blue

Ναι, υπάρχει ένα οριακό σημείο που ξεκινανε να εμφανίζονται αρμονικές χωρίς να εμφανίζεται παραμόρφωση στην κυματομορφή. Η ένταση αμέσως πριν και αμέσως μετά απο αυτό το σημείο είναι η ίδια, αλλά διαφοροποιείται η παραμόρφωση. Είναι αυτό που συχνα αναφέρεται ως "αμέσως πριν σπάσει" ή αλλιως είναι το σημείο αμέσως πριν γίνει ακουστή η παραμόρφωση. Με έλεγχο των δυναμικων μπαινοβγαίνεις στη μη γραμμική περιοχη του ενισχυτή.

+1. Πριν πάω στη γύφτικη, έμεινα για καιρό σε μια παρλόρ. Πάντως οι dreadnought πιστεύω οτι έχουν επικρατήσει επειδή συνοδεύουν ωραία τη φωνή. Και καλά κάνουν, άλλο πράμα το τραγούδι κι άλλο η κιθαροπαιξία ;D Δεν ξέρω τον ακριβή ορισμό του sweet spot, όπως αναφέρεται συχνά, αλλά εννοώ το σημείο της έντασης ενός λαμπάτου ενισχυτή, στο οποίο δεν παραμορφώνεται η κυματομορφή, αλλά προστίθενται νέες αρμονικές, που ακουστικά πλουτίζουν τον ήχο, "παχαίνοντάς τον".

Ναι, δεν εκφραστηκα σωστα : Εννοώ οτι προηγουμένως έβαζα ένα flanger και έπαιρνα "εναν" modulated ήχο, ενώ πλέον αν βάλω ενα flanger (ή ενα drive ή οτιδηποτε αλλο) θα έχω αυτόν τον ήχο με flanger. H διαφορά είναι οτι δεν καθορίζει το είδος του εφέ τη χροιά, αλλα το εφέ επιπροσθέτει στο ακουστικό αποτέλεσμα. Ναι, είναι όπως τα λές, αλλά σε μια προέκταση κατάλαβα (και μέσα από τις εδώ συζητήσεις) οτι πολλες φορες χρησιμοποιούμε τις επιλογές που μας δίνει ο εξοπλισμός μας, απλά επειδή τις έχουμε έτοιμες (πχ εναν 3-way switch). Μια εξονυχιστική ανάλυση στις παραμέτρους που έχουμε να ρυθμίσουμε καταλήγει αποκαρδιωτική (πχ ρυθμιση pole pieces, αυτό το πεταλι παει με τον neck μαγνήτη, ενώ αυτός ο ενισχυτής ταιριάζει με τον bridge κλπ) ή λειτουργεί περιοριστικά. Όλα αυτά τα βρήκα κουραστικά στην υπερανάλυση τους, καθώς είχα ήδη κακομάθει με τον έλεγχο της ακουστικής. @odis13 : είχα υπόψη μου των ήχο των piezo, αλλα δεν εψαχνα κατι τετοιο. Ηθελα να διατηρείται μια χροιά ηλεκτρικής κιθάρας (αυτή που προκύπτει από μαγνήτες) σε όλο το εύρος της ταστιέρας, όχι ο ήχος των χορδών.

