Εν συντομία:
1. Δεν υπάρχει καλύτερο η χειρότερο, απλώς διαφορετικό.
2. Ο πλέον ασφαλής τρόπος να καταλήξει κάποιος σε ουσιαστικά συμπεράσματα είναι οι συναυλίες, τα πάλκα, οι εντάσεις και η αυξημένη αδρεναλίνη. Εκεί θα νοιώσεις τι και πόσο σε βολεύει κι εξυπηρετεί. Τα χέρια και η καρδιά διαλέγουν, πάντα.
3. Ακόμη και πολλά χρόνια πίσω, πριν χαλάσουν τ' αυτιά μου, ποτέ δεν συμφωνούσα πως rosewood=dark & warm // maple=bright & spanky-clear. Το Α έχει μεγαλύτερο τονικό εύρος και πιο ψηλά πρίμα, θα έλεγα πιο εξευγενισμένο ήχο, το Β είναι πιο στενό αλλά ταυτόχρονα (παρόλο τον μεσαίο χαρακτήρα του) όχι τόσο in your face, πιο ξύλινος και κρουστός ήχος. Εν πολλοίς, είναι οι διαφορές που ακούει κάποιος σε ακουστικές με πλάτη rosewood vs mahogany, περίπου ίδια αίσθηση, το Α refined, το Β growling. Μέχρι σήμερα, ακόμη και με πέτσινα αυτιά, η εντύπωση μου δεν έχει αλλάξει στο παραμικρό.
4. Μεγαλωμένος με ροκ & μπλουζ μουσική, στα bolt on όργανα θεωρώ σχετκά σφαλείς επιλογές (και κλασσικές βεβαίως στον παραγόμενο ήχο) τους συνδυασμούς:
swamp ash body + maple neck // alder body + rosewood neck
Κανών κάθε κανόνος η εξαίρεσις βέβαια, κάθε όργανο είναι μοναδικό, γι αυτό και οι αναζητήσεις ημών των κιθαριστών δεν έχουν ποτέ τελειωμό και πίνουμε νερό στο όνομα της ρήσης "πόσες κιθάρες χρειάζεται ένας κιθαρίστας; >> Άλλη μία". ?