Earendil

Ξέρω ποιό λες, πρέπει να είναι συνέντευξη στο guitar.com. Είναι φριχτά μαστουρωμένος στο εν λόγω video. Φριχτά. Κρίμα για τον ίδιο, γιατί θεωρώ ότι μέσα στην τεχνική του μετριότητα, εστίασε με εντυπωσιακά αποτελέσματα εκεί που τον έπαιρνε: Στο ογκώδες ρυθμικό παίξιμο, και σε αυτό που συνήθως παραβλέπουμε: Στη δημιουργία ωραίων, πιασάρικων, εθιστικών τραγουδιών. Ας κοιμηθεί καταπώς έστρωσε. :-*

Έπαιζα για χρόνια με ο,τιδήποτε ήταν Dunlop, ματ στη επιφάνεια, και είχε χελωνίτσα ή κροκοδειλάκι πάνω... :P Κινούμενος είτε από έμπνευση είτε από καταναλωτική μανία, αγόρασα καιμιά 15αριά από αυτές. Γραφίτης στα 2mm. Δεν είναι ό,τι πιο άνετο μπορείς να βρείς, αλλά σου κάνει έναν ήχο ΝΑ (χωρίς το συμπάθειο), με σημαντική οικονομία δυνάμεων στο χέρι της πένας αν παίζεις για αρκετή ώρα. Πολύ ωραία αίσθηση επίσης. Τη γενικευμένη λατρεία προς τις Jazz, και δη τις πολύ μυτερές, δεν θα την καταλάβω ποτέ ρε παίδες πάντως...Μακάρι να μην ξανα-αλλάξετε πένα όσοι βολεύεστε μ'αυτές, εμένα πάντως μου έδιναν την εντύπωση ότι κρατάω κομμάτι από σπασμένο μουκάλι (για να χαράξω κανά προσωπάκι ναουμ). ;D ;D

No offence taken, mate ;). Απλά, ο τρόπος που είναι διατυπωμένο αυτό το...παραθυράκι προς το μέλλον, με κάνει αβίαστα να φαντάζομαι summer tours στην California, έναντι μερικών χιλιάδων δολλαρίων, για να βγουν τα εξοδάκια των προσωπικών project του καθενός. Α, και των ναρκωτικών του Malakian.

:o :o Πού κατοικοεδρεύει αυτός ο καλός Σαμαρείτης; Δεν έχω ακούσει πουθενά για λιγότερα από 150 €...

Κάθε άλλο, ΙΜΗΟ.

Εμένα πάλι μου αρέσει πολύ. Γούστα...

Χωρίς να παρακολουθώ τα κουτσομπολιά, άρα και χωρίς να έχει κάποιο ειδικότερο βάρος η γνώμη μου, νομίζω ότι δύσκολα θα το αποφύγουν το...μοιραίο. Στα Mezmerize/Hypnotize, o Malakian το παραπήρε πάνω του το θέμα. Γιατί άραγε; Ειδικά την εμμονή με τις πρώτες φωνές αδυνατώ να την καταλάβω, όταν έχεις έναν Tankian στο μικρόφωνο. Σιγά την φωνάρα τον Malakian, και, μεταξύ μας, σιγά και τον κιθαρισταρά. Αν το σπάσουν, θα φέρει ακέραια την ευθύνη. Επιπλέον, σε μια πρόσφατη συνέντευξη του ο Tankian, αφήνει με τον τρόπο του να εννοηθεί ότι το πράγμα δεν περπατάει και πολύ καλά. Γιά να δούμε... :-\ EDIT: Αχα, αυτό ακριβώς φοβόμουν κι εγώ. "Minus Serj". Και ό,σα συνεπάγεται προφανώς...

:D :D :D η ντροπή των ταυρομάχων!!!!! :D :D :D Να σου πω.... μέχρι πριν ξεκινήσω να παίζω με τέλε, πίστευα πως μόνο οι SG έχουν τετοια αλητεία στον ήχο και γκάζι..!!!!! Αλλά, βρήκα την μόνη που μπορεί να κοντράρει (με διαφορετικό τρόπο φυσικά) την SG... και αυτή είναι η τέλε...!!!! Όσο για το χρώμα... η αρχική παραγγελία ήταν για Lake Placid Blue με Bindings αλλά τελευταία στιγμή το ακύρωσα....!!! Και την παρήγγειλα στο κλασσικό vintage white/yellow. Καλώς να την δεχτείς και να την σκίσεις! (Κι αν βαρέθηκες αυτά τα σιχαμένα παλιοταυροκίθαρα...εδώ είμαι εγώ ;D :P)

Frunobulax, είσαι η ντροπή των ταυρομάχων. Τέλλος. Πες μου κάτι...........από μικρός το κάνεις αυτό;...........ή.......σού'ρθε τώρα, πάνω στην τρέλα....; ;D ;D Υ.Γ: Τα παραπάνω αναιρούνται αν το χρώμα είναι Seafoam Green ή Surf Green... ;) Με το καλό!