Yπάρχουν 2 τρόποι να προσεγγίσεις το σύγχρονο ήχο της ηλεκτρικής κιθάρας : είτε μέσω "περίεργων" εφέ είτε ψάχνοντας τονικά την ιδιαίτερη χροιά που αντιπροσωπεύει αυτό που περιμένεις να ακούσεις. Τουλάχιστον έτσι τα διαχωρίζω εγώ. Έχοντας περάσει πολλά χρόνια παριστάνωντας τον sound innovator με διάφορους συνδυασμούς εφέ που επιδρούσαν συνθετικά στη μουσική που έπαιζα, κάποια στιγμή τα άφησα όλα και ασχολήθηκα κυρίως με την ακουστική κιθάρα. Εκεί τα πράγματα είναι σαφώς ορισμένα : πρέπει να παίζεις όντως αυτό που θα ακουστεί και να καθορίσεις τον ήχο που θα προέρχεται από τα χέρια σου. Στο μεταξύ παρακολουθούσα τι γίνεται στην ηλεκτρική κιθάρα, αλλά δεν ήμουν ικανοποιημένος από τη δική μου χρήση. Όταν λέμε all around όργανο εννοούμε να ανταποκρίνεται σε διαφορετικά μουσικά είδη. Στην ακουστική κιθάρα θα επιλέξεις ενα jumbo σώμα ή μια dreadnought για ανοιχτά ακκόρντα και θα υστερεί σε μονοφωνικά παιξίματα μετά το 5ο τάστο ή μια auditorium/000-size για fingerpicking και ακουστικά σόλο. Έχοντας παίξει με αρκετά μεγέθη και διάφορες επιλογές σε είδη χορδών ή πενών κατεληξα στην αγορά μιας gypsy κιθάρας, η οποία ηχητικά μοιάζει με κλασική με συρμάτινες χορδές. Λιώνοντας στο παίξιμο την Gitane μου, κατάλαβα οτι κάνει πολύ καλά αυτό που οφείλει να κάνει ένα πολυφωνικό όργανο : παίζει παντού το ίδιο καλά, είτε παίζεις ανοιχτά ακκόρντα είτε σόλο στα τελευταία τάστα. Το αρμονικό περιέχομενο δεν διαφοροποιείται και ακούει πραγματικά καλά τις δυναμικές και όλο το χειρισμό του παίχτη. Γυρνώντας με βαριά καρδιά στην ηλεκτρική έβλεπα οτι δεν είχα ούτε το εύρος των δυναμικών που απαιτούσα ούτε παρόμοια χροιά σε όλο το εύρος της ταστιέρας. Δηλαδή για να πάω απο ακκόρντα σε lead θα έπρεπε να αλλάξω θέση μαγνήτη, πετάλια κλπ, ίσως και να σταματήσω να παίζω για να ρυθμίσω διαφορετικά τον ενισχυτή. Τότε αποφάσισα (;D) ότι θέλω μια κιθάρα που να παίζει ηλεκτρικά όπως παίζει η Gitane μου ακουστικά. Σε διάφορες συζητήσεις με οργανοποιούς πιάναμε αμπελοφιλοσοφικά το θέμα και κάποιοι βρήκαν ενδιαφέρουσα την απαίτησή μου. Λέγαμε οτι η ηλεκτρική κιθάρα που ψάχνω πρέπει να έχει έναν μαγνήτη "καπου" τοποθετημενο ωστε να "ακουει" τις χορδές με τον ίδιο τρόπο που της πιάνει το ηχείο της ακουστικής κιθάρας κλπ. Ο Yann ανέφερε κάποια στιγμή οτι έτσι ήταν τα πρώτα σκάφη και τότε συνειδητοποίησα οτι έχω τέτοιου είδους σκάφος, την Hagstrom HL-550. Στην Hagtrom μου έχω 12άρες flat χορδές γιατί την προόριζα (μέχρι χτες) μόνο για καθαρό τζαζ παίξιμο και μάλιστα την προτιμούσα συνδεδεμένη σε μεγάλους τρανζίστορ ενισχυτές (πχ στον Fender Ultra Chorus). Σε χαμηλές εντάσεις, λόγω των flat χορδών ο ήχος της ακούγεται "thin" και χωρίς sustain. Τότε θυμήθηκα οτι υπάρχει το "sweet spot" στους λαμπάτους και πρέπει να την δοκιμάσω έτσι. Το "sweet spot" είναι ο κυριος λόγος για να έχει κανείς λαμπάτο ενισχυτή, αλλά καταπίεζα αυτή την ανάγκη εξαιτίας της φοβίας μου πάνω στα θέματα υψηλών εντάσεων. Σε κάποιο προβάδικο θα μπορούσα να το χρησιμοποιώ, αλλά στα περισσότερα που επισκέπτομαι είτε οι λαμπάτοι είναι ενα βήμα πριν την απόσυρση είτε ήθελαν πολύ ψάξιμο για να συνεργαστούν με τα εφέ μου και τις κιθάρες μου. Τελικά, καθισα και ρύθμισα τον Vox AC-4 (που εχει ενσωματωμέον attenuator) πολύ προσεκτικά μαζί με την Hagstrom, χωρίς ενδιάμεσα εφέ και κυρίως gain stages και βρήκα αυτό ακριβώς που έψαχνα. Σκληρός ιδιαίτερος ήχος, ισορροπημένος και "στρογγυλός" σε μία ρύθμιση ό,τι και να παίζω. Το sustain, η ένταση και η χροιά της κάθε νότας καθορίζεται αποκλειστικά απο την πένα ΚΑΙ το αριστερό μου χέρι, ενώ τα επιπλέον εφέ απλά κάθονται πάνω σε αυτό το βασικό ήχο δίνοντας του τον χαρακτήρα τους και όχι το γενικό χαρακτήρα του ήχου. Όσα περιγράφω σε αυτό το ποστ ειναι για του περισσότερους (και εμπειρότερους) εντελώς αυτονόητα, παρόλαυτα ο ενθουσιασμός μου ακολουθείται από ένα είδος αυτοκριτικής :ο ήχος που έψαχνα βγαίνει από τα μηχανήματα που ήδη διέθετα, απλά δεν είχα κάτσει να προσδιορίσω τι ακριβώς είναι αυτό που θα με εξυπηρετήσει. Θα ήμουν διατεθιμένος να ξοδέψω μια περιουσία σε κάποια custom κιθάρα ή σε εναν ενισχυτή (ή πετάλι) που η διαφήμισή του ισχυρίζεται οτι κάνει αυτά που μπορούσα να κάνω με όσα ήδη είχα στην κατοχη μου. Αυτά, συγγνώμη αν σας κούρασα :)

