Ειρωνία όχι, δες το σαν μια "αλουστράριστη" προσπάθεια να πω αυτό που θα αναπτύξω σε λίγο. ;D
Μιλάς για πέντε/δέκα άτομα. Συμφωνώ απολύτως.
Το ποσοστό των παικτών που ενδιαφέρεται για το εξεζητημένο, ακριβό, σπάνιο, discontinued, λιβανισμένο από Λάκηδες κλπ κλπ είναι πιθανότατα μονοψήφιο παγκοσμίως. Και δε μιλάω για το θεωρητικό ενδιαφέρον, στη θεωρία το να ακούσεις ένα Dumble-in-a-box πετάλι δε θα σε σκοτώσει...μιλάω για το χειροπιαστό ενδιαφέρον, για το κυνήγι, για το πάρε-πούλα, και για την απόλυτη ψυχραιμία μπροστά στις τιμές του Klon Centaur, πχ.. :D :D
Αυτό λοιπόν το σπορ αφορά λίγους, γιατί απευθύνεται σε λίγους. Τα μπιζέλια, που λες και στο παράδειγμά σου. Δεν βλέπω πάντως κάτι άκυρο ή παρανοϊκό όμως στον μέσο weekend warrior Έλληνα παίχτη που έχει φτάσει (ή έστω...προσπαθεί) εκεί που θέλει με τα 7 - 8 προσεκτικά διαλεγμένα πετάλια.
Να το πω και αλλιώς, ναι, η ακοή εκπαιδεύεται, αλλά σπάνια φτάνει στο σημείο να υποδείξει ότι όλα θα φύγουν για πούλημα για να έρθει ένα Ethos...
Αλλάζοντας λίγο θέμα, μιας και απ'ότι φαίνεται αυτό που λέω εγώ και αυτό που όντως είναι το R&D είναι διαφορετικά πράγματα, ποιό καλό παιδί θα μας τα κάνει πιο λιανά; ;)
Εdit πρωθύστερο: ;D ;D
Φακ γέα μπέϊμπυ.