Grey

Περί σκηνικής παρουσίας και καλλιτεχνικής απόδοσης υπάρχουν πιο κατάλληλοι από μένα για να κρίνουν επαγγελματικά το όλο ζήτημα.Εμένα πάντως δεν με ξένισε κάτι ιδιαίτερα.Τα φωνητικά ήταν μια χαρά παρά την αδιαθεσία της και βρήκα την κορασίδα ζωηρή ζωηρή. Τώρα για το statement της ελληνικής αποστολής,το πράγμα είναι πιο εύστοχο από κάθε άλλη φορά...Και αυτό γιατί υπάρχει ένα μπουρδούκλωμα παντού.Στο τραγούδι,στο βίντεο,στο πλαισίωμα πάνω στη σκηνή,στην off stage persona,ακόμα και στα σχόλια εδώ μέσα και εκεί έξω. ...Έλα μου όμως που αυτό ακριβώς πρεσβεύει διαχρονικά και η ίδια η χώρα που εκπροσωπεί η Μαρίνα.Ένα κράτος με βαθιά ανατολίτικη νοοτροπία που κάποιος κάποτε πέταξε τη μαλακία ότι πρέπει να πάρουμε δυτική κατεύθυνση και όχι μόνο αυτό αλλά τον πιστέψανε κιόλας. Όλα θα ήταν πιο εύκολα σε αυτή τη ρημαδοχώρα-πολιτικά,κοινωνικά και καλλιτεχνικά ακόμα-αν σταματούσαμε να παριστάνουμε κάτι το οποίο δεν θα γίνουμε ποτέ.

Σ' ευχαριστώ, είσαι γλύκας. ... Μόνο που ούτε το ματς είδα ούτε τη Eurovision.Βρήκα μια καινούργια ρύθμιση στο Yamahάκι και έδινα πόνο 2,5 ώρες.

Έτσι.Σαν το χωριό δεν έχει. Βραδινό στις 7,ειδήσεις στην ΥΕΝΕΔ στις 8 και 9 η ώρα ύπνο...Με τη σημαία να ανεμίζει στην οθόνη και τον τσοπάνη να βαράει τη φλογέρα. Ξυπνάς την επομένη στις 6 και έχεις κοιμηθεί 9ωρο λέμε.

Μη σκας...Αν το πράμα πάει καλά τα monitors θα το γυρίσουν σε Eurovision στο κλειστό.

Αυτό είναι για εσάς τους καλλιτέχνες. Εμείς οι κάφροι θα βλέπουμε την Πανάθα να περνάει Final 4.

Corrected.?

Καταλαβαίνω πώς το εννοείς και με απόλυτους όρους εσύ το θέτεις σωστά.Εγώ αναφερόμουν στην καθαρότητα και ακρίβεια που παρέχουν στο χτύπημα της πένας. Ίσως έχει να λέει και το ότι οι EMG δεν έπαιξαν σε λάμπα την εποχή που τους είχα. ...Οι συγκεκριμένοι DiMarzio καλύπτουν και το κομμάτι των δυναμικών πάντως.

