κοίτα αυτό που ακούω μέχρι το 1.00 σχεδόν είναι σχεδόν καθηλωτικό.
Ενα εξαιρετικά σφιχτό σύνολο με ωραίες ιδέες αφομοιωμένες (προφανώς ενσυνείδητα ή υποσυνείδητα) από καλές επιρροές ξένου και ελληνικού ροκ που όμως ξεφουσκώνουν στο pre/chorus πακέτο, όπου για μένα έχουμε μια μονότονη και σαφώς υποδεέστερη και όχι ψαγμένη όσο θα έπρεπε (αν όχι ανέμπνευστη) κορύφωση που εκτος των άλλων χαλιέται από την μείξη/παραγωγή, όπου όργανα δεν ξεχωρίζουν, πιατίνια και κρας καλύπτουν τα πάντα..
Σαν ένα ωραίο όνειρο που ξεφουσκώνει και ξαναφουσκώνει. Σαν σκωτσέζικο ντουζ.
Κράτα μόνο ότι έφτιαξες ένα εξαιρετικό verse και δεν το κούρασες όσο έπρεπε (κατ εμέ) για το ρεφραιν. Αν ήμουν παραγωγός σου και ήθελες να με ακούσεις θα ψάχναμε κάτι άλλο. Ίσως να σε οδήγησαν εκεί οι στίχοι, ίσως να το είχες δουλέψει πολύ και να το συνήθισες και να μην ήθελες να το αλλάξεις. Δυστυχώς όταν φτιάχνουμε κάτι και το ακούμε 200 φορές μέχρι να ανέβει, στο τέλος το αγαπάμε όσο λάθος να είναι.
Επαναλαμβάνω, κατά την άποψή μου. Αλλοι όπως είδες δεν είχαν θέμα.
Τώρα για τα lufs για το δικό σου δεν ξέρω και δεν το έθιξα. Ετυχε να το αναφέρω για το δικό μου. Θα πρέπει ίσως να το γκουγκλάρεις και να δεις πως θα το εφαρμόζεις. Γενικά όλοι πρέπει να το κάνουμε, ιδίως όταν έχουμε βλέψεις να στρημαριστεί το κομμάτι μας από συνδρομητικές υπηρεσίες κλπ. Συνοπτικά είναι ο τρόπος ρύθμισης για μια ενιαία στάθμη αναπαραγωγής για όλους με διατήρηση κάποιας καλής ποιόητας και να αποφεύγεται η υπερβολική συμπίεση και η μικρή δυναμική περιοχή. Πολλά daw το ενσωματώνουν όπως το cubase αλλά υπάρχουν και προγράμματα που μπορείς να τρέξεις και να ελέγχεις τα κομμάτια σου πριν τα ανεβάσεις.
Δεν χρειάζονται ευχαριστίες. Και εγώ μαθαίνω και αυτά που έμαθα από άλλους τα έμαθα