οχι, δεν ειναι συμβατό : http://line6.com/community/thread/19057 Στις αγγελιες παιζουν συχνά τα Line6 EX-1 στα 35€ περιπου.

ευχαριστώ για την αφιέρωση ! Στα έχω πει απο κοντα (είναι προφανως το αγαπημένο μου απο το συγκεκριμένο προτζεκτ) και θα στα ξαναπώ σύντομα μπορεί και σήμερα :)

Σε οργανοποιό ακουστικών οργάνων δοκίμασες να ρωτήσεις τι μπορεί να γίνει? Ενδεχομένως η κιθάρα (ποιά είναι?) να βελτιωθεί κάπως με ένα απλό σεταπ και αλλαγή χορδών. Πάντως, σε ακουστική κιθάρα είναι πολύ δύσκολο να γίνει άψογο intonation. Mία λύση που ίσως λειτουργεί είναι η κατασκευή νέας γέφυρας (ξύλινης ή μόνο του κόκκαλου πάνω στο οποίο "καθονται" οι χορδές, αλλά με σωστές αποστάσεις και γωνίες), αλλά δεν ξέρω αν αξίζει να γίνει σε πολύ φτηνό όργανο. Δες και αυτο : http://homepage.ntlworld.com/coleman005/intonati.htm

Δεν διαφωνω μαζι σου ουτε καταλαβα λαθος, απλά με αφορμή αυτό που ανέφερες, παρέθεσα μια δική μου σκέψη

Oυτε το District 9 με τη Λευκη Κορδελα ή το Antichrist, αλλα απ΄όσο καταλαβα εδω λεμε γενικα τι μας αρεσει. Απλα ανεφερα αυτα για τα οποια εγινε λογος ηδη. ΥΓ. Το τελευταιο lotr το είδα σε dvd και ταυτόχρονα έκανα zapping ;D ;D YΓ2. Ναι, εχω δει και άλλα cartoons, αυτα που είπες, το Cars, το Madagascar κλπ κλπ κλπ.