Οι τελευταίοι signature του μεσιέ Petrucci.Eδώ μιλάμε για την 7χορδη έκδοση τους αλλά θαρρώ ότι καθόλου δεν πρέπει να μας απασχολεί αυτό. Αυτό που πρέπει να μας απασχολήσει είναι ότι οι συγκεκριμένοι μαγνήτες δεν είναι για όλους και σίγουρα δεν είναι για μένα. Εξηγούμαι... Bridge: Ζόρι.Μεγάλο.Παρότι πρόκειται για passive μαγνήτη,η έννοια του transparent ήχου ανεβαίνει σε άλλο επίπεδο.Έχω παίξει αρκετά στο παρελθόν με EMG και νόμιζα ότι δεν έχει άλλο στο συγκεκριμένο κομμάτι...Κούνια που με κούναγε.Το ρημάδι δεν συγχωρεί τίποτα,το παραμικρό.Ο παίκτης όμως που έχει αυτή την ακρίβεια και καθαρότητα στα δάκτυλα,υποθέτω ότι θα ανταμειφθεί με ένα κρυστάλλινο και fluid ηχόχρωμα που δύσκολα θα βρει ταίρι.Επίσης πρέπει να είσαι πολύ προσεκτικός με το χτύπημα της πένας σου καθώς οι αρμονικές ξεχύνονται πολύ εύκολα και σχεδόν από παντού...Καλά,αυτό δεν το λες απαραίτητα κακό. Στα ρυθμικά τα πράγματα είναι κάπως πιο προβλέψιμα...Και πολύ ευχάριστα,αν είσαι βέβαια φαν του είδους.Σφιχτά μπάσα,που σε αφήνουν να κατέβεις κυριολεκτικά μέχρι όποιο κούρδισμα θες,ισορροπημένα μεσαία και πρίμα που σου δίνουν την επιλογή να βγάλεις ό,τι ήχο θες μέσω του eq του ενισχυτή. ...Και μιας που η έξοδος του δεν είναι μεγαλύτερη από έναν Seymour Dunkan JB ας πούμε,μπορείς να παίξεις τα πάντα από hard rock μέχρι όπου πάει.Απλά θα σου λείψει κάπως αυτό το γρέζι που χαρακτηρίζει κάποιους κλασικούς ροκ ήχους. Neck: Εδώ έχουμε μια έκπληξη αφού τα προηγούμενα σετ του Petrucci ακολουθούσαν τον κλασικό συνδυασμό ceramic στη γέφυρα και alnico στο λαιμό. Τούτος εδώ είναι επίσης κεραμικός και του φαίνεται.Από την άποψη ότι όσο gain και να του δώσεις,αυτός θα ανταποκριθεί με single-coilish χαρακτηριστικά με την αναμενόμενη αύξηση στην ένταση βέβαια.Δίνοντας πάλι ένα παράδειγμα από Seymour,όσοι γνωρίζουν τον ήχο ενός Jazz neck θα βρουν αρκετές ομοιότητες. Επίσης πολύ ακριβής αλλά κάπως πιο δεκτικός σε βρομιές και blues διαθέσεις. Στα καθαρά δεν έχουμε εκπλήξεις.Αυτό που περιμένεις είναι εκεί.Διαύγεια στο φουλ,να είχαμε άλλα τόσα δάκτυλα να πιάναμε ακόρντα με το κιλό.Παραδόξως παρατηρώ ότι αποδίδουν τέλεια δουλεύοντας και οι δυο μαζί.Κανείς δεν καπακώνει τον άλλο,είναι λες και έχει προστεθεί ένας διαφορετικός τρίτος μαγνήτης για την περίσταση...Και γαμώ. Τα σπλιταρίσματα τους είναι οκ.Να μην ξεχνάμε ότι έχουμε να κάνουμε με διπλούς κεραμικούς. Τώρα περί του αν καθαρίζουν όμορφα με το volume knob και πως ανταποκρίνονται σε low gain καταστάσεις,θα ρωτήσετε λάθος άνθρωπο.Απλά δεν έχω ιδέα. Επίσης δεν γράφω για specs και τέτοια,είναι παντού διαθέσιμα. Αυτά τα ολίγα.

Κάποιος είχε πει(δεν θυμάμαι ποιος),μάθε να δουλεύεις άρτια μόνο δύο modes.Δεν θα χρειαστείς περισσότερους. Μέσα στην υπερβολή της,αυτή η δήλωση δεν απέχει και τόσο πολύ από την αλήθεια.Κάποιος που γουστάρει την σκοτεινιά του αιολικού,δύσκολα θα του έρθει η διάθεση να συνθέσει κάτι σε ιονικό δηλαδή shiny happy people φάση...Ή αυτός που τη βρίσκει με τον ταξιδιάρικο λυδικό,σπάνια θα κοιτάξει προς τον φρυγικό. Απαραίτητη προϋπόθεση βέβαια για τέτοιου είδους επιλογές,είναι η γνώση και επαφή με όλους τους δρόμους για να βρεις τι σε εκφράζει καλύτερα.

Σας αγαπώ.

Ποιο από όλα νοικιάζεται 875 λίρες καλέ;'H ένα πράγμα είναι;

Όντως;Το είχα από τις ακριβές περιοχές...

Αυτό συμβαίνει όταν επενδύεις περισσότερο στην περσόνα που μοστράρεις παρά στη μουσική που παίζεις.Οι Κιss ήταν τέτοια περίπτωση...Αλλά,θα μου πεις,κάνανε την καριέρα τους;Βγάλανε τα (πολλά)λεφτά τους;Όλα καλά.