Έλα ντε.

Δύο παρατηρήσεις: Ι) Ναι, είναι ρίσκο οι λαμπάτοι στις κιθάρες, ειδικά αν δεν θες να έχεις πολύ...hands-on approach με τις μπαντες. Απ'την άλλη, λαμπάτος δεν σημαίνει ντε και καλά Hiwatt, Matchless ή Boogie. Υπάρχουν οικονομικές λύσεις, τόσο για ενισχυτές όσο και για λάμπες. Πηγαίνοντας οικονομικά, ούτε το φυλλοκάρδι σου θα τρέμει, ούτε θα κάνεις τον χωροφύλακα. Το πολύ-πολύ κατατοπίζεις στα γρήγορα τους νεότερους, και ανεβαίνεις επίπεδο στα μάτια των πιό ψημένων, που έχουν φλομώσει σε Marshall και Randall. :P ΙΙ) Ακριβά τύμπανα: μάλλον ναι, ακριβά πιάτα: μάλλον όχι. Τα τύμπανα είναι και επένδυση, και η ραχοκοκαλιά του χώρου σου κατ'εμέ. Στα πιάτα, έχω δει κάθε πιθανό και απίθανο σπάσιμο, οπότε μάλλον επενδύεις σε κάτι σχετικά φτηνό και πιθανότατα heavy (κι ο Θεός βοηθός). Ακόμα, ενθαρρύνεις τους drummer να φέρνουν τα πιάτα τους, και βέβαια εννοείται ότι ο σπάζων πιάτο, το α γ ο ρ α ζ ε ι. Καλή τύχη!

Εδώ και τώρα subforum για Αγκαλίτσα Μελισσάκι. Με τα χαρτάκια γινόταν ο κακός χαμός στο Δημοτικό. Μιλάμε ότι αν είχες Γιώτη Τσαλουχίδη έβγαζες γκόμενα. Για να μην πάω καν σε περιπτώσεις Ντάνουτ Λούπου στην Κόρινθο. ;D

Θέλω να αναφέρω ένα πρόσφατο περιστατικό που, για μένα, έριξε λίγο φως και στην...αντίπερα όχθη. Οι εγχώριοι έχουν πλέον πλήρη συναίσθηση του πως διαμορφώνεται το παιχνίδι, αλλά πιθανώς δεν περνούν τα πάντα από το δικό τους χέρι. Περνάω στο ζουμί και τα συμπεράσματα δικά σας: Ήμουν προ ημερών στον Τρίμη με τον Μητσάκο a.k.a. Pastelius, προς άγραν μικρού combo μπάσου. Έχοντας αφήσει τον Παστέλαρο να επιδίδεται στις τεμέκ δεξιοτεχνικές του καγκουριές ( ;D), χάζευα τον χώρο, και είδα μπόλικο πράμα από Hughes & Kettner. "Μπα", σκέφτηκα, "γιατί τότε στο site δεν αναφέρουν αντιπρόσωπο για Ελλάδα;" . Περνάω άμεσα στο ψητό και ρωτάω αν θα έρθει κάποια στιγμή ο Statesman Dual, ενισχυτής της εν λόγω εταιρίας. Ο πατήρ Τρίμης αναστενάζει βαθιά και μου απαντά "Όχι. Κατηγορηματικά". ??? Ανοίγουμε κουβέντα. Μου δίνει το παράδειγμα κάποιου μηχανήματος απο H & K (δεν συγκράτησα ποιό), το οποίο η εταιρία του το διαθέτει για € 270 το κομμάτι. Την ίδια στιγμή ο Thomann το πουλάει € 299. Και λέει ο άνθρωπος: "Πώς να κοντράρω τον Γερμανό, όταν η τιμολογιακή πολιτική της Χ εταιρίας με στέλνει αδιάβαστο; Χωρίς να υπολογίζει τις (περιορισμένες) δυνατότητες της ελληνικής αγοράς; Πώς να δώσω ανταγωνιστική τιμή;". Έτσι, Τρίμης και Hughes & Kettner χωρισαν... (ο Pastelius τον πήρε τον ενισχυτή πάντως. Ibanez, βρωμοshredder ;)) Δεν προσπαθώ να αγιοποιήσω αντιπροσώπους και πωλητές, ούτε συνδέομαι με το εν λόγω κατάστημα (Ibanez; Φύλαγε με Θεέ μου), απλά σκεφτόμουν με αφορμή αυτή την πολύ ντόμπρα εξήγηση, ότι δεν αποκλείεται σε κάποιες περιπτώσεις να γίνεται στραβά η δουλειά πολύ πριν ο Χ, Ψ πωλητής μας υποδεχθεί στο μαγαζί του... ::)

Αυτό είναι το λιγότερο. Τους 5 bidders πόσοι ψυχολόγοι πρέπει να τους δουν;

Δεν έχω και κουμπαρά να σπάσω... :'(

Τα 1300 € του G System δεν είναι πολύ περισσότερα από όσα θα χρειαστείς για ένα σύνολο αξιοπρεπέστατων πεταλιών και ένα μάχιμο pedalboard? Συγνώμη κιόλας, λόγος δεν μου/μας πέφτει, αλλά αν σπρώξεις αυτά τα λεφτά σε πολύεφέ, πού θα κοστολογούσες μια καλή κιθάρα/έναν καλό ενισχυτή; Στα λεφτά του G System αυτή τη στιγμή αγοράζεις μια Gibson SG Standard ή έναν Marshall Vintage Modern για παράδειγμα... Κοντολογίς, και χωρίς να υποτιμώ το κεφάλαιο εφέ, δεν είναι πολύ ακριβό αυτό το μαραφέτι; Ό,τι και να μπορεί να καταφέρει... ???

Κάντο $52,643,20. (33,20 έχω αυτή τη στιγμή πάνω μου) :-X

Και βγάλε...και βγάλε...

Καλορίζικη! Στο λέει ένας πολίτης αυτό... ;)

ΑΓΧΩΘΕΙΤΕ ΝΕΟΙΙΙΙΙ...

Τσόγλανε...διάλεξες το κομμάτι με το μικρότερο σόλο μπάσου, ε; ;D Πάντως το μπάσο ακούγεται αφύσικα πίσω εδώ, στο στερεοφωνικό το ένιωθα να σκάει πάνω στο κούτελο μου...το πείραξες καθόλου;

Με Amaretto και γιούπιγιάγια :P Δεν έχω δοκιμάσει τα πιο εξεζητημένα της σειράς (Silver Barrel etc), και το "απλό" εξάλλου μου φαίνεται αρκούντως γευστικό (και αλμυρό στην τσέπη). Τα της σκοτσέζικης σχολής δεν τα μπορώ, και να με συμπαθάτε. Αν έχουμε κάποιον "διαβασμένο" στα burbons τον καλώ να postάρει κανένα review και για άλλες μάρκες. Α, και αν θέλετε να κάνετε πολύ κακό σε κάποιον, σερβίρετε του ενα Jim Beam ("This ain't Jim Beam", που έλεγε κι ο Hercules).

Ωραία, φοβήθηκα προς στιγμήν ότι θα ακούσω "Harley Benton εγώ, Soldano o άλλος". ;D Αφού προφανώς δεν τίθεται θέμα αδυναμίας...χαρακτήρα κάποιου απ'τους ενισχυτές, θα πρότεινα "παραπληρωματικό" EQ. Αν ο Λεσπολίτης παίζει μα τα μπάσα στο 8-9, χτύπα τον ανάμεσα στα μάτια χωρίς προειδοποίηση. Αλλά μην σε δει μετά με treble στο τέρμα, θα σε αρπάξει απ'τον σβέρκο και θα έχει τα δίκια του...Ισορροπήστε το. Βρείτε πού "κουμπώνετε". Πράγμα που θα επιτευχθεί πολύ γρηγορότερα αν, τουλάχιστον στα κιθαριστικά, είστε σαν νιόπαντροι: Αυτοκόλλητοι και έχοντας μάτια μόνο για τον άλλον. Το χτίσιμο ενός καλού ζευγαριού δεν μπορεί να ελπίζει σε ένα τηλεφώνημα του στυλ "Ξέρεις, αρχίζω να σκέφτομαι ότι ο Koch θέλει ένα μεγάλο Alnico μεγάφωνο με αυξημένη την αναλογία του κοβαλτίου στο κράμα, για να πατσίσουμε τα πριμομεσαία που μας λείπουν"... ;D ;D :P

Οι ενισχυτές που χρησιμοποιείτε είναι οι...;

Όταν είναι νύχτα και θες να ξεγελάσεις με κάτι πολύ γοητευτικό τη μοναξιά...όλο το The Black Light, Calexico. Όταν το τρένο βγαίνει απ'το τούνελ, πλησιάζοντας την Αττική, Bruce Dickinson, Accident Of Birth (το ομώνυμο του album, και ειδικότερα ο στίχος "bring the shackles of your union to the light"). Όταν υπάρχουν ξενέρωτοι στο χώρο και ελέγχεις το στερεοφωνικό, Frank Zappa, Montana. Όταν θες να ξανανιώσεις δυνατός, Queen, Innuendo. Αν διαβάζεις για χιλιοστή φορά τον "Άρχοντα των Δαχτυλιδιών", Led Zeppelin, No Quarter. Κι αν μετά απ'όλα αυτά πειστείς ότι "η αλήθεια (δεν) βρίσκεται στο λόγο του Θεού", άκουσε την στο In Memory Of Elizabeth Reed των Allman Brothers... ;)