Τι κάνετε με παλιό, αχρησιμοποίητο εξοπλισμό?

Αργύριος Βασιλείου

Shelter

Δυνατό μέλος
Μηνύματα
2,607
Πόντοι
1,158
Τις τελευταίες μέρες έχω επιδοθεί σε ένα μαραθώνιο ανασυγκρότησης του σπιτιού μου. 

Τα έχω βγαλει όλα έξω/κάτω, κοιτάζω τι έχω, πετάω πράγματα, ανακυκλώνω, μεταφέρω σε άλλα μέρη πράγματα που δεν ειναι άμεσα χρήσιμα, δίνω πράγματα σε άλλους που τους είναι χρήσιμα και προσπαθώ να ξανατακτοποιήσω τα υπόλοιπα σε μια πιο λειτουργική διάταξη ελπίζοντας ότι θα βρεθώ οταν με το καλο τελειώσω με έναν πιο άδειο χώρο.

Δυστυχώς:

1) Βρίσκομαι συχνα στο ψευδοδίλημμα το να πετάξω κάτι ή όχι (και αμα το χρειαστώ στο μελλον κ.ο.κ). Το οποίο συνηθως λυνω με το να προσπαθήσω να θυμηθώ αν το εχω χρησιμοποιήσει μέσα στην τελευταία 10ετία και αν όχι να το στείλω.

2) Έχω βρει καμποσα κομμάτια μουσικού εξοπλισμού που ή είναι χαλασμένα (αλλά επισκευάζονται, απλά βαριέμαι) ή είναι λειτουργικά αλλά απλά παροπλισμένα.

Επι του 2ου γεννιέται ένα νέο διλημμα. Μερικά είναι αρκετά καλά κομμάτια και λυπάμαι να τα στείλω γιατι σιγα σιγά αποκτούν και κάποια συλλεκτική αξία (ασχετα αν εγω δεν τα χρησιμοποιώ) ή δεν εχουν κάποια ιδιαίτερη οικονομική αξία ώστε να αξίζει κανεις να μπει στη διαδικασία να τα πουλήσει. 

Εσείς έχετε αντιμετωπίσει αντίστοιχο πρόβλημα? 

Πως διαχειρίζεστε τον παλιό και παροπλισμένο εξοπλισμό? 

Πουλάτε ακριβά και καλά κομμάτια που δεν χρησιμοποιούνται?

ΦΘηνά κομμάτια τα πουλάτε ή τα ανακυκλώνετε σαν συσκευές?

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Πως διαχειρίζεστε τον παλιό και παροπλισμένο εξοπλισμό? 
Πέταξε τα όλα. 

Απλά πες μου που?

 
Και για να απαντήσω σοβαρά. 

Δεν θα απαντήσω ευθέως,  αλλά ίσως βοηθήσω στο τί θα τα κάνεις. 

Όταν διατηρούσα 2 κατοικίες,  η μία εκ των οποίων ήταν Θεσσαλονίκη,  ήταν μικρές αμφότερες. 

Το ένα ήταν αποθήκη στην ουσια και το άλλο ένα minimal διαμέρισμα. 

Σε αυτή μου τη φάση,  μη έχοντας κίνητρο να μείνω μέσα (στο ένα σπίτι το χάος-στο άλλο τίποτα,  πήγαινα για έναν ύπνο και ένα ντουζ) ήμουν πιο κοινωνικός, so to speak.

Θεωρούσα τα καφέ ως προέκταση του σαλονιού μου , έτρωγα σε εστιατόρια,  και γενικά ήμουν έξω πολύ ...στην πιάτσα. Παραμύθιαζα (;) και τον εαυτό μου πως αυτό είναι το contemporary urban living,  και μια χαρά τα έβρισκα με τη φάση και των εαυτό μου.

Η μετακόμιση άλλαξε άρδην τη στάση μου - ζωή μου. Χώρου υπάρχοντος,  κάθε τι βρήκε τη θέση του. Τα studios στήθηκαν,  το storage αποθηκεύτηκε αλλά εκθεσιακά  εγινε δωματιο βιβλιοθηκη, εγινε walkin closet....και δεν είχα καμία ανάγκη ούτε έξω να βγω ,ούτε για πολλά -πολλά.  Όλη μου η ζωή είναι στον χώρο μου, και δεν μου φτάνει μια ημέρα να παω σε όλους τους χώρους. 

Ανάλογα λοιπόν με ποιά ζωή σου αρέσει,  διάλεξε τί θα τα κάνεις ?

Υ.Γ η κατοχή σημαίνει δέσμευση και φροντίδα. Το "τα πετάω όλα " σου δίνει ελευθερία.  Διάλεξε τι σου ταιριάζει. Και τα δύο δίνουν χαρές και προβλήματα. 

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Και για να απαντήσω σοβαρά. 

Δεν θα απαντήσω ευθέως,  αλλά ίσως βοηθήσω στο τί θα τα κάνεις. 

Όταν διατηρούσα 2 κατοικίες,  η μία εκ των οποίων ήταν Θεσσαλονίκη,  ήταν μικρές αμφότερες. 

Το ένα ήταν αποθήκη στην ουσια και το άλλο ένα minimal διαμέρισμα. 

Σε αυτή μου τη φάση,  μη έχοντας κίνητρο να μείνω μέσα (στο ένα σπίτι το χάος-στο άλλο τίποτα,  πήγαινα για έναν ύπνο και ένα ντουζ) ήμουν πιο κοινωνικός, so to speak.

Θεωρούσα τα καφέ ως προέκταση του σαλονιού μου , έτρωγα σε εστιατόρια,  και γενικά ήμουν έξω πολύ ...στην πιάτσα. Παραμύθιαζα (;) και τον εαυτό μου πως αυτό είναι το contemporary urban living,  και μια χαρά τα έβρισκα με τη φάση και των εαυτό μου.

Η μετακόμιση άλλαξε άρδην τη στάση μου - ζωή μου. Χώρου υπάρχοντος,  κάθε τι βρήκε τη θέση του. Τα studios στήθηκαν,  το storage αποθηκεύτηκε αλλά εκθεσιακά  εγινε δωματιο βιβλιοθηκη, εγινε walkin closet....και δεν είχα καμία ανάγκη ούτε έξω να βγω ,ούτε για πολλά -πολλά.  Όλη μου η ζωή είναι στον χώρο μου, και δεν μου φτάνει μια ημέρα να παω σε όλους τους χώρους. 

Ανάλογα λοιπόν με ποιά ζωή σου αρέσει,  διάλεξε τί θα τα κάνεις ?

Υ.Γ η κατοχή σημαίνει δέσμευση και φροντίδα. Το "τα πετάω όλα " σου δίνει ελευθερία.  Διάλεξε τι σου ταιριάζει. Και τα δύο δίνουν χαρές και προβλήματα. 
Τα πες καλά, τα πες σοφά. 

 Και σε ένα καλό λαπτοπ, χωράει ψηφιακά και το παρελθόν και το παρον και τα όνειρα. 

 Και να παρανομησεις, από αυτό το Λαπτοπ θα σε δικάζουν. Θα, σε βλέπει ο πρόεδρος στην οθόνη και θα σου λέει, ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΕ κάτσε πιο καλά στη θέση σου. Σουλουπωσου λίγο. Εδω είναι ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ! ?

 
Ο αγαπητός @LK τα έγραψε πολύ ωραία. 

Μιας και είμαι σε περίοδο που "αδειάζω" το σπίτι απο περιττά πράγματα θα ήθελα να δώσω και την δικιά μου οπτική.

Θεωρώ λοιπόν ότι υπάρχουν 3 λόγοι για να κρατήσεις εξοπλισμό και γενικότερα πράγματα:

1. Χρηστική αξία - δηλαδή ότι τα χρησιμοποιείς

2. Χρηματική αξία στο παρόν ή αναμένεις να αποκτήσουν αξία στο μέλλον

3. Συναισθηματική αξία

Ότι έχει χρηστική αξία παραμένει.

Για όσα πράγματα ανήκουν αμιγώς στην τρίτη κατηγορία χρησιμοποιώ σαν μέθοδο διαλογής το "αγαπημένο παιχνίδι", δηλαδή όταν το παιδί πάει διακοπές και δεν μπορεί να πάρει όλα τα παιχνίδια του υπάρχει ένα που είναι το αγαπημένο του, αυτο ακριβώς κάνω, κρατάω το ένα "παιχνίδι"/αντικείμενο που είναι το αγαπημένο μου. Φυσικά ότι φεύγει πάει για ανακύκλωση.

Η εμπειρία μου έχει δείξει ότι τα πράγματα περιπλέκονται όταν έχεις συνδυασμούς των κατηγοριών, πχ πράγματα που δεν έχουν χρηστική αξία, έχουν μέτρια συναισθηματική και ταυτόχρονα μια μικρή χρηματική αξία. Εκεί έχω αποφασίσει είτε να τα χαρίζω σε ανθρώπους που μπορεί να τα χρειαστούν είτε να τα πουλάω σε εξαιρετικά χαμηλές τιμές/σκότωμα για να φεύγουν. Προσπαθώ να ακολουθήσω μια μινιμαλιστική τακτική για την οργάνωση του χώρου μου γιατί θεωρώ ότι έχει αξία ο άνθρωπος και όχι τα πράγματα που έχει. 

Στην περίπτωση σου μιας και μιλάς για εξοπλισμό που ίσως αποκτήσει κάποια αξία ίσως έχει κάποιο νόημα να τον εντάξεις στη διακόσμηση του χώρου σου (δεν έχω ιδέα τι εξοπλισμός είναι οπότε μπορεί να γράφω βλακείες). πχ έχω μία γωνία στο σαλόνι που την ονομάζω "vintage" όπου έχω πράγματα τεχνολογίας από άλλες εποχές και έχω καταφέρει αρκετά καλά (πιστεύω) να δένει με την υπόλοιπη διακόσμηση του χώρου. 

 
Εσείς έχετε αντιμετωπίσει αντίστοιχο πρόβλημα? 

Πως διαχειρίζεστε τον παλιό και παροπλισμένο εξοπλισμό? 

Πουλάτε ακριβά και καλά κομμάτια που δεν χρησιμοποιούνται?

ΦΘηνά κομμάτια τα πουλάτε ή τα ανακυκλώνετε σαν συσκευές?
Εγω επειδη δουλευω επαγγελματικα τα πληκτρα τα ανανεωνω στην 5ετια περιπου- οποτε πουλαω αγοραζω δεν μενει τιποτα.

τωρα καποια παρελκομενα οπως κομενα καλωδια, πενταλ, βασεις, αναλογια ,θηκες κτλ τα οποια εχουν φθορες στελνω ανακυκλωση η τα δινω σε φιλους δωρεαν αν περνουν επισκευη η γενικα πετιουνται δεν κραταω παλια πραγματα προσπαθω να το αποφυγω οσο μπορω.....

 
Δεν εχω αχρησιμοποιητο εξοπλισμο, οτι δεν χρησιμοποιουσα (π.χ. χιλιαδες βινυλια και κασσετες, κασετοφωνα, μπομπινοφωνα, πικΑΠ, οικιακες συσκευες ακομα και ρουχα, αυτα τα βαζω στους ειδικους καδους του δημου στην Αθηνα ή τα παω κατευθειαν στο κεντρο για τους αστεγους στο Βερολινο γιατι ειναι σχεδον διπλα στο σπιτι μου) τα εχω χαρισει σε φιλους. Κιθαρες και πεταλια και ενισχυτες που δεν μου κανουν πΓια τις/τα πουλαω ή τις/τα χαριζω (πρεπει να εχω χαρισει 7-8 κιθαρες στη ζωη μου , δεκαδες πεταλια και 2-3 ενισχυτες...σε ανθρωπους που πραγματικα τα ειχαν αναγκη γιατι δεν ειχαν οργανο της προκοπης και περιορισμενα οικονομικα μεσα ενω μου αρεσαν πολυ ως μουσικοι/και φυσικα ως ανθρωποι) 

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Δεν είχα ποτέ πολύ εξοπλισμό, ακόμη κι όταν έπαιζα σε μπάντες και έκανα τακτικά live, δραστηριότητες που έχουν σταματήσει εδώ και χρόνια. Επειδή τη μουