Shelter

Ετσι ειναι οι ασθένειες. Τα στελέχη των ιών μεταλλάσσονται και αναπροσαρμόζονται σε νέα περιβάλλοντα! ?

Πάντως αν και ολοι περνάμε απο φάσεις, και θυμάμαι τι γινόταν εδω μέσα παλιά με τις partcasters και τις Τσέχες κλπ, συντάσσομαι με κάτι που γράφτηκε εδώ μέσα τελευταια. Δε θυμάμαι αν ήταν ο @Έκτορας ή ο @John Goumis, αλλά το νόημα ειναι (με προυποθεση οτι εχεις τουλαχιστον μια κιθαρα), να κανεις υπομονή και να παρεις αυτο που εχεις στο μυαλο σου και σου αρεσει. Για αυτό και εγώ θα κανω παύση και θα επανελθω με μια Martin D18.

Ευχαριστώ κε συνηγορε. Χρόνια τώρα προσπαθώ να πεισω (ακομα και εαυτόν) ότι δεν ειμαι σπάταλος αλλά άρρωστος.

Μαζί τα φάγαμε Να ειμαστε καλά να κάνουμε και αλλες πολεμικες ανταποκρισεις. Αναρρώνω απο τη γαστροοισοφαγική παλλινδρομηση που μάλλον ηταν και ο λόγος που το Gastro (--->) έγινε Ortsag (<---).

Θα τον βάλει ο @marathon σε άλλη μπάντα με το νέο του όργανο

@Nestoras βέβαια... όσο θες Zucali

Τα όργανα πεθαινουν όταν σταματάει η μουσική που συνδέονται μαζί τους ή όταν παύουν να υπάρχουν μουσικοι που εκφράζονται με αυτα. Όπως έγινε με ο Theremin ή τα υπολοιπα οργανα απο αυτα που κατασκεύασε ο Adolphe Sax (τρομπόνι με 6 πιστονια φερ ειπειν). Και όπως λέει ο Λάκης τουλάχιστον σε καποια είδη η κιθάρα θα υπάρχει. Ωστόσο σίγουρα εχει χασει τη δημοφιλία που είχε παλαιότερα. Δεν αποκλείεται να αλλάξουν πάλι κάποια στιγμή τα πράγματα, αλλά δεν ειναι και σιγουρο. Θυμαμαι όταν κάποια στιγμή το hip hop άρχισε να την ψάχνει (και ακομα την ψάχνει) με όργανα και όχι Djs όπως παλιά. Και πιστεύω ότι όταν το trap ξεκινήσει να βιώνει την παρακμή του κάπως έτσι θα κινηθει. Και πιστεύω ότι δε θα αργήσει και πολυ. Ή μπορει να βγει και κάτι άλλο που να τα περιλαμβάνει. Το στρεβλό του πράγματος είναι ότι σήμερα ηχητικά ακούμε απο την GEN Z μια δήθεν νοσταλγία για τον ήχο (και την εποχή) των 90ς, την οποια ανακαλυπτουν μέσω φωτογραφιών και βίντεο. Αλλα η εικονα που εχουν ειναι λάθος γιατι πιστεύουν οτι εκεινη η εποχή είχε κυρίως χορευτική synth pop ενώ εκείνη η εποχή είχε τον hard rock/metal κιθαριστικο ήχο στην mainstream σκηνή. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι στο τραγούδι. Αλλά αντικείμενο άλλου νήματος.

Και οι 10χορδες έχουν ενδιαφέρον

Ελα τα κιθαριστρόνια Και με γύπσον

Συμφωνούμε ότι διαφωνούμε (και ειναι ενταξει αυτό φυσικά). Αν ξέρει ότι κάτι θέλει και κάτι δεν θέλει, τότε δεν ξέρει. Βέβαια αν ειχε εκπαιδευση (δεν μιλάω για ωδειακή εκπαίδευση αλλά για να εχει ακούσει αρκετη μουσικη) αρχίζει σιγά σιγά και διακρίνει διαφορές και διαλέγει. Άρα παύει να καταναλώνει οτι του πετάνε μπροστά του. Και φυσικά κάτι που βγάζει λεφτά γινεται αντικείμενο εκμεταλευσης. Το μάρκετινγκ που λέγαμε στην αρχή. Δεχομαι το εξης (αν αυτό εννοεις). Ότι όλα τα μουσικά είδη καποια στιγμή μπαινουν σε μια φάση ακαδημαισμού και γινονται βαρετά. Άρα χάνουν και τον καλλιτεχνικό τους στόχο. Τότε χρειάζεται μια αλλαγή.

