Alchemist

Απλά δείχνει με πολύ παραστατικό τρόπο τις διαφορές που υπάρχουν στη διαδικασία του mastering κατά την πορεία των τελευταίων 15 ετών (από την εφεύρεση του CD δηλαδή). Επίσης, είχα πετύχει και ένα ωραιότατο άρθρο σχετικά με το θέμα στο περιοδικό Soundmaker Φεβρουαρίου με τίτλο "Mastering Basics" το οποίο εξηγούσε τους λόγους για τις διαφορές αυτές.

Ξέρω φίλε pan, ο μουσικός είναι η προσωποποίηση του καταναλωτισμού, δεν χωρά αμφιβολία... Απλά εγώ είμαι νεαρούλης ακόμα και οι δικοί μου έχουν και άλλες ανάγκες, δεν μπορούν να μου πάρουν ένα Triton Extreme (το μεγάλο μου όνειρο...) και μόνος μου, με βλέπω να το αποκτώ μετά από πολύ καιρό. Γι' αυτό και προσπαθώ να βλέπω τα πράγματα πολύ ορθολογιστικά και με βάση το συμφέρον μου, δεν βγαίνω αλλιώς! Αν μπορούσα, είναι σίγουρα ότι θα είχα γεμίσει με μηχανήματα, από τα οποία θα χρειαζόμουν μόνο το 1/5! :D

Και για να συμπληρώσω τη σειρά των ερωτήσεων... Υπάρχει μεγάλο περιθώριο και δυνατότητα (χρηματική εννοώ) για τις επιπλέον επενδύσεις που ανέφερες;

Πες με ιδιότροπο αλλά θα αντιπροτείνω τη λύση να πάρεις ένα MIDI controller 88 πλήκτρων και να χειρίζεσαι από εκεί το Extreme που έχεις. Φαντάζομαι και αυτό έχει USB, έτσι; ¶ρα, γλιτώνεις πωλήσεις, ακριβές αγορές και μετά έχεις 3 κλαβιέ, καλύτερα από το να έχεις 2, σωστά; Πάντως στο λέω ειλικρινά... αν είχα μόνο το ένα από τα δύο σου μηχανήματα (όποιο να 'ναι, δεν με πειράζει) θα είχα ησυχάσει για μια δεκαετία...

Για ρώτα στο ακόλουθο... Data Plus, 28ης Οκτωβρίου 148, Αμπελόκηποι Τηλ. 2310-602618, e-mail: [email protected]

Βεβαίως και υπάρχουν και τέτοια άτομα, το είπα κι εγώ άλλωστε. Και καταλαβαίνω ότι ίσως αυτές οι εκπομπές να είναι η μόνη ευκαιρία για πολλά νέα ταλέντα που σε άλλη περίπτωση θα έμεναν στην αφάνεια. Το κακό που προκύπτει όμως είναι ότι κατά κάποιον τρόπο εξισώνονται οι καλοί και ταλαντούχοι με αυτούς που απλά κάνουν το κομμάτι τους. Για να δώσω ένα παράδειγμα από το προηγούμενο Fame Story, μέσα στα 3-4 επεισόδια που είχα δει, ο Γρηγόρης (που τώρα τραγουδάει με το Ρέμο) ήταν μουσικός με τα όλα του ενώ κάτι ατομάκια σαν το Νίνο ή το Νότη έγιναν πρώτες μούρες χωρίς να είναι κάτι το ιδιαίτερο (ο Νότης μάλλον είναι χάλια).

ΟΚ φιλαράκι, την απορία μου την έλυσες και σ' ευχαριστώ. Αν μου επιτρέπεις και μια συμβουλή όμως. Σου προτείνω πρώτα να εξαντλείς όλα τα περιθώρια και τις δυνατότητες κάθε οργάνου που αγοράζεις και μετά να πας σε κάτι νέο. Αυτό στο λέω επειδή το καθένα από τα 2 όργανα που έχεις στην κατοχή σου έχουν φοβερές δυνατότητες και δεν πιστεύω ότι χρειάζεσαι το καινούριο Triton γιατί είναι πολύ δύσκολο να φέρεις στα όριά τους τα υπάρχοντα. Έτσι θα γλιτώσεις αρκετό χρήμα, και τώρα και στο μέλλον. Αν πάλι τα έχεις λιώσει και τα 2 και το χρειάζεσαι το νέο αίμα, πάω πάσο.

