dimsonic

όλοι οι μεγάλοι κάπως έτσι ξεκινανε

βασικά δε μου αρέσει να είμαι φλύαρος. Σε μια φράση λέω πολλά. Μόνο που ο Γιώργος δεν θέλει να read between the lines...

νόμιζες θα έμενε μεταξύ μας ε?

βέβαια ένα είναι σίγουρο. Δεν θα το αγοράσω. Όμως άλλοι μπορεί και καλά μάλιστα. Όσο για μένα ....για παραγωγός...μάλλον δεν κάνω. Ζαππα γυρεύω και βγαίνει Βιολάρης....

το ενδιαφέρον στην όλη ιστορία είναι ότι με τον Γιώργο τα λέμε στο fb. Με τους άλλους δυό όχι. (κάποτε περισσότερο). Λοιπόν ξεκινάει και μου στέλνει πράγματα που κυμαίνονται από το δεν ακούγονται έως μέτρια και σιγά σιγά έρχονται άλλες εκδόσεις. "Τι λες γι αυτό"? "Τι λες για κείνο". Εν τω μεταξύ εγώ τα χώνω, το πιάνο είναι έτσι, η φωνή τρέμει, μάλλον δεν παίζεις εσύ κιθάρα, κλπ... Στην πορεία βέβαια το παω αλλιώς....πες του Αραβανη να κάνει αυτό ή εκείνο κλπ. Και πάμε στα πιό εξτρημ: "τι με ρωτάς εμένα, εγώ δεν είμαι αντιπροσωπευτικό δείγμα". "Εγώ θέλω να τραγουδάς σαν τον Ζαππα" και άλλα τέτοια φαιδρά. Και .... ξαφνικά μούγκα. Μούγκα, που λεω μάλλον the project was dumped... Και να το βλέπω στο φόρουμ.... Σε κάποια φάση βρίσκω τώρα στο messenger του είπα: Φωτάρας. Πιστεύω μπορεί να πουλήσει. Η φωνή βγήκε καλά. Μου θυμίζεις Βιολάρη...

υπάρχει κι αυτός ο ξεμωραμένος κ@λόγερος..... υπάρχει κι αυτός ο ξεμωραμένος.... (για να σας ξεγελάσω τον έβαλα εδώ τζόβενο)

κι ο Gregg μαζί...κι ο Chuck.... Πάντως μεταξύ μας πιο iconic φάτσα από τον GE Smith .....ΔΕΝ και συγνώμη κι όλας που σας το θυμίζω. Ψιλοπονάει ξέρω... αλλά τι να κάνω...

πού ήτανε αυτό και το έψαχνα... και όχι μια αλλά δυό καλύτερες κιθάρες... Τα ίδια και στο animals....εντελώς χαρακτηριστικός ήχος...

Οταν λεω εγω οτι κρατας σημειωσεις...

Και μενα οταν ερχοσαντε οι φιλοι μου απλωναμε τα αυτοκινητάκια και παιζαμε. Τα βγαζαμε απο τα κουτάκια ματσμποξ και παιζαμε ραλυ Εγω τοση ωρα γιατι διαβαζω κιθαροκεφτεδες;

Εκανε ζεστη ε;

never liked them

Κριμα παντως που κατεβασανε τα βιδεο του Δαβιδ θα βλεπατε οι απιστοι Θωμαδες ότι του ηταν απλα αδιάφορο με τι έπαιζε. Γι αυτο και τις πουλησε αλλωστε

μα και η "tele" broadcaster, nocaster, esquire με βάση τις ανάγκες των μουσικών φτιάχτηκε. Ενας μαγνήτης αρκούσε και άλλες δυό θέσεις με πυκνωτές και αντίσταση για να μπορούν να παίζουν έως σχεδόν και μπάσο

