Παίδες το καλοκαίρι είναι ανυπόφορο στην Αθήνα, όπου δεν μπορείς να ξεκουραστείς λιγάκι απο την συνεχή ζέστη. Στο εξοχικό που είναι στα 790 μέτρα δεν έχω καταλάβει τίποτα. Ζέστη 33 βαθμούς την ημέρα αλλά... 23 πραγματικούς το βραδάκι και ψιλή κουβερτούλα στον ύπνο. Ξεκουράζομαι. Δεν υπάρχει αυτή η ανελέητη συνέχεια. Αισθάνομαι ΑΝΘΡΩΠΟΣ για τα δεδομένα της Αθήνας, της πιο απάνθρωπης τσιμεντούπολης με την μόνιμη ζέστη, μέρα - νύχτα. Άντε και το Κάιρο.
Επέστρεψα για λίγες μέρες στην Αθήνα και απο τις 2 το μεσημέρι μέχρι το πρωί, δουλεύουν τρία αρκουδίσια στους 26 βαθμούς. Το αποτέλεσμα ξέρετε ποιο είναι; Δεν μπορώ να κοιμηθώ πλέον απο τον θόρυβο του φυσήματος του ερ κοντίσιον. Κοντεύω να τρελαθώ.
Μη ξεχνάτε επίσης πως η καλοκαιρνή κουλτούρα της 8ωρης ξάπλας στη παραλία είναι προϊόν του 20ου αιώνα. Παλιά ο κόσμος πήγαινε κατασκήνωση σε κανα βουνό κοντινό. Αλλά έχει συνδυαστεί με το ξέκωλο και τον ναρκισσισμό μας και θεωρείται πλέον απαραίτητη η "ηλιοθεραπεία" συνοδεία εξάωρου νεροπλύματος καφέ χρώματος, σε κάποια πλαζ σε ξαπλώστρα στη θέση... business!!!
Μου έτυχε κι αυτό στο Κιάτο.?
Πόση βαρεμάρα θεε μου!
Κολύμπα ρε φίλε. Κάνε κάτι... θα βρωμίσεις απο τη ξάπλα και τα βακτήρια της ξαπλώστρας!
Τυχαία νομίζετε οι τριτοκοσμικές χώρες είναι στα ζεστά κλίματα;
Για να επανέλθω στο θέμα όμως, στην Αθήνα δεν παίζω εύκολα μουσική. Ιδρώνω εύκολα και χαλάνε οι χορδές και οι κιθάρες θέλουν συνέχεια καθάρισμα.
Αλλά όπως είπα, απο φέτος στο βουνό μου που απέχει μισή ωρίτσα για ένα μπανάκι στη θάλασσα, έχω 2-3 κιθάρες κι ενα Cube και ετοιμάζω το χειμερινό ρεπερτόριο, ευτυχισμένος. Μεγάλες επιτυχίες.?