Καλά, κι εγώ όταν άκουσα τη μ@λ@κία του Μαργαρίτη τρελάθηκα! Εντάξει, κλέψε και κάνε ό,τι γουστάρεις αλλά κάντο λίγο πιο διακριτικά ρε άνθρωπε! Δηλαδή καμία ντροπή, ίδιο να το κάνουμε;

Θίγεις ένα πολύ καυτό θέμα τώρα... Μιλώντας για τον εαυτό μου και μόνο, πιστεύω τα εξής... Ο κόσμος έχει σχηματίσει (ηλιθιωδώς) την εντύπωση ότι το να είναι κανείς τραγουδιστής είναι το συμβόλαιό του για την ισόβια καλοπέραση, αποδοχή, αναγνώριση, οικονομική εξασφάλιση και όλα τα παρελκόμενα. Φυσικά, μπορεί αυτό να συμβαίνει σε ορισμένους τραγουδιστές αλλά όχι σε όλους! Και όταν όλοι ονειρεύονται καριέρα πρώτου μεγέθους και θέλει η κάθε έξυπνη να γίνει Βίσση στη θέση της Βίσση, καταλαβαίνετε ότι το πράγμα ξεφεύγει. Δυστυχώς ζούμε σε μια χώρα με μικρή μουσική βιομηχανία και σε έναν τέτοιο χώρο, είναι αναπόφευκτο να υπάρχουν λίγοι που είναι στην κορυφή και οι υπόλοιποι να ακολουθούν. Ε, τώρα όλοι θέλουν να φτάσουν στην κορυφή με το που θα πιάσουν μικρόφωνο στο χέρι τους! Και αυτό το μικρόφωνο-ευκαιρία το προσφέρουν με περισσή γενναιοδωρία τα talent shows (έτσι τα λένε επισήμως). Και για κακή μας τύχη, υπάρχουν πάρα πολλά ψώνια σε αυτό τον πλανήτη, με φοβερό εγωισμό και απίστευτη έπαρση που αδιαφορούν πλήρως για τις φωνητικές τους ικανότητες (ή το ψώνιο τους κάνει να νομίζουν ότι πιάνουν τη Whitney Houston και την πατάνε κάτω) και προκειμένου να δουν τη μούρη τους στο γυαλί και να μοιράσουν ένα μάτσο αυτόγραφα σε παιδάκια, κάνουν τα πάντα. Υπάρχουν και καλοί μουσικοί σε τέτοιες διοργανώσεις, δεν λέω. Αλλά να πάει κάποιος έστω και αξιοπρεπής το δέχομαι. Το να πάει ο κάθε πικραμένος και να μας σπάει τα νεύρα, το θεωρώ γελοίο. Όσο για την τηλεφωνική ψήφο, είναι χαμένος χρόνος και χρήμα. Όντως, ποιός μπορεί να παίρνει τηλέφωνα και να ψηφίζει;

Θέλω πολύ να κάνω μια ερώτηση στον apn3a. Πως κατάφερες να αποκτήσεις τα μηχανήματά σου ρε φίλε; Είσαι αυτοδίδακτος και παίζεις μουσική για 3 χρόνια και έχεις αυτά τα Korg που κάνουν στην ξεφτίλα 6 χιλιάδες ευρώ; Αφού είσαι και 20 ετών, δεν πρέπει να δουλεύεις ή ακόμα κι αν δουλεύεις, πόσο χρήμα να βγάζει ένας 20ρης; Ήταν επιχορηγήσεις από οικογένεια ή κάτι άλλο; Μου κάνει τρελή εντύπωση γιατί ξέρω παιδιά που παίζουν πολλά περισσότερα χρόνια (και αφιερώνουν τρελό χρόνο όπως εσύ) και μόλις έκλεισαν 15ετία στη μουσική αξιώθηκαν να πάρουν καλό πράγμα στα χέρια τους. Αν μπορείς να μου λύσεις την απορία, θα το εκτιμήσω πολύ.

