Melodic drummer

Όλα τα όργανα παρουσιάζουν ένα βαθμό δυσκολίας στην εκμάθησή τους.Τί πιστεύετε για το επίπεδο δυσκολίας των ντράμς σε σύγκριση με τα υπόλοιπα όργανα.Είναι το πιο εύκολο όργανο,το πιο δύσκολο ή έχει ένα μέσο βαθμό δυσκολίας?(αιτιολογημένες τοποθετήσεις παρακαλώ) Εννοείται οτι και η γνώμη των μη ντράμμερς,είναι εξίσου σεβαστή και πολύτιμη,με αυτή των ντράμμερς.

Εντάξει,εγώ δεν έχω καταλάβει με ποίον τρόπο η DW,καθορ'ιζει τη νότα το υ κελύφους.Να μας το πει κι εμάς, να κουρδίζουμε τα τύμπανά μας

... έχεις ένα θέμα με την Πάμελα ... έτσι? ;)

Τα ντραμς είναι ένα όργανο το οποίο απο τότε που εμφανίσθηκε,δεν έχει αλλάξει καθόλου.Βγήκαν βέβαια τα ηλεκτρονικά,αλλά δεν έτυχαν ευρείας αποδοχής.Τώρα τελευταία τα υβριδικά κάνουν την εμφάνισή τους.Βλέπετε να εξελισσονται και να χρησιμοποιούνται στο μέλλον τα τύμπανα σε μια κατάσταση πιο ηλεκτρική με δυνατότητες χρήσης διαφόρων εφέ και διαμόρφωσης ήχου όπως οι ηλ. κιθάρες,ή είναι όπως το κλασσικό πιάνο όπου θα παραμένει αναλοίωτη η μορφή και η υφή τους για πάντα

Άστα Βαγγέλη,δεν είναι έτσι τα πράγματα .Θα τελείωνες Ιατρική στα 30,ειδικότητα στα 40,μέχρι τα 50 θα ήσουνα τέταρτο,τρίτο και δεύτερο νυστέρι,μέχρι τα 55 θα παρακαλ ούσες τους καρδιολόγους να σου δώσουνε κανένα περιστατικό με επαυξημένη μίζα βέβαια γιατί ακόμα δεν σε ξέρει ούτε η μάνα σου που λέει ο λόγος,όχι να σε ψάξει μόνος του ο ασθενής και αν είσαι καλόςκαι τυχερός,με χαμηλά ποσοστά θνησιμότητας και το σύστημα σε πάει και σε στηρίζει,στα εξηνταπέντε σου,εβδομήντα ίσως έβγαζες το πρώτο σου εκατομμύριο.Και όλα αυτά με την προυπόθεση οτι έχεις πετύχει σε χιλιάδες εξετάσεις γραπτές και προφορικές τρώγοντας μια ζωή πίσω απο τα φοιτητικά έδρανα.Και βέβαια άλλο να έχεις την ευθύνη μιας ανθρώπινης ζωής και άλλο του ρυθμού της μπάντας,που συνεπάγεται μια ζωή μέσα στο στρές και στην πίεση Αλλά νομίζω οτι΄κάνομε λάθος προσέγγιση.Διαβάζοντας ένας πιτσιρικάς αυτά που γράφω και που γράφεις δε θα γινότανε ποτέ γιατρός,ποτέ μουσικός.Νομίζω πως πρέπει όλοι να ακολουθούν το δρόμο της καρδιάς τους και των ονείρων τους και τότε είναι βέβαιο οτι θα πετύχουν σε αυτό που επέλεξαν να κάνουν

Πω...πω Βαγγέλη!...Εγώ... με τον ρυθμό... που πάω...θα ήθελα... άλλα... 359 χρόνια... για να πώ ... οτι αποδίδω... σε επίπεδα... επαγγελματία!