Δεν εχω δει το avatar και δεν μ' αρεσε το Lord of the Rings. M' αρεσουν τα σοβαρα cartoons (πχ το τρίο της Belleville) , αλλα θα προτιμήσω (τώρα στα γεράματα) να δω την ερμηνεία ενός ηθοποιού που θα μου προκαλέσει ταχυκαρδία (προσφατο πχ ο Christoph Waltz στο Inglorious Basterds). Όπως και στις μουσικές παραγωγές, διαχωρίζω το περιεχόμενο από το εξώφυλλο ή την τεχνολογική πρωτοπορία, ενώ ομοίως, δεν μπορω παρά να δω πώς αυτα τα δύο μπορούν να συνυπάρξουν αρμονικότερα στον κινηματογράφο. Η αμερικανιά και το "κακο" Hollywood είναι εκφράσεις που συνήθως εκστομίζονται απο ανθρώπους που έχουν μπερδέψει τα teen/weed-movies με τα αριστα επαγγελματικα δείγματα (σκηνοθεσίας, σεναρίου, μουσικής, ηθοποιΐας, χιούμορ, φωτογραφίας) που δίνονται κατά καιρούς από πολλές αμερικάνικες παραγωγές. Παραθέτω την άποψη που με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο από άλλο θέμα :

πάντως (και εδω ειναι το πραγματικο κραξιμο), θεωρώ οτι το παίξιμο μεγάλων σύγχρονων κιθαριστών έχει πολλά κοινά στοιχεία με εκείνο των παλιών και σπουδαίων λαϊκών (τζαζιστών λέω πιο πολύ) :) Στο παίξιμο του Greenwood έχω δει μπασοκίθαρο, πάτημα σε ακκόρντα για σόλο (και όχι σε κλίμακα), προεκτάσεις σε βαθμίδες και αρπισμούς, χρήση αναστροφών σε triads και chord solos, πραγματα δηλαδη που μου φαίνεται οτι έχουν επιλεγεί προσεκτικά μέσα απο κομμάτια του Pass ή σε ενορχηστρώσεις κομματιών της Fidgerald. Aκόμη και να κάνω λάθος, δε βρίσκω λύση στο να παίζει κάποιος όπως παίζει ο Grenwood, θα είναι μια από τα ίδια, απλά θα έχει αλλάξει το ίνδαλμα και απλά θα κάνει κάτι που λιγότεροι κιθαρίστες επιλέγουν να κάνουν. Το να έχεις δικό σου αναγνωρίσιμο στυλ είναι το ίδιο δύσκολο task με το να γράψεις δική σου μουσική που να αξίζει να ακουστεί.

Ontopic, το iPad μου φαινεται ενδιαφερον. Μπορει να ειναι ενα υπερμεγεθες iPod, αλλα νομίζω ειναι πιο βολικο απο ενα netbook για αναγνωση e-books ή άλλες χρήσεις που η touchscreen έχει νόημα. Αν ημουν παραπάνω gadget-άκιας και δεν πεταγα σε αλλα αχρηστα πραγματα τα χρηματα μου, ενδεχομενως να σκεφτομουν σοβαρα την αγορα του :)

και αυτο δεν αληθεύει, υπάρχει ενα πλήθος free προγραμμάτων που διαχειρίζονται τα ipod χωρις να απαιτείται χρηση ιtunes. http://www.simplehelp.net/2007/07/08/10-alternatives-to-itunes-for-managing-your-ipod/

απο εκει βγαινει το "μη βρίζετε τη θεία, κίνδυνος δυστυχήματος" ?