Είναι σαν να μου λες τι διαφορά έχουν ένα Toyota με ένα Volkswagen! Όπως οι δύο εταιρίες έχουν έναν αριθμό μοντέλων άρα πρέπει να το εξειδικεύσουμε λίγο (διαφορά ενός Golf με μια Corolla ας πούμε), έτσι και η DiMarzio και η Seymour Duncan έχουν πολλά μοντέλα! Κάντο λίγο πιο συγκεκριμένο λοιπόν. Αν υπάρχουν γενικές διαφορές, αφήνω τους συναδέλφους κιθαρίστες να απαντήσουν γιατί δεν κατέχω το θέμα όσο αυτοί. Αυτά τα ολίγα...

Στο Όνομα του Ρόδου στην Καλλιθέα. Έχω και λεπτομέρειες στα Sessions για να είσαι πιο κομπλέ. Είμαι ο πληκτράς για να με γνωρίσεις. Και κατά λάθος έγραψα ότι παίζουμε σήμερα, αύριο είναι το live, συγγνώμη!

Εγώ είμαι αυτός που έχει τη μπάντα ροκ με μπουζούκια. ¶ρα, έχω να απαντήσω σε κάποιες ερωτήσεις του interpaul... 1) Πιστεύω να συμφωνείς ότι προτάσεις από παραγωγούς δεν μπορείς να έχεις χωρίς σοβαρό demo, σωστά; Εμείς τώρα γράψαμε το πρώτο κομμάτι, κάτσε να τελειώσουμε το demo και σου απαντάω ξανά... 2) Θέλεις να σου πω ότι κανένα κομμάτι μας δεν έχει λαϊκό ρυθμό όπως ο Μαργαρίτης με τους 667; ¶σε που υπάρχει πολύ περισσότερο γκάζι στα δικά μας κομμάτια. ¶λλωστε, η μπάντα μας υπάρχει εδώ και 4 χρόνια, δεν αντιγράψαμε κανέναν Μαργαρίτη ή άλλον. 3) Βασικά, χρησιμοποιούμε το equalizer πετάλι της Boss EQ-20 για τον ήχο των μπουζουκιών και κανένα reverb, κρατάμε τον ήχο στα μπουζούκια όσο φυσικότερο γίνεται. 4) Λαϊκοί δρόμοι δεν υπάρχουν αλλά υπάρχουν λαϊκά περάσματα. Δεν ξέρω αν γίνομαι αντιληπτός, αν θέλεις να δεις πως είναι η μουσική μας, έλα να μας δεις σε κάποια συναυλία (έλα και αύριο που παίζουμε). Εγώ νομίζω πως οι κάψες και οι μαγνήτες μπορούν να δημιουργήσουν από φυσικό έως άθλιο ήχο, ανάλογα με τον τρόπο που το χειρίζεσαι. Έχω δει παλικάρι με μαγνήτη EMG στο μπουζούκι και μέσω ενός απλού DI ήταν σαν να άκουγες ανοιχτές σε τρίχορδο, απόλυτη πιστότητα στον ήχο! Οι κάψες ποτέ δεν μου άρεσαν, πολύ ψεύτικα αποτελέσματα. Το καλύτερο φυσικά είναι ένα καλό μικρόφωνο για τέλεια διαφάνεια αλλά είναι ξεβόλεμα για τη σκηνή. Για ενισχυτές μπορώ να πω ότι είναι καλύτερα να είναι λαμπάτος γιατί βγάζει μια πολύ ωραία χροιά (μπουζούκι σε Fender Deville 410 ακούγεται απίστευτα όμορφα). Υ.Γ. Υπάρχει πολύς κόσμος που ξέρει τον Quincy Jones, δεν είναι κανένας χτεσινός για να τον θεωρήσουμε άγνωστο! Το ότι δεν ξέρει εμένα ή εσένα ή οποιονδήποτε από το noiz είναι φυσικό...

