mustafank

Να καταθέσω και εγώ τον "πνευματικό" μου οβολό ως φίλαθλος της μουσικής,σχετικά με τα blues στην Ελλάδα,σήμερα: ο λόγος που,κατά τη γνώμη μου, η συγκεκριμένη μουσική σκηνή μοιάζει να έχει βαλτώσει είναι,γιατί κινείται σε τετριμμένη και χιλιοειπωμένη θεματολογία από τους νέους καλλιτέχνες του χώρου. Ο bluesman χρειάζεται να έχει ανοικτές τις αντέννες του και θα δει ότι γύρω του,δυστυχώς,υπάρχουν εκείνες οι συνθήκες που θα του επιτρέψουν να εκφράσει καινούργια πράγματα: η γενιά των 700€,η απουσία αγάπης και συναισθημάτων από το σεξ(καλά,αυτό δεν ξέρω,αν είναι σίγουρα κακό :P),η παγκοσμιοποίηση ως ισοπέδωση της διαφορετικότητας,η "δικτατορία" των ΜΜΕ είναι κάποια από αυτά που μου έρχονται γρήγορα στο μυαλό και συμβαίνουν ΕΔΩ.Όχι στις φυτείες του αμερικανικού Νότου γύρω στα 1940. Στην τελική,αν είναι να ακούσω ΠΑΛΙ για συμφωνίες με τον Βελζεβούλη,για μια παλιά Cadillac και αν κάποιος είναι κακός από γεννησιμιού του,προτιμώ να το ακούσω από τους καταξιωμένους του χώρου και όχι από νέα παιδιά που δεν έχουν βιώσει τίποτα από αυτά. Από νέα συγκροτήματα,προσωπικά, προτιμώ να ακούω νέα πράγματα.

Μπορείς να δεις και τα b-stock του Νάκα.Έχει κάτι μπασάκια Dean γύρω στα 100€.Από εκεί πήρα το δικό μου και έμεινα ικανοποιημένος στη σχέση τιμής-απόδοσης. Μετά,πιστεύω,στις αγγελίες θα βρεις κάτι καλό,αν έχεις τη σχετική υπομονή.

+1000...end of story...

Εδώ είναι το θέμα:τον τύπο με τις 30 κιθάρες θα τον εμπιστευτώ σε θέματα αγοράς εξοπλισμού και τίποτα άλλο,γιατί για μένα αυτό έχει περισσότερη σημασία,όσον αφορά τη μουσική.

Για να μην ήξερες τους Stereo Nova,μάλλον αρκετά κάτω από τα 30.Γύρω στα 20 να υποθέσω;

Πολύ όμορφη η εκτέλεσή σας κ.Ζάικο. :)

Η Κωνσταντινούπολη είναι,απλά,μαγευτική.Πόσο,μάλλον,αν συνδυαστεί με μια τέτοια συνεύρεση μουσικών.. ..Ζηλεύω.. 8)

Η "μισιρλού" είναι σε αυτή την κλίμακα από μι στο 12ο τάστο,νομίζω :-\ http://jguitar.com/scale?root=E&scale=Harmonic+Minor&fret=12&labels=none&notes=sharps

Δυστυχώς,το πιο πιθανό είναι από ελάχιστοι έως κανείς.Όταν,όμως,φτάσουμε σε πολιτισμικό τέλμα και αδιέξοδο,θα είναι η πιο ενδεδειγμένη λύση,αν δε θα θέλουμε να καταφύγουμε σε ημίμετρα.

Για μένα σε αυτές τις δύο παραθέσεις κρύβεται όλο το νόημα.Θα πρέπει ο καλλιτέχνης/δισκογραφική να αποκτήσουν ουσιαστικό προβάδισμα έναντι της ευκολίας του ίντερνετ προσφέροντας κάτι παραπάνω(το τι,θα πρέπει να το βρουν αυτοι,η ιδέα πχ δωρεάν εισιτηρίων μέσω του cd ακούγεται ενδιαφέρουσα).Θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν πως η τεχνολογία έχει κάνει άλματα και δεν είναι βιώσιμο να χρησιμοποιούν τεχνικές και αντιλήψεις περασμένων δεκαετιών. Η άλλη λύση είναι να επαπροσδιορίσουμε τις αξίες και την παιδεία που λαμβάνουμε από όλους τους φορείς(σπίτι,οικογένεια,σχολείο κτλ) και σε καμιά 60ριά χρόνια να δούμε αποτελέσματα.

+10000..αφού ζούμε στην εποχή του copy-paiste,γι'αυτό.'Ολοι και όλα,αν όχι ίδια,παραπλήσια.Έχει χαθεί προ πολλού η αυθεντικότητα και όταν τη συναντάμε(όπως πχ στις περιπτώσεις που ανέφερες),μας ξενίζει και οι πρώτες αντιδράσεις είναι αρνητικές.

+10000..respect to the bluesman..

