Alex Raptakis

Όταν με ρωτούν τι κομμάτια μου αρέσουν από τη σύγχρονη pop, ένα μου έρχεται στο μυαλό. Κυρίως φταίει το beat που πέφτει στο ασθενές μέρος με ένα ωραίο ηλεκτρονικό fill, που κάθε φορά που το ακούω λέω, α τι ωραίο που το φτιάξανε.

Ήχος? Check Παίξιμο? Check Ωραίο κιθαρόνι? Check Προσεγμένο βίντεο? Check Η αγαπητή χαρούμενη έκφραση Στελ? Check Δε χρειάζεται κάτι άλλο!

Πού να ξέρω καλέ, εγώ το 91 γεννήθηκα :D Αν έχω την επιλογή να μαντέψω, θα έλεγα ότι και η Rock και η Jazz ήταν μέρος της Pop μουσικής. Πάρε για παράδειγμα τους Beatles και τον Σινάτρα, που ήταν στην pop κουλτούρα με pop ύφος, αλλά τα θεμέλεια της μουσικής ήταν rock και jazz αντίστοιχα. Μπορεί να λέω και μπούρδες, δε ξέρω.

1. Δεν μπορώ να ακούσω για πάνω από λίγα δευτερόλεπτα ην πλειονότητα της παραπάνω λίστας, για πολλούς λόγους. Ο κύριος είναι ότι η ενέργεια που βγάζουν δεν αντιπροσωπεύει αυτή της προσωπικότητάς μου, δεν νιώθω "γεμάτος" όταν ακούω reggaeton, bachatες, neo-pop beats, και copy-paste καψουροτράγουδα. Όχι γιατί είναι κακές παραγωγές, αλλά δεν μπορώ να συνδεθώ καθόλου μαζί τους. Rant mode on// H περίπτωση πχ του reggaeton, είναι κάτι που με εκνευρίζει - να ακούω τον ίδιο ρυθμό για 3 λεπτά χωρίς καμμία απολύτως εναλλαγή, και μετά το επόμενο κομμάτι να είναι το ίδιο με (ίσως διαφορετικές συγχορδίες. Όχι. Delete. Θάνατος. Δεν αντέχω άλλο reggaeton, και μουσικά δεν έχει πλέον να προσφαίρει τίποτα στην ανθρωπότητα. Όλα τα ίδια λένε, όλα τα ίδια ακούγονται. Αν θέλει να χορέψει κάποιος, υπάρχουν. Αλλά μη βγάζετε καινούργια. Φτάνει. ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΑ REGGAETON. 2. Υπήρχαν πάντα άλλα μέσα που προωθούσαν καλλιτέχνες κάθε είδους, και πάντα υπήρχαν καλοί και κακοί, είτε εκεί που υπάρχει προβολή, είτε underground. Έβαλα κάπου στη μέση γιατί το Self-publishing έχει δώσει ευκαιρίες σε κάποιους που παλαιότερα δεν θα είχαν καν τρόπο στο να βγουν παραέξω. 3. Μουσικά υπάρχουν κάποια διαμάντια, αλλά μιλάμε για απειροελάχιστες εξαιρέσεις. Οι παραγωγές ναι, είναι καλές, αλλά ΜΟΥΣΙΚΑ, συνθετικά, αρμονικά, μιλάμε για ένα συνεχόμενο copy/clopy paste μεταξύ παλαιών και νέων, "σίγουρων" συνθέσεων που δε γίνεται να πάνε λάθος. Καταλαβαίνω βέβαια ότι, και δε γίνεται συνέχεια να γράφουμε αριστουργήματα, αλλά και ότι ο μέσος ακροατής δε θέλει κάτι πολύπλοκο. Σίγουρα δε μπορεί όλος ο κόσμος να ακούει prog και jazz, και γιατί το αυτί δεν είναι εκπαιδευμένο, αλλά και γιατί δε θέλουν, ούτε έχουν ανάγκη να είναι. Στον κόσμο αρέσει το απλό, το γρήγορο και αποδοτικό. 3 λεπτά, κούνα το, σπάσ'το, κλάψε που σε χώρισε, πιες και χώρεψε μέχρι το πρωί, γίνε λιώμα, ταυτίσου, και πάμε παρακάτω. Το δέχομαι, αλλά δεν είναι για μένα προσωπικά.

Αυτό με το Drag n drop στο Taskbar διάβασα ότι το έφτιαξαν γιατί το ζητούσαν πολλοί.

Το audio interface, αν το πάρεις, θα δεις ότι γίνεται η κάρτα ήχου του υπολογιστή, οπότε όλοι οι ήχοι θα περνάνε από εκεί. Συνεπώς τα ηχεία θα πρέπει να συνδέονται πάνω στην κάρτα. Συνήθως βάζεις ηχεία monitor, ένα δεξιά και ένα αριστερά, με μεγάλο καρφί (όχι μικρό σαν αυτό που είχαν παλιά τα κινητά). Αυτά βέβαια είναι ακριβούτσικα και σίγουρα έξω από το budget σου, οπότε αγνόησέ τα για την ώρα. Υπάρχει η επιλογή να βάλεις "τυπικά" ηχεία βέβαια, και σίγουρα μπορείς να βάλεις ακουστικά. Ψάξε το γιατί εμένα μου φαίνεται η καλύτερη λύση για την περίπτωσή σου, απλά ίσως πονοκεφαλιάσεις λιγάκι μέχρι να καταλάβεις ακριβώς τι παίζει.

Behringer U-Phoria, M-Audio M-Track, Presonus AudioBox, Mackie Onyx, Native Instruments Komplete Audio 1... Υπάρχουν πολλές. Οκ όσο λιγότερα δώσεις, τόσο λιγότερα παίρνεις. Αλλά για να καρφώσεις μια κιθάρα και ένα σετ ακουστικά μια χαρά θα είσαι. Οι "καλύτερες" ξεκινάνε από 90-100 βέβαια, αλλά δε νομίζω να χρειαστείς αυτά που δίνουν. Ψάξε το λίγο παραπάνω για να δεις και αν σε βολεύει η διαδικασία βέβαια. Άλλο είναι να έχεις ένα ενισχυτάκι που το παίρνεις και όπου θες, και άλλο να πρέπει να ανοίξεις το PC, να φορτώσεις το πρόγραμμα, κτλ. Σε κάποιους δεν αρέσει. Σε μένα που έχω όλη μέρα το PC ανοιχτό και είμαι εκεί, είναι ότι πρέπει.

Δεν είμαι λάτρης των μπλουζ, καθώς μου φαίνονται πολύ παρόμοια μεταξύ τους, οπότε δε θα σχολιάσω τη σύνθεση. Μια χαρά είναι και σαν ήχος, και έχει και το κάτι τις του με κάποιες αλλαγές. Θα πω μόνο ότι μου φάνηκε πολύ κατατονικό ρε παιδί μου. Κάπου μου έλειψε το γκάζι, έτσι για τη διαφορά μέσα σε ένα σχεδόν 7λεπτο κομμάτι. Αν το έκοβες όπως λες, ίσως να μη το ένιωθα. Αυτό που το ρίχνει πολύ σίγουρα είναι η ποιότητα ηχογράφησης της φωνής. Έχει αυτό το bathroom-effect που λέμε. Επίσης κάτι που δε με άφησε να "ησυχάσω" είναι αυτό το πληκτροειδές που παίζει συνέχεια από πίσω. Νομίζω δε χρειάζεται σε όλο το κομμάτι.

Αν θες μόνο για εξάσκηση με χαμηλό ήχο και ακουστικά, τότε καλύτερα να δώσεις αυτά τα 60-70ευρώ να πάρεις μια κάρτα ήχου (audio interface) και να κάνεις τη δουλειά σου στο PC με κάποιο amp simulator. Θα βρεις και κάποια free που θα έχουν 100 φορές καλύτερο ήχο από ένα τόσο μικρό ενισχυτάκι.