Καταρχήν, θα συμφωνήσω εντελώς με αυτό που είπε ο Superfunk, αυτή η απομίμηση αγγλικών και αμερικάνικων γκρουπ (που είναι και αποτυχημένη εκτός των άλλων) έχει καταντήσει αηδία. Ας μείνουμε σε ελληνικό στίχο τουλάχιστον, ανεξαρτήτως είδους μουσικής. Επίσης, δεν καταλαβαίνω την άποψη της απόλυτης απέχθειας για κάποιο μουσικό όργανο για λόγους εθνικής συνείδησης. Τι σόι μουσική θα κάναμε αν αποστρεφόμασταν από κάθε ξενόφερτο όργανο και είδος; Μάλλον δεν θα ασχολιόμασταν με καμιά από τις σύγχρονες μουσικές. Τέλος, το αν θα παίζω μουσική για να ζήσω (έστω κι αν παίζω σκυλάδικα) μπορεί να μου αρέσει καλύτερα από το να δουλεύω π.χ. σε τράπεζα για να τρέφω την οικογένειά μου. Τι διαφορά έχει μια δουλειά γραφείου που δεν σε εκφράζει από μια θέση σε μια ορχήστρα σκυλάδικου; Και ρε παιδιά, για όνομα του Θεού, συζητάμε ήρεμα και πολιτισμένα, δεν χρειάζεται να τη λέει ο ένας στον άλλο, ούτε να είμαστε απόλυτοι...

Ας ξεκαθαρίσουμε μερικά σημεία... Το αν σιχαίνεται κανείς το μπουζούκι είναι προσωπική υπόθεση αλλά δεν σημαίνει πως αν ξεφτιλιστεί το όργανο όπως και οποιοδήποτε άλλο πρέπει να χαιρόμαστε ή να μένουμε απαθείς. Εδώ παραδέχονται ως μουσική αυθεντία τον Χιώτη μουσικοί-θρύλοι (ο Dick Dale ας πούμε) και θα τον αμφισβητήσουμε εμείς; Αν γουστάρεις να θίξεις τις επαγγελματικές του επιλογές κάντο (εγώ ποτέ δεν είπα ότι συμφωνώ με τις επιλογές αυτές, μίλησα για μουσικές γνώσεις) αλλά μη μου πεις ότι είναι άσχημος μουσικός (εκτός κι αν είσαι το ξαδερφάκι του Hendrix που έμεινε στην αφάνεια γιατί τον έφαγε το κύκλωμα). Με ποιό σκεπτικό βαφτίζουμε τα ρεμπέτικα τούρκικης προέλευσης; Το ότι μπορεί το μπουζούκι να ωθεί στο να υιοθετεί κανείς συγκεκριμένες επιρροές έχει διαφορά από μια τέτοια δήλωση. ¶σε που δεν είναι όλα τα ρεμπέτικα τσιφτετέλια, πόσα τσιφτετέλια έχει ο Βαμβακάρης ρε άνθρωπε; Σε ότι αφορά τη μουσική στα σκυλάδικα, συμφωνώ ότι υπάρχουν φανταστικοί μουσικοί που μπορούν και παίζουν πανέμορφα άρα θα ακούσεις καλά πράγματα, απλά δεν μου αρέσει που όλα αυτά τα ωραία ακούγονται σε χώρους όπου ελάχιστοι (ίσως και κανείς) μπορούν να εκτιμήσουν τη μουσική αυτή καθαυτή. Ο Κουρκούλης έχει όντως καλή φωνή (ειδικά σε σύγκριση με άλλα φρούτα), επιτρέψτε μου όμως να θεωρήσω πως μάλλον ο Ολύμπιος του πέφτει πολύ, το άτομο θα μπορούσε να παίζει με top καλλιτέχνες. Το ίδιο συμβαίνει και σε άλλες περιπτώσεις (είδα πριν μερικές μέρες σε ένα CD της Κωνσταντίνας ότι τις σόλο κιθάρες τις έγραψε ο Σπάθας και ξενέρωσα). Από εκεί και πέρα, κατανοώ ότι μπορεί να θέλουν να ζήσουν οι άνθρωποι και να δουλεύουν στη νύχτα γι' αυτό, εντάξει και δεν μπορεί να τους κατακρίνει κανείς, ούτε να πει ότι αυτό τους μειώνει ως μουσικούς. Ο feather είπε κάτι σωστό, κανείς δεν μπορεί να απαγορέψει τους πειραματισμούς. Εκ του αποτελέσματος βλέπεις αν έχεις πετύχει κάτι καλό ή αν κάτι δεν είναι σωστό αλλά η προσπάθεια δεν πείραξε ποτέ κανέναν. Η Eurovision είναι ένας θεσμός που με έχει απογοητεύσει εντελώς, τόσο από πλευράς διοργάνωσης όσο και από πλευράς ελληνικής συμμετοχής. Γι' αυτό και πλέον δεν θα εκπλαγώ, όσες αηδίες κι αν συμβούν.

