Waterfall-K

Δεν έγινε έτσι ακριβώς. Απ'την Ακρόπολη άρχισε κατά τις 5:00μμ, μετά της έκανε μια επίδειξη των δυνατοτήτων των Korg Triton & Roland V-Synth για κάνα 2ωρο, στο καπάκι τής έκανε μια αναλυτική παρουσίαση του Sonar, πέρασε στο Call Of Duty για καμιά ώρα, παράγγειλαν σουβλάκια/σεφταλιές/κοκορέτσι/τυροπιτάρια/πατάτες/Coca Zero κατά τις 9:00+ και τα πλήρωσε όλα η φίλη του γιατί "Πεινάμε!", για επιδόρπιο τής ανέλυσε την αποτυχία του Καπιταλισμού ως τις 4:00 τα ξημερώματα με αναλυτικά παραδείγματα απ'το "Κεφάλαιο" και βρίζοντας ταυτόχρονα και ανά 3λεπτο τον "κιαρατά τον Ludwig von Mises", και στο 163ο "χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα' η μικρή Ολλανδέζα τον καλημέρισε και πήγε στο ξενοδοχείο της. Έκτοτε δεν έχει ξανακούσει νέα της, το κινητό της είναι μόνιμα απενεργοποιημένο και τα emails που στέλνει του γυρίζουν πίσω με την ένδειξη "Sorry, we were unable to deliver your message to the following address".? Γυναίκες....

Το "άλλο στην Δ. Αρεοπαγίτου" ευτυχώς ζει και βασιλεύει, χάρη στον Παπ. και σε 5-6 άλλους που ξεσηκώθηκαν. Άλλη απίστευτη και γελοία ιστορία αυτή...

Ποια Πολιτεία? Αυτή που τον άφηνε τόσα χρόνια να τρέχει και να κάνει συναυλίες τζάμπα -ξοδεύοντας πολλές φορές τα ωραία του λεφτά- για την προώθηση της υποψηφιότητας της Ελλάδας για τους Ολυμπιακούς αγώνες, και το "ευχαριστώ" ήταν να φέρουν στην έναρξη τον...Tiesto και στην λήξη τον Ρουβά?? Την ίδια Πολιτεία που τον αγνοούσε για δεκαετίες επειδή δεν ήταν "προοδευτικό" κομματόσκυλο? Εδώ ζούσε μόνιμα στη χώρα μας για 15-20 χρόνια και δεν είχε πάρει κανείς χαμπάρι, και όταν έφυγε οριστικά πάλι δεν πήρε κανείς χαμπάρι. Η Ελληνική Πολιτεία είναι μονίμως κολλημένη στο δίπτυχο "Θεοδωράκης/Χατζιδάκις", πιο πέρα και παραέξω δεν υπάρχει τίποτα. Αν φτιαχτεί ποτέ ένα μουσείο για τον Παπ., αυτό σίγουρα δεν θα είναι στην Ελλάδα, και ακόμα πιο σίγουρα δεν θα γίνει με την παραμικρή βοήθεια της Ελληνικής Πολιτείας, που κοιμάται -γενικώς- όρθια.?

Και με ρούβλια. Έχουμε καταντήσει η κόβα του Ελληνικού διαδικτύου.

Ε πες το μας ντε, ότι ζεις δίπλα, και έχουμε σπάσει το κεφάλι μας απ'το πρωί να βρούμε γιατί το πουλάνε τόσο φτηνά...?

Τι να σου πω? Έχω γνωρίσει/κάνει παρέα αρκετούς, και στην πλειονότητα τους ήταν large. Πλην των δύο καραγκιόζηδων που σου είπα, οι οποίοι ήταν ικανοί να γυρίσουν τη Γη ανάποδα αν διαπίστωναν ότι έλειπε από την ταμιακή στο τέλος της βραδιάς ένα (1) πεντακοσάρικο (δραχμές!).? Ο Βαγγέλης πάντως, για να ξαναγυρίσουμε στο θέμα, δεν ήταν απλά large, παραήταν θα έλεγα και αποδεδειγμένα, με το net worth του να παραμένει αρκετά υψηλό (στα $250Μ έπαιζε).

Μάλλον πρόκειται περί μύθου, αν και έχω γνωρίσει στο παρελθόν δύο πολύ πλούσιους που ήταν απίστευτα τσιγγούνηδες. Απίθανοι καραγκιόζηδες, αν δεν είχα προσωπική εμπειρία με δαύτους δεν θα πίστευα το μέγεθος της τσιγγουνιάς τους.? Τραγικοί...?

