Alex Raptakis

Δε ξέρω εγώ είχα μια δουλεια...

Έχεις κάνει φοβερά metric modulations από δω κι από κει!

Μια χαρά είναι τα λίγα και καλά, απλά πού και πού χρειάζεται το κάτι τις παραπάνω, ανάλογα την περίσταση. Άλλο ήχο βγάζει το splash και άλλο ένα crash, άλλο ένα stack και άλλο ένα hihat. Εγώ πιστεύω ότι όλα είναι εργαλεία που υπάρχουν για να βοηθούν, δεν είναι όμως και απαραίτητα. Για τις δυναμικές διαφωνώ εν μέρει. Δε χρειάζεται να φύγει η μπαγκέτα πίσω από το αυτί για να παίξεις δυνατά, και σίγουρα παίρνεις διαφορετικό ήχο. Οι δυναμικές χρειάζονται, παντού, είναι σημαντικό κομμάτι ενός ρυθμού και μίας σύνθεσης. Άλλο ghost note, άλλο rim shot. Και αυτά εργαλεία είναι, που ανάλογα με τη χρήση δίνουν άλλη αίσθηση. Φυσικά εξαρτάται και το είδος, και το ύφος που θέλει να δώσει κάποιος, αλλά το ύφος πρέπει να ταιριάζει στη σύνθεση. Δε γίνεται να παίξεις το ρεφραίν του King (πάλι των Tesseract) σαν να παίζεις ελαφρύ τζαζ! Πρέπει να βαρέσεις γιατί συνθετικά αυτό πρέπει να γίνει, μιας και ο τύπος ουρλιάζει "BOW DOWN". Γι αυτό και επέλεξε fry screaming σε αυτό το σημείο. Αν δεν θες να κάνεις το ίδιο, θα πρέπει να αλλάξεις όλη τη σύνθεση, και όχι απλά να γίνει cover στην υπάρχουσα. Ελπίζω να καταλαβαίνεις τι εννοώ. Παρεμπιπτόντως σήμερα έχω meeting με τον Jay (τον drummer των Tesseract) για το masterclass του. Είναι φοβερός τύπος, και παικτικά σε άλλο επίπεδο. Αν θες να ακούσεις δικά μου πράγματα μπορείς να μπεις εδώ: youtube.com/alexraptakis Θέλω να ανεβάσω και εγώ covers κάποια στιγμή, σύντομα ελπίζω :)

Ευχαριστώ για τα σχόλια για το album, αλλά όπως σου είπα, άμα σου κολλήσει στον εγκέφαλο, δύσκολα φεύγει! Όλο remake θέλω να το κάνω, για να αναπτύξω περισσότερο τις ιδέες, με καλύτερα όργανα και mixing. Το Karma Trip, μεγάλη ιστορία. Είναι το πρώτο κομμάτι που έγραψα όταν μπήκα στον κόσμο της παραγωγής, και είναι αυτό που δημιούργησε όλες τις ιδέες για τα κομμάτια του album. Εσύ άκουσες την 3η έκδοση ?. Τη 2η τη διέγραψα όταν έφτιαξα το album., αλλά η πρώτη υπάρχει ακόμα στο κανάλι ενός φίλου. Και τώρα θα ήθελα να αλλάξω πράγματα αλλά, νομίζω είναι το πιο ολοκληρωμένο (και ταλαιπωρημένο) κομμάτι του album. Αφού το πήρες απόφαση, μια συμβουλή είναι να το "αφήσεις" για λίγο, να το ξεχάσουν τα αυτιά σου και να το ξανακούσεις μετά από λίγο. Επίσης προσπάθησε να το ακούσεις από όσο περισσότερες συσκευές μπορείς! Βοηθάει στο να σπάσει αυτή η συνήθεια των αυτιών. Όσο περισσότερο ακούμε κάτι, τόσο πιο γνώριμο γίνεται, και συνεπώς δύσκολα αλλάζουμε άποψη.

Αυτά τα remaster είναι μεγάλη κουβέντα. Οι περισσότεροι λένε, ασ'το ως έχει και πάμε για άλλα, ποτέ δε θα σαι ευχαριστημένος, όσο πάει και εξελίσεσαι, μαθαίνεις, κτλ, γι αυτό και δεν έχουν ιδιαίτερο νόημα - λένε. Πιστεύω όμως ότι αν κάτι έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά σου και θες να βγει προς τα έξω όσο καλύτερα γίνεται, τότε εγώ είμαι υπέρ. Και γω θα ήθελα να κάνω remaster όλο το album μου γιατί το νιώθω πολύ έντονο και θα ήθελα να ναι "τέλειο". Θα γίνει ποτέ όμως? Όλοι μου λένε "move on", ίσως έχουν και δίκιο.

