dimsonic

Συμφωνείτε βλέπω, αλλά Αποψης δεν ακούω

ποια είναι η εταιρεία?

απόλυτη απομόνωση δεν υπάρχει

Λυπαμαι που θα σας στεναχωρεσω

θα προσθέσω όμως το εξής. Ενδεχόμενες αρνητικές κριτικές που κάποιοι θα έγραψαν μπορεί να σχετίζονται με αδυναμία συμβατότητας impedance των ακουστικών που είχαν με τον ενισχυτή. Από όσο έψαξα δεν είδα κάπου να αναφέρεται η impedance της εξόδου ακουστικών. Αλλα κρίνοντας με βάση το βύσμα που είναι μικρό θα έλεγα ότι θα είναι της τάξης των 30-50 Ω Συνεπώς θα πρέπει να διαλέξεις ακουστικά γύρω στην τιμή αυτή. Αρα από τη λίστα θα μείνουν προς επιλογή μάλλον τα Κ701, Κ240 και ΑΤΗ50 Να αποφύγεις ακουστικά με impedance πάνω από 100-200. Όχι ότι δεν θα παίξουν καλά, απλώς ίσως έχουν λιγώτερα μπάσα, και σίγουρα χαμηλότερη ένταση. Στην κατηγορία των 150 ένα από της πρώτης σειράς, χωρίς να υποτιμώ ποτέ τα φτηνότερα Κ240. Αλλά διάβασε ό,τι έγραψα περί impedance. Αυτό ισχύει για τα πάντα και δια πάντα. επίσης λέω για τα κ240 και για την άποψη της άνεσης, ευκολίας κλπ

εξαρτάται από το τι θες. Αν θες να ακούς τι γίνεται γύρω σου πχ το μωρό όταν παίζεις πρέπει να πάρεις ανοιχτού τύπου. Για μένα είναι προτιμητέα διότι έχουν μια πιο ανοικτή αίσθηση και δεν σε κόβουν από το περιβάλλον. Δοκίμασε κάτι από akg K701, Κ612, beyerdynamic dt880,sennheiser 560, ακόμα και τα akg K240 θα σε καλύψουν. Φυσικά και τα κλειστού beyerdynamic dt770 ή τα ΑΤΗ50 μια χαρά είναι αν θες κλειστού τύπου.

είχα τον ενισχυτή δανεικό στο σπίτι για μια εβδομάδα. Δεν μπορώ να θυμηθώ κάποιο πρόβλημα με τα ακουστικά ή να έδωσα σημασία πως παίζει η έξοδος ακουστικών. Ίσως κι όλας να μην δοκίμασα με ακουστικά γιατί μπορεί να μην το θεώρησα σημαντικό, αν συνέβαινε θα το θυμόμουν σίγουρα γιατί έχω αρρώστεια με τα ακουστικά. Όμως πιστεύω ότι δεν είναι δυνατόν να μην έχει η yamaha μια αξιοπρεπή έξοδο ακουστικών, άλλωστε δεν είναι τεχνολογία νασα ούτε κοστίζει. Με τα ΑΤ 50 νομίζω θα είσαι μια χαρά. Ο ενισχυτής είναι απίθανος για σπιτική χρήση. Στο ίντερνετ δυστυχώς ο κάθε πικραμένος και άσχετος βγάζει τον πόνο της ασχετίλας του.

