου κάνει μετά από μερικά χρόνια επειδή είναι ζημιάρικο, ξεπερασμένο, σκουριασμένο, τρακαρισμένο κλπ. Έτσι τουλάχ. το βλέπω εγώ. Εγώ τις κρατάω τις κιθάρες μου.

Όχι,κοίταξε πάλι τα δυο λινκς του Superfunk. http://www.fender.com/products//search.php?partno=0141100372 http://www.fender.com/products//search.php?partno=0141102344 Μην μπλέξεις με τα ονόματα, μοιάζουν πολύ και θα χαθείς. Είναι πάντως η Classic Player 50s και η Classic Player 60s. Player! Για τις συγκρίσεις ας πουν οι άλλοι που τις έχουν παίξει (εγώ έπαιξα σήμερα με μια Μεξικάνα συλλεκτική 50th Anniversary που του έχει ξεμείνει και την δίνει κοψοχρονιά... φανταστείτε ότι δεν την παίρνει κανείς γιατί μισούν το καραχρυσό χρώμα που έχει... ωραία ήταν αλλά έρχεται με εννιάρες χορδές, αν δεν μπουν 11ρες να στενάξει λίγο το μπράτσο που πας κύριε; ) Εdit: Γράψτε λάθος, η απλά καλούτσικη με τις 9ρες ήταν μια ξανθιά Highway 1 με maple ταστιέρα. Η 50th anniversary μου φάνηκε και εμένα κιτς.

Προσπαθεί να απαντήσει στην ερώτηση "Σε ποια κατηγορία θρεντς θα ήθελες να είσαι".

Συμφωνώ και με τα άλλα που είπε ο SF' date=' και όσον αφορά στα παραπάνω: αν κι έχω σχεδόν μηδενική πείρα στις strats, μιας και τις αντιπαθώ, είχα διαβάσει αυτά που τα είχε ξαναπροτείνει παλιότερα στο φόρουμ και τα τσεκάρισα. Έχει απόλυτο δίκιο. Οι Classic Player 50s και 60s έχουν απίστευτο value for money, πολύ ωραία χρώματα και ορισμένες καίριες βελτιώσεις από τους υπεύθυνους για τις 50s και 60s strats masterbuilders του Custom Shop της. Mάλιστα πουλιούνται σαν ζεστά ψωμάκια (πήγα να δοκιμάσω σήμερα την Classic Player 60s και μου είπαν ότι όχι μόνο είναι σε backorder, αλλά ημερομηνία παραλαβής δεν υπάρχει καν στα κιτάπια τους...) Πέτυχα κι ένα ενδελεχές review σε ένα Guitarist παλιό που είχα (που παίρνουν άριστα και οι δυο, με την 50s να προπορεύεται ελάχιστα). Αν κάποιος θέλει περισσότερες λεπτομέρειες,εδώ είμαι... ΥΓ. Το κακό της υπόθεσης είναι ότι στο επίσημο site της Fender υπάρχει μια φωτό της Classic Player 60s η οποία την δείχνει [b']λευκή[/b], το οποίο βεβαίως δεν συμβαίνει... έχει ένα λεπτότατο και σπανιότατο ανοιχτό πολύ ελαφρύ πράσινο - φυστικί (απαίσιο όταν το ακούτε - απίστευτο όταν το βλέπετε). Δυστυχώς επίσης, τα online shops έχουν πάρει αυτήν τη φωτό κι έτσι πολλοί θα νομίζουν ότι είναι άσπρη...