Μιας και εγώ έριξα την εναρκτήρια κουβέντα και ο yameth την επεσήμανε, ας εξετάσουμε το θέμα των μπουζουκιών και των μουσικών αυτής της κατηγορίας. Προσωπικά νομίζω ότι όντως τα μπoυζούκια είναι κάτι το παρεξηγημένο στις μέρες μας και ότι οι μουσικοί πολλές φορές δεν αισθάνονταί καλά να πουν ότι παίζουν μπουζούκι, τουλάχιστον όχι όσο καλά θα ένιωθαν αν έλεγαν ότι παίζουν π.χ. τρομπέτα ή κόρνο. Ίσως όλη αυτή η συμπεριφορά να οφείλεται στο γεγονός ότι τα μπουζούκια έχουν συνδεθεί (λανθασμένα) με τα πάσης φύσεως σκυλάδικα και λοιπά ξενυχτάδικα που εκμεταλλεύονται το μπουζούκι για πιασάρικους λόγους. Όταν θέλει δηλαδή κάποιος να πει "πάμε στο σκυλάδικο" λέει "πάμε στα μπουζούκια", κάτι που δεν είναι το ίδιο σε καμιά περίπτωση! Αφήστε που η εγχώρια μουσική βιομηχανία έχει ξεφτιλίσει εντελώς το μπουζούκι με τα διάφορα τσιφτετελομπιτάκια! Μου φαίνεται ότι ξεχνάμε πως αυτό το όργανο έχει δημιουργήσει μια σειρά από αριστουργηματικά κομμάτια (τα ρεμπέτικα για παράδειγμα) και με αυτό έχουν ασχοληθεί κορυφαίοι μουσικοί παγκοσμίως (μόνο τον Χιώτη να σκεφτούμε, τελειώσαμε) και στην τελική αξίζει κάποιο σεβασμό και μια αξιοππρεπή αντιμετώπιση. Επειδή όπως ανέφερα σε άλλο θέμα, με τη μπάντα μου παίζω ροκ με 2 μπουζούκια, προχωρήσαμε σε αυτό το σχήμα τυχαία στην αρχή αλλά αργότερα αποφασίσαμε να κάνουμε κάτι που θα συγκεράσει ισορροπημένα τα δύο είδη και έχουμε προσπαθήσει πολύ προκειμένου να πετύχουμε ένα αποτέλεσμα που δεν προσβάλλει κανένα αφτί και καμιά συνείδηση. Το αν το πετύχαμε δεν το ξέρω, σίγουρα όμως προσπαθήσαμε! Τελειώνοντας, θέλω να ξεκαθαρίσω πως πιστεύω ότι υπάρχουν πάρα πολλοί μπουζουξήδες οι οποίοι είναι άπιαστοι μουσικοί και αδικούνται με το να παίζουν για κάποιο "όνομα" της νύχτας, επειδή δεν πρόκειται να χρησιμοποιηθούν οι ικανότητές τους πουθενά αλλού. Είναι άθλιο να βλέπεις τον Χρήστο Ολύμπιο να παίζει για τον Κουρκούλη (όποιος ξέρει τον Ολύμπιο καταλαβαίνει πόσο κατάντια είναι αυτό) γιατί το μόνο που γίνεται είναι να δίνει στον Κουρκούλη περισσότερη αξία απ' όση αξίζει. Ελπίζω να αλλάξει κάποια στιγμή η κατάσταση και η αντιμετώπιση για το όργανο και τους μουσικούς και συγγνώμη αν σας κούρασε το μεγάλο post μου. Περιμένω και τις δικές σας απόψεις... :wink:

Δεν ξέρω ρε παιδιά, αυτό το compatibility mode των XP ποτέ δεν μπόρεσα να το αξιοποιήσω με κανένα πρόγραμμα... Μπορεί να κάνω κάτι λάθος εγώ βέβαια αλλά πρέπει να είναι πολύ ηλίθιο το να κάνω λάθος σε κάτι τόσο απλό! Mahos, όντως δεν νομίζω να υπάρχει ιδιαίτερος κίνδυνος να δει τη διεύθυνση κάποιος που δεν πρέπει αλλά ποτέ δεν ξέρεις από που θα πέσει η κεραμίδα, τόσα βλέπουμε κάθε μέρα... Τι λέει ο σοφός λαός; "Φύλαγε τα ρούχα σου να έχεις τα μισά" και όπως όλοι γνωρίζουμε καλά, κάτι ξέρει ο λαός και λέει αυτά τα πετυχημένα...

Η George Dennis είναι αμερικάνικη εταιρία. Τα προϊόντα της αντιπροσωπεύονται από το Στόλλα και στην Αθήνα τα έχω δει σε Διαμαντόπουλο και Καγμάκη. Τα wah βγαίνουν σε 5 μοντέλα (συγγνώμη που ήμουν λάθος σε παραπάνω post), σκέτο, με overdrive, με volume, με 2 τύπους wah και parametric wah με volume. Οι τιμές τους ξεκινούν κάπου στα 90 ευρώ και ανεβαίνουν ανάλογα με το μοντέλο (πρέπει να πάνε κάπου στα 130-140 ευρώ τα ακριβότερα). Στο site της εταιρίας, το www.george-dennis.cz θα βρείς αναλυτικά όλα τα μοντέλα και τα specs για το καθένα, ενώ έχει και ακρόαση του καθενός νομίζω.

Αυτό το site τι ακριβώς είναι ρε φίλε, από εκεί κατεβάζεις σπασμένο σε κομμάτια το Cubase SX2 και σου δίνουν και τον κωδικό; Η συμβουλή μου είναι να αποφεύγεις να παρέχεις τέτοιες διευθύνσεις δημόσια, αν την δει κάποιος από τη Steinberg, το Νάκα ή το ΣΔΟΕ, την έκατσε όλο το noiz την επόμενη στιγμή (διακίνηση και διανομή πειρατικού λογισμικού και όλα τα σχετικά), κρίμα δεν είναι; Πάντως, παραδέχομαι ότι ήταν ευγενική η χειρονομία να βοηθήσεις την κατάσταση...

Έχω να προτείνω 2 λύσεις για το πρόβλημα... Ελλείψει patch (γιατί αν δεν το βρήκες σε 16 σελίδες με σπαστήρια, δεν πρέπει να υπάρχει καν), μπορείς ή να προχωρήσεις σε εγκατάσταση Windows 98 SE όπως είπε και ο Mahos (με προσοχή αν θέλεις διπλό λειτουργικό δηλαδή 98+XP γιατί πολλά μπορεί να προκύψουν από αυτή τη συνύπαρξη) αλλά υπάρχει και η εναλλακτική της αναβάθμισης που έχει ο Νάκας σε περίπτωση που μπορείς να ξοδέψεις λίγο χρήμα ακόμα. Δηλαδή σου δίνουν κάποια νέα έκδοση επιστρέφοντας τη δική σου έναντι κάποιας μειωμένης τιμής. Δεν ξέρω λεπτομέρειες για εκδόσεις, κόστος κλπ. αλλά είναι η καλύτερη δυνατή λύση και η λιγότερη μπελαλίδικη. Ρώτα αν ενδιαφέρεσαι στο Νάκα Multimedia στη Σόλωνος.

