Shelter

+1 Αυτοί είναι και κάποιου από τους λόγους που η επιλογή ενός οργάνου είναι δύσκολη υπόθεση. Το να αξιολογήσεις ένα χειροποίητο μουσικό όργανο είναι κάτι που πέραν της εμπειρίας , απαιτεί και αρκετό χρόνο που συχνά δεν είναι διαθέσιμος. Η αντίληψη που θα σχηματίσουμε για το όργανο μετά από μια εβδομάδα χρήσης είναι εντελώς διαφορετική από την πρώτη εντύπωση που σχηματίζεται σε 15’. Δυστυχώς ακόμα πιο δύσκολο είναι το να ακούσεις το όργανο σε διαφορετικούς χώρους.

+1 Στον freerock1974 Να προσθέσω ότι κάτι "πρώην" κανιβαλοι σαν εμένα, δεν ακούμε και πολύ καλά απο τις βλακείες που κάναμε παλιά.... Και ξέρω ότι δεν είμαι ο μόνος! ;)

Δεν μπορούμε... σύντομα θα αρχίσουμε να μιλάμε για ντεσιμπελόμετρα και αστυνομίες και τα λοιπά. Υπάρχουν παράγοντες που δεν μπορούν να μετρηθούν έτσι ωστε να αποτελέσουν γενικό κανόνα με μια επαγωγή. Δεν είναι το ίδιο μια μονοκατοικία πέτρινη σε πανταχόθεν ελευθερο σύστημα με το σπίτι μου που είναι νεόδμητη πολυκατοικία στα Πατήσια, ούτε την πολυκατοικία του κατασκευάστηκε το1948 στην Κυψέλη. Και φυσικά υπάρχουν διαφόρων ειδών ιδιοτροπίες για την ενόχληση και για διάφορους λόγους.

[flash=200,200] ;D

Εγώ παίζω με έναν pignose πολύ χαμηλωμένο και πάλι φοβάμαι μήπως ενοχλώ σε ώρες που υπάρχει ησυχία. Αρκετές φορές παίζω χωρίς καθόλου ενισχυτή και μερικες με μια κλασσική. Στο παρελθόν μου έχει ΄τυχει και μεταξύ αστειου και σοβαρού να μου πει γείτονας οτι με ακούει που παίζω κλασσική κιθάρα (τότε έπαιζα κανονικά) σε ώρες μη κοινής ησυχίας. Ακόμα και μια καλή κλασσική κιθάρα παιγμένη σωστά μπορεί να ακουστεί αρκετά ευκρινώς στο όμορο διαμέρισμα, ή στο απο κάτω αν είμαστε κοντά σε σώμα καλοριφερ ή κάποια κολώνα.

Δεν έχει να κάνει με το προσωπικό μας γούστο. Αν ενοχλείς ενοχλείς και δεν έχει να κάνει με τις ώρες κοινης ησυχίας. Σκέψου ότι μπορεί σε κάποιο διαμέρισμα να υπάρχει κάποιος ηλικιωμένος ή και άρρωστος άνθρωπος. Άλλη μια φορά επαναλαμβάνεται αυτό που λέγαμε στο thread του blue για τις εντάσεις, ότι τα 15w είναι και πάρα πολλά για διαμέρισμα. Προσωπικά είχα μια παρόμοια ιστορία, με την διαφορά ότι το "γράμμα" ήταν αναρτημένο στο ασανσέρ και είχε πιο επιθετικό χαρακτήρα. Βέβαια το αστείο ήταν ότι επειδή άργησα λίγο να το δω, είχαν συμπληρώσει κάτι σχόλια για το στυλ γραφής και το γεγονός ότι δεν υπέγραψε, κάποιοι συγκάτοικοι!! Το μάζεψα και έβαλα στη θέση του ένα ενυπόγραφο απολογητικό σημείωμα με την παράκληση σε περίπτωση που υπάρξει παρά την θέλησή μου κάποιο πρόβλημα στο μέλλον να με συναντήσουν προσωπικά και να συζητήσουμε. Το ασανσέρ δεν είναι φόρουμ… ;D Συμβουλή: Συζήτα με όλους τους κατοίκους της πολυκατοικίας ευγενικά και ζήτα συγνώμη, μέχρι να μάθεις ποιος ήταν και να καταλάβεις πόσο η γνώμη του εξέφραζε το σύνολο… Και μην ξεκινήσεις αντίποινα… μόνο θα χάσεις!