Φαντάζομαι αυτός που θα το αγοράσει δεν θα έχει πρόβλημα για ένα μύριο επιπλέον. Αυτό που δεν ξέρω είναι πόσο καιρό πωλείται και αν βρισκόταν ακόμα στην ιδιοκτησία του Παπ. ή το είχε πουλήσει ήδη απ΄την εποχή που έφυγε οριστικά για έξω (Λονδίνο και μετά Παρίσι), δηλαδή καμιά 10ριά+ χρόνια πριν.?

Χτύπα το, ούτε €10Μ δεν κάνει.?

Ο πλούτος θέλει καλοπέραση....

Το σπίτι, ή ακριβέστερα το κτίριο που στέγαζε την οικία και το studio του Β. Παπαθανασίου, βρίσκεται ακριβώς πίσω από το προεδρικό μέγαρο, στην οδό Μελεάγρου 9. Απ'όσο γνωρίζω ο Παπ. στέγαζε εκεί το studio του απ'τα τέλη των '80s ως το 1991, και από το 1993 ως και τουλάχιστον το 2009. Το κτίριο πωλείται από το Ελληνικό παράρτημα της Barnes International Realty, ένα διεθνές γραφείο real estate που ασχολείται με πολυτελή ακίνητα. Ακολουθεί η περιγραφή του κτιρίου από τη σελίδα της εταιρείας: «Αριστοκρατικό Κτίριο - Ανάκτορα, Αθήνα Ένα μοναδικό αρχοντικό κτίριο 649τ.μ., με πολύ ωραία θέα σε πράσινο και στο Προεδρικό Μέγαρο, σε έναν από τους καλύτερους και πιο ακριβούς δρόμους των Αθηνών, στα Ανάκτορα. Κατασκευασμένο το 1930, προσφέρει μεγάλες ανέσεις στους χώρους, ωραίες λεπτομέρειες στα ταβάνια και στις πόρτες, εντυπωσιακά ύψη και δρύινα δάπεδα. Οι υπέργειοι χώροι αποτελούνται από τέσσερα επίπεδα και διαθέτουν υπέροχους μαρμάρινους κοινόχρηστους χώρους και ένα ωραίο κλιμακοστάσιο. Το ισόγειο, περιλαμβάνει ένα διαμέρισμα 157τ.μ., το οποίο αποτελείται από ωραίους χώρους υποδοχής, χώρο γραφείου, 2 υπνοδωμάτια με πρόσβαση σε ωραίο υπόστεγο χώρο ο οποίος είχε χρησιμοποιηθεί σαν πισίνα, 1 μπάνιο και κουζίνα. Ο 1ος και 2ος όροφος συνολικής έκτασης 280τ.μ., αποτελούν μια μοναδικής αισθητικής μεζονέτα, η οποία έχει πρόσβαση σε ωραία βεράντα. Στον 1ο όροφο συναντάμε τους χώρους υποδοχής, 1 υπνοδωμάτιο, την κουζίνα, το μπάνιο και μια επιβλητική ξύλινη σκάλα. Ανεβαίνοντας στον 2ο όροφο βρίσκουμε τους χώρους υποδοχής, τα 2 υπνοδωμάτια, την κουζίνα, 1 μπάνιο και το W.C. Ο 3ος όροφος αποτελείται από ένα μεγάλο ενιαίο χώρο 73τ.μ. με πολύ ωραία θέα, 2 βοηθητικούς χώρους και ένα W.C. Τέλος το κτίριο περιλαμβάνει υπόγειο 89τ.μ. με βοηθητικούς χώρους. Ένα αυτοτελές κτίριο μοναδικής αισθητικής, με πολλές δυνατότητες διαμόρφωσης, σε μια από τις πιο ασφαλείς περιοχές της Αθήνας.» Στον 3ο όροφο ο Παπ. είχε εγκαταστήσει το υπερσύγχρονο studio του, στο οποίο βρισκόταν, εκτός του θηριώδους custom MIDI setup του, και μια τεράστια digital Euphonix System 5-B κονσόλα (με εξαψήφια τιμή αγοράς). Στο studio αυτό ηχογραφήθηκαν πλήθος έργων, όπως για παράδειγμα το score για την ταινία του Oliver Stone "Alexander" του 2004. Ακολουθούν μερικές φωτογραφίες από το site της Barnes International και απ΄το αρχείο μου. Α, να μην ξεχάσω να γράψω μια μικρή αλλά σημαντική λεπτομέρεια. Το κτίριο πωλείται στα €9,500,000.? Ο 3ος όροφος στον οποίο είχε εγκατασταθεί το studio Στο δωμάτιο αυτό ο Παπαθανασίου είχε το γραφείο του Φωτό τραβηγμένη στο γραφείο του για το άλμπουμ "The City" του 1990 Ο Παπ. μαζί με τον ηχολήπτη του Frederick Rousseau τον Αύγουστο του 1991 Αύγουστος του 1991 Η κλασική πιανίστρια και copyist Irina Valentinova, ακούγοντας και μεταφέροντας στο χαρτί συνθέσεις του Παπ. Με τη σύντροφο του Λώρα Μεταξά Το Oscar πάνω στο γραφείο του

Έχεις πάει ποτέ σε ωριλά?? Μην μας τρελαίνεις ρε Superfunk βραδιάτικα.?