To γνωστό θέμα όταν είσαι στην πιάτσα για δεκαετίες.Κάτι σου θυμίζει,κάπου το έχεις ξανακούσει. Χρειάζονται νέα πράγματα για να σε εκπλήξουν ευχάριστα παλιοί καλλιτέχνες,ακόμα κι αν μιλάμε για τέρατα όπως οι δύο κύριοι...Ήχος,ύφος,συνεργασίες που δεν τις περιμένεις. Οπότε εντάξει.Καλούτσικο και μέχρι εκεί.

Ενδόμυχα όλοι μας θα θέλαμε να ήταν η κιθάρα αυτή που θα έσερνε το όλο πράγμα.Για πολλούς λόγους...Είναι πιο όμορφες,δενόμαστε περισσότερο,έχουμε άμεση επαφή και άλλα τέτοια. Δεν ισχύει όμως.Με ένα οποιοδήποτε καλοσεταρισμένο όργανο και τουλάχιστον αξιοπρεπείς μαγνήτες,θα βγάλεις τον καλό τον ήχο όταν κουμπώσεις σε ένα κορυφαίο ενισχυτή. Το ανάποδο απλά δεν παίζει. Δυστυχώς.

Η όχθη σου φαίνεται μοναχική και απομονωμένη...Όπως θα έπρεπε δηλαδή να ισχύει για τον καθένα.

Και αυτό. Μη μπερδεύεσαι όμως.Δεν εξετάζουμε την ορθότητα ή μη της εκάστοτε αποδοχής αλλά το συναίσθημα που προκαλείται σε αυτόν που τη νιώθει.

Όχι απαραίτητα.Η αποδοχή είναι αίσθημα θετικό.

Φιλικά στο λέω.Δεν γίνεται να δηλώνει κάποιος επί 112 σελίδες τον αποτροπιασμό του. Προκύπτει θέμα αξιοπιστίας.

Όχι.Κουράζομαι.

Κοιτάζω πάνω δεξιά και βλέπω ότι έχεις τα περισσότερα posts στο νήμα. Υπάρχει ένα κάποιο θέμα εδώ,αν δεν το καταλαβαίνεις.

@Yannis Methenitis Aκόμα και αν αφαιρέσουμε το φαγοπότι από το σκηνικό,η ουσία παραμένει ίδια.Η μουσική είναι τέχνη.Και για όλες τις τέχνες ισχύει το ίδιο.Θα πας επί τούτου και με συγκεκριμένη προδιάθεση.Δεν το αφήνεις στην τύχη κι αν σου κάτσει. Δηλαδή αν οι πελάτες του cafe,που λες,δεν πήγαν με προδιάθεση να ακούσουν μουσική αλλά με οποιαδήποτε άλλη,η αντίδραση τους είναι φυσιολογική και απόλυτα αναμενόμενη...Εκτός αν τους σκάσει η Taylor ντυμένη σερβιτόρα. Δεν ξέρω αν έγινα κατανοητός.? Και ποια ζήλια τώρα,δεν παίζει τέτοιο πράγμα. Εγώ πάντα με τους μουσικούς είμαι.

Ποτέ δεν κατάλαβα πώς στο δαίμονα μπορεί να συνδυαστεί η μασαμπούκα με τη μουσική... Σε λίγες τέτοιες φάσεις που έχω τύχει, νιώθω ότι πρέπει να τους προσέξω κάπως αλλά την κρίσιμη ώρα το τζατζίκι πάντα θα υπερισχύει. ...Και αφού μιλάμε για συνδυασμό τέχνης και σαβουρώματος, γιατί να ισχύει μόνο με τη μουσική αυτό; Δεν μπορώ δηλαδή να πάω να δω το θεατράκι μου και να βγάζω συνάμα το κοκαλάκι από το στόμα που με κρέας μπήκε και χωρίς βγήκε; Θέλω να πω πως στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν υπάρχει καμία μοναχικότητα.Το "κοινό" σου πεινάει και για αυτό είναι εκεί. Το πράγμα σοβαρεύει όταν δεν σε προσέχουν στη δουλειά που έχεις πάει να κάνεις.

Indeed. Βρε trolley,δεν αναφέρθηκα σε μουσικούς αλλά σε αυτούς που κράζουν.

Mα αυτό σου εξηγώ.Δεν θα έπρεπε να ισχύει το τι λέει κάποιος κρυμμένος πίσω από την ανωνυμία του. ...Δεν είμαστε αυτό που λέμε.Είμαστε αυτό που κάνουμε.