TamTam

Τώρα το χόντρυνες. (Συμφωνώ μέχρι κεραίας και είναι και ανούσιο να εξηγήσεις κτγμ, διότι θα καταλήξεις σε παρομοιώσεις βλαβερών συνδυασμών φαγητού σε άμυλο και λίπη). Και τα μακαρόνια με κιμά; Αν ναι, θα ξέρεις ότι υπάρχουν και κάποια που απλώς δεν τρώγονται. Υπάρχει λοιπόν, καλή και κακή μουσική και μουσικοί. Και υπάρχουν και μη μουσικοί που νομίζουν ότι είναι μουσικοί. Ή κάτι περισσότερο από κουρδισμένες μαριονέτες - για συνθέτες δε, ούτε λόγος. Όπως ειπώθηκε εύστοχα από κάποιον συμφορουμίτη, σαν εκείνες τις ζογκλερικές επιδείξεις μπάσκετ χωρίς αντίκρυσμα άλλο εκτός από μια πρόσκαιρη εντύπωση.

Καταλαβαίνω τι θέλεις να πεις, αλλά δεν ειναι αυτό το ζήτημα εδώ, αλλά η σύνθεση. Δημιουργικά, το Sultans of Swing, είναι σύνθεση (στίχοι, μουσική και συναίσθημα). Οι μελωδίες δεν συνιστούν μοτίβα στο αριστερό χέρι ούτε ασκήσεις αναπνοής. Και ο ερμηνευτής, μπορεί να συναρπάζει χωρίς να δίνει την εντύπωση ότι κάνει show off (αυτό κάνουν συνήθως οι μεγάλοι). Οσο κι αν το έχουμε σκυλοβαρεθεί, όσο κι αν είμαστε ανοιχτοί σε άλλα ακούσματα, ανήκει σε άλλη κατηγορία από ένα μη-τραγούδι εντυπωσιασμού που αύριο δεν θα το θυμάται κανείς πιθανόν, και θα είναι χρήσιμο μόνο για να διδάσκεται σε ωδεία. Τα είπαν και άλλοι καλύτερα - δεν είναι προσωπικό το σχόλιό μου στην τσουβαλοποίηση που υπονοείς (περί φανατικών), είναι τοποθέτηση.

Σοβαρά τώρα; Εννοείται πως ναι! ?

Δεν είναι πιο απλό να μας πεις ποιο έργο είναι ώστε να δούμε τι ορχήστρα το ερμηνεύει ? Αυτό που ακούς είναι άρπα και ήταν πολύ συνηθισμένο σε χολυγουντιανές παραγωγές της εποχής του '50. Eδώ μια αγαπημένη μου μουσική του Victor Young, δώστε της μια ακρόαση

Τους θεωρω από τις πολύ σπουδαίες μπάντες. Ο Tyler είναι ιδιοφυής στις ερμηνείες του - έχει χιούμορ στους στίχους και ο Perry έχει άποψη που ξεπερνάει την κλασική american band - πετάει κάτι αναπάντεχα σόλα όπως αυτό , τόσο σε ήχο όσο και attitude - υπάρχουν ροκιές, όπως π.χ. το Jane's Got A Gun, που επιλέγει να σολάρει με... ακουστική ας πούμε. Πρόσεξέ τον. Συμπηκνώνει την ανετίλα και τις πενιές ενός κλασικού country rocker (το'χει εύκολα) με μια ατόφια ροκ ψυχή. Και όλο τους βγαίνει σε απίστευτο συνδυασμό. Θεωρώ ότι μετά την επέλαση της σκηνής του Seattle, ήταν οι μόνοι που κράτησαν ζωντανή τη ροκ στα 90s μαζί με τους Guns & Roses.

fkhgfk enjoy - βάζω και την studio version για να κάνετε τις συγκρίσεις...

Εφτασα στη δεκαετία του '50; ? Noiz_MajorBlues_Michael_Summer.mp3

@Satanas από περιέργεια, πόση ώρα το έκανες? Εγω χειμώνα, από πλατεία Ραφήνας μέχρι Εξάρχεια που έμενα, έχω κάνει 20-25' με βροχή (και 150 χλμ maximum ταχύτητα σε φάσεις)

E, καλά, εγώ υπολογίζω και την επιστροφή μαν! Εσύ μείνε στη Βάρη αν θες! ? Όχι επειδή του Σ. του αρέσει να οδηγεί τη μηχανάρα του, να γίνει και delivery boy (no pun intended, κι εγώ πολλές φορές πάω ο ίδιος τα πετάλια που δίνω επειδή δεν εχω πρόβλημα να οδηγησω στην κόλαση της Αθήνας και μου έχει λείψει, αλλά όχι κι έτσι). Στο φινάλε, αν θες να κάνεις βόλτα για 40 χλμ, πάρε τον φίλο/φιλη σου και κανε το, όχι για τα καπρίτσια καποιου που δεν ξέρει τι θέλει. Ε, μην το κάνεις θέμα κι εσύ! Με 120 μ.ο. ταχύτητας, κάνα τεταρτάκι θα σου πήρε! ?

