Shelter

Το παλεύω όσο μπορώ. Τώρα είδα τι έγραψα παραπάνω... ::) Φυσικά η σωστή πρόταση είναι "Aλλα Τed Greene ΔΕΝ ήταν κανένας"

[flash=200,200] [flash=200,200] Aλλα Τed Greene ήταν κανένας!

+1 elvin jones style!

Γιατι είπα ότι είναι παράλογη η τιμή ή την συνέκρινα με κάτι?

To πρώτο, και το δεύτερο ότι θέλουν και κατάλληλους χώρους. Αλλα ένα καλό ακουστικό όργανο σε ώθει να προσπαθείς να παίξεις καλύτερα γιατι σε προδίδει! Edit: Θα ξηλωνόμουν άσχημα για αυτήν... http://benedettoguitars.com/boutique/bravo-one-off-black-with-gold-bigsby/

Yeap! ήμουν και εγώ εκείνο το βράδυ στον αέρα και είχα σκαλώσει με το σκαμπώ αλλα και με το τσόφλι απο το φυστικι! Αυτό με το slide στην φαλάκρα δεν το έχω δει, αλλα θα πλήρωνα αρκετά για να το δώ! ;D ;D ;D

Miles Davies - A kind of Blue Mahavishnu Orchestra - Birds Of Fire Ella Fitzgerald Sings the Duke Ellington Songbook με Oscar Peterson John Coltrane - Blue Train Power of three - Michel Petrucciani, Wayne Shorter, Jim Hall Δύσκολο σε 5 δίσκους.... :-\

Για άλλη μια φορά σε ευχαριστούμε για την βοήθεια που παρέχεις με τα άρθρα σου σε όσους ενδιαφέρονται, και για τον πήχη που ανεβάζεις για μας με αυτές τις εκτελέσεις.

Πολύ ωραίο και πολυ χρήσιμο αυτό το bottom note bend με το δεξί χέρι. Back to the lab! ;D

Εκπληκτική και πολύ καλύτερη της κατα τα άλλα φοβερής Joss stone.

Παρατηρούσα αυτού του τύπου τις κεφαλές και σε παλιές 5χορδες κλασσικές ή πρώιμες (προ Torres) 6χορδες, αλλα και ακόμα και σήμερα σε φλαμένκο κιθάρες. Ακόμα και η οικογένεια Ramirez φτιάχνει και μου έκανε εντύπωση σχετικά με το τι μπορει να προσφέρει, και γιατι περάσαμε στα μεταλικά κλειδια. Ετσι εξηγειται το γεγονός ότι οι μεξικάνοι την χρησιμοποιούν σαν μπάσο. Βιχουέλα με μεγάλη καμπύλη στην πλάτη: Mexican vihuela:

Φίλε Πέτρο καλησπέρα, Συγχαρητήρια για την κατασκευή, καθώς και για την διάθεση σου για διάφορους πειραματισμούς από όσο είδα στην ιστοσελίδα σου. Η μόνη σχέση μου με τις βιχουέλες ήταν να βλέπω τον Bream να παίζει σε μερικές και από τις τεράστιες βιχουέλες που χρησιμοποιούν οι Mariachis στο Μεξικό. Υπάρχουν από όσο έχω παρατηρήσει αρκετές και σημαντικές διαφορές ανάμεσα στα όργανα αυτού του τύπου μέσα στο χρόνο. Θα μπορούσες να μας πεις μερικά πράγματα για αυτές, όπως σε τι εξυπηρετούν οι μεγάλες και έντονες καμπύλες που βλέπουμε στην πλάτη μερικών από αυτές ενώ μερικές άλλες είναι όπως η δική σου? Τι διαφορά στον ήχο προκύπτει από την κεφαλή αυτού του τύπου σε αντίθεση με μια κεφαλή τύπου κλασσικής κιθάρας? Χορδές χρησιμοποίησες από κλασσική κιθάρα ή κάτι άλλο?

Κάτι μου λέει ότι ετοιμάζεται να σκάσει βόμβα απο ανθρακονήματα με bigsby και αγελαδάρικο picguard... ;D

Στο αργεντίνικο τανγκο (το οποίο συνήθως δεν έχει καθόλου κρουστά), τον φοβερά έντονο ρυθμό του δίνουν ΌΛΑ τα όργανα ανάλογα με το ποιός παίζει leads την κάθε στιγμή. Έτσι βλέπεις διάφορα φαινόμενα όπως μια μπάντα που παίζει απίστευτα ρυθμικά, ξαφνικά να κάνει επιβραδύνσεις, και εκεί που νομίζεις ότι χαθήκανε και πάνε ο καθένας μόνος του, ξαφνικά ξαναμπαίνουν μετά απο break όλοι μαζί, δεμένοι σαν γροθιά!

Γι αυτό έχεις πιάσει ένα παιδικό p-bass και το έχεις κάνει A-bass? (A stands for Audiokostas)

Teisco?

Μάλλον ήθελες να βάλεις αυτό: [flash=200,200] Το οποίο είναι ίδιο με αυτό: [flash=200,200]http://www.youtube.com/watch?v=4OMWz5DNSE4

Έχεις όρεξη ε? ;D Δεν νομίζω να πετύχεις το λεγόμενο vintage tint με λάδι. Αυτη την συμπεριφορά την έχει το nitro και η πολυουρεθάνη μετα απο ΠΟΛΥ ταλαιπωρία (μιλάμε για το πορτοκαλί χρώμα όχι ένα απλό κιτρίνισμα). Ωστόσο μπορείς να πετύχεις πολύ καλό φινίρισμα με το λάδι. http://www.frettech.com/ Πάτα info & scroll down στο "πράσινο" πλαίσιο. Καλό τρίψιμο... ;D

Ισχύει αλλα δεν συμφέρει εμπορικά. ;)

Εγώ πάλι, αν και μου αρέσει ο θόρυβος του μονού πηνείου, ο μόνος πραγματικά αθόρυβος μαγνήτης που έχω είναι ένας παλιός Bill Lawrence. Πολύ ωραίος ήχος, αλλα πιο μοντέρνου προσανατολισμου (κρίνοντας με τα δικά μου αυτιά πάντα).

Korgious δεν ξέρω τι κάνεις απο live, αλλα αν παίξεις πουθενά και δεν με προσκαλέσεις θα φας κόκκινη κάρτα...

Ο Αναστάσης ο Καγμάκης μου είχε πει ότι θα έφερνε μετά το Πάσχα μερικά πράγματα απο fulltone. Μπορείς να του κάνεις μια ερώτηση.

Ποιός θα το πίστευε τώρα ότι το 1949 στην Ελλάδα υπήρχε σύλλογος φίλων της jazz και κυνηγούσε στον django!

http://artfully-on-saturday.blogspot.com/2010/01/blog-post_31.html

Τότε μάλλον είσαι απο τους πολύ λίγους. Οι περισσότεροι, μεταξύ των οποίων και εγώ, στα 18 τους ονειρεύονται να ξεφυγουν απο τον έλεγχο της οικογένειας και να πάνε σε έναν παράδεισο γεμάτο ουσίες και οινοπνεύματα, σεξ και καμια φορά αν μεινει χρόνος και κουράγιο και τίποτα άλλο για αλλαγή. Εγώ τουλαχιστον είχα σίγουρα όλα τα παραπάνω στο μυαλό μου + το ροκ ν ρολλ! ;D Αλλα και όλοι οι φίλοι συμμαθητές και όσοι ήξερα αυτό ήθελαν και ας μην το παραδέχονταν τότε. Και μην κοροειδευόμαστε, έτσι όπως μεγαλώσαμε είναι φυσικό επακόλουθο.