Waterfall-K

Ακούγεται υπέροχα. Θα μου πείτε κι εγώ πως περίμενα να ακούγεται?? Απ'τον ήχο πάντως δεν άκουσα κάτι ιδιαίτερο, εννοώντας ότι τέτοιους και πολύ πολυπλοκότερους ήχους διαθέτουν ήδη τα Montage/MODX, αν δηλαδή μου έλεγαν ότι ακούμε αυτά τα δύο θα το πίστευα. Στα "εξτρά" κρύβεται η ουσία και στο αν υπάρχει και 3η sound engine, κάποια virtual δηλαδή, γιατί θεωρώ δεδομένο ότι οι κλασική sample-based AWM2 θα είναι εκεί και ακόμα πιο τούμπανο (με περισσότερη ROM σίγουρα, και ίσως -το ευχόμαστε όλοι- με μεγαλύτερη πολυφωνία) και η FM-X επίσης. Άντε να δούμε, υπομονή λίγες μέρες. Νa ποστάρουμε και τις pics απ'το site να υπάρχουν κι εδώ:

Το "Galaxy Of Happiness" μάς επισκέπτεται συχνά. Ο ιδιοκτήτης του όμως φαίνεται ότι δεν βρήκε την happiness σ'αυτό και το πουλάει, ίσως για να πάρει κάτι μεγαλύτερο.? Οι ενδιαφερόμενοι ας ετοιμαστούν να αποχωριστούν €29,800,000.?

Ας ελπίσουμε να μην είναι τόσο χάλια όσο το "The Endless River"...

Αμάν! Ρε συ, που βρήκες αυτές τις πατάτες??

Αυτό κάνουμε φίλος, καθώς «δεν μπορείς να μάθεις σε ένα γέρικο σκύλο νέα κόλπα» (καθότι βαριέται πλέον πιο γρήγορα). Η παρακάτω διασκευή είναι ολοκληρωτικά φτιαγμένη σε workstation και ηχογραφημένη με 0 overdubs και εξωτερικά εφέ. Την ηχογράφησα το 2016 και όλοι οι ήχοι -πλην των πειραγμένων κρουστών- είναι made by Waterfall. Μου είχε κολλήσει άσχημα τότε το θέμα του Scarface (G. Moroder) και είπα να το διασκευάσω.?

?

