Papalampraina

Εγώ θα έβαζα τον κύριο Mercury

Πρώτον, είναι κουκλί. Καλόπαιχτο και καλοτάξιδο! Δεύτερον, είναι long scale να φανταστώ ε; 34αρι;

+1 Η αλλιώς πούλα το 5χορδο, αγόρασε ένα 4χορδο και ένα thumb rest και θα έχεις και ρέστα.

Εγώ πάντα το είχα στο μυαλό μου κάπως έτσι: Το break γίνεται για να οδηγήσει το κομμάτι σε κάποιο άλλο μέρος του, π.χ από το ρεφρέν στην γέφυρα, ενώ το fill δεν οδηγεί σε κάποια αλλαγή.

Αν είσαι από Αθήνα, πήγαινε στον Καγμάκη και βρες τον Ηρακλή (ψηλός, ξυρισμένο κεφάλι, μουσάκι) και ρώτα τον. Ο τυχερός έχει ένα και μάλλον θα μπορεί να σε βοηθήσει.

1. Μπράβο για τον κόπο και για την όρεξη. 2. Μ'αρέσει πάρα πολύ που παρόλο που είσαι αριστερόχειρας, βάζεις όλο το βίντεο καθρεφτισμένο για να είναι πιο "εύκολο" για τους δεξιόχειρες, άρα για την πλειοψηφία των κιθαριστών. 3. Είχες δίκιο. Ακουγόταν σαν σκυλάδικη η Φρυγική ώρες-ώρες... Χαρά στο κουράγιο σου.

Ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας. Η ερώτηση ήταν βέβαια αν υπάρχουν πετάλια για να φτιάξω κάτι που θα θυμίζει την καφρίλα του μπαρμπά-Neal, αλλά απ'ότι φαίνεται τα πετάλια είναι "λίγα" για να κάνουν κάτι τέτοιο. Ευχαριστώ πάντως για όλες τις συμβουλές.

Καλησπέρα σε όλους Εδώ και πολύ καιρό, αν και μπασίστας, έχω φάει μια φρίκη με έναν συγκεκριμένο ήχο του Neil Young και για να γίνω πιο κατανοητός ακούστε έστω και μόνο την εισαγωγή από το παρακάτω τραγούδι. Neil Young & Crazy Horse-Hey Hey, My My (Into the Black) LIVE 1979 Διάβασα λίγο (δεν γνωρίζω όμως αν είναι έγκυρα) και βρήκα ότι το αποτέλεσμα αυτό το καταφέρνει δίνοντας παραπάνω ρεύμα στον λαμπάτο του ενισχυτή και φροντίζοντας να τον ψύχει αρκετά ώστε να μην λιώσουν πράγματα εκεί μέσα. Επειδή όμως αυτά είναι επικίνδυνα πράγματα, υπάρχει κάποιος άλλος τρόπος, με πετάλια δηλαδή, να πλησιάσει κάποιος αυτόν τον ήχο;

Προσωπική όχι, αλλά στο TalkBass γράφουν αρκετά καλά λόγια διάφοροι που τα χρησιμοποιούν.

Βασικά, θα μπορούσες να ψάξεις λίγο στο google, αλλά απ'ότι φαίνεται βαριέσαι. Πάρε λοιπόν μασημένη τροφή. :) Για Gibson και Marshall, Bon Studio, Ζαΐμη 6, στα Εξάρχεια. Για όλα αυτά συν Fender, Καγμάκης, Εμμανουήλ Μπενάκη 36, επίσης στα Εξάρχεια. Για Engl νομίζω Λογοθέτης, αλλά δεν θυμάμαι που ακριβώς είναι. Κάπου ψηλά στην Ιπποκράτους αν θυμάμαι καλά. Τώρα, για το αν θα βρεις τα συγκεκριμένα μοντέλα που ψάχνεις, είναι κάτι που θα πρέπει να ανακαλύψεις μόνος σου.

Επειδή έχω περάσει από forum που ασχολούταν μόνο με τους Pink Floyd, το "Final cut" και το "Momentary", ο Waters και ο Gilmour, με ή χωρίς αυτούς, με ή χωρίς τον Syd Barrett, είναι ζητήματα που δεν χωράνε απάντηση. Και οι δύο δίσκοι είναι όντως "ιδιαίτεροι", ο πρώτος ακούγεται αν σου αρέσει δημιουργικά ο Waters και ο δεύτερος αντίστοιχα αν σου αρέσει δημιουργικά ο Gilmour. Προσωπικά επειδή δεν έχω προτιμήσεις, στα αυτιά μου και οι δύο είναι μέτριοι και στέκομαι σε αυτό που είπε ο Gilmour, πως οι καλύτερες στιγμές των PF είναι αυτές στις οποίες συμμετείχε ενεργά ο Wright, και σε αυτούς τους δύο ο Wright δεν υπήρχε. Αυτά για τους Floyd. Αμφιλεγόμενος δίσκος για τα αυτιά μου ήταν για πολλά χρόνια το "Passion play" των Jethro Tull. Το αγόρασα, το άκουσα, δεν το "σήκωσα" και έχοντας λατρέψει το "Thick as a brick" πριν από αυτό, το θεώρησα πολύ βαρύ, πομπώδες και αδιάφορο. Κάποια στιγμή, σκέφτηκα ότι ήταν σωστό να το ξανακούσω. Το έβαλα στο cd player, πάτησα το play μετά το repeat και το άφησα να παίζει, ξανά και ξανά, για 9-10 ώρες. Αυτό το πράγμα συνέβαινε για κάνα δυό βδομάδες, 9 με 10 ώρες την ημέρα. Πλέον το θεωρώ πιο ώριμο, πιο δυνατό και πιο δεμένο από το "Thick as a brick".

Blame Canada!

Με την σημερινη ισοτιμια ευρω-δολλαριου και με τις τιμες εκει, πουλαω το διαμερισμα στα Κατω Βαφτισια και παιρνω σπιτι με 3 κρεβατοκαμαρες, υπογειο, γκαραζ, πισινα και αυλη, το επιπλωνω, αγοραζω αμαξι και μενουν κιολας.

Μολις μπορεσω θα ψαξω να βρω το site. Ηταν καποιας οργανωσης κατα της παιδικης βιας. Και μην σκεφτειτε 8χρονα να πλακωνονται μεταξυ τους. Ειναι και αυτο πολυ σοβαρο θεμα. Κατα τα αλλα κι εγω θα διαλεγα Καναδα αντι Ελλαδας, αλλα με βλεπω απο Οκτωβρη στην Φλοριντα. 8)

Σου λέω τι έχω διαβάσει. Πολύ συχνά οι πολύ "καθώς πρέπει" κοινωνίες έχουν άλλα προβλήματα που δεν βγαίνουν εύκολα στην επιφάνεια. Πέρα από αυτό, έχω συγγενείς και φίλους εκεί, καθώς και στις ΗΠΑ. Δεν μου φαίνεται παράλογο ότι για λόγους βιτρίνας να απαγόρευαν κομμάτια που θίγουν την άψογη και δημοκρατική τους κοινωνία.

Αν θυμάμαι καλά από μια έρευνα, ο Καναδας είχε το μεγαλύτερο ποσοστό στην παιδική κακοποίηση, κάτι σε 1 στα 3 παιδιά. Τι να πεις, καταπιεσμένοι άνθρωποι. Εύηχο. Μου θυμίζει το παλιό συγκρότημα ενός φίλου, τους Efkilians.

Τα tips ειναι γενικα κολπακια που ισχυουν στις περισσοτερες περιπτωσεις, αλλα οχι παντα. Αν δεν δουλευει σε σενα δοκιμασε κατι αλλο. Στην περιπτωση σου μαλλον εχει δικιο ο SF.

Εγώ, αν ήμουν εσύ, θα έπαιρνα το American deluxe jazz (ή και το precision, αν και δεν είναι στην λίστα), που και κλασσικό ροκ μπορείς να παίξεις και πιο μοντέρνα πράγματα. Προσωπική μου προτίμηση παραμένει το p-bass αλλά δεν ξέρω αν θα σε βόλευε εσένα.

Είναι αυτό ακριβώς που έπαθε ο MacCartney με το "Yesterday". Ξύπνησε με την μελωδία στο μυαλό του, την αποτύπωσε στο πιάνο και μετά ρώταγε φίλους και γνωστούς αν την είχαν ξανακούσει κάπου. Εντέλει όχι όπως αποδείχτηκε.

Ευχαριστώ πολύ για τις προτάσεις σας. Ροδάκια πήρα από Λερόι Μέρλιν και λογικά αύριο θα βρω μια χειρολαβή στο κέντρο της Αθήνας.

Υποσημείωση: Κάποιο μαγαζί στην Αθήνα καλύτερα.

Καλησπέρα σε όλους και καλή χρονιά. Πήρα μια καμπίνα από συμφορουμίτη και θα ήθελα να αγοράσω και να της βάλω χερούλια/χειρολαβές και ροδάκια. Μήπως έχει κανείς ιδέα που μπορώ να αγοράσω τέτοια;

Μια προειδοποίηση. Οι Rotosound short scale flats είναι λιγο πιο κοντές ή να το θέσω πιο σωστά: θα είναι καλές για το Mustang που πήρες (σλουρπ) αλλά δεν κάνουν σε μπάσα που έχουν την γέφυρα τύπου Hofner, δηλαδή αλλού η γέφυρα, αλλού ο καβαλάρης. Όχι μόνο καθόταν το silk wound πάνω στο nut, αλλά στην E καθόταν σκέτο σπιράλ, χωρίς το core, με αποτέλεσμα να φαλτσάρει η χορδή γιατί επέπλεε μέσα στην θέση της στο nut. Την έπαθα κι έμαθα. Κατά τα άλλα, ότι είπαν οι προηγούμενοι. Long scale και κόψ' τες με προσοχή.

Το κόστος των flat χορδών, για μένα, είναι αμελητέο. Μιλάμε για ένα σετ το οποίο θα το βάλεις σήμερα και θα ξεχάσεις να το αλλάξεις. Δεν είναι round για να χάσουν αυτό το brightness που ψάχνεις εξαρχής στις round. Οπότε τι 20, τι 40. Σε ότι αφορά τις μάρκες και οι La Bella και οι Thomastik είναι γνωστές για τις flat τους. Εγώ προσωπικά έχω δοκιμάσει και GHS, D'Addario, Rotosound, με τις δύο πρώτες να με αφήνουν ψιλο-αδιάφορο και τις τελευταίες να τις αλλάζω στην εβδομάδα πάνω.

Ωραίος! Καλοτάξιδο και καλόπαιχτο. Το χαλβάδιαζα κι εγώ, αλλά είμαι σε φάση να διώξω πράγματα αυτό τον καιρό. (Πουλάω πράμα!!!!) Από χορδές προτείνω τις La Bella τις Jamerson. Αυτές εδώ: http://www.lordofthestrings.com/lots/RAPRD/La-Bella-760-M-/11001426.html Ηχάρα, χορδάρες και τα μυαλά στο μπλέντερ. Αλλιώς Thomastik http://www.lordofthestrings.com/lots/RAPRD/Thomastik-JF324-Jazz-Flat/11001620.html Είναι καταπληκτικές, τις έχω σε δύο μπάσα, αλλά είναι και τα δύο semi-hollow, οπότε δεν τις έχω ακούσει σε solid body για να σου πω πιο σωστή γνώμη.