TamTam

Χωρίς να μου πέφτει λόγος να μιλήσω εκ μέρους του Νόιζ, έχω να πω ότι αυτό δεν ισχύει. Ειδικά αν δεις πώς έχουν αντιμετωπιστεί από τους περισσότερους συμφορουμίτες στο παρελθόν ορισμένα διαφημιστικά βίντεο κιθαρολόγων εκπαιδευτών, που μπαίνουν μόνο για να ποστάρουν τις δουλίτσες τους, δεν θα το έγραφες αυτό. Απο κει και πέρα, νομίζω ότι για την αντιμετώπιση την οποία εισπράττει κάποιος/α , ισχυει ό,τι ισχύει και παντού: υπάρχουν εκείνοι που μπαίνουν σε ένα "χώρο" (επαγγελματικό, συναισθηματικό - σχέση δηλ, ή και ένα μουσικό φόρουμ) με καχυποψία -ότι κάποιος "θα τους τη φερει", ότι τους επιβουλεύονται, ότι "ο κόσμος είναι κακός" κλπ) και υπάρχουν και εκείνοι που μπαίνουν χωρίς φοβίες και υστεροβουλία, second thoughts, ειλικρινείς αλλά όχι ανυποψίαστοι, με καλές προθέσεις. Αυτά ξέρεις, φαίνονται από τις λίγες πρώτες λέξεις που θα γράψει κάποιος, δεν χρειάζεται πτυχίο ψυχανάλυσης για να τα διακρίνει κανείς. Και μάντεψε πώς θα αντιμετωπιστεί, κάθε περίπτωση. Καλώς ήρθες στο Νόιζ!

Moi?

Φρέσκος στην πόλη που ήρθα να ζήσω στο εξωτερικό, ρώτησα τον μπασίστα μας, χρόνια μουσικό, δικτυωμένο, με μπάντες κλπ, που παίζει κόντρα μπάσο, ηλεκτρικό, φλάουτα και πιάνα κλπ, τον εκτιμώ και σαν μουσικό και σαν άνθρωπο, να μου συστήσει guitar tech να πάω μια μεταχειρισμένη κιθάρα που πήρα (και την οποία γουστάρω πολύ) για σετάρισμα, τσεκ στα ηλεκτρικά κλπ (η κιθάρα δεν είναι επώνυμη, αλλά Κορεάτικη, λες πολ μαόνι, μάρκας Spear). Αυτός που μου σύστησε και πήγα, εκτός του ότι με σνόμπαρε για το όργανο, μου το επέστρεψε σεταρισμένο μια χαρά (είναι set neck) με σπασμένο/ραγισμένο το ένα πλαστικό knob. Όταν παραπονέθηκα, μου είπε "ας έπαιρνες σκληρή θήκη, ξέρεις πόσες κιθάρες στοιβάζονται εδώ μεσα κάθε μέρα?" Όσο κι αν βρίσκω ότι έκανε σωστή δουλειά (που σιγά τη δουλειά δηλ. για κάποιον που ξέρει), δεν ξαναπήγα έκτοτε. Και είναι η πρώτη φορά που "γκρινιάζω" γι' αυτό, ούτε στον φίλο μου δεν το είπα. Γνώμες;

jlj Check, εδώ, με τον Joe Bonamassa...

Τζάμπα το "υπομονετικός"! ?

To "αίσχος" πήγαινε σε μένα, νόμιζα ότι είναι σαφές!

Υπάρχουμε και καποιοι που παίζουμε και τα δυο με αξιοσημείωτη αποτυχία πάντως, βλέπε: μπασοκίθαρο McCartney, με στενό μπράτσο (αλλιώς σκότωνα τα δάχτυλά μου) και λογική κιθαρίστα στα ρυθμικά - αίσχος! Και λέω αίσχος, γιατί την εποχή που ήμουν άνεργος στην Ελλάδα και αναγκάστηκα να παίζω μπάσο γιατί δεν είχα να φάω (διασκευομπάντα κι έτσι, στα μεζεδοπωλεία στου Ψυρρή, μας έδιναν και τρώγαμε το μεσημέρι ?), διαπίστωσα από πρώτο χέρι ότι ανεξάρτητα από το αν παίζεις καλή κιθάρα ή όχι, το μπάσο έχει εντελώς άλλη φιλοσοφία (νόμιζα ότι θα έπαιζα εύκολα τις φρασούλες και τα ρυθμικά). Δεν είναι απλό όργανο - ένας καλός μπασίστας μπορεί να απογειώσει το rythm section μιας μπάντας , και να κάνει τη διαφορά, είναι εντελώς άλλο "σπορ" από έναν ρυθμικό ή σολο κιθαρίστα. Θα ηθελα να έπαιζα καλό μπάσο, αλλά δεν το'χω, έτσι "περιορίστηκα" σε αυτο που ήξερα καλύτερα και άφησα αυτή την καριέρα και τη δόξα για καλύτερους μουσικούς από μένα.