Είναι πολύ ωραία η αναλογία με την Punk. Δε ζούσα για να ξέρω βέβαια - είχε κατακτήσει τον κόσμο όσο η Trap σήμερα; Τότε δεν υπήρχε το YouTube και το Spotify, ούτε οι άμεσα στοχευμένες διαφημίσεις. Συν ότι η προσβασιμότητα της μουσικής on-demand και χωρίς πληρωμή κάνει τα πράγματα πιο εύκολα για την Trap σήμερα.

Κρίμα, δεν έρχομαι τότεσ.

Andrew, είναι πάρα, πάρα πολύ ωραίο πραγματικά. Η μείξη είναι μια χαρά, αν και θα ήθελα τη φωνή λίγο πιο πάνω. Πρέπει να πρωταγωνιστεί χωρίς δεύτερες σκέψεις. Τώρα ψιλοχάνεται εδώ και εκεί, ειδικά όταν πιάνει χαμηλές νότες. Επίσης παρατήρησα ότι δεν έχεις βάλει ένα τμήμα που να μην τραγουδιέται, είναι όλο ένας στοίχος που δε σταματά, και για μένα ίσως να ήθελε μια ανάσα. Μάλλον είχες πολλά να πεις! Ένσταση στα πιατίνια που μπαίνουν από το 2:22 στην αρχή κάθε μέτρου. Ακούγονται λίγο ξέμπαρκα γιατί μάλλον παίζουν τόσο δυνατά που η μπότα χάνεται τελείως, σε σημείο να νομίζεις ότι δεν υπάρχει καν μπότα. Αυτό βγάζει ένα αρκετά αφύσικο παίξιμο, ειδικά σε τέτοιους απλούς ρυθμούς, γιατί συνήθως όταν χτυπάς τόσο δυνατά ένα πιατίνι συνήθως το συνοδεύεις από δυνατή μπότα ή ταμπούρο. Και πάλι όμως είναι ένα πολύ ομορφο αποτέλεσμα! Περιμένω σίγουρα να δω κι άλλα από σένα!

Τους αγαπώ πραγματικά. Αυτοί με έβαλαν στο μοντέρνο progressive. Ο πρώτος τους δίσκος είναι ο πιο "σκληρός", οι επόμενοι όσο πάει και έχουν λίγο περισσότερο pop ήχο. Όλα μου αρέσουν όμως, και δεν έχω βρει παρόμοια μπάντα, με τόσο καλό ήχο, ιδέες, φωνή, και εκτέλεση.

Ποιός είναι ο Σπύρος βρε παιδιά; Δε το γνωρίζω τον κύριο! Από drummers έχω δει μόνο αλλή μία συμμετοχή, οπότε εγώ είμαι μέσα σε ό,τι μείνει! Παίζω τα πάντα, και τα κομμάτια της λίστας τα έχω ήδη προβάρει αρκετά!

Βλέπω PAL, ξέρω ότι θα ναι καλό. Και είναι! Λίγο αυτή η φράση erhu με ξενίζει μάλλον γιατί έχει απότομο attack, αλλά είναι πολύ μικρή λεπτομέρεια. Όπως πάντα όμως έχεις πετύχει μια πολύ όμορφη ατμόσφαιρα και αισθητική. Επίσης η μελωδία μου θυμίζει κάτι αλλά δε μπορώ να σκεφτώ τι ακριβώς... Μπράβο όπως και να χει!