Αγαπητέ Βαγγέλη είναι πολύ ωραίες οι πληροφορίες που μας δίνεις. Με βάση αυτά που μας δίνεις λοιπόν και με όσα αντιλαμβάνομαι σαν μουσικός γενικότερα,η groova είναι βασικά ένα συναίσθημα,μια αίσθηση,η οποία πηγάζει απο το παίξιμο της σωστής νότας,στην ακριβή χρονική στιγμή,παιγμένη στον σωστό ρυθμό,με την κατάλληλη δυναμική ,ώστε να βγάζει το συναίσθημα

Φίλε Φώτη το λάθος με τον ντράμμερ είναι οτι όλοι οι άλλοι παίζουν ρούμπα με αίσθηση δεκάτων έκτων,ενώ αυτός παίζει ένα ξερό 4/4 με αίσθηση ογδόου.Αυτό χαλάει όλο το feeling του κομματιού σε επίπεδο ρυθμικής βάσης.Και βέβαια συμφωνώ μαζί σου ότι τα 30 μπρέικ μόνο κακό μπορούν να κάνουν

Απ ότι βλέπω,έχει καλυφθεί,εκτενέστατα.Ζητώ συγγνώμη

Χιλιοειπωμένο,ως ένθετο μέσα σε άλλα θέματα,αλλά απο μικρή έρευνα,όχι ως αυτόνομο.Εάν κάνω λάθος,ζητώ συγγνώμη. Αφορά φυσικά όλα τα όργανα,ωστόσο,εάν δεν το έχει ο ντράμμερ πάμε περίπατο. Ξεκινώ με ένα παράδειγμα όπου τέσσερα φιλαράκια το έχουνε(και κυρίως ο κιθαρίστας με την ηλεκτρική),αλλά ... δεν το έχει ο ντράμμερ!

Αυτά που παίζει ο Terry Bozzio και οι συναφείς,δεν είναι μελωδίες. Είναι όμως αυτή και αυτή

Ένα κατ εξοχην ρυθμικό όργανο,μπορεί να παίξει και μελωδικά?

... θα φανεί ... στο χειροκρότημα ... που λέει και η Άλκηστη.

... η μουσική είναι ψυχαγωγία και το ακροατήριο,δεν είναι σύνεδροι επιστημονικού συνεδριου,που θα πρέπει να είναι εξειδικευμένοι επιστήμονες,ώστε να παρακολουθήσουν τις εργασίες του συνεδρίου .

Με την ίδια λογική λοιπόν,που σολάρει ο κιθαρίστας Κλάφτον ενώ δεν είναι ο Κλάπτον,θα σολάρει και ο ντραμμίστας Γκάμπ (Φόρεστ) ενώ δεν είναι ο Γκάντ (Στίβ) ... οπότε ... και εσύ,είσαι λάθος! 8)

Όλοι αυτοί οι δογματισμοί,περί των solos,αγγίζουν τα όρια της φαιδρότητας. Τα πράγματα ευτυχώς,είναι πολύ πιο απλά και όμορφα.

Τί κάνω για να επικολλήσω βίντεο απο γιουτιούμπ?

... πολύ Βαγγέλη και σ ευχαριστώ!

Τί εννοείς λέγοντας να δημιουργεις groove patterns και να τραγουδάς 16α?δηλ. απο μέσα σου να τραγουδάς το σκοπό σε 16α?εν πα και πα. Επίσης λες,μην βιάζεσαι να δώσεις κομμάτια,εννοείς να το τραγουδήσεις πρώτα απο μέσα σου να δημιουργήσεις ένα εσωτερικό σταθερό γκρούβ και μετά να δώσεις?Επίσης τί είναι τα sequencers? Ευχαριστώ πολύ!