Εγώ είμαι "μονογαμικός" στο ποτό, πίνω σταθερά και για αρκετό καιρό ένα μόνο ποτό. Εδώ και κάποια χρόνια τζιν-τόνικ, πριν Canadian, πιο πριν Olmeca λευκή και πάει λέγοντας. Μόνο στα σφηνάκια τα μπλέκω.

Τελικά το μπούχτισα κι αυτό και το γύρισα σε Gordon's-τόνικ.

Strato vs Tele, τι άλλο??

Εννοώ ότι ήταν ήδη "χαλασμένο" απ΄'την πρώτη μέρα.? Πέρα απ'την πλάκα, με το ουίσκι δεν το έχω καθόλου, δεν μπορώ καν να το μυρίσω, μου θυμίζει έντονα σκυλάδικο/Ρίο Χαλκίδας, αν έχεις ακουστά. Ιδιαίτερα αν είναι με coca, πωωωωωω....? Δεν είμαι φίλος της γεύσης του ουισκιού λοιπόν, ακόμα και blue label να μου βάλεις, δεν...μια απ'τα ίδια μου φαίνεται, είναι αυτή η "Τζονίλα" που λέω που δεν την μπορώ. Το μόνο ουίσκι που έπινα και μάλιστα για πάνω από 10 χρόνια και σε καθημερινή βάση, είναι το Canadian, το οποίο όμως διαφέρει αρκετά σε γεύση από την τυπική γεύση ενός ουίσκι.

Oι DP πάντα βγάζουν κάτι καλό, περιέργως για τα χρόνια που κουβαλάνε. Το παρακάτω από το 2020.

Εγώ μόλις διάβασα "Johnnie Walker Red Label" πήγα να γράψω "το ουίσκι στα παγάκια βρε συ MarLog τι το ήθελες....; Αμαρτία!..."?

Καλά, αυτό μονο ΕΣΥ και οι U2 το πισττεύουν. Ας μην συζητήσουμε τι "δισκάρες" βγάζουν οι U2 γιατί το θρεντ θα πάει από 4 σελίδες στις 84, και στο τέλος θα κλειδωθεί.?

Oi Deep Purple δεν ακούγονται "δίσκος" στα lives τους, ακούγονται...live στα lives τους, και 99 στις 100 φορές οι εκτελέσεις των κομματιών είναι πολύ καλύτερες από τις στούντιο, κάτι που δεν θα βρεις σε καμία άλλη μπάντα. Στο live δείχνει η μπάντα τι αξίζει σαν μπάντα, στο στούντιο ακόμα και οι γάτες μου μπορούν να βγάλουν δισκάρες. Βέβαια αυτό γιατί είναι γάτες μου και όχι οτιδήποτε άσχετες γάτες, αλλά καταλαβαίνεις τι θέλω να πω.?

Deep Purple:

Thanks. Μορφάρα ο Wilson. Τον είχα δει live στα '90s με Porcupine Tree.

Εύγε νεαρέ!? Πολυαγαπημένος. Ο Hammondίστας του επίσης, o Malcolm Lukens, o οποίος έχει πολύ ιδιαίτερο παίξιμο. Τον είχα γνωρίσει πριν 3 χρόνια σε μια organ page και μάς έλεγε ιστορίες για τα lives που έκανε με τον Roy και τον εξοπλισμό του, τις φορές που ήταν support στους Focus και άλλα ωραία. Θυμάμαι του είχα πει πόσο γουστάρω τον ήχο και το στυλ παιξίματος που είχε στα άλμπουμ του Buchanan, και ιδιαίτερα στο "Live In Japan" και στο κομμάτι "Soul Dressing", και μου απάντησε "Thanks for the kind words. That Japan album was my favorite Roy album I played on". Ε, να μην ακούσουμε τώρα την κομματάρα? Να την ακούσουμε, με την άδεια σου Dim.?

日本人は頭がおかしい

Κάν'τους μήνυση...