Εχουμε ξαναγράψει (εγώ τουλάχιστον) για τον δίσκο αυτό του 1979 https://en.wikipedia.org/wiki/Christopher_Cross_(album) Υπερπαραγωγή για έναν ουσιαστικά άγνωστο καλλιτέχνη που σάρωσε τα grammy τότε αλλά και αργότερα δεν συνέχισε με επιτυχίες και θεωρήθηκε ως one hit wonder. Στον δίσκο έπαιξε όλη η αφρόκρεμα του LA και τα σόλο μοιράστηκαν ανάμεσα στους top of the tops. Αν και θεωρείται από τους πιό yacht από όλους τους yacht records, ήταν και είναι αγαπημένος μου ιδίως για την παραγωγή και τη συμμετοχή των τεράστιων κιθαριστών και φυσικά όχι για την αδιάφορη και αντιπαθητική φωνή του. Εδώ ο Beato συζητάει για το ένα (μάλλον το πιο καλό) από τα δυο από όσο θυμάμαι σόλο του ίδιου του Cross που εμφανίζεται στο fade out του τραγουδιού και είναι ουσιαστικά θαμμένο στο μιξ. Το είχα παρατηρήσει από τότε και η άποψή μου ήταν και είναι ότι α. για κάποιο λόγο στο συγκεκριμένο δεν είχε κλείσει τους μεγάλους ή άλλαξε γνώμη τελευταία στιγμή β. έπαιξε ο ίδιος και είτε απο λάθος τον μιξάρανε χαμηλά ή γ. ο ίδιος δεν ήθελε το σόλο του να βγει στην επιφάνεια και να συγκριθεί με τους μεγάλους καθώς ναι μεν είναι πολύ καλό, δεν είναι τόσο ευρηματικό και jazz influenced όπως τα άλλα Εδώ που το ακούω σκέτο από τον Beato θεωρώ ότι ναι μεν είναι πολύ άρτια παιγμένο, αλλά δείχνει πολύ συμβατικό ροκ κιθαρίστα που μάλλον δεν ταιριάζει στο όλο ύφος, αλλά παρ όλα αυτά πολύ σωστό και σχεδόν 100% να του βγαίνει όλο στην τρίχα. Εσείς τι λέτε? Πιό κάτω βάζω δυό από καλύτερα άλλα του δίσκου που είχα ανεβάσει εδώ Για την ιστορία να πω ότι στον δίσκο υπάρχουν δυό του Jay Graydon, δυο του Larry Carlton και ένα του Eric Johnson το ένα καλύτερο από το άλλο.

ναι αλλά δεν μιλάμε για πείνα, αλλά μάλλον για να παρουσιάσεις ένα όμορφο πιάτο

Αν δεν έχεις κάτι καλό δεν ξεκινάς το μαγείρεμα. Υπάρχουν μέρες και μέρες. Μην ξεχνάς ότι ακόμα και ένα σόλο από το πουθενά πάνω σε ένα beat είναι μια real time σύνθεση. Θέλει μια εξάσκηση. Από το τίποτα δεν μπορείς να φτιάξεις κάτι. Ο μεγάλος μάστορας σ αυτό ήταν ο FZ. Πάντα είχε ένα μαγνητόφωνο ανοιχτό ΠΑΝΤΟΥ. Γι αυτό και σήμερα έχει ένα υπόγειο γεμάτο ταινίες πάντως πιστεύω ότι ακόμα κι αυτό έχει κάτι για να προχωρήσεις. Αν είχε μια αλλαγή μέσα θα ήταν ακόμα πιό σίγουρο

Βασικά πρέπει να μαζέψεις υλικό. Εγώ συνήθως όταν πατηθεί το κόκκινο κουμπί παίζω βλακείες. Όσο είναι απάτητο βγαίνουν τα καλά. Αρα σκέψου μπορεί να πρέπει να γράψεις μισή ώρα για να κρατήσεις 5 λεπτά. Μου έχει συμβεί. Μην ξεχνάς ότι η σύνθεση είναι σύνθεση. Δεν είναι σχεδόν ποτέ μόνο έμπνευση. Ακόμα και οι beatles δουλεύανε με τέτοιο τρόπο. Από τον 4ο 5ο δίσκο κι όλας. Αν δεις τα πρώτα takes από σπουδαία κομμάτια είναι απλώς....μια ιδέα για τον κάδο. Το πρόβλημα με σένα είναι ότι βαριέσαι γρήγορα. Βαριέσαι να τελειοποιήσεις, βαριέσαι να ψάξεις, βαριέσαι να αφιερώσεις χρόνο. Θες βασικά να παίζεις. Δοκίμασες κάτι. Πήγαινε δυο βήματα παρακάτω...

αδδ το καρτ

για αρχή μια χαρά είναι. Βέβαια μοιάζει σαν να έκοψες από ένα κομμάτι το μέρος του σόλου. Γύρω στο 2.00 έχει λίγο περισσότερο ενδιαφέρον και θα γινόταν παραπάνω αν εκεί έριχνες ένα ακόρντο αλλιώτικο. Να φύγεις από τον τόνο. Ετσι όπως είναι βρες μια δυό φράσεις του να τις τονίσεις για θέμα, ή φτιάξε ένα θέμα. Ριξτο μπροστά, φτιάξε και μια εισαγωγή. Τέλος ας πούμε έχεις, τουλάχιστον δεν είναι fade. Αν ενορχηστρώσεις πάνω του και κανα δυό πλήκτρα που να τονίσουν ή να διανθίσουν μερικες φράσεις θα γίνει ακόμα καλύτερο.

Δεν εννοούσα ακριβως αυτο

εγινε. καλή επιτυχία

Είναι ο τρόπος που δουλεύω τα 2 τελευταία χρόνια και θα έλεγα το έχω εξελίξει. Βασικά ξεκινάς με ένα Beat στα τύμπανα και αραδιάζεις έναν αυτοσχεδιασμό στο βασικό σου όργανο για 5-10 λεπτά. Μετα συνεχίζεις με δεύτερο όργανο, το μπάσο που ουσιαστικά αυτοσχεδιάζεις με τον εαυτό σου, χωρίς προετοιμασία φυσικά, γιατί χάνει τη φρεσκάδα του. Αν δεν κάτσει καλά το αλλάζεις μετά με midi bass. Εδώ έμεινε το βασικό μπάσο. Τα δυο βασικά όργανα αποτελούν τη βάση. Στη συνέχεια ενορχηστρώνεις με τα συνοδευτικά υποστηρικτικά όργανα. Αυτό είτε είναι για μένα guitar synth ή πλέον σχεδόν πάντα πλήκτρα γιατί πιάνω τον εαυτό μου να παίζει συχνά τα ίδια. Προσθέτεις κάτι που μπορεί να ταιριάξει ή από τα βασικά όργανα επιλέγεις φράσεις που μπορούν να θεωρηθούν θέμα ή θέματα και τα ντουμπλάρεις είτε ώς έχουν ή ως δεύτερη φωνή. Ενδιαμέσως προσθέτεις φράσεις συνδετικές απο φράση σε φράση ή από όργανο σε όργανο. Τα άλλα στάδια είναι: 1. διόρθωση λαθών 2. επανάληψη μέτρων που δεν ταιριάζουν στο σύνολο όπως διαμορφώνεται 3. κόψιμο μέτρων που κάνουν κοιλιά ή τραβάνε πολύ σε λάθος κατεύθυνση 4. οργάνωση δομής θέματος, ή επανάληψη θεμάτων, αλλαγών, γεφυρών 5. Επιλογή εισαγωγής και τέλους 6. Ταίριασμα τυμπάνων με το σύνολο Αυτό πιστεύω είναι το θέμα της συμμετρικότητας που λέω. Είμαστε μαθημένοι να μετράμε στην δυτική μουσική σε προκαθορισμένες δομές, συνήθως 4 ή άντε 3. Το έξω από τα συνηθισμένα μας ξενίζει και θέλει τα ακούσματά του. Ίσως αρκετά, αλλά μετά θα μας φαίνεται λάθος αν είναι στημένο πχ όλο σε 4άρια. Πχ (χωρίς να υποννοώ τίποτα περί συγκρίσεων) All you need is love. Το βασικό μέρος έχει 29 μέτρα που είνα χωρισμένα σε 2Χ7/4, 1Χ8/4, 1Χ7/4 και το ρεφραίν είναι όλο 4/4 εκτός από ένα 6/4. Νομίζω καταλαβαίνει κανείς ότι θα έχανε το κομμάτι όλη του τη μαγεία αν ήταν όλο 8/4 ή 4/4. Γενικά ο στίχος καθοδήγησε τον Lennon να το στήσει έτσι και σήμερα όλος ο πλανήτης το ξέρει έτσι. Εδώ το τρέμολο μπήκε ως παράλληλο ambient υπόβαθρο για να κοντράρει την βασική αρχική κιθάρα που είχε χάσει τον ρόλο της ως πρώτο όργανο, αλλά ήθελα να την κρατήσω επίσης. Μετά ήρθε η ιδέα να μπεί πλήκτρο και να παίξει κάτι πάνω σ αυτά τα δυό. Να ξαναπώ ότι όλα τα θέματα στο 80-90% είναι one take μέρη που διορθώθηκαν, ενώ όλα τα πλήκτρα ενορχηστρωμένα, όπως και το 10-20% των βασικών οργάνων ξαναπαιγμένα. Είναι τυχαίο για πολύ λίγο. Τόσο ως αφετηρία και μόνο. Η τακτική μου πλέον είναι "θα το φτιάξω να πάει αλλού" Εδώ έχεις δίκιο, είναι θέμα βιασύνης, διότι το ξεκίνησα τα Χριστούγεννα για να τελειώσει σε μιά δυό το πολύ μέρες, αλλά παρασύρθηκα και αποφάσισα να το βγάλω την Πρωτοχρονιά, διότι είχε Χριστουγεννιάτικο μοτίβο και δεν ήθελα να απομακρυνθώ. Ετσι τα τύμπανα δεν διοθρώθηκαν παρακάτω. Ίσως το κάνω σε πρωτη αναθεώρηση Αν πάει κανείς πίσω στα κομμάτια μου των δυό τελευταίων χρόνων και έχει κουράγιο να αναλύσει (! λέμε τώρα) θα δει ότι είναι πλέον συνταγή. Τα τύμπανα παραπέμπουν (επίσης τυχαία) σε μικρό τυμπανιστή, όπως και η μείζονα κλίμακα στο μεγαλύτερο μέρος (καλά κάπου ξεφύγαμε και εκεί εννοείται). Γι αυτό και η εικόνα και ο τίτλος. Ευχαριστώ για τα σχόλια. Αν και νομίζω πρέπει να το ακούσεις χαλαρά στο σπίτι με ακουστικά. Η όλη ουσία είναι στις λεπτομέρειες που χάνονται σε casual listening, και σίγουρα δεν είναι 1-2-3 μ ό,τι κι αν σημαίνει κάτι τέτοιο.

Υπάρχει δυνατότητα στην πλατφόρμα να βλέπουμε ποιά μέλη (προφανώς όχι επισκέπτες ή πόσοι επισκέπτες) έχουν διαβάσει κάποιο νήμα?

Το dune3 είναι. Τα άλλα δυο (σαν φλάουτο και κλαρίνο) είναι Reaktor και οι τρομπέτες kontakt. Οι κιθάρες είναι s-gear από μια καινούργια βιβλιοθήκη που βγήκε πριν λίγες μέρες που λέγεται TSR preset pack. To μπάσο είναι DI

Lead κιθάρας ή πληκτρο; Πες μου χρονικο σημειο να σου πω

όχι Φώτη, είπα πιό πάνω. Η squier και 3-4 vst midi σου φάνηκε να είναι κάτι fishman? κάποια midi είναι όντως από τις βιβλιοθήκες του fishman δηλ kontakt αλλά είναι ουσιαστικά vst παιγμένα με πλήκτρα

εγω έχω χάσει τη μπάλα, αλλά τι να πω.... με γειά σου. Και να ξέρεις, πολλές κιθάρες σημαίνει πολλά τραγούδια (με κιθάρες, όχι με βιολιά)

για στρατ μιλάμε ή για τέλε?

Βασικά είναι όλο μονοτονικό, με ένα δυό σημεία αλλαγής. Είναι στην κατηγορία των πειραματικών που φτιάχνω πότε πότε. Ενα σόλο με τα λάθη του που το ντύνω μετά. Σαν να φτιάχνεις έναν πίνακα από ένα σκουπίδι ή μια αποτυχημένη δοκιμή. Είναι πολύ δύσκολη δουλειά, έχει πάρα πολλή ενορχήστρωση τις περισσότερες φορές σπρωγμένη στα άκρα. Το να φτιάχνεις κάτι από το τίποτα δουλεύοντας εξαντλητικά στις λεπτομέρειες μου είναι πολύ ενδιαφέρον τελευταία. Βέβαια δεν περιμένω από κανέναν να ενθουσιαστεί διότι πολλά σημεία είναι επίτηδες φτιαγμένα για να ενοχλήσουν κι όλας, αλλά για μένα είναι σχεδόν μια πλευρά της καθημερινότητάς μου και με ευχαριστεί πολύ. Δυστυχώς για σας τους άλλους θέλει ....παρα πολλά και προσεκτικά ακούσματα και φυσικά στηρίζεται επίσης στο στοιχείο της μη συμμετρικότητας. Ενώ είναι υποτίθεται 6/8 έχει πολλά μέτρα που ξεφεύγουν. Ετσι ενώ περιμένεις τις φράσεις να τελειώσουν αυτές συνεχίζουν ή τελειώνουν νωρίτερα.