Ενδιαφερον θεμα :)
Αν και πιατίνι εχω χτυπησει μονο κατα λαθος με το headstock της κιθαρας μου, βλεπω οτι υπαρχει λογικη σε ολες τις αποψεις που εκφραζονται. Απο τη μια πλευρα, οπωσδηποτε θα διαμορφωνεται διαφορετικα ο ηχος που παραγει ενα πιατο, αν εχει καποια "στραβωματακια", απο την αλλη για το αν ειναι καλυτερο το αποτελεσμα νομιζω οτι υπεισερχεται η συνηθεια του αυτιου του μουσικου που το χρησιμοποιεί, ενω για το αν μπορουν να διαφοροποιηθουν τα modes ταλάντωσής του, εξαιτίας διαρκών κρούσεων, μαλλον πρεπει να τοποθετηθει καποιος που γνωριζει απο αντοχη υλικών (εχω την εντυπωση οτι και αυτο στεκει , αλλα δεν ξερω σε τι βαθμο).
Παντως εχω ακουσει οτι πολλοι κλασικοι κιθαριστες τοποθετουν μικρα κομματια ΤΣΙΧΛΑΣ στα καπακια των κιθαρων τους για να περιορισουν καποιους συντονισμους που δημιουργουν τονικες και δυναμικες ανισορροπιες. Δεν το βρισκω κουρδιλα και θεωρω οτι στεκει, αλλα σχετικα με το "στρωσιμο", το ξυλο ειναι πολυ πιο ευπαθες κατα το περασμα του χρονου, οσον αφορα στην υγρασια τουλαχιστον .
Το μονο βεβαιο (για μενα) ειναι οτι ειναι παραλογο καποιος να αγορασει ενα οργανο που δεν του ακουγεται ικανοποιητικα και να περιμενει να φτιαξει με χτυπηματα ή σκονη ή κομματια τσιχλας, καθως δεν υπαρχει περιπτωση να γνωρισει ολες τις ιδιοτητες του κατα τη δοκιμη του σε ενα καταστημα. Αρα, μαλλον η συζητηση ειναι πολυ θεωρητικη :)