Συνονόματε φίλε drummer, Δεν περίμενα ότι θα δω "Tesseract Cover" στον τίτλο κάποιου νήματος εδώ στο noiz, οπότε έχεις αυτόματο like από μένα, όχι ότι δεν το αξίζεις βέβαια! Την μπάντα την ξέρω απ'έξω και ανακατωτά. Τους είδα και live πέρσυ και δεν ντρέπομαι να λέω ότι εκείνη η βραδιά ήταν η καλύτερη μέρα της ζωής μου μέχρι στιγμής. Δεν γίνεται να μη σχολιάσω του ότι παίζεις σε ένα υπερβολικά περιορισμένο κιτ, με ήχο που δεν ταιριάζει τόσο στο είδος, οπότε καταλαβαίνω ότι περιορίζεσαι. Βλέπω και ακούω επίσης ότι παίζεις λίγο υποτονικά, που δεν δίνει τη δυναμικότητα που συνήθως έχει το είδος, και σίγουρα το κομμάτι. Δε ξέρω αν το κάνεις γιατί επικεντρώνεσαι στην πολυπλοκότητα της μπότας ή λόγω του ότι βλέπω ότι μάλλον είσαι σε διαμέρισμα... Πέραν αυτών, έχεις κάνε καλή δουλειά, και έχεις "μεταφράσει" ωραία το κομμάτι στο δικό σου κιτ! Μπράβο για την προσπάθεια, άντε και στο Hollow!

Σκεφτόμουν να φέρω και γω μια κάμερα, να την αφήσω σε μια μεριά και να βαράει στον αυτόματο.

Σύμφωνοι, αλλά είμαι σίγουρος ότι το κοριτσάκι στα 10 του δεν ήξερε ποιος είναι ο ΛεΠα, ούτε τραγουδούσε φωναχτά απ'έξω στίχους για αλήτες, όπλα, πουτάνες και ναρκωτικά, απέναντι σε ένα κοινό όμοιας ηλικίας που επίσης τα ξέρει. Όχι ότι ο ΛεΠα είναι καλύτερος/χειρότερος. Δεν ξέρω, δεν κρίνω. Απλά αυτό που βλέπουμε στο βίντεο είναι ένα απλό παράδειγμα της μοντέρνας καθημερινότητας.

Συμφωνώ, η ενδοοικογενειακή παιδεία είναι το παν. Αλλά... Όταν το παιδί πάει στο σχολείο και όλη μέρα ακούνε τέτοια ακόμα και στις γιορτές, δεν υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να υιοθετήσει και αυτό λίγο-πολύ τα ίδια γούστα/συνήθειες;Και δεν είναι μόνο το σχολείο. Είναι όλος ο χρόνος που δεν βρίσκεται σπίτι. Εξωσχολικές δραστηριότητες, πάρτυ, συναντήσεις, κτλ. Μετά δε γίνεσαι εσύ ο σκληρός και αυστηρός γονέας που καταπιέζει το παιδί του; Να γίνεις ναι, λέω ναι με τα 1000, αλλά μετά δε θα γυρίσει boomerang, κάνοντας το παιδί να κάνει ακριβώς το αντίθετο από αυτό που του λες; Προφανώς έχει να κάνει η όλη διαπαιδαγώγηση μέχρι να φτάσει στο σημείο να μπορεί να τα σκέφτεται όλα αυτά, αλλά τι γίνεται εφόσον η πλειονότητα του πληθυσμού είναι στην κοσμάρα τους; Αυτά τα αποτελέσματα.

Πέρα του ότι δεν τον γνωρίζω τον κύριο, δεν ξέρω τι πραγματικά να σχολιάσω. Τους γονείς που δεν έχουν ιδέα? Το κοινό που είναι μόνο 10χρονα? Το ίδιο το 10χρονο που ξέρει όλους τους στίχους? Τους ίδιους τους στίχους? Τον μπούρδα που σήκωσε το κοριτσάκι και το έκανε θέαμα?

Σ' ευχαριστώ πολύ! Όλα είναι software! Μη φανταστείς όμως, τίποτα ιδιαίτερο. Απλό EQ, ελάχιστο compression, και λίγο limiting στο master για να φτάσει τη σωστή ένταση.

Καλησπέρα, Σε τι διαφέρει αυτό το βιβλίο από άλλα παρόμοια, είτε από Έλληνες, είτε από ξένους συγγραφείς; Θα ήταν και λίγο πιο "όμορφο" αν γινόταν πιο κατανοητό ότι είναι δικό σας το βιβλίο...