Ο ακροατής δεν ξέρει τι θέλει. Ποτέ δεν ήξερε και επηρεάζεται απο την εκάστοτε τάση που φυσικά συνδυάζεται με την εικόνα ενισχύοντας τη. Παλαιότερα και με ιδέες/αντιληψεις. Πλέον αποκλειστικά εικόνα. Πόσο έχει επηρεάσει η μόδα τη μουσική? Ίσως και περισσότερο απο το ανάποδο. Το προβλημα με τους ακροατές είναι ότι δεν αγοράζουν απο τους μουσικούς αλλά απο τη δισκογραφική παλαιότερα, η οποία αρχιζει και πατρονάρει τους μουσικούς για το πως να γραψουν, παιξουν, γινουν εμφανισιακα και οι μουσικοί για να κολλήσουν κανα μεροκάματο ακολουθούν. Επισης ο ακροατής εκπαιδεύεται. Και δυστυχώς μια ενδελεχής μελετη της pop μουσικής απο το 1950 ως σήμερα σχεδον 75 χρόνια μετά, δείχνει μια σταθερή σειρά εκπτώσεων που εκπαιδεύουν το ακροατή στην πλαδαρότητα της μουσικής του αντιληψης και των καλλιτεχνικών του αισθητηρίων. Πάντα με γνώμονα τι θέλει ο ακροατής και πάντα με τη δικαιολογία ότι τα στοιχεία πιο λόγιας μουσικής κανουν τον κοσμο να βαριέται. Κάπως έτσι γεμιζουμε και κακεκτυπα και στερεότυπα και στη μουσική και στον κινηματογράφο. Εχουμε καταντησει να συζητάμε για το αν χρειάζεται ενας τραγουδιστής-τρια να είναι in tono... Αυτά ειναι απόψεις ανθρώπων που δεν εχουν σχέση με τη μουσική. Ειναι αποψεις επιτροπών. Ιστορικά ειναι αποδεδειγμένο οτι γινεται μια χαρά να ενσωματώσεις λόγια στοιχεία και σοβαρές δομές σε κοσμική-pop μουσική και να κανεις πολύ ενδιαφέροντα πράγματα. Αρκει να θες και να μπορείς. edit. Heroes είχαμε πάντα. Και ο Paganini ήταν και ο Liszt που του ορμάγανε και του ξεριζώνανε τα μαλλιά και τις χορδές απο το πιάνο για να εχουν ενα κομμάτι απο αυτόν, και εβγαλε στρατιές μαθητων που ειχαν σκοπο να γινουν σαν αυτον (αλλα δεν εγιναν). Το θέμα ειναι οτι υπήρχαν και φορές που ο μουσικός διαμόρφωνε τις τάσεις. Όπως τότε που ακαδημαικοι και λόγιοι συνθέτες που πραγματεύονταν πολύ δύσκολα και αντιδημοφιλή πράγματα, έκαναν τους μουσικούς να ενσωματώνουν στοιχεία σύνθεσης αυτών στην pop μουσική. Ή όταν οι τζαζίστες τραβάγανε τη μουσική στα άκρα χωρίς οικονομική προσδοκία.