Tα εφέ είναι άλλη ιστορία, ακόμα ένας μεγάλος "μπελάς" αν αρχίσεις και πειραματίζεσαι. Τα σύγχρονα synths κουβαλάνε ένα κάρο εφέ πάνω, ενώ τα workstation είναι κανονικά εργοστάσια εφέ. Όποιος έχει πχ ένα Montage/MODX ή άλλο ανάλογο workstation καταλαβαίνει τι λέω, μιλάμε για χιλιάδες επιπλέον settings που μπορούν να πειραχτούν, να αλλάξουν live και manual ή να προγραμματιστούν να αλλάζουν αυτόματα με διάφορα μέσα ή τρόπους (arpeggiators πχ). Τις περισσότερες φορές και όταν ξέρεις τι ζητάς τα πράγματα είναι εύκολα, αν κάνεις όμως το λάθος και αρχίσεις τους πειραματισμούς, εκεί μπορεί να χάσεις την μπάλα. Ο όγκος των παραμέτρων που έχει σήμερα στη διάθεση του ο χρήστης ενός synth/workstation είναι τεράστιος, κι αυτό μπορεί να είναι καλό και πονοκέφαλος μαζί. Εν ολίγοις, σήμερα ο μέσος synth χρήστης έχει στα χέρια απίστευτη δύναμη και έλεγχο, και αυτό συνεπάγεται περισσότερο διάβασμα και χρόνο, για όσους αποφασίσουν να πάμε παραπέρα από τα χιλιάδες presets των ήχων, των εφέ και των arpeggios που διαθέτουν πολλά σύγχρονα synths. Ένα Montage/MODX για παράδειγμα διαθέτει 10,239 preset arpeggios, όλα προγραμματιζόμενα φυσικά. Και δεν μιλάμε μόνο για τα συνήθη απλά Up & Down, Up, Down κ.α. τονικά arpeggios, μιλάμε για πολύπλοκα arpeggios που επηρεάζουν τονικότητα και data ταυτόχρονα, και αυτό από μόνο του δημιουργεί άπειρες δυνατότητες προγραμματισμού και έκφρασης. Το 1985 και με $2,000 ($5,700 σε σημερινά λεφτά) αγόραζε κανείς ένα DX7, το οποίο ήταν ένα σκέτο synth, αυτό σημαίνει Νο internal effects, No arpeggiator, No sequencer, No...No...No. Όποιος ήθελε τα παραπάνω θα έπρεπε να σκάσει αρκετά χιλιάρικα ακόμα και να τα αποκτήσει, και όλα αυτά φυσικά σε πανάκριβη hardware μορφή. Ευτυχώς στις μέρες μας η τεχνολογία είναι πολύ προηγμένη και απίστευτα φτηνή σε σχέση με το παρελθόν, κι έτσι το μόνο που χρειάζεται είναι σχετικά λίγα λεφτά και πολύ φαντασία απ'τη μεριά του χρήστη. Τώρα στα περί presets και προγραμματισμού του ήχου, όπως γράφτηκε και παραπάνω, η πλειονότητα των synth χρηστών δεν προγραμματίζει, είτε επειδή δεν ξέρει είτε επειδή βαριέται, οπότε αρέσκεται να χρησιμοποιεί τα χιλιάδες presets του μηχανήματος του ή presets τρίτων, τα οποία μπορούν να καλύψουν σχεδόν τους πάντες. Presets έτσι κι αλλιώς χρησιμοποιούν οι πάντες, θα εκπλαγείτε αν δείτε τι preset πέφτει σε διάσημα άλμπουμς των Jarre, Παπαθανασίου και άλλων. Προσοχή λοιπόν με τη σύνθεση ήχου. Ηρεμία χρειάζεται και μεθοδικότητα, παίρνετε τακτικά τα χάπια σας και όλα να δείτε που θα πάνε καλά.

Εγώ λέω να τους πούμε "ας φτάσουμε τα χρόνια σας και ας μην μπορούμε να περπατήσουμε 50 μέτρα χωρίς Π". Δες τώρα το βίντεο (μην μου πεις ότι το είδες, γιατί δεν το είδες) και πες μου αν βλέπεις κάπου κάποιον "γέρο".

Καλημέρες.? Ian Gillan - 78 Simon McBride - 44 Don Airey - 75 Roger Glover - 77 Ian Paice - 75 (τι να τους πούμε και τι να μας πουν....)

Κοντά έπεσες. Όχι, Ικάρων δεν πήγα, αλλά 23 μηνάκια στον Αεροπορία τα έκανα, και "διέλυσα" και κάποιες εκατοντάδες ναπάλμ στο ενδιάμεσο. Στη φωτό παρακάτω η πρώτη μου μπάντα στα πέτρινα χρόνια της θητείας μου.?

Χρόνια (τα) φώναζε αυτός ο έρμος ο Καταρράκτης, αλλά "φωνή βοώντος εν τη ερήμω".? Ε όι δα κουμπάρε, μην είσαι άδικος. Τα synths άλλαξαν την παγκόσμια μουσική όσο κανένα άλλο όργανο. Κι όσο για κορυφαίες συνθέσεις βασισμένες πάνω σε αυτά, άπειρες, και μάλιστα συνθέσεις που δεν μπορούν να αποδοθούν πειστικά από κανένα άλλο όργανο για ευνόητους -τεχνικούς- λόγους. Όπως θα έγραφε και ο σύντροφος Cos_dr: "Ζήτω το ΣΥΝΘΕΣΑΙΖΕΡ! ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧαχαχχαχΧαχαχαΧΑΧΑΧΑχα...?"

Σου είπα, το επόμενο στάδιο είναι η μετάβαση στα 8-operator/88-algorithm FM synths με 16-part multitimbrality, τι πιο φυσικό??

Κάτι για τη διαπίστωση του θανάτου κάποιου ως διπλό θάνατο και κάτι τέτοια κουλά που έγραφε κάποτε, και αν θυμάμαι καλά?? Δεν ξέρω αν εννοείς αυτό βέβαια ή κάτι άλλο.