Είναι αλήθεια, και είναι ο λόγος που τα όπλα βγαίνουν σε ανοξείδωτα, ή καλυμμένα με ρητίνες ή αλλιώς θέλουν λάδωμα μετά από κάθε χρήση, όπως προτείνουν οι κατασκευαστές λεπίδων για μαχαίρια ή ξίφη. Το γεγονός ότι είμαι σεσημασμένος δεν σημαίνει ότι είμαι και ένοχος… ;D

Νομίζω ότι ο ιδρώτας είναι έτσι κι αλλιως ΠΑΡΑ πολύ τοξικός και χωρίς ξύδια.

Tότε ας βάλουμε στη λίστα και το Chanson des Vieux Amants του J.Brel και φυσικά μην ξεχνάμε και την Edith Piaf... :D

http://www.noiz.gr/index.php?topic=169472.msg420716;topicseen#new

Για την ιστορία, Ύστερα από την πρόσκληση που μου έγινε, επικοινώνησα και με προσωπικό μήνυμα όσο και τηλεφωνικά με τον κύριο Γύπα. Το περιστατικό μεταξύ μας ήταν αποτέλεσμα μιας παρεξήγησης που συνέβη πριν 7 χρόνια και λόγω παρασκηνίου με ένα κοινό γνωστό μας 3ο πρόσωπο το οποίο δεν γνώριζα. Κατόπιν της επίλυσης αυτού του θέματος, ο κύριος Γύπας μου ζήτησε συγγνώμη και προσφέρθηκε να επισκευάσει την κιθάρα μου. Δεδομένων των γεγονότων ότι η δική μου φήμη αποκαταστάθηκε και ότι εκτιμώ την στάση του κυρίου Γύπα καθώς θεωρώ ένδειξη ανδρισμού την ανάληψη της ευθύνης, αισθάνομαι την υποχρέωση να αποκαταστήσω και εγώ την φήμη του Παύλου Γύπα. Ανακαλώ λοιπόν ότι έχω γράψει για την υποστήριξη των πελατών του κυρίου Γύπα, καθώς ήταν μια λανθασμένη εντύπωση που είχε δημιουργηθεί από ένα μεμονωμένο περιστατικό. Επ ουδενί δεν πρέπει η φήμη ενός οργανοποιού που διαθέτει τα εύσημα διεθνών καλλιτεχνών να χρωματιστεί από μια τέτοια ατυχή περίπτωση που θα μπορούσε να συμβεί στον καθέναν. Προσωπικά χαίρομαι που το θέμα έληξε ευχάριστα και που πλέον έχουμε ανάμεσά μας τον Παύλο Γύπα, του οποίου οι γνώσεις και η εμπειρία θα μπορούσαν να βοηθήσουν πολλούς στην κοινότητά μας. Με τιμή, Βασιλείου Αργύρης

Όλες οι κιθάρες που υπήρχαν στην Αθήνα μέχρι το 1938 είχαν συρμάτινες χορδές. Αργότερα άρχισαν να εμφανίζονται και μερικές με εντέρινες. Ο αείμνηστος πια Γ.Μηλιαρέσης έλεγε πως αφού είχε φρικάρει με τις εντέρινες, ειδικά στην E καντίνι (ήταν πανάκριβες και χαλάγανε πολύ γρήγορα), έβαζε B και G εντέρινες, και ένα συρμάτινο E καντίνι. Το Σεπτέμβρη του 1950 έφερε στην Ελλάδα το πρώτο σετάκι ναυλον και απο τότε ξεκίνησε να ενθαρρύνει την αγορά ναυλον χορδών. Προσωπικά το είχα κάνει για τους ίδιους λόγους σε μια παλιά Παναγή χωρίς να πάθει κάτι. Όμως παρά το γεγονός ότι το playability ήταν πολύ μαλακό, ο ήχος δεν είχε τον όγκο που ήθελα ούτε αυτός που είχε με τις naylon χορδές. Ίσως να δοκίμαζες αυτές που έβαλε ο blue.

Καλά εντάξει, γενικά δεν έχει καμια φοβερή ιδιαιτερότητα εκτός του γεγονότος ότι είναι top loader, και έχει λιμαρισμενα πλαϊνα μέρη στη γέφυρα. Απλά είναι η αγαπημένη κιθάρα του Campilongo (έχει άλλες 10) και εμφανίζεται σχεδόν πάντα με αυτή.