Καλά, το βιντεοκλίπ δείχνει ορισμένες "αιρετικές αλήθειες", που έλεγε και το θρεντ... η τέλε στην κουζίνα δίπλα στα μαχαιροπίρουνα, στα πιάτα και στους νεροχύτες! Να τα πλύνει ήθελε; Έτσι για να φρίττουν ορισμένοι... Το κομμάτι πάντως δεν είναι και τόσο κλεμμένο. Ο ήχος των πλήκτρων στο background είναι όντως καρμπόν, και η γενική ενορχήστρωση μοιάζει αλλά δεν είναι και τόσο ίδιο από πλευράς chord progression. Δλδ. το κύριο ριφάκι (αν βγάλεις τις "περικοκλάδες") των ¶μμος είναι 1η - 5η - 6η - 4η και το Narcotic (που δεν έχει καθόλου "περικοκλάδες") είναι 1η - 2η ελάσσονα - 4η - 1η. Σιγά τη διαφορά θα μου πείτε. Πάντως έχω δει κι ακούσει τόσες εγκληματικές κλεψιές από Καρβελοφοιβοκοργιαλάδες (από Faithless, Purple κλπ.) που αυτή δεν είναι ούτε κλήση για παράνομη στάθμευση... Αυτές γίνονται κάθε μέρα. What did you have, John? What I've always had, που λένε και στο χωριό μου...

Oκ! Kαι παρεπιπτόντως, πού να την κάνει ένας χριστιανός την μίξη και το editing; Real time με τον ηχολήπτη με τα 16 χέρια; Και βέβαια σε Pro Tools, Cubase κλπ... Ακόμη κι αν ακούγεται σε μερικούς καλύτερο με άλλους τρόπους, η απαράμιλλη ευκολία - παραμετροποίηση - πληθώρα επιλογών κάνει σκόνη την αμελητέα τυχόν διαφορά στον ήχο. ¶σε που όταν τα έχεις όλα μπροστά σου προωθείται τόσο η δημιουργικότητά σου που αυτό και μόνο σαν επιχείρημα θα αρκούσε υπέρ των Pro Tools. Aλλά όπως καταλαβαίνετε, εγώ δεν ταυτίζω τα Pro Tools με την πλευρά "ψηφιακό" στο γνωστό ντιμπέιτ.

Caps και ισοπέδωση once again... Κι εσύ SF δεν λες αρκετές φορές ότι οι απόψεις είναι σαν τις κ&%(#!δες' date=' όλοι έχουν από μια; Πρέπει (επιτέλους, ΠΡΕΠΕΙ ΠΡΕΠΕΙ ΠΡΕΠΕΙ) να καταλάβουν όλοι ότι η μουσική ΔΕΝ είναι ένας τομέας που υπάρχει η λεγόμενη "αυθεντία", ούτε ένας κλάδος σαν τα μαθηματικά που κάτι αποδεικνύεται ή καταρρίπτεται με σαφείς και αδιαμφισβήτητους νόμους. Είναι αφόρητα υποκειμενική, και ίσως αυτό είναι που την κάνει τόσο όμορφη και μοναδική. ΠΟΤΕ δεν θα υπάρξει μια αντικειμενική μαθηματική- φυσική θεώρηση για την πιστότητα της μουσικής απόδοσης, μιας και έγκειται αποκλειστικά στο interaction (εδώ τα ελληνικά μου με εγκατέλειψαν) πάρα πολλών ΑΣΤΑΘΜΗΤΩΝ παραγόντων, όπως πχ. στην λειτουργία του ακουστικού νεύρου του εκάστοτε ακροατή, στον χώρο, στα υλικά του ηχείου, στο crossover, αν σε τραβάγανε με το έτσι θέλω σε πανηγύρια με δημοτικά που απεχθανόσουν όταν ήσουν μικρός κλπ. Οποιαδήποτε τεχνική δεν δουλεύει για τον ένα και την στέλνει στο πυρ το εξώτερο, από την στιγμή που δουλεύει για κάποιον άλλο είναι θεμιτή και αναντίρρητα χρήσιμη. Όπως είπα και πιο πάνω, στην μουσική δεν υπάρχει η "αυθεντία", σαν έννοια αλλά και σαν ανθρώπινη υπόσταση. Το τι σου είπε ο κύριος εκείνος όπως και το τι κάνει ο Coti K. είναι χρήσιμο να το γνωρίζει κάποιος αλλά μπορεί απλά να το σεβαστεί σαν άποψη και όχι να το ακολουθήσει. Το να περαστούν όλα στο Pro Tools ΔΕΝ ακυρώνει αυτόματα την γλύκα, τη ζεστασιά και διάφορα άλλα χαρακτηριστικά του αναλογικού ήχου που έχεις ήδη ηχογραφήσει και κομπρεσσάρει. Εγώ ποτέ δεν είπα ότι για μένα ή για τον άλλο το αναλογικό είναι αυτοσκοπός και ότι πρέπει να χρησιμοποιείται παντού. Να χρησιμοποιείται μόνο εκεί που πρέπει, και ναι!! υπάρχουν σημεία που, όσο κι αν ενοχλεί η ύπαρξη μιας αντίθετης άποψης (!!!), για πάρα πολλούς απλά *πρέπει* γιατί έτσι τους αρέσει! Παραδείγματα πολλά, κι όχι μόνο οι White Stripes που έλεγα στο άλλο θρεντ.