Η άποψή μου είναι ότι, το να εξαναγαστείς ντε και καλά να βάλεις σόλο (ή το οτιδήποτε) σε ένα κομμάτι, δεν είναι η καλύτερη ιδέα. Κάθε συνθετικό μέρος/τμήμα του κομματιού πρέπει να έχει λόγο ύπαρξης. Κάποια χρειάζονται σόλο, κάποια όχι. Κάποια χρειάζονται bridge, interlude, εισαγωγή, ενώ κάποια άλλα όχι. Σίγουρα κάποια είδη, λόγω της γενικευμένης συνθετικής μορφής τους, είναι λιγότερο ή περισσότερο ανοιχτά για solo. Αλλά όχι και όλα.

Άντε λοιπόν και στις δικές σου παραγωγές! Είναι άλλη εμπειρία να τα κάνεις όλα μόνος σου, όπως επίσης είναι και μεγάλη παγίδα καθώς έχεις το δέλεαρ να πας πίσω στη σύνθεση, και να φτιάνεις, και να αλλάζεις... Άσε την πατάω πάντα!

Να' τον και στο forum! Καλωσόρισες! Άκουγα το Cry χτες που το πόσταρες. Δεν έχω ακούσει ακόμα ολόκληρο το album αλλά όσο άκουσα μέχρι στιγμής με έχει αφήσει εντυπωσιασμένο, και από το παίξιμο, και από την παραγωγή. Είναι αρκετά του στυλ μου, το χεις καταλάβει. Οκ θα το ήθελα λίγο πιο prog αλλά είναι φοβερό :D Συμμετείχες και στη μείξη? Και αυτή είναι άριστη! Να πω ότι ο Άλεξ είναι ο πιτσιρικάς με την 7χορδη Schecter που ήρθε στο Jam.

Ναι ναι... και εγώ τον ήχο ζήλεψα...

Θα προτιμήσω το πρώτο! Πολύ ωραίος ήχος, μου αρέσει πολύ και πιστεύω ταιριάζει και στο κομμάτι, και στο παίξιμό σου.

Μια χαρά είναι η Ibanez που έχεις βρει. Μπορείς να κοιτάξεις και τις αντίστοιχες Jackson JS22 και Yamaha Pacifica. Σκέψου αν θες να έχεις και μια κιθάρα με tremolo bar για να μπορείς να πειραματιστείς και με αυτό, αν και είναι λίγο πιο μπίζιλες στο κούρδισμα και γενικότερα στο σετάρισμα. Εγώ προσωπικά, γι αυτό που λες ότι θες και σου αρέσει, θα έπαιρνα την Ibanez που αναφέρεις. Όπως προαναφέρθηκε πολύ σωστά, το σημαντικότερο είναι να βλέπεις την κιθάρα και να θες να παίξεις κάθε φορά. Ο ήχος δε θα είναι τέλειος σε αυτό το εύρος τιμών, οπότε να πας με το ένστικτό σου.

Αυτό ισχύει πέρα απ' την πλάκα. Επίσης νομίζω ότι η έλλειψη γενικότερης αυτοπεποίθησης βγαίνει και όταν παίζω μουσική. Ειπώθηκε και ότι τα τύμπανα δεν είναι το βασικό μου όργανο, που εγώ θα έλεγα ότι είναι, και από άποψη χρόνου, και γούστου. Βέβαια όλα μου αρέσουν, αλλά η μετριώτητα δεν κρύβεται, και σίγουρα δεν υπάρχει χρόνος για να τα φτάσω όλα εκεί που θα ήθελα. Υπόσχομαι στο επόμενο να είμαι καλύτερος και πιο "εξωστρεφής"!