Φυσικα όλοι τα περναμε αυτα :) Εχω μερικες προτασεις, αλλα μπορω και να διαφωνησω μαζι τους ;D ;D Θυμαμαι σε παρομοια κατασταση την οποια χαρακτηριζα ως "δεν παει αλλο", πηγα σε δασκαλο με ψυχολογια "αντιμετωπισε με σαν να μην ξερω τιποτα". Εχοντας αποθέματα υπομονής εκανα τις ασκησεις και τα κομματια που ΣΙΧΑΙΝΟΜΟΥΝ για να δω που θα με βγαλει. Τελικα απεκτησα καποτε αλλη οπτικη και πηρα πραγματα που δεν περιμενα οτι θα με ενδιεφεραν.Ετσι γινεται συνηθως, αλλα... Αντίλογος : πλεον ειμαι σε παρομοια κατασταση και ενω γνωριζω παρα πολυ καλα ποσα πραγματα υπαρχουν που υστερω, δεν διαθετω την ψυχολογια να τα αντιμετωπισω, καθως απευθυνονται σε ειδη μουσικης που ποτε δεν ακουγα και ποτε δεν με προσελκυσαν. Δηλαδη ξερω τι δεν ξερω, αλλα δεν εχω τη διψα να "το κυνηγησω και όπου με βγαλει", αφου δεν επιδιωκω το αποτελεσμα που θα μου εδινε η καλυτερη τεχνικη ή το modal ή το out παίξιμο. Θεωρω οτι εχω αρκετα εφοδια για να παιζω τη μουσικη που παντα μου αρεσε, αλλα και παλι ειμαι στασιμος και χτεσινος. Άρα, κατι αλλο μου φταιει. ΥΓ. Μαλλον δεν βοηθαω πουθενα, απλα πηρα αφορμη για να κλαφτω ;D

μιας και αναφερεται πολυ συχνα σαν προτερημα ενος comp η δυνατοτητα blend του wet και του dry σηματος, να αναφερω οτι αυτο αποτελει προτερημα σε ΟΛΑ τα εφε και κακως δεν εχουν ΟΛΑ τα πεταλακια τετοια δυνατοτητα (σκεφτειτε πχ ενα γκαζοπεταλο τι ωραια θα βγαινει) :) (σορι για το οφτοπικ)

http://www.noiz.gr/index.php?topic=166461.110 Στην απαντηση αυτη προσθετεις και τα updates (αλλαγη αριθμου των scenes). Παντως, αν εχεις τη δυνατοτητα να δοκιμασεις-αποκτησεις τη Μ13 πριν δωσεις την TL, νομιζω θα κρινεις καλυτερα ποια απο τις 2 προτιμας. Επειδη ακριβως είχα και τις 2 , ειναι πραγματα που μου λειπουν απο την SE, αλλα ταυτοχρονα χρησιμοποιω εφέ της Μ13 που δεν υπαρχουν στην TL. Aν θελεις τη γνωμη μου, περα απο τη λειτουργικοτητα και το πληθος των εφέ της Μ13, η TL υπερτερει στην ποιοτητα κατασκευης και σε καποιους ηχους, στα ενσωματωμενα expressions κ.α.

Kι εγω αυτο χρησιμοποιω, αλλα δεν ειμαι μια χαρα ;D ;D Για πες :) Περαν αυτου, τα expressions της TL εχουν την αισθηση (πάτημα και διαδρομή) ενος wah pedal ενω τα υπολοιπα ακουνε σαν volume pedals*. Στο ιδιο θεμα, μερικες σελιδες πριν, ο TGL εχει δωσει λινκ ενος expression που εχει κατασκευαστει ειδικα για να μοιαζει στην αισθηση με wah. Προλαβε και το ξαναβαλε :) ____ * Η συγχρονη ποδοψυχολογία δεχεται οτι τα expression είναι πιο ωραια στην αισθηση whammy effects, ενω της TL στα wah ;D ;D

αν δεν κανει ουτε το ενα ουτε το αλλο, τελικα τι δουλεια κανει? Δηλαδη, ποια η χρηση του?