Έχω εγώ. Έτσι πέρασα απ΄τη φυσαρμόνικα στα 8-operator FM synths...?

Στο modulation section ειναι επιλεγμενη κυμματομορφη η sine, και με το pwm knob και το διακοπτη osc ενα διαμορφωνουμε το πλατος παλμου, οπως καναμε και στο charlatan. Σημαντικο επισης, εκτος απο το μεγαλο attack time και το μεγαλο release time στον amp, διοτι pad χωρις "ουρες" δε λεει.... Τι καταλαβαίνουν οι πληκτράδες: "Επελεξα square κυμματομορφη, ωστε να εχουμε εναλαγη μεταξυ δυο αξιων. Το αναθεσα στο pitch του osc 1, και με την καταλληλη ρυθμιση του mod amount (mod) εκανα τη γεννητρια να εναλλασεται με διαστημα οκταβας. Με ρυθμισμενο λοιπον το LFO σε sync ρυθμο ογδοων, εχουμε τον ηχο να ανεβοκατεβαινει οκταβες, κατι σαν arpeggiator ας πουμε. Με τις καταλληλες ρυθμισεις στο amp env ο ηχος ακολουθει οσο αφορα τις δυναμικες λογικη παρομοια με του pad που φτιαξαμε προηγουμενως, ενω εχει πολυ πιο εντονο και κινητικο φιλτρο με το mod envelope, την επιλογη band pass και το υψηλο resonance.... Στο modulation section ειναι επιλεγμενη κυμματομορφη η sine, και με το pwm knob και το διακοπτη osc ενα διαμορφωνουμε το πλατος παλμου, οπως καναμε και στο charlatan. Σημαντικο επισης, εκτος απο το μεγαλο attack time και το μεγαλο release time στον amp, διοτι pad χωρις "ουρες" δε λεει...." Τι καταλαβαίνουν οι κιθαρίστες: "つの値を交換できるように方形波形を選択しました。 これをオシレーターのステップ 1 に割り当て、ジェネレーターがオクターブ間隔で交互に切り替わるように、適切な変調量 (mod) を設定しました。 LFO を同期レート 8 に設定すると、1 オクターブ上下するアルペジエーターのようなサウンドが作成されます。 アンプ環境が正しく設定されていれば、サウンドは前のパッドと同様にダイナミック ロジックに従いますが、モジュレーション エンベロープ、バンド パス オプション、ハイ リバーブを備えています。 設定セクションでは、トリックスターで行ったのと同じように、正弦波形を選択し、pwm ノブと osc スイッチを使用してパルス幅を調整します。 アンプの長いアタックタイムと長いリリースタイムは別として、「テール」のないパッドについては何も言えないことに注意することも重要です。"

Εγώ είμαι ακριβός, δεν (σας) συμφέρω.? Ο Μάνος δεν ξέρω τι παίρνει ανά σεμινάριο, ο Cos πάντως με κάτι φαγώσιμο από κάποια κοντινή καντίνα φαντάζομαι θα είναι Οκ (είπαμε, "Πεινάμεεεε!").

O κύριος παρακάτω μάλλον διαφωνεί...?

Έτσι είναι, ο ήχος ενός Hammond περασμένο από Leslie δεν του άρεσε, ο ήχος που είχε στο μυαλό του όταν το έφτιαχνε δεν είχε καμία σχέση με τον ήχο που βγαίνει απ'τον συνδυασμό Hammond+Leslie. Η Hammond κατασκεύαζε τα δικά της ηχεία/ενισχυτές και είχε απαγορεύσει στους dealers της να πουλάνε Leslie speakers. Οι μουσικοί βέβαια είχαν άλλη γνώμη, κι έτσι σήμερα οι 9,999 στους 10,000 ακροατές δεν έχουν ακούσει ποτέ ένα Hammond χωρίς Leslie. Οι organ players που δεν χρησιμοποιούν Leslie στο Hammond τους είναι μάλλον μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού, προσωπικά μόνο τον Brian Auger μπορώ να σκεφτώ.