Ρε παιδιά να ρωτήσω κάτι που το χω απορία όσο με ακούω να παίζω... Παίζω πολύ χαμηλά ή μου φαίνεται? Σα να μη βαράω ρε παιδί μου...

Στο δωμάτιο ένα, post-apocalypse, παίχτηκαν και Take Five, πρώτη φορά για μερικούς, και Sunshine of Your Love.

Το δεύτερο δωμάτιο ξεκίνησε μια γρήγορη σύνθεση του αφεντικού, ένα καλό ζέσταμα για jamming. Παίχτηκε αναπάντεχα το πρώτο μισό του Marigold από Periphery (!) Στη συνέχεια ο Cos έπαιζε το απαγορευμένο Stairway to Heaven, ε και είπαμε να πάμε όλοι φυλακή. Ο νεαρός 7χορδίστας μετά πήγε στο Fool For Your Loving. Ο cos ήθελε πολύ να παιχτεί Hold The Line και το παλέψαμε λίγο. Μετά ήρθε το Miss you όπως είπες. Ακολούθησε ένα freestyle Purple Haze γιατί τρόμπαρα εγώ με όλα τα κοψίματα. Και μετά ακούστηκε ένα Smoke on the Water με εμένα να τρομπάρω άσχημα στην 7χορδη. Λίγο μετά παίχτηκε και εκεί το Hey Joe, όπως και το Cocaine, και το Black Magic Woman. Μετά νομίζω απλά μπλουζάρανε στα 120db όπως είπε και ο Μπουζουκλερί (κάνει και ρίμα)!

Προτιμώ φουλ το 2ο με την τέλε (δε πιστεύω ότι το λέω). Αλλά όπως λέει και ο Μπάμπης, νομίζω έχεις προσαρμοστεί και παίζεις διαφορετικά, το ελέγχεις δηλαδή περισσότερο. Έτσι μου φάνηκε. Σαν ήχο οκ έχει την υπερβολή του ρε παιδί μου. Σίγουρα δεν είναι για όλες τις περιστάσεις. Αλλά μια παιχτούρα σαν εσένα τα κάνει όλα να ακούγονται ωραία!

Σύνολο ήταν 1 ώρα, κοντά 10GB όλα τα αρχεία! Αλλά το έφτιαξα στα γρήγορα σε φάση highlights, μιας και είχε αρκετά κενά και οκ νομίζω δύσκολο να κάτσει να δει κανείς μια ώρα βίνδεο σε αυτή τη στατική μορφή. ΑΥΤΟ ΤΟ THUMBNAIL ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ!

Λοιπόν το ανέβασα στο Drive. Όποιος θέλει το κατεβάζει! Αφεντικό αν θες το ανεβάζεις στο κανάλι σου γιατί το δικό μου το κρατάω "επαγγελματικό" τρομάρα μου ? https://drive.googl... Να (ξανα)πω βέβαια ότι ήταν μεγάλη μου τιμή να παίξω μαζί με όλους εσάς. Χάρηκα πολύ που ξαναείδα κάποιους και που γνώρισα ακόμα περισσότερους. Εύχομαι να ξαναγίνει σύντομα με ακόμα μεγαλύτερη επιτυχία! Επίσης να πω ένα μεγάλο συγνώμη που πετσόκοψα όλα τα κομμάτια - ακόμα και το Smoke on the Water στην κιθάρα! Υπόσχομαι στο επόμενο να είμαι καλύτερος! Edit: To βίντεο βρίσκεται σε παρακάτω ποστ.

Έφτιαξα και γω ένα βιντεάκι από το room 2, @Yannis Methenitis θες να στο στείλω να το ανεβάσεις εσύ?

Ωραίος, καθαρός, με super ήχο, και duper παίξιμο, όπως πάντα άλλωστε!

ΠΕΣ ΤΑ COS! ΡΟΜΠΕΡΤΟ ΚΑΝΕ ΔΙΣΚΟ