Δες και αυτο το θεμα : http://www.noiz.gr/index.php?topic=168672.0

η διαφωνια μου εγκειται στο οτι τελικα κανουμε συζητηση για το αν μπορουμε να κανουμε συζητηση. Ισχυριζομαι οτι η συζητηση λαμβανει χωρα ηδη ενω εσυ wow την κατευθυνεις στο επιπεδο των συμμετεχοντων, στην πολιτικη, στην αναμφισβητητη αξια των καλλιτεχνων, στο χαμηλο επιπεδο της ελληνικης τηλεορασης κλπ κλπ. Επειδη λοιπον σε διαβεβαιωνω οτι δεν εχω ιδεα τι παιζεται στην τηλεοραση τα τελευταια χρονια ενω γνωριζω τι γινεται απο μουσικες, σινεμα και βιβλια στο περιπου, τοποθετουμαι πληρως κατα της απενοχοποιησης αυτης της κεκαλυμμένης καλαμπορτζιάς. Αναμενω την τοποθετηση σου για το ιδιο θεμα και οχι τη συζητηση για το αν θα πιασουμε ή μπορουμε να πιασουμε αυτη τη συζητηση. Oυσιαστικα σου απευθυνω την ιδια ερωτηση που νωριτερα εθεσα στον Terry: Μια σαφης τοποθετηση πανω σε αυτο θα ειναι σεβαστη πληρως απο εμενα, ανεξαρτητα με το αν συμφωνω ή διαφωνω.

Πολλα μελη εχουν δειξει τη συμπαθεια τους προς την αστρολογια. Ενα τετοιο θεμα, θα λοιδωρειται απο τους ιδιους και τους ιδιους (ενας ειμαι εγω). Εκει θα ισχυριστω οτι ειναι εκτος της θεματολογιας του φορουμ και θα πιεσω προς το κλειδωμά του. Εδω μιλαμε για την επιλογη ενος μουσικου και το κινημα fluxus που ενσωματωνεται σε μουσικους ορους. Ειμαι προθυμος να διακοψουμε αυτη την ακαρπη διαφωνια, αλλα κανω αυτη την παρατηρηση : αρχικα ισχυριζεστε οτι δεν ειμαστε ικανοι να συζητησουμε με αμεση συνεπεια να δημιουργειται ενας φαυλος κυκλος συζητησεων γυρω απο την ιδια τη συζητηση. Πρακτικα, μπορω να στρεψω κι εγω προς τα εκει την επιχειρηματολογια μου, αλλα δεν θα εχω κερδισει κατι. Η συζητηση εχει τεθει και συμβαινει, το να υποστηριξω οτι δεν συμβαινει και να συζητησουμε τους λογους για τους οποιους δεν συμβαινει, δεν οδηγει πουθενα. In φακτ, τιποτα δεν οδηγει πουθενα : μπορω να υποστηριξω με αναφορες σε βιβλιογραφια (που στεκουν και διεπονται απο φυσικους νομους) οτι ενα ΜΠΡΟΚΟΛΟ ειναι ΚΟΚΚΙΝΟ υπο ορισμενες συνθηκες. Αν το δουμε σε ενα φιλοσοφικο υποβαθρο γυρω απο την αντιληψη των ερεθισματων μπορουμε να το συζητησουμε. Θα σε πεισω οτι το μπροκολο ειναι κοκκινο, αλλα θα εχεις δικιο να μου πεις "δεν μας γ...ς τωρα? Ολοι βλεπουμε οτι ειναι πρασινο". Τοτε μπορω να σου πω οτι δεν ειναι αντικειμενικη η αντιληψη για τα χρωματα, αλλα συμφωνησαμε να τα δεχομαστε ετσι. Παντα ομως θα πρεπει να αναγνωριζουμε οτι συζηταγαμε για το χρωμα ενος λαχανικου και τιποτα παραπανω. Και το λεω επειδη εχω ασχοληθει με το θεμα, με εχει απασχολησει, αλλα δεν ανοιξα τετοιο τοπικ. Ομοια, εδω ειδα ενα τσεκουρι να σπαει ενα τσελλο. Οσο και να το συζητησουμε, η πραξη παραμενει η ιδια και δεν ειναι λογικο (ξερω πολυ καλα τι λεξη χρησιμοποιησα) να διερχεται απο καποιες αληθειες που την καθιστουν τεχνη ή επιστήμη ή σφουγγαρίστρα.

