οι σύγχρονες κιθάρες των 200 ευρώ που μάλιστα φτιάχνονται με την έγκριση των μαμάδων εταιρειών δεν έχουν προβλήματα playability. Κι α έχουν είναι ελάχιστα.
Εχουν στα φτηνά ηλεκτρικά, στα κράματα των γεφυρών, στα χρώματα της ...ορδής, στα φτηνά ενδεχομένως τάστα που ένας περιστασιακός παίκτης σχεδόν ποτέ δεν θα φάει και μετά στους μαγνήτες.
Αυτά που πληρώνεις αλμυρό φυστίκι είναι τα binding, finishing, coating, signaturing, customing, και δε συμμαζεύεται.
Υπάρχουν έξω μεγάλα ονόματα που δεν έχουν πρόβλημα με τις φτηνές κιθάρες. Για άλλους φυσικά είναι θέμα πρεστιζ να εμφανιστούν με κιθάρες των 200 ευρώ.
Και σε μένα μου κάνει ένα αλλοιώτικο κλικ η deluxe όταν την πιάνω, αλλά σε καμμία περίπτωση δεν υστερούν οι φτηνές μου κιθάρες δίπλα της. Σε καμμία. Ούτε δυσκολεύομαι να παίξω μαζί τους ούτε με ευκολύνει περισσότερο εκείνη.