Καλησπέρα και απο δω Όπως είπα και στο άλλο θέμα σας στέλνω προσωπικό μήνυμα με όλο το περιστατικό και όσα χρειάζονται. Αν θέλετε το κάνω και δημόσια το κάνω, αλλα νομίζω ότι προτιμάτε και εσείς να μιλήσουμε αρχικά προσωπικά.

Καλησπέρα και απο εδώ, Συμπεραίνετε λανθασμένα δυστυχώς κύριε Γύπα (προτιμώ να μιλάμε στον πληθυντικό αφού μιλάμε ποια επώνυμα και οι δυό μας). Θα ήθελα πολύ να σας είχα γνωρίσει καλύτερα, αλλα δυστυχώς δεν μου παρείχατε την ευκαιρία. Σας στέλνω αναλυτικό μήνυμα όπου θα βρείτε ότι χρειάζεστε, και αν θέλετε κάτι περισσότερο με ξαναρωτάτε. Σας ευχαριστώ πολύ πραγματικά για την πρόσκλησή σας, ίσως την αποδεχθώ, μόνος μου όμως δυστυχώς. Όσο για τους υπόλοιπους της παρέας φυσικά και να σας επισκευθούν για καφε και κουβέντα, και να δουν απο κοντά την δουλειά σας, την οποία όπως ξέρετε αφού διαβαζετε τις δημοσιεύσεις μου, εξακολουθώ να θεωρώ εξαιρετική. Έτσι και αλλιώς υπάρχουν πολλοι που δεν έχουν την ίδια γνώμη μαζί μου. Ελπίζω να αποτέλεσε μεμονωμένο περιστατικό.

Δεν ήμουν σίγουρος αν έπρεπε να το γράψω εδώ, αλλα αυτά που έγραψε στην αρχή ο doubletrouble μοιάζουν ως ένα σημείο με την δική μου περίπτωση. Λοιπόν, έχω έναν Blues Jr. μεξικάνικο στον οποίο μέχρι κάποια στιγμή παραπονιόμουν ότι όταν έπαιζα άκουγα ένα τριξιματάκι σαν ελατήριο που συντονίζεται. Είχα διαβάσει εδω μέσα διάφορα περι συντονισμών αλλα μάλλον δεν ήταν κάτι τέτοιο. Με τον καιρό το Reverb "πέθανε" και έπαψα να ακούω και τον ήχο που λέγαμε. Εδώ και λίγο καιρό που έχει συμβεί αυτό χρησιμοποιώ reverb απο ένα πεταλάκι. Όμως υπάρχει όταν έχω το master στο τέρμα υπάρχει ένα δυνατό Hiss. Καθώς ανοίγω το volume περίπου στο 3-4 ξεκινάει ένας ήχος σαν τα παλιά χαλασμένα ψυγεία που δυναμώνει όσο ανοίγω το ποτενσιόμετρο και στο 7 μικροφωνίζει. Καμιά ιδέα?

Και εγώ που περίμενα να ακούσω Animals....

παραδοσιακό αλευρόμυλο στη Χαιρώνεια λίγο έξω από τη Λειβαδιά... Όπως πας για Τιθορέα, αριστερά μετα το λιοντάρι?? :o :o :o Τόσο καιρό πάω εκεί και ποτέ δεν μου είπε ο μπαγάσας τίποτα για ενισχυτές.... θα ξηγηθώ γυριστά στην επόμενη επίσκεψη >:(