@wow! : δηλαδη οι θαμωνες του νοιζ δεν υπαρχει πιθανοτητα να ξερουν απο εικαστικα, φιλοσοφια τεχνης και δεν εχουν κριτηριο γυρω απο αυτα? Μονο πεντατονικη? Διαφωνω με ολους τους δυνατους τροπους. Στο κατω κατω, γιατι να υποτιμησουμε 13000 ανθρωπους που δεν εχουμε ιδεα απο που κραταει η σκουφια τους? Απλα θιγω οτι με ωραιοποιηση σε αναφορες μπορουμε να διϋλίσουμε για πολλες ωρες μια τρυπα στο νερο. Ενας φιλος μου, μεταπτυχιακος στην καλων τεχνων διασκεδαζει με αυτον ακριβως τον τροπο. Εισαγει παρεμφερως φιλοσοφικους ισχυρισμους γυρω απο θεματα που επαρκει η πεζη τους αναλυση. Σε μια αυτοκριτικη, αναρωτιεσαι ποιος εισαι εσυ που μιλας (εγω στην προκειμενη), αλλα , ομοια, σε μια πιο διαφορετικη αναλυση , υπαρχει το ενδεχομενο να εχεις επιτρεψει σε μια περιορισμενη ομαδα να διαχειριζεται τους ορισμους περι αντικειμενικοτητας. Το θεμα παντα θα βρισκουμε οτι εχει τρυπες, αλλα οπως ανεφερα και σε αλλο σχετικο τοπικ (εικονοκλαστες), αν θελουμε αντικειμενικοτητα, θα πρεπει να μιλαμε για πολυ πολυ πολυ πολυ πολυ πολυ θεμελιωδη πραγματα και σε καμια περιπτωση δεν θα επρεπε να την επικαλουμαστε σε πολυπλοκοτερα. Αυτη ειναι η γνωμη μου και δεν θα γραψω τι εχω διαβασει, τι εχω δει και τι εχω ακουσει για να καταληξω εκει, γιατι το βρισκω επουσιωδες και lame. Παντως να τονισω οτι υπαρχει σχετικο θεμα στο περι ανεμων για βιβλια, οπως και πολλες αναφορες σε καλλιτεχνικα φεστιβαλ που τα μελη εχουν παραβρεθει (οι αναφορες δεν γινονται επι τουτου για να δειξουν οτι εχουν επιπεδο, αλλα βρισκονται διασπαρτες μεσα σε αλλες συζητησεις).

τι να μαθω? Αφου τα ξερω ολα. Η γνωση ειναι υποκειμενικη και μπορω να στηριξω την επιχειρηματολογια μου σε συγκεκριμενα ρευματα που υπο καποια οπτικη γωνια στεκουν.

Εχω ασχοληθει με αυτη τη συζητηση πολυ και πλεον εχω καταληξει οτι κι εγω προτιμω να κουρεψω ενα προβατο. Ο λογος ειναι οτι σε μακρια αναλυση υπάρχει τρόπος να αμφισβητησεις την αντικειμενικοτητα μιας θεωριας που προβαλλεται αξιωματικα. Μεγαλα θεωρητικα μυαλα, αμφισβητησαν την-κατα πολλους αυτονόητη- επαλευθησιμοτητα των μαθηματικων, βασιζομενοι σε αυτη την προσεγγιση : οτι δεν υπαρχει τιποτα που να μπορουμε να το δεχτουμε αξιωματικα. Και δεν μιλαμε για το απλο προβλημα της μοναδικότητας της μονάδας ;D Oποτε λες οτι καπου πρεπει να πατησουμε, στη βιβλιογραφια. Αλλα μιας και για καθε ορισμο, θα σου δειχνω καποιον που προτεινει λογικες συνεπαγωγες που καταδεικνυουν την αρχικη υποκειμενικοτητα αυτου που συμφωνησαμε ως αντικειμενικο, θα παω να κουρεψω το προβατο που λεγαμε ;D