COS Ο ΕΝΑΣ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙCΟS

Δε'ν'κακό. Είναι μια αρκετά επαναλαμβανόμενη σύνθεση, με συγκεκριμένο ύφος σε όλο το όλο κομμάτι, που όλο αυτό δεν είναι σίγουρα του γούστου μου, αλλά καταλαβαίνω το όλο θέμα και στυλ. Ενστάσεις: Η εισαγωγή έχει ένα άτσαλο σημείο, το 0:07-0:09, εκεί που μπαίνει μπάσο-drums δηλαδή. Επίσης νομίζω πως οι κιθάρες έχουν πολύ μπάσο. Η φωνή παραέχει εφέ, και είναι αρκετά χαμηλά, σε σημείο που δεν ακούγεται. Σε συνδιασμό με το εφέ δύσκολα να καταλάβει κανείς τι θέλει να πει ο ποιητής. Τα δεύτερα φωνητικά που πετάγονται κάθε λίγο είναι σαν να έχουν μειξαριστεί ως πρώτη φωνή. Τέλος, ακούω κάποια "κλικς" στο κομμάτι. Δε ξέρω τι ακριβώς φταίει αλλά δε θα πρεπε να υπάρχουν. Τα σημεία που τα άκουσα: 0:48, 1:40, 1:42, 1:46, 1:53. Ίσως έχει να κάνει με το track της δεύτερης φωνής. Το βίντεο είναι ναι μεν πολύ ωραίο, αλλά μου φαίνεται πραγματικά παντελώς, μα παντελώς αταίριαστο. Δεν έχει ούτε το ρυθμό, ούτε το ύφος, και γενικά δεν αγγίζει καθόλου την όλη "αισθητική" της μουσικής. Είναι πραγματικά το άκρως αντίθετο.

Ένα κομμάτι που σίγουρα θα ζήλευαν κάτι μαραβέγιες και μουζουράκιδες. Ούτε στα όνειρά τους βασικά. Απορώ ρε Απόστολε γιατί δε τα ανεβάζεις σε youtube ή ακόμα και spotify κτλ...! Μοναδική ένσταση τα τύμπανα που θα μπορούσαν να είναι πιο ψηλά αλλά γουατέβερ. Μπράβο, είναι από τα πολύ καλά σου νομίζω!

Εγώ δεν έχω θέμα με τη διάρκεια γενικότερα, εκτός αν μιλάμε για πολλή επανάληψη, όπου και υπάρχει - οπότε θα μπορούσε να είναι μικρότερο. Η μείξη δεν είναι κακή αλλά θα μπορούσε να είναι πολύ καλύτερη, ειδικά στις lead κιθάρες που ακούγονται σαν να έχουν μπει ξεχωριστά. Στο "κουπλέ" που έχεις βάλει, στην αρχή μπαίνει στη ΣΟΛ (0:24), και μετά στα ρυθμικά κρατάς ΣΟΛ#/ΛΑb (0:26-0:30), ενώ η κιθάρα παίζει εντελώς εκτός. Αυτό επαναλαμβάνεται άλλες 3 φορές μέχρι να ξαμπει το κεντιρκό θέμα (1:02). Ξαναγίνεται στο επόμενο τμήμα (1:50) κοκ. Γενικά αυτή η Σολ# συντελεί στο να ακούγεται πολύ περίεργα καθώς δεν είναι μέρος της αρμονίας που χρησιμοποιείς σε όλο το υπόλοιπο κομμάτι, καθώς και στη lead κιθάρα που παίζει από πάνω. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι είναι απλά αρμονικά λάθος. Τέλος το lead παίξιμο σίγουρα θα μπορούσε να είναι πιο καθαρό. Ακούγεται σαν να έχεις σκιτσάρει απλά κάποιες ιδέες, όχι σαν να είναι τελειωμένο κομμάτι. Θέλει δουλίτσα για να ακούγεται καθαρά χωρίς τσαπατσουλιές. Για καλό σκοπό γίνεται έτσι κι αλλιώς ;)

Για απροβάριστο είναι πολύ καλό! Αν φτιαχτεί το κλείσιμο και κάποιες μικρολεπτομέριες, τότε μια χαρά θα ναι. Ερώτηση: Ο πληκτράς φυσάει τον ατμό του πάνω σου για εφέ? ?

Ε οκ όταν φράφεις απόλυτα μόνος είναι λογικό να βγαίνουν 100% οι προσωπικές σου επιρροές με μια απόλυτη ελευθερία. Δεν είναι απαραίτητα καλό ή κακό, είναι αυτό που είναι. Τα collabs και το συνεχόμενο feedback από επιπλέον σετ αυτιά και μυαλά φέρνει αυτούς τους έξτρα παράγοντες που μπορεί να δώσουν το κατιτίς τους. Από την άλλη μπορεί να σε αποσυντονήσουν ή να σε πάνε και πίσω, να υπάρξει σύγκρουση απόψεων, κτλ. Όλα παίζουν, αλλα εν τέλει ένα είναι το αποτέλεσμα :P