Τα ίδια λέμε. Στο σπίτι μπορείς να παίξεις/προγραμματίσεις/ηχογραφήσεις οτιδήποτε, αλλά όχι live. Μια και μιλάμε τώρα για ακριβά και φτηνά controllers και όλα αυτά τα ωραία, πάρτε μια φωτό παρακάτω που δείχνει τον συνδυασμό του απόλυτα φτηνού και του απόλυτα ακριβού controller. Από τη μια έχουμε το μεγαλύτερο MIDI controller στον πλανήτη που ένας θεός ξέρει πόσο στοίχισε να υλοποιηθεί, και στο καπάκι ένα θεόφτηνο και παμπάλαιο (1992!) 25-key Novation MM10.

Ούτε σπίτι παίζονται. Απλά προγραμματίζονται ή ηχογραφούνται σε multitrack. Για liFe παίξιμο μόνο μια λύση υπάρχει.

Μα γι αυτό αγοράζουν και controllers με πλήθος κουμπιών/faders/pots κλπ πάνω, για να μην τους βγαίνει η Παναΐα ανάποδα με το mouse. ? Ένας συνδυασμός καλού(ών) controller και mouse είναι η λύση, με το αρούρι σκέτο δεν βγαίνει δουλειά.?

Την Hammond πέρα από τις ΗΠΑ ελάχιστοι την ήξεραν εκείνη την εποχή. Ακόμα και στις ΗΠΑ όμως, η αναγνωρισιμότητα της ήταν μικρή και περιοριζόταν κυρίως σε εκκλησιαστικούς κύκλους. Στην Jazz σπάνια άκουγες Hammond, μην κοιτάς κάτι καρα-εξαιρέσεις τύπου Fats Waller, Milt Buckner κ.α., το φαινόμενο Hammond πήρε εκρηκτικές διαστάσεις και έγινε πασίγνωστο σε όλο τον πλανήτη χάρη στον Jimmy Smith, o οποίος άρχιζε τότε να ξεμυτίζει, απ'το 1955 δηλαδή και μετά. Πιο πριν, δεν... Hammond έπαιζε, αλλά δεν γράφτηκε αποκλειστικά με αυτό, εννοώ υπήρχαν πολλοί μουσικοί από πίσω, πνευστά, κρουστά κλπ.

Αν όλα αυτά στο παραπάνω πρόγραμμα πρέπει να τα γυρνάς με το mouse, χίλιες φορές τα φτηνιάρικα κουμπάκια κάποιου φτηνιάρικου controller. Για τις μεγάλες touch οθόνες δεν το συζητώ καν, ότι πιο κουραστικό έχει εφευρεθεί τα τελευταία 100 χρόνια, γι αυτό και πήγαν άπατες. Κανείς δεν κάθεται να ανεβοκατεβάζει τα χέρια του πάνω σε μια τεράστια touch screen, όταν τις ίδιες κινήσεις μπορεί να τις κάνει με ελαχιστότατη κίνηση του mouse και του δαχτύλου του. Οι touch screens έχουν νόημα σε μικρές διαστάσεις, στα κινητά πχ, άντε και σε κάνα tablet. Σε μεγαλύτερες διατάσεις αρχίζει η χειρωνακτική εργασία.??

Στην tv και ίσως και στα σινεμά. Mην κοιτάς που εδώ στην Ελλάδα δεν είχαμε τότε ούτε ραδιόφωνα, στις ΗΠΑ τη συγκεκριμένη περίοδο είχαν τηλεοπτικό πρόγραμμα που εμείς οι πτωχοί αρχίσαμε να βλέπουμε στα...'90s.? Κάνε ένα search να δεις τι και πόσα προγράμματα/show/σειρές κλπ παίζονταν στα '50s (και πριν) στις ΗΠΑ και θα εκπλαγείς.

Γιατί είναι 1955 και γιατί για το κοινό που απευθύνονται, το συγκεκριμένο βίντεο ήταν μια χαρά. Τι περιμένατε, κάναν σταρ του Hollywood της εποχής να διαφημίζει μια μικρή -και άγνωστη στους περισσότερους- εταιρεία?