Επειδή αρχίζει και θολώνει το πράγμα, ας κάνουμε μια ανακεφαλαίωση των ορθών απόψεων που διατυπώθηκαν. ------------------------------------------------------------------------------------------------------ Έχεις κάποιους πολύ συγκεκριμένους περιορισμολύς που διευκολύνουν την επιλογή σου. Θες χειροποίητη κλασσική κιθάρα (μάλλον για να την κρατήσεις καιρό) και με ανω όριο τα 4000ευρό. Άρα: Ξεκινάς και πέρνεις βόλτα τους Γύπα, Ευθυμιάδη, Λαζαρίδη και ψάχνεις και τον Τριανταφύλου. Τους λές για τι ψάχνεις και ακούς με προσοχή τις κιθάρες τους. Μετά απο αυτό πάς σε Παπαγρηγορίου και Ανδρομηδά, τους λες τι θές και κάνεις το ίδιο με τις κιθάρες που έχουν. Γενική συμβουλή: Πάρε το χρόνο σου και μην συμβιβαστείς με κάτι λιγότερο γιατί 4000 δεν είναι μικρή επένδυση. Πάρε μια κιθάρα που θα σου αρέσει εσένα και άσε για τους άλλους τις ιστορίες και τα ονόματα και τις φήμες, γιατι εσένα θα σου μείνει η κιθάρα και θα παίζεις με αυτή. Έχε υπ όψην ότι το ίδιο όργανο αποδίδει διαφορετικά σε διαφορετικους χώρους, και ότι εξαιρετικά όργανα μπορεί να μην μας ταιριάζουν στο σωματότυπο ή στην αισθητική. Αυτός είναι ο λόγος που εγώ προσωπικά έχω βρεί το holy grail σε μια ramirez ενώ άλλοι δεν μπορούν να παίξουν στην τεράστια ταστιέρα της. Ή άλλοι πετάνε την σκούφια τους για μια καλή Kohno ενώ άλλοι δεν θέλουν ούτε να την δουν... Έτσι λοιπόν και ο καθένας έχει την γνώμη του και σου λέει ότι η Γύπα είναι γλυκανάλατη ή η Ευθυμιάδη in your face, η Λαζαρίδη δεν ξέρω και εγώ τι, αλλα ΤΙΠΟΤΑ απο αυτά δεν έχει σχέση με εσένα και την άποψή σου... Επίσης η κάθε κιθάρα είναι διαφορετική ακόμα και απο την σκέπη του ίδιου κατασκευαστή... Πράγμα που σημαίνει ότι θα τις δοκιμάσεις όλες... ;D Ελπίζω να μην σε μπερδέψαμε. Καλές αγορές.

Με άνω φράγμα τα 4000ευρώ?

Μια αγνώστου ταυτότητας ακουστική κιθάρα που είχε αγοράσει ο πατέρας μου στα 60's. Ήταν καυσόξυλο και γι αυτό την έσπασα. Η επόμενη ήταν μια κλασσική των αδελφών Παναγή την οποία έχω ακόμα και με ξελάσπωσε άπειρες φορές. Πρώτη ηλεκτρική μια Ibanez s270 περι το 1995, μαζί με έναν θρυλικό ενισχυτή τον οποίο είχα στην κατοχή μου μέχρι πριν μερικούς μήνες και έπαιζε κανονικά το βρωμόσκυλο...

Ο Γύπας δεν έχει μόνο ένα μοντέλο και έχει σίγουρα και αρκετά φθηνότερες.

Κάπου είχα κάνει εκτενή συζήτηση με τον Gianniss για αυτό το θέμα. Το blues και το swing είναι φόρμες πάνω στις οποίες χτίστηκε η jazz. Το γεγονός ότι κάποιοι jazzmen (και όχι όλοι) κράτησαν τη φόρμα αλλα στρίμωξαν εκει μέσα 345 ακόρντα δεν σημαίνει ότι δεν είναι blues πάλι. Το γεγονός πάλι ότι ένα σωρό άλλοι δεν χρησιμοποιούν παρα μόνο ακόρντα 7 δεν σημαινει ότι μόνο έτσι είναι το κλασσικό μπλουζ. Όλοι blend κάνουν, με την αισθητική που διαθέτουν. Όπως πολύ σωστά τώρα είπε και ο Korgious ο άνθρωπος παίζει blues και απλά κάνει χρήση κάποιων ανεπτυγμένων τύπων στις συγχορδίες του. Τίποτε άλλο.

Μιας και τα συζητάμε... Έχει παίξει κανένας με κιθάρες του Κερτσόπουλου? Έγώ δεν έχω παίξει ποτέ, αλλα είναι πολύ ανήσυχος κατασκευαστικά και είμαι περίεργος.

Οι Γύπα είναι εξαιρετικές, αλλα μήπως ένας κατασκευαστής πρέπει να αναλαμβάνει και να επισκευάζει τα όργανα που αυτός ο ίδιος κατασκεύασε? Και όταν δεν το κάνει με αστείες και απαράδεκτες δικαιολογίες τι κάνεις το εμπιστεύεσαι σε άλλον? BTW Είμαι και εγώ κάτοχος Γύπα και την προτίμησα απο ευθυμιάδη (όχι λόγο ποιότητας που είναι ισάξιες, αλλα λόγο ήχου που είναι διαφορετικές).