Κάτι λέγαμε εδώ, ίσως σε βοηθήσει. http://www.noiz.gr/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=10133

Γιατί παρακαλώ; Mετά την... συζήτηση για την πορεία του γιεν θα χρειαστεί να αναπληρώσουμε τους χαμένους υδατάνθρακες! ¶σε που τη χρειαζόμαστε και για τους συνειρμούς (αρκεί να μην μείνουμε εκεί)...

Αν τον δεις σαν banana woman μπορεί και να σου αρέσει.

+8. (Εγώ συμφωνώ με τον νάθαν ότι κατάλαβε τι γίνεται, που συμφωνεί με τον μπούκα ότι αυτός κάηκε, που συμφωνεί με τον Κώστα79 ότι υπάρχει πολλή αγάπη σε αυτό το φόρουμ, που συμφωνεί με τον υτσεστέφ. :? Ο Κώστας79 όμως με τι ακριβώς συμφωνεί; A.Ότι μπλεχτήκαμε; B. Ότι ο υστεστέφ διορθωσε την διορθωσή μου εξηγώντας το αρχικό που είπε και μετά συμφώνησα; Γ. Ότι σημασία δεν έχει ποιος έχει δίκιο; Δ. Ότι σημασία έχει να μαθαίνουμε όλοι; Στείλε μήνυμα ΤΩΡΑ στο 6150 και κέρδισε ringtones του Noiz.gr και ένα ραντεβού με την κυρία του άβατάρ του.

Είχαμε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση λίγες βδομάδες πριν για το αναλογικό vs. digital εδώ: http://www.noiz.gr/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=9780&postdays=0&postorder=asc&start=10 Καυτό το θέμα, όπως πάντα (χάζευα κάτι φοβερά ντιμπέιτ στο φόρουμ για το αν το είδος ξύλου στην κιθάρα έχει καμία διαφορά ή όχι... χαμός κι εκεί). ¶ποψή μου είναι ότι αν υπάρχει ένα αναλογικό key component (ένας ουσιώδης κρίκος στην αλυσίδα) στην διαδικασία της ηχογράφησης, πχ ένας καλός κομπρέσσορας ή μια κονσόλα, τότε το αποτέλεσμα θα κερδίσει πάρα πολλά. ¶λλοι λένε ότι σήμερα με τα εκατοντάδες plugins όλα γίνονται 100% πιο γρήγορα και με το ίδιο ηχητικό αποτέλεσμα, όπως επίσης ότι από τη στιγμή που θα ψηφιοποιηθεί το αναλογικό "προϊόν" οι χροιές και οι δυναμικές πάνε περίπατο (να και η ανάγκη για καλούς κι ακριβούς converters). ¶λλοι πάνε ακόμη πιο μακριά και λένε ότι η φιλολογία "analog vs digital" είναι άχρηστη. Βέβαια, εγώ διαφωνώ κάθετα με όλα αυτά. Όμως επίσης παραδέχομαι ότι η ψηφιακή ευκολία είναι απαράμιλλη και απολύτως ευπρόσδεκτη, και ότι το ψηφιακό ηχητικό αποτέλεσμα είναι πολύ μπροστά και ότι ίσως πάει κάποια μέρα τόσο μπροστά (με υψηλά νούμερα δειγματοληψίας κλπ) που πάψει και ο τελευταίος μανιακός να λέει ότι υπάρχει διαφορά. Εμένα πάντως με βλέπω και τότε να πασπατεύω αναλογικά μηχανήματα απλά για το vibe... Επίσης, όπως είχα πει και σε εκείνο το θρεντ, πρέπει να βλέπουμε και τις τάσεις των καιρών και να μην τα ανάγουμε όλα στο Ελλάντα.