Ο Fredie Gruber είναι πραγματικά γκουρού στα ντράμς,αλλά τον τυλίγει μεγάλο μυστήριο... .Δεν υπάρχει πουθενά βίντεο που να παίζει ή που να αναλύει εκτεταμμένα τις τεχνικές του.Η κινησιολογία όμως που διδάσκει(απο τα λίγα που βλέπουμε) είναι πραγματικά απίστευτη! Επίσης έχω μεγάλη απορία σχετικά με το σετάπ που χρησιμοποιούσε

Είσαι φοβερός ρε Superfunk,ό,τι έχω διαβάσει απο εσένα είναι γκαραντί,είσαι ολόσωστος και πολλές φορές είναι πράγματα που τα έχω διαπιστώσει και ο ίδιος. Πολύ μεγάλη εντύπωση μου είχε κάνει και κάτι που είχες γράψει σε άλλο θρέντ σχετικά με τον παραγόμενο ήχο σε συνάρτηση με τον τρόπο χτυπήματος του παίχτη.Οφτόπικ,αλλά θα ήθελα να το αναλύσεις λίγο εκτενέστερα

Μου αρέσει που τονίζεις το νο μάφλινγκ!Σωστός!!!!

Κατα τη γνώμη μου,έχει μεγάλη σχέση,διότι μόνο σε ένα λειτουργικό και άνετο setup μπορείς να έχεις καλή αίσθηση του οργάνου και να γκρουβάρεις.Και εξηγούμαι, εάν για το χαι χατ για παράδειγμα έχεις μια καλή λειτουργική θέση,που λειτουργούν άψογα τα πόδια και τα χέρια σου,σε πολύ άνετη χαλαρή θέση και για να βολέψεις ένα τομ παραπάνω,ξεβολεύεσαι ο ίδιος,γιατί το χατ πρέπει να έρθει πιο πίσω και αριστερά,χάνεις την ισορροπία σου και την χαλαρή θέση που είχες και παίζεις πιο σφιγμένος.Τα ίδια και με τα υπόλοιπα βασικά,κάσσα,ταμπούρο,ράιντ.Κάθε παραχώρηση χώρου και θέσης σε οδηγεί σε όλο και μεγαλύτερο ξεβόλεμα με συνέπεια να παίζεις όλο και πιο τεντωμένος,όλο και πιο σφιγμένος!

... όπως και να χει το πράγμα τα ντράμς είναι το πιο ελεύθερο μουσικό όργανο,είναι κάτι σαν το σύννεφο ας ΄πούμε,παίρνουν οτι μορφή και ότι μέγεθος μπορεί να φανταστεί κανείς.Ο μόνος περιορισμός είναι η ίδια η φαντασία του παίκτη.ΔΕν μπορείς να κατηγορήσεις ούτε αυτόν που χρησιμοποιεί μόνο ταμπούρο ,κασα,ούτε αυτόν που χρησιμοποιεί αναρίθμητα τομ.Απο τη μια τα βασικά ταμπούρο,κάσα,χάι χατ,ράιντ εξυπηρετούν άψογα τον ρυθμικό ρόλο του οργάνου,απο την άλλη τα τομς προσδίδουν μελωδικότητα σε ένα κατεξοχήν ρυθμικό όργανο!Οϋτε τον απόλυτα προσηλωμένο στο ρυθμικό μέρος,ούτε τον προσδίδοντα στο όργανο έντονα μελωδικά στοιχεία,μπορείς να κατηγορήσεις.Τα πάντα στην τελική είναι θέμα αποτελέσματος και αν αυτό είναι καλό,τότε όλα κρινονται ως ορθώς κείμενα.Η πεμπτουσία του θέματος είναι να βρει ο παίκτης σε πιο σετ άπ έχει την καλυτερη αίσθηση του οργάνου ώστε να απογειώσει την μουσικότητα του μέσω της χρήσης του.

Προσωπικά μονίμως μπερδεύομαι.την μια θέλω μια πλουραλιστική ντραμς με πολλά κομμάτια,την άλλη χάνομαι μέσα στο χάος μιας τεράστιας ντράμς και στήνω μόνο με ένα τομ,ένα βαθύ και βρίσκω την υγειά μου.Μετά μου ξαναμπαίνει ο διάολος και τα τομ γίνονται τέσσερα και τα βαθια τρία κ.ο.κ. και χάνω μονίμως την ουσία που είναι η εξάσκηση και όχι το στήσε,ξέστησε! :(