Να κάνουμε μια μικρή παρένθεση? σας αρέσουν οι ιστορίες από το παρελθόν? Αρχισα να ασχολούμαι με ηλεκτρικές κιθάρες (δηλαδή να προσέχω τι ακριβώς εχουν πάνω τους και όχι ότι είναι ένα ξύλο πάνω σε ένα ταψί) γύρω στο 1968-69. Τότε ήμουν κοντά 12. Για 2-3 χρόνια μετά αναγνώριζα μόνο δυο τύπους. Στρατ και λες. Όλες οι άλλες ήταν οι άλλες. Ήδη από τότε ήξερα ποια θέλω, αν και ήξερα ότι αυτή που ήθελα έκανε ακριβώς όσο σχεδόν το μισό που έκανε το αυτοκίνητο που είχαμε. Ήθελα τη στρατ. Τελε έβλεπα, αλλα ήταν απο τις άλλες. Όπως πχ έβλεπα Status Quo. Τους απεχθανόμουν. Προφανώς και τις τελε. Αγόρασα τον δεύτερο δίσκο του Roy. Είδα στο πίσω εξώφυλλο την τελε....Παραδέχτηκα ότι ήταν όμορφη και απλή. Αλλά αυτά που έπαιζε ο Roy ήταν ΝΟ ΝΟ.....οπότε .....την ξέχασα. Κάπου εκεί μπήκα στο Πολυτεχνείο και ο πατήρ έκανε την υπόσχεση πραγματικότητα και πήρα μια απομίμηση στρατ. Ευτυχία.... Μετά είδα το εξώφυλλο του Boss... Κλονίστηκα ξανά. Αλλά...δυό μαγνήτες ρε συ....τσ τσ.... Ήμουν σε γκρουπ. Μπροστά ανοιγόταν οι δρόμοι για "καριέρες". Ξόδεψα ό,τι είχα και έτρεξα να αγοράσω β χέρι την κιθάρα των ονείρων μου. Μια blacky... Ο πωλητής πουλούσε και ένα τέρας δίπλα της. Telecaster Deluxe.... Το τέρας άστραψε στα μάτια μου και θόλωσα. Η blacky έγινε σύννεφο και διαλύθηκε. Η σπανιότητα και το εξωπραγματικό της Deluxe με έφαγε. Το απωθημένο έμεινε στον πάγο. 35 χρόνια μετά, πήρα την στρατ που δεν πήρα τότε, που δεν πήρα ποτέ όταν ήθελα. Συνειδητοποιημένα, οικονομικά και με σύνεση. Λίγες μόλις εβδομάδες μετά πήρα και την std tele που επίσης δεν θα έπαιρνα ποτέ. Ποτέ δεν είναι αργά. Case closed.

η ΗΒ είμαι σίγουρος

Σε καταλαβαίνω. Και γω στα 40 δεν είχα χρόνο ούτε για κατούρημα

θα έρθει η ώρα (πίστεψέ με) που θα αφιερώσεις και 5 και 10 και θα ψάχνεις να βρεις γνώση έστω και πολύ αργά. Δεν είναι γελαδάρης. Αυτά που είπε είναι πράγματα ουσίας imho.

αυτο να σου πω την αλήθεια δεν το θυμάμαι και τόσο. Αυτό που θυμάμαι είναι ότι οι Shadows (ο Hank Marvin) βασικά θέλανε μια τελε βασικά (υπήρχε απαγόρευση εισαγωγών από ΗΠΑ μετά τον πόλεμο) μέχρι που είδανε τον Buddy Holy. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Πρόσφατα ανέβασα το βίντεο.

αυτό που ξεχνάνε οι περισσότεροι είναι οτι η τελε είναι η μαμά όλων των μοντέρνων ηλεκτρικών κιθαρων. Τουλάχιστον και αναμφίβολα των fender και ο άνθρωπος τα είπε στο βίντεο γιατί υπάρχει απλότητα και σοφία στη σχεδίαση. Που έγινε fancy stuff και luxury στην στρατ θα μου πεις ποιός το είδε. Τουλάχιστον όλο. Όπως οι περισσότεροι προσπερνάνε τα σχόλια και απλώς γελάνε.

Γιου τζαστ κιλντ ας

οι ξαζίστε δεν μετρούν

Ξεχάσατε αυτούς αυτόν Κι αυτήν άλλη ορκισμένη τελεκαστερού και επειδή εμεις οι άντροι δεν σας πείθουμε ας σας τα πουν αι γυναίκε είναι κι αυτό το παληκάρι.... αμπαλία πλήρης (αν και παίζει και με ΜΜ)

όλα τα tracks της pop μουσικής βιομηχανίας (αυτά που πουλήσανε εκατομύρια) γράφτηκαν από μουσικούς που έπαιζαν τέλε. Ψάξτε το Booker T and the MGs The Wrecking Crew The Section The Swampers The Funk brothers The JBs σήμερα και χτες και προχτές όλη η μουσική βιομηχανία του Nashville Υπάρχουν και εξαιρέσεις σίγουρα, αλλά ψάξτε το. Πιό iconic από αυτό δεν υπάρχει. Εκτός αν iconic θεωρήσουμε το air guitar, το smash guitar, το glam guitar και δε συμμαζεύεται. Όλοι οι iconic που επικαλείστε, στους κιθαρίστες και τους μουσικούς αυτών των συγκροτημάτων βλέπανε και βλέπουν ακόμα και υποκλίνονται.