Βάσει των κριτηρίων που θέσανε στην αρχή, η λίστα είχε μια λογική. Δηλαδή πωλήσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό, airplay και χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τα συγκροτήματα, αλλά μεμονωμένα κομμάτια.
Αυτό που δεν άντεξα ήταν που έλεγε την γνώμη του ο κάθε άσχετος τύπου Φαρμάκη, Γερμανού, Αϊβάζης, Τζώρτζογλου, Χαρδαβέλας, κτλ. Ο μόνος που πραγματικά ήξερε το έλεγε ήταν ένα τυπάκι με καπέλο, που στο τέλος τραγούδησε με το συγκρότημα τις "48 ώρες" και ήταν και οι καλύτεροι απ' όλους τελικά.
Πολύ δήθεν όμως ρε γαμώτο, πολύ "ροκιά"...