@Terry RoscoeBeck5 πάντως η Jaguar της Taylor είναι η Johnny Marr που ειναι η καλύτερη τζακουαρ που φτιαχτηκε ποτέ και για αυτό εχει ανέβει και τόσο η τιμή της και εχει ξαναβγει σε ενα σωρο χρώματα. Τώρα για το γεγονός ότι η κιθαρα δεν ειναι η λοκομοτιβα της μουσικής ειναι γεγονος. Αλλα ειπαμε τώρα μονο autotune και κανα ψιλο synth με 1 οκτάβα. Ναι. Δεν την ξέρω. Σορρυ τώρα ειδα οτι απαντησε ο @Jazzjoker

Ποια είναι αυτη? (αλήθεια δεν ξέρω)

@Terry RoscoeBeck5 ναι αλλά στις ηλεκτρικες....

Εσύ εισαι στη δευτερη κατηγορία Λάκη. Το πως θα φτάσεις εκει δεν απασχολεί. Όταν θα μπεις στο μαγαζί θα ξερεις τι θες.

Τα ιδια λεμε. Τα εγραψα και παραπάνω. Αυτή τη στιγμή το όργανο πρώτης γραμμής ειναι το AUTOTUNE και καθοσον φαίνεται θα ειναι για πολλά χρονια ακόμα. ? ακολουθεί μια ελαφρα χρήση των synth και midi αλλά χωρις ιδιαιτερο βάθος. Στο κούρδισμα της φωνής πρέπει να εισαι βιρτουόζος.

Αυτον τον εβλεπα παλιά σε κάτι manga απο το studio Gibli Sadly Απο τη μικρή μου προσωπική πείρα στο εμπόριο και όση γνωση μπορώ να αντλήσω απο συγγενικα προσωπα που ασχολουνται και ασχολουνταν με αυτο, υπάρχουν 3 κατηγορίες πελατών. 1) Αυτοί που δεν μπορεις ή δε θέλεις να τους εξυπηρετήσεις. 2) Αυτοί που ζητάνε κάτι πολύ συγκεκριμένο και το καλύτερο πράγμα που έχεις να κάνεις είναι τους το δώσεις κατευθειαν (αν το έχεις) αλλίως να τους παραπεμπψεις. 3) Οι αναποφάσιστοι που χρειάζονται καθοδηγηση. Μονο η 3η κατηγορία εχει αναγκη απο τεχνικές πώλησης και μαρκετινγκ. Στους άλλους δεν εφαρμόζει. Κατα τη γνώμη μου μόνο η μουσική και οι μουσικοί. Παικταράδες είναι γεμάτο το youtube. Δηλαδή τεχνικα οι νέοι είναι πολύ πιο δουλεμένοι απο ολους τους παλαιότερους. Στο βίντεο που εχει κανει η μπάντα του Henson (ούτε πως τους λενε δε θυμάμαι. Όχι κομμάτι) με τον S.Vai, υπομένεις 3-4 λεπτά χασμοδίας μέχρι να φτάσει το σολο του Vai που ακούς μια στοιχειώδη μελωδική κατασκευή με λιγη πρόθεση μέσα της. Με το που τελειώνει, επιστροφή. Ο Guthrie Govan παίζει να ειναι ο πιο ολοκληρωμένος τεχνικά κιθαριστας αυτή τη στιγμή. Δεν απασχολεί η μουσική πια. Ως εκ τουτου δεν γράφεται καλή μουσικη. Ως εκ τούτων δεν βρίσκονται οι παίκτες μπροστά στο πρόβλημα του να συμβάλουν στις συνθέσεις με την αισθητική τους άρα και ενδεχομενως να διαμορφώσουν και ταυτότητα αλλά και να δημιουργήσουν μουσικές τάσεις που θα επηρεάσουν τον κοσμο αλλά και θα προχωρήσουν τη μουσική τέχνη.

Ασχετο εμενα τα κινεζάκια μου αρέσανε μέχρι που ξεκινησε η τυπισα να τραγουδάει. Δεν ειναι βέβαια και καμια μουσική πρωτοπορία αλλά εδω που έχουμε φτάσει μιλάμε πιο πολύ για διάσωση παρά για εξέλιξη.

