Η Strat του Pascal ήταν θαυμάσια. (όχι μόνο "για Strat", γενικά)
Η Axis του TGL ήταν άψογη.
Η Tele του ndnikola άφηνε "οικεία" αίσθηση αφύσικη σε κάποιον γέννημα - θρέμμα του...Ταύρου. ;D ;D
Και η λίστα μπορεί να συνεχιστεί κατά βούληση...
Είχα/έχω σοβαρές παρτίδες με αυτά τα μοντέλα; Πρόκειται να αποκτήσω στο μέλλον;
Όχι και όχι (Sorry Βασίλη). :D ;D :P
Ποιός φαντάζομαι εγώ ότι είναι ο κοινός παρονομαστής των παραπάνω περιπτώσεων; Το ότι έχει επενδυθεί χρόνος και χρήμα πάνω σε στέρεο έδαφος.
Στέρεο έδαφος είναι το όργανο που δεν έχει (σοβαρές) κατασκευαστικές ατέλειες. Χρόνος και χρήμα είναι τα σωστά τάστα, η σοβαρή και καλά ρυθμισμένη γέφυρα, τα κλειδιά που δεν παριστάνουν τα δερβισάκια (το κάνω trademark τώρα αυτό), το καθωσπρέπει nut, action που να μη χωράει το μεσαίο μου δάχτυλο να σας κάνω άσεμνες χειρονομίες, οι ζωντανές χορδές...
Συνήθως, για να πάρεις στα χέρια σου κάτι που να έχει όλα τα παραπάνω τακτοποιημένα στο maximum πολύ πριν σκίσεις την κούτα, πληρώνεις αντίστοιχα. Αλλιώς, πληρώνεις τα ίδια πάνω - κάτω αλλά σε δόσεις. :D
Για όλα τ' άλλα υπάρχει η Masterc...λάθος, ο luthier της γειτονιάς. 8)
Αν όλα τα παραπάνω είναι εντάξει αλλά πάλι τζίφος...βγαίνει ένα συναινετικό διαζύγιο και πας παρακάτω. Καμιά φορά, όπως και να παίξει το ζευγάρι στις ιδιωτικές στιγμές η φάση παραμένει κρύα. Όλα για τους ανθρώπους είναι. :P
Ποιός κουφάθηκε, από το 2005 προσπαθώ να τα εξηγήσω στον Elavd κι ακόμα μόνος μου τα λέω. ;D ;D ;D