Τι να σε παρεξηγήσω, εγώ πίνω (αυτή τη στιγμή), coca cola χωρίς ζάχαρη ;D ;D ;D.
Τόσο αυτό που λες Νίκο, όσο αυτό που λέει και ο Ηλίας, αλλά και ο schreivox έχουν πολλά κοινά σημεία, με κυριότερο ίσως το "κάνε ό,τι θες να κάνεις , και αν είναι να πάει θα πάει, μην μπαίνεις στη διαδικασία προ-ανάλυσης, δεν έχει και πολύ νόημα ".
Επί της ουσίας , συμφωνούμε.
Απλά είναι στιγμές που με απασχολεί αν αυτό που κάνω (και τύχει να μην το καταλάβει κάποιος-κάποιοι) είναι γιατί εγώ δεν ήμουν αρκετά σαφής ή γιατί "αυτοί" είναι απλά "απρόσεχτοι".
Το παράδειγμα του Χιτσκοκ Στράτο, το επέλεξα γιατί ήταν το πρώτο που μου ήρθε στο κεφάλι, ως χαρακτηριστικό του story telling με σκηνοθετικά τερτίπια (δεν έχει να κάνει τόσο με νοήματα ή συμβολισμούς) .
ΑΝ μου έρθει και άλλο θα στο πω. ;D ;D