Nα δω περιστέρι με δεμένο wah wah στο πόδι να πεθάνω απ' τα γέλια! Και επιπλέον, ο Jam δίνει εφ όρου ζωής εγγύηση, διότι περί τετοιου πρόκειται, έλεος δηλαδή, έχει δίκιο ο Σατανάς Δύσκολο είναι; 40 χλμ από Αθήνα είναι οι Ελευσίνα, Βάρη/Γλυφάδα, Ραφήνα, Θρακομκεδόνες κλπ.

Συμφωνώ με κάποιους προλαλήσαντες. Δεν έχεις καμία υποχρέωση να το πάρεις πίσω. Ούτε είσαι σε θέση να ξέρεις αν του έβγαλε τα μάτια ο αγοραστής "μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου". Επιπλέον, αν έχει βάλει χέρι στο πετάλι, ακόμη κι αν σκεφτόσουν να κάνεις χρήση της εγγύησης, μπορεί να μη σε καλύπτει πλέον. The deal is done. Πες του "καλόπαικτο" και πήγαινε διακοπές. Και κάτι προσωπικό: Στο παρελθόν, σου είχα επιστρέψει αυθημερόν μάλιστα, ύστερα από λίγες ώρες, κι εγώ ένα TC Black Matter, αν με θυμάσαι -για άλλους λόγους βέβαια, το πετάλι δούλευε μια χαρά, και όχι επειδή δεν μου άρεσε. Προς τιμή σου, το είχες δεχτεί, οπότε ξέρω ότι δεν είσαι σκάρτος πωλητής ή απατεώνας. Αυτή η περίπτωση όμως είναι διαφορετική κτγμ. Διότι εδώ, ακόμη και προβληματικό να ήταν το πετάλι, μετά από τόσες παλινωδίες και "πολύ ευχαριστως ναι, αλλά... όχι", δεν μπορείς να έχεις εμπιστοσύνη στον τύπο. Και κάτι ακόμη, διότι η σκηνή είναι μικρή και όλοι γνωριζόμαστε πάνω κάτω: την τελευταία φορά στην Ελλάδα, αγόρασα ένα EHX East RIver drive. Το πήρα μαζί μου στο εξωτερικό για να διαπιστώσω ότι το footswitch του ήταν προβληματικό. Εστειλα ένα mail στον άνθρωπο που μου το πούλησε σε φάση "καλά ρε, δεν το δοκίμασες πριν το βάλεις για πούλημα;" Δεν μου πρότεινε καν να το πάρει πίσω, (ούτως η άλλως είχα φύγει και δεν συνέφεραν τα μεταφορικά να του το επιστρέψω). Αντιθέτως, μου απάντησε "δεν ξέρω ρε φίλε, του μπασίστα μου είναι και δεν το είχε χρησιμοποιήσει και ποτέ όπως μου είπε". Μαλακίες δηλαδή. Το πετάλι δε, όντως φαινόταν αχρησιμοποίητο. Του απάντησα "αλλη φορά, πριν βάλεις κάτι σε αγγελία, να είσαι σίγουρος γι' αυτό που δίνεις ότι είναι στην κατάσταση που λες" και το λήξαμε εκεί. Αλλαξα ένα footswitch (gold κιόλας!) που μου κόστισε 10 ευρώ. Που θέλω να καταλήξω με αυτό: δεν είναι μόνο θέμα δικό σου η πώληση, που απ' όσα λες και αν είναι έτσι, συμπεριφέρθηκες σωστά, αλλά και του αγοραστή: Από το πολύ απλό "ας πρόσεχε" (ας είχε δοκιμάσει από πριν το πετάλι / ας ερχόταν εκείνος να το δοκιμάσει / ας διάβαζε το μάνιουαλ κλπ) μέχρι το αυτονόητο ότι "μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται". Δεν πουλάμε ρούχα να μην σου κάνουν , αλλά ηλεκτρονικό εξοπλισμό με συγκεκριμένα specs. Αυτά και σόρι για το σεντόνι. Μπράβο που άλλαξες άβαταρ, είναι ένας επιπλέον λόγος που σου αφήνω σχόλιο.

