Και σημασια δεν εχει αν εχουν βαθυ νοημα οι στιχοι, αλλά αν εκφράζουν το ακροατήριο τους, που αν κρινουμε απο το μέγεθος μαλλον τα πανε καλα σε αυτο. Δηλαδη ο Λεξ σίγουρα εκφράζει τη γενιά του και την επόμενη και εξου και η προπώλησή του με ΜΗΔΕΝ διαφήμιση και λοιπά προωθητικά μέσα.
Τώρα που παει η τέχνη, δεν ξέρω, πιθανότατα για τα βράχια και επανεκκινηση. Αλλά η αλήθεια ειναι ότι ισως και καλύτερα έτσι και μακάρι το συντομότερο.
Πάντως η επιρροή του Λεξ στo ακροατήριο είναι case study. Τώρα διάβαζα ότι έκοψε 55000 εισιτήρια σε 20'.
QFT.
Είναι δυνατόν να είναι popular κάποιοι rappers επειδή έχουν μια ντουζίνα
αξίες; Ας μην γελιόμαστε τώρα. Ο κόσμος στατιστικά δεν ξέρει να σκέφτεται, δεν
θέλει να σκέφτεται, θέλει να ξεδώσει. Τα λόγια του κάθε Lex είναι ΤΟΣΟ απλοϊκά, εύκολα να τα μάθεις και να τα λες. Κατάλληλα για την απλότητα που εκφράζει τον κόσμο γύρω μου. Ένα "εβίβα" έχουν να πουν οι περισσότεροι κατά την άποψη μου.
Τώρα όμως θα πω και εγώ το δικό μου, νομίζω βρήκα το κατάλληλο κοινό.
Γεια σας, έχετε λίγο χρόνο να μάθετε για τους original rappers που ονομάζονται Active Member;
Το rap που αγαπώ, αυτό που με εκφράζει δεν είναι της εποχής μου, είναι πάνω απ’ τις εποχές.
Το rap των Active Member δεν είναι μουσική για να “ξεδώσεις”. Είναι για να μείνεις μόνος, να ιδρώσεις και να αναρωτηθείς.
Δεν ήταν ποτέ trend. Ήταν πάντα περιθώριο.
Και κάπως έτσι με μεγάλωσε.
Γιατί είναι αυτό το rap αντικειμενικά ανεπανάληπτο στα δικά μου αυτιά;
1. Γιατί ταξιδεύει το μυαλό μου και όχι τα views μου.
2. Γιατί έχει flow που γλιστράει σαν ποτάμι - όχι ρυθμό που διαβάζεται σαν status.
3. Γιατί μιλάει για ρατσισμό, ψυχολογία, μοναξιά, θάνατο, ποίηση, αδικία.
4. Γιατί τολμάει να φέρνει παιδικές φωνές ανάμεσα σε αντρικά & γυναικεία growls.
5. Γιατί δεν απολογείται. Ούτε για τη δυσκολία του, ούτε για την “απλοϊκή” απουσία πιασάρικου hook.
6. Γιατί ακόμα και τώρα, κομμάτια όπως "ο Αδιάφορος" και το "Μια Ιστορία απ' της Φωτιάς τα μέρη" μου καγκελώνουν την τρίχα.
7. Γιατί με δυσκολεύει, με προσβάλλει κάποιες φορές, και μου μαθαίνει νέες λέξεις.
Δεν θα κράξω τον ΛΕΞ.
Είναι σαν να κράζεις κάποιον που ζει τη δική του αλήθεια.
Ούτε το κοινό του.
Είναι σαν τον φίλο σου που διάλεξε λάθος άνθρωπο να παντρευτεί. Εσύ βλέπεις καταστροφή, εκείνος βλέπει ευτυχία. Και το τρελό; Δεν θα εκτιμούσε αυτό το κάτι καλύτερο.
Αναμφίβολα όλα έχουν λόγο ύπαρξης.
Αλλά εγώ δεν ψάχνω την απλότητα, ούτε το hype.
Ψάχνω μουσική που με κοιτάει στα μάτια χωρίς να μου κάνει χάρη.
Κι αν δεν είναι δημοφιλής, τόσο το καλύτερο. Σημαίνει ότι ακόμα δεν έχει ξεπουληθεί.
Active Member και στη βουλή κατ' εμέ, δεδομένου πως έχουν γράψει κομμάτια ΥΜΝΟΥΣ κατά του ρατσισμού.
Και αν ποτέ μιλήσουμε για τέχνη που αξίζει να διδάσκεται -- ας ξεκινήσουμε από εκεί.