Αν προσπεράσουμε μια υποψία υπεροψίας στο θέμα της προσεγγισης του πελατολογίου απο την Gibson, το πρόβλημα είναι ότι θεωρώ ότι τελικά δε σου δίνει αυτό που σου υπόσχεται. Επίσης οπως σωστά παρατηρεί ο Σπύρος, η fender και ειδικά στα νεότερα χρόνια έχει κατα πολύ διευρύνει τη γκάμα των μοντέλων της, φτιάχνοντας κιθάρες για όλα τα γούστα και τα πορτοφόλια. Βέβαια δεν θα ειναι ολα πετυχημένα αλλά δυστυχώς έχουμε πέσει και σε μια εποχή που η αγορά των οργάνων δεν ανατροφοδοτείται απο την τέχνη της μουσικής. Δηλαδή Αν κάποτε έβγαινε hendrix με strat, Clapton με strat, Blackmore με strat κλπ, μπορει σιγα σιγα να ανεβαιναν οι πωλήσεις strat και να εδιναν την ευκαιρια στην fender να βγαλει και κανα πιο περιεργο μοντέλο strat που η ταση των guitar heroes θα παρασυρει στις πωλησεις. Δυστυχως η μουσική και ειδικά η κιθαριστική μουσική δεν περνάει και την καλύτερη της φάση (απόδειξη το δεύτερο βίντεο του Λάκη) και η δημοφιλία της κιθάρας ειναι πολύ πεσμένη σε σχέση με πιο παλιά χρόνια. Οι εταιρείες κάνουν οτι μπορούν για να μεινουν στον αφρό. Απο signature ukelele στην Billie Eilish μέχρι signature κιθάρες σε influencers. Απο κιθαρίστες εχουμε μονο youtubers που απευθυνονται μονο σε νερντουλες του είδους. Αυτοι όμως συνηθως ειναι οι στανταρ αγοραστές. Όχι οι αναποφασιστοι που παρασυρονται απο τη διαφήμιση. Επίσης μην κοιτάμε τον Mayer κλπ. Αυτοι τώρα είναι άλλες φάσεις. Μπορει να πήρανε και καμια καλύτερη προσφορά απο την PRS, ή να μην τους πολυάρεσε το συμβολαιο με τη Fender και να το κατάλαβαν αργά και πολλά ακόμη.

Κοίτα δεν είμαι ούτε ειδικός, ούτε βαθύς γνώστης της στρατηγικής τους, αλλά πάντα η γύπσον μου έδινε την εντύπωση ότι απευθύνεται και καλά σε αυτόν που ξέρει από καλό λάδι, στον επαγγελματία που αυτή ξέρει και αυτήν εμπιστεύεται, στον απλό παίχτη που έχει μαζέψει μπαγιοκο για να πάρει μια και καλή και 29 κατασκευαστές οργάνων συνιστούν gibson κλπ. Είναι μια λογική που δεν κάνει blend in σε μεγάλα πλήθη. Δεν θέλει καν. Απεναντίας ακόμα και με τις τιμές κάνει μια πελατειακή διάκριση. Ενώ η Fender είχε από την πρώτη μέρα μια εντελώς άλλη φιλοσοφία. Φθηνά και ανθεκτικά συναρμολογούμενα για το λαό. Τα πιτσιρίκια και όλο τον κόσμο. Και άμα σε χαλάει το maple στο μανίκι πέταξέ το και βάλε rosewood. Και άμα λιωσανε τα τάστα πάρε άλλο μανίκι. Και άμα δε σου αρέσει το butterscotch πέτα το και βάλε μαύρο, ή άμα το πηγές 5 σεζόν γύρω γύρω σε όλο το Τέξας πεταμένο στο Πορτ μπαγκαζ χωρίς θήκη, και σου έπεσε και στη route 66 και γύρισες να τη μαζέψεις, μην αγχώνεσαι για τα λουστρα και τα χτυπήματα. Εδώ είμεθα εμείς.

Φυσικά και έχει, και πάντα είχε.

Πιστεύω θα χορτάσεις!

Ετσι ειναι η υψηλή γαστρονομια του street food. Εννοειται οτι δεν ξαναπαιρνω. Με 40 ευρώ πόσα σουβλάκια παίρνεις (ακομα και απο τον Πέσκια)? Ή πόσο κοντοσούβλι μεριδα παίρνεις?