Κάποιες σταθερές αξίες (χρειάζομαι ένα opto τρέμολο)

50η επέτειος κυκλοφορίας της κομματάρας και γιορτάζεται σωστά, με νέο βίντεο κλιπ και νεα μιξη που έκανε πρέμιερα στο yt πριν μερικές ώρες.

Ένα εξαιρετικό transcription για κιθάρα από τον κιθαρίστα και λαουτίστα James Edwards. Κοιτώντας τους δακτυλισμούς και τα ακόρντα στην ταστιέρα, θα πίστευε κανείς ότι το διάσημο κομμάτι του Debussy γράφτηκε αρχικά για κιθάρα και όχι για πιάνο. Eρμηνεύους μουσικούς, η κυρία έχει 23.7K subscribers. Όχι κι άσχημα...

Εμείς σε περιμέναμε να αποφανθείς περί τζέημς μποντ Λάκη! Τι ειναι αυτά;!

Τωρα που το ξανακούω (με απόλαυση): το φλάουτο εσύ το παίζεις;! Εξαιρετικό φίλε

Oi μαρίμπες ( ; ) στο ιντρο και στο outro είναι όλα τα λεφτά - θα τις ήθελα και σε άλλα σημεία, να παιζουν π.χ. με αυτόν τον ήχο τις φράσεις των keyboards , αλλά αυτό είναι μάλλον λόγω προσωπικού μου γούστου , όχι αναγκαιότητα. Πρόταση: Θα μπορούσες να το νοστιμίσεις και με ήχους percussions εδώ κι εκεί, τονίζοντας περάσματα - από rainstick, "ξύστρα" , bells ή κάποια "κουρτίνα" - που σίγουρα θα έδινε πιο μαγική διάσταση.

Αυτό! Μπράβο για την επισήμανση Ετοιμαζόμουν να γράψω ότι δεν με έψησαν τα keyboards ως ήχος και μετά διάβασα το σχόλιο του gmoukou και αναθεώρησα. Πολύ καλό dim, και παρά το ότι σου βγηκε 8λεπτο, δεν είναι καθόλου φλύαρο. Oi μαρίμπες ( ; ) στο ιντρο και στο outro είναι όαλ τα λεφτά - θα τις ήθελα και σε άλλα σημεία, να παιζουν π.χ. με αυτόν τον ήχο τις φράσεις των keyboards , αλλά αυτό είναι μάλλον λόγω προσωπικού μου γούστου , όχι αναγκαιότητα. Πρόταση: Θα μπορούσες να το νοστιμίσεις και με ήχους percussions εδώ κι εκεί, τονίζοντας περάσματα - από rainstick, "ξύστρα" , bells ή κάποια "κουρτίνα" - που σίγουρα θα έδινε πιο μαγική διάσταση.

Eδώ έχουμε δείγματα καθαρού ηλικιακού ρατσισμού φίλε φιούσιε, "αστειάκια" περί τρίτης ηλικίας και χαρακτηρισμούς περί "ναζί" από αναλφάβητους συμφορουμίτες. Σκοτάδι πίσσα. Ποιο κλίμα; Εχουν κάνει τις διαφωνίες προσωπικό ζήτημα και την "παρεξήγηση" εργαλείο. Και για τα δυο έγραψα: στον έναν ότι φλαμάρει και στον άλλον ότι αν δεν του αρέσει η συζήτηση, δεν είναι υποχρεωτικό να συμμετέχει. Οϋτε αντμίν να ήμουν... ? Τώρα το τερμάτισαν με τις προσωπικές προσβολές περί ναζί και γερόντων. Ανορθόγραφα πάντα, εσκεμμένα και καλά.

Τουλάχιστον σε αναγνωρίζει ως "εξέχον μέλος", άλλο που δεν μπορεί ούτε αυτό να γράψει σωστά ο εντουκέιτορ. ?? Για να βάλουμε κάποια πράγματα στη θέση τους: O Roger Moore παίζει να είναι ο χειρότερος JB ever. Oύτε μια στιγμή δεν σε πείθει ότι μπορεί να διατρέχει κινδυνο, με αποτελεσμα να έχεις την μόνιμη αίσθηση ότι παρακολουθείς ένα παραμυθάκι. Αυτό που κάνει, φέρνει περισσότερο σε κλόουν παρά σε epic ήρωα. Το All time High, ήταν από τα lamest opening songs σε ταινία Bond. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Τύπος και τα ΜΜΕ στη Βρετανια, του είχαν κολλήσει το παρατσούκλι "Grandpa Bond". Γι' αυτό τον "πέταξαν" έξω και τον αντικατέστησαν στο τέλος ?