Τώρα συμφωνείς με τον εαυτό σου; Λίγο διχασμένη προσωπικότητα σε βρίσκω...!

Mε βαριά καρδιά για την μικρή επιλογή κλπ.: 1. Loreena McKennitt - Snow 2. Common Sense - Musica 3. Διάφανα Κρίνα - Το σώμα αυτό είναι δειλό 4. Dream Syndicate - Loving The Sinner, Hating The Sin 5. Kyuss - Spaceship Landing 6. Led Zeppelin - Since I've Been Loving You 7. Madredeus - A Vaca De Fogo 8. Nightwish - Dead Boy's Poem 9. Theater Of Tragedy - The Masquerade & Phoenix 10. W. A. Mozart - Lux Aeterna (από Requiem, διεύθυνση Η. von Karajan με Φιλαρμ. Ορχ. Βερολίνου, έκδοση Deutsche Grammophon 1975) Κι επειδή θα ΣΚΑΣΩ αν δεν σας πω τι υπεραγαπημένο δεν μπήκε στην τελική δεκάδα, ιδού: Sentenced - End Of The Road Sword - Winter's Wolves Fu Manchu - Eating Dust Nightstalker - Half Face Of God Gathering - Travel Cowboy Junkies - River Song (trilogy) Portishead - Roads (live) Bob Dylan - Mr. Tambourine Man Miles Davis Quintet - My Funny Valentine Blind Guardian - Don't Talk To Strangers (διασκευή από Dio) Αnathema - Release Nightwish - The Forever Moments (από το ακυκλοφόρητο πρώτο ντέμο τους) Σε αντίθεση με άλλα παιδιά εδώ γύρω, νομίζω ότι η άνωθεν επιλογή θα αλλάξει δύσκολα... Εdit: Δάσκαλε που δίδασκες... είχα ξεχάσει ένα που έβγαλε άλλο από την πρώτη δεκάδα.

Συμφωνώ κι επαυξάνω για την μικρούλα... επένδυση για το μέλλον κλπ. Είπα να μην πω τίποτα γιατί είμαι και στο Βέλγιο, ξέρετε... λευτεριά στον Μαρκ τον αγωνιστή, όπως λέγαμε πάντα με την παρέα μου. Ποιον Μαρκ; Όποιος το βρει κερδίζει ηλεκτρικό λουκούμι με περιστρεφόμενη ζάχαρη...

Όχι, δεν είπα το αντίθετο, είπα κάτι σtην σωστή κατεύθυνση, με συμπλήρωσες / διόρθωσες εσύ, και αφού συμφωνώ βάζω + 1 κι εγώ! Οπότε με τα συν των υπολοίπων πάει στο +3... :-D

Βέβαια όλες οι κόβερ μπαντς χάνουν ελεεινά στη φωνή, οπότε καλύτερα να το πάρουν στην πλάκα όπως οι Dread Zeppelin (με πολλούς φανς, ανάμεσά τους και οι ίδιοι οι Zeps):