Τι διαφορά έχει δηλαδή το Cubase με το Cubasis σχετικά με τον πυρήνα του προγράμματος και έχουν διαφορετική συμβατότητα με λειτουργικά; Αφού και τα 2 έχουν κοινή πλατφόρμα, ένα update για το Cubase γιατί να μην δουλέψει και με το Cubasis;

Κοίτα, αν έχεις την έκδοση VST 5.0, μπορείς να την εγκαταστήσεις κανονικά σε XP, δεν υπάρχει πρόβλημα συμβατότητας (το ξέρω σίγουρα γιατί κι εγώ δουλεύω με αυτόν ακριβώς το συνδυασμό). Αν έχεις κάποια προηγούμενη έκδοση, στείλε ένα mail στη Steinberg για τεχνική υποστήριξη ή κάνε στο www.google.com κάποια αναζήτηση για το patch που σε ενδιαφέρει. Αν δεν το βρεις έτσι, απλά δεν υπάρχει κάτι που να λύνει το πρόβλημά σου.

www.dsl-studio.gr Το DSL βρίσκεται στο Κουκάκι και πάει 11 ευρώ η ώρα. Έχει 2 αίθουσες, μεγάλη και μικρή με τη μικρή να έχει πολύ καλύτερη ακουστική όντας τετράγωνη ενώ η μεγάλη είναι μακρόστενη και κάπου χάνεται η ισορροπία. Τα άτομα που το λειτουργούν είναι καλά παιδιά, πολύ συμπαθητικά. Χωρίς τις απίστευτες γνώσεις ηχοληψίας απ' όσο έχω δει αλλά ξέρουν καλά τον χώρο και μπορούν να φτιάξουν πολύ ωραίο ήχο (αρκεί να βοηθάει και η μπάντα). Γενικά, είμαι πολύ ικανοποιημένος γιατί έχει δυνατό και καθαρό ήχο και συνήθως παίζω στη μικρή αίθουσα όπου τα πάντα ακούγονται όπως πρέπει, μόνο που αν το παρακάνεις με την ένταση έχεις εγγυημένη βαβούρα. Αυτό είναι για μένα το καλύτερο σε Καλλιθέα, Νέα Σμύρνη, Κουκάκι, Μοσχάτο, Ταύρο γιατί πέρα από εκεί δεν ξέρω (αλλά στις περιοχές που ανέφερα τα έχω γυρίσει όλα...). Υ.Γ. Υπήρχε ένα προβάδικο στην Καλλιθέα, δίπλα στις γραμμές του ηλεκτρικού που λεγόταν Twin και δυστυχώς έχει κλέισει εδώ και κάτι μήνες. Αυτό κι αν ήταν το απίστευτο προβάδικο... Όσοι το έχουν επισκεφτεί, ξέρουν τι εννοώ!

Προσωπικά επεδίωξα να αποφύγουμε το pause (μάλλον φαίνεται και στα μέχρι τώρα posts μου) και ευχαρίστως θα έδινα εγώ το σήμα αλλά δεν έχω μπάσο για να γράψω κάτι, και το μπάσο μάλλον δεν μπορεί να παρακαμφθεί και να προχωρήσουμε σε κάτι άλλο...

Εμένα προσωπικά μου αρέσει πολύ το Cry Baby αλλά έχω να προτέινω και το Wah της George Dennis, το οποίο βγαίνει είτε σκέτο (με 2 τύπους εφέ, ψηλό-χαμηλό για να είσαι καλά τόσο σε σόλα όσο και σε ακκόρντα) είτε σε μοντέλα Wah-Volume και Wah-Overdrive νομίζω. Εγώ έχω το σκέτο και νομίζω ότι έχει πολύ καλή και ομαλή διαδρομή στο πετάλι του και ακριβώς τον ήχο που περιμένω από ένα Wah. Βέβαια, υποκειμενικό το θέμα ήχος αλλά μου αρέσει γιατί έχει γεμάτο και "ρευστό" ήχο που βοηθάει σε πολλά κομμάτια. Κι ένας φίλος που έχει το Wah-Volume έχει μείνει απόλυτα ευχαριστημένος.