Πάντως έχει αλλάξει και ο Bond. Ο Craig μου άρεσε γιατί είναι πιο σύγχρονος, όχι τόσο ποζεράς, "τσαλακώνεται" και ρίχνει/τρώει και πιο μοντέρνο βρωμόξυλο. Δεν θα μπορούσε να είναι όπως οι παλιότεροι. Ο Κονερι πάλι μου άρεσε αλλά επειδή ήταν ο Κόνερι. Δεν βρίσκω ότι ταίριαζε ιδιαίτερα στο ρόλο - ήταν περισσότερο διανοούμενος παρά κολόπαιδο. Βεβαια, γέλαγα πολύ και με τον τρόπο που έλεγε τις ατάκες του. - Ι am Miss Moneypenny. - Of course you are, darling. Από τους αγαπημένους μου ήταν ο Μπρόσναν. Και το γεγονός πως όταν του το ξαναπρότειναν, δηλωσε πως δεν θα υποδυθεί τον ΜΠοντ ξανά, με έκανε να τον εκτιμήσω ακόμη περισσότερο. Όχι σαν κάτι άλλους, που πάνε παντού, αρκεί να τους στάξουν κανένα δολάριο... ?

Τον Weckl φίλε Νίκο, τον ζητάνε όλοι γιατι μπορεί να παίξει τα πάντα. ΚΑΙ τον Τζέημς Μποντ. ?

Φούζιε, καθένας με τον πόνο του βλέπω εδώ πέρα (να πάει στα "λυμένα" παρακαλώ!)

Ε, τώρα κι εσύ... Καμία προσβολή. Εκανα το λάθος να να πάρω σοβαρά κάτι που έγραψε - έχω το ελάττωμα να παίρνω στα σοβαρά τον άλλον. Δεν απάντησα όμως, απλά για να προχωρήσει η συζήτηση. Βεβαια, καταλήξαμε να διαβάζουμε φαιδρότητες, όπως ότι αν φέρω έναν κημπορντίστα να παίξει στο άλμπουμ μου , πως αυτό σημαίνει ότι "πετάω" τον δικό μου κημπορντίστα (σα να λέμε δηλ. ότι οι Beatles που έφεραν τον Billy Preston να παίξει μαζί τους, ήταν επειδή "πέταξαν" τον McCartney) και μάλιστα τα ακούμε από υποτίθεται σοβαρούς ανθρώπους που διδάσκουν και μουσική... αστεία πράγματα. Η κουβέντα πάντως παρότι έχει ξεφύγει, καταγράφει ενδιαφέρουσες απόψεις. Keep on guys

That's the spirit! Positive thinking! Ποιος είναι ο βέλγος οέο?

Είδες φως και μπήκες σα να λέμε, να μας δώσεις τα φώτα σου με ύφος καρδινάλιου για το ότι ο Brian May παίζει κιθάρα και ο F Mercury συνέθεσε το Bohemian Rhapsody. Tα δυο παραπάνω σχόλιά σου δείχνουν ότι διψάς για τζέρτζελο και φλαμάρεις. Αν δεν σε ικανοποιεί η συζήτηση, ξέρεις, δε χρειάζεται να συμμετέχεις υποχρεωτικά. ΥΓ. Ποιος "μάστορας εκ Βελγίου"; Yπάρχει άλλος νοιζάς στα μέρη μου;!

Πάμε για εμφύλιο πάλι! ?

VangelisV, έγραψε ένα μεγάλο σχόλιο. Από ΌΛΟ το ενδιαφερον σχόλιο του, βρήκες να σχολιάσεις αυτό, σου εξήγησε πώς το εννούσε, μην το συνεχίζεις, για χάρη της συζήτησης. Vangelism κάτι τύποι σαν τον Stanley Jordan και τον SRV δεν είχαν 150 συμμετοχές ή άλμπουμς για να τους ανοίξουν οι πόρτες των παραγωγών. Υπάρχουν κι άλλοι βέβαια... αλλα ήταν οι πρώτοι που μου ήρθαν στο μυαλό. yameth, μα δεν διαφωνώ σε αυτό που θέτεις στο τραπέζι, για αποφυγή περιπλοκής της συζήτησης το σχολίασα. Ξεκινάω λοιπόν (και μετά πάω για νοικυριό): το παρακάτω "ναϊφ" συνθετικά αριστούγημα, απαιτεί τι; Τεχνική, ταλέντο, γνώση του κανόνα -με σκοπό να τον απορρίψεις κατόπιν; Και σε ποια μουσική θα το κατατάσσαμε, για ποιο κοινό (αφού μπορεί να το ακούσει ευχάριστα και η λόλα την ώρα που κάνει μασάζ χαλάρωσης και ο πιουρίστας με το hi-fi και τη συλλογή κλασικής μουσικής σε δίσκους); Εγώ στην παρακάτω σύνθεση "νεορομαντικής-πες-την-οπως-θες" μουσικής, διακρίνω 5000% τέχνη και -5000% τεχνική. Κι αν όχι έτσι απόλυτα, τουλάχιστον τέτοια χαώδη διαφορά. Δεν σχολιάζω καν το γεγονός ότι ένας ερμηνευτής θα χρειαστεί καντάρια τεχνικής κατάρτισης για να ερμηνεύσει αυτό το κομμάτι. Λιγάκι οξύμωρο, όχι;