Αυτό είναι για το άλλο thread, με το πόσο καλά παίζετε όταν πίνετε

Επειδή πολύς λόγος έγινε για τις ρακέτες στην παραλία, υπάρχει ένας αρχαίος άγραφος νόμος, που ισχύει πλέον με όρους εθιμικού δικαίου:

Μια δική μου περίπτωση: να τσεκάρω όλα μου τα patch cables για να βρω τι πάει στραβά και η κιθάρα δεν φτάνει στον ενισχυτή. Αρχίζει να με πιάνει πανικός γιατί η μπάντα είναι έτοιμη να αρχίσει να παίζει πάνω στη σκηνή και έξι άτομα περιμένουν εμένα, μέχρι που ανακαλύπτω ότι στο πρώτο πετάλι της σειράς, το πανακρίβο Vibe machine, αντί να βάλω το τζακ στο Input το είχα βάλει στην υποδοχή για Expression pedal. Τέλος καλό , όλα καλά, το άλλαξα. Και το πετάλι το πούλησα όσο κι αν το γούσταρα - δεν θα μου την ξαναφέρει εμένα! ?

Μες το μυαλό μου , το βρήκες. Μου ακούγεται τόσο κοινότυπο το chord progression του Thrill is gone, που σκέφτηκα τι θα επαιζα αν μου άφηναν 4 λεπτά σόλο για να κλείσει το κομμάτι, για να έχει και κρεσέντο στο τέλος (στο τέλος βεβαια το γάμησα λίγο, αλλά με εξαίρεση τη μελωδία της εισαγωγής που την ψιλοσκέφτηκα , το υπόλοιπο ήταν ένα take κι όξω απ' την πόρτα - εχει λαθάκια και είναι αστρωτο) gatos είσαι και φαίνεσαι ? ego aftodidaktos Ναι αλλά όχι απλό 12μετρο. Ας είναι πιο ενδιαφέρον, τουλάχιστον σε χρόνους

Θενξ Κώστα

Ντροπή ρε, δεν είχα αυτό στο μυαλό μου. Ήθελα απλά να μην παίξω κλασική μπλουζιά και μου αρέσουν τα μελωδικά σόλο ?

To 'βαλα στο looperάκι ο άμπαλος Noiz_blues_Mick_Summer.mp3

Μια από τις αγαπημένες μ

Δεν καταλαβαίνω γιατί θα πρέπει να ακολουθεί κάποια συγκεκριμένα στυλιστικά πρότυπα το κομμάτι. Όποιος θέλει το εξηγεί. Η γνώμη μου είναι ότι ο μόνος τρόπος να δημιουργήσει κάποιος κάτι αξιομνημόνευτο, είναι να κάνει αυτό που έχει στο κεφάλι του και όχι να προσπαθήσει να μιμηθεί αυτό που θα έκανε κάποιος άλλος. Για τα δικά μου γούστα, το μόνο που θα έκανα θα ήταν να χαμηλώσω λίγο την ένταση στο σόλο και να του "φτηνύνω" λίγο τον ήχο (στο σόλο μόνο). Τίποτα άλλο - και τα τύμπανα σπέρνουν και η "πτωση" έρχεται στο κατάλληλο σημείο, εκεί που θεωρείς ότι το κομμάτι δεν έχει άλλο να "δώσει". Και θα το κράταγα instrumental , για opening theme σε ταινία ή vgame (μην τα ξαναλέμε ?

Punkcake! υπέ-τίτλος! Και για μπάντα ! Περιοχή; Άστο... δε με βλέπω να επιστρέφω στην Ελλάδα τα επόμενα 4-5 χρόνια ?

Τα σπάει - δυναμίτης! Ευχαρίστως θα έπαιζα σε μια τέτοια μπάντα! Sε αντίθεση με το Νέστορα, εμένα ο τίτλος όμως δεν μ' αρεσε καθόλου :? Ίσως επειδή το φαντάζομαι ως μουσική υπόκρουση σε ταινία ή σε adult videogame!

Υπάρχουν και τρισχειρότερα από 1.5-2 μπιρίτσες, τι συγκρίνουμε?

Εγώ μια φορά είχα μπερδέψει τα κομμάτια και ενώ η μπάντα ξεκίνησε να παίζει το Α, εγώ μπήκα στο ριφ του Β. (ευτυχώς ήταν από το ίδιο κλειδί και το μάζεψα ? Αυτό όμως δεν είναι τίποτα... Μου έχει τύχει στα παρασκήνια του Ρόδον, σε κάποιο φεστιβάλ, να δω άνθρωπο να του μαθαίνουν τα άλλα μέλη της μπάντας, λίγο πριν βγει στη σκηνή, το δικό του κομμάτι - αυτό δηλαδή που είχε συνθέσει ο ίδιος, τι να λέμε τώρα. Κατάντια.