Ωστόσο,η ουσία παραμένει η ίδια:ακούω τα τραγούδια χωρίς να πληρώνω κάτι στο δημιουργό ή τη δισκογραφική. Οπότε,ποιά η διαφορά;Μόνο η χαμηλότερη ποιότητα ήχου;Η πνευματική ιδιοκτησία παραμένει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο,σε οποιαδήποτε bitrate.. Απλά,το youtube είναι mainstream και δεν έχει δαιμονοποιηθεί,όπως το downloading,κατά την ταπεινή μου γνώμη.

Να κάνω και εγώ,με τη σειρά μου,μια αφελή ερώτηση: Θεωρείται πειρατεία να βλέπω μουσικά κλιπ στο youtube; Αν ναι,πάω πάσό. Αν όχι,όμως,ποιά η ουσιαστική διαφορά από το να έχω κατεβάσει τα αντίστοιχα τραγούδια και να τα ακούω,χωρίς,φυσικά,να τα εμπορεύομαι;

+10000... ...Γουατ-ε-μάλα... ;D ;D ;D

@tziras: στις ασκήσεις που προτείνεις,τα δάκτυλα πρέπει να μένουν "κολλημένα" στα τάστα ή να σηκώνονται?

Οποιοσδήποτε,πιστεύω, θα κάνει,με την έννοια πως δε χρειάζεσαι κάτι εξειδικευμένο,λόγω κιθάρας. Μπορείς να ξεκινήσεις από το ΙΚΑ(όπου,αν είσαι υπάλληλος ούτως ή άλλως θα πας,αν πρέπει να πάρεις αναρρωτική) για μια πρώτη γνώμη και μετά υποθέτω ένας ορθοπεδικός που έχει πάει κάποιος κοινός γνωστός σου και έχει μείνει ευχαριστημένος θα είναι μια χαρά.

μάλλον ήρθε ο καιρός να επισκεφτείς κάποιον ορθοπεδικό και να κάνεις μια συγκεκριμένη θεραπεία.. :-\

Ολίγον κατόπιν εορτής,αλλά κατατοπιστικότατο ποστ,τώρα που κατάλαβα κάτι ψιλά από τα progressions. Εύγε,THEOD. :) :) :) Να λινκάρω και κάποια πινακάκια που με βοήθησαν να τα κατανοήσω,για όλους εμάς τους αρχάριους: http://www.i-love-guitar.com/guitar-chords-major-keys.html καθώς και http://stovermusic.com/Five_String_Banjo/scales.htm

μα παντού είναι αυτός ο Superfunk; ούτε ο Superman να ήτανε... ;D ;D ;D[glow=red,2,300][/glow]

Αν και δε δηλώνω φαν των λαΪκών,με το Μάκη πάω πάσο

Αφού το αρχικό σου ερώτημα είναι για αγορά κιθάρας,σε αυτά τα χρήματα θα κοίτούσα κατά Schecter μεριά. http://www.guitars.gr/el/guitars/elgtr/schecter

Προσωπικά,δε μπορώ να χαρακτηρίσω ένα συγκρότημα που παίζει αποκλειστικά και μόνο διασκευές συγκροτηματάρα.Στην καλύτερη περίπτωση θα μου κινήσει έντονα το ενδιαφέρον,μόνο,αν αλλάξει εκ βάθρων το κομμάτι που διασκευάζει παίζοντάς πχ σε άλλου είδους ρυθμό,με άλλη ενορχήστρωση ή οτιδήποτε θα το διαφοροποιεί από την αυθεντική του εκτέλεση. Από την άλλη,ένα συγκρότημα που παίζει το δικό του υλικό,σε επαγγελματικό επίπεδο(χωρίς φάλτσα,μέσα στο ρυθμό κτλ όχι νοοτροπία του στυλ : "δε βαριέσαι μωρε,το χαβαλέ μας κάνουμε") στη δική μου λογική έχει κοπιάσει πολύ περισσότερο στο δημιουργικό τομέα και θα είναι πολύ άδικο να συγκρίνουμε την απήχησή του στο κοινό με αυτή συγκροτημάτων που εκτελούν κομματια που μας έχουν γίνει βίωμα στο πέρασμα των χρόνων.

Αφού λέμε για southern,ορίστε και οι δικοί μου αγαπημένοι

Δε νομίζω πως είναι και τόσο δίκαιη η σύγκριση που κάνεις.Η PRS που ποστάρεις κοστίζει κοντά στα 700 ευρώ και η Epiphone LP Special II ούτε 150 ευρώ.Ούτως ή άλλως ο φίλος μας εδώ έγραψε πως τον ενδιαφέρει η standard Πάντως είναι διαφορετικής φιλοσοφίας όργανα,η PRS είναι πιο metal-oriented,ενώ η Epi πιο Hard rock.Εγώ,πάντως,θα πήγαινα χαλαρά για αυτή http://www.thomann.de/gr/epiphone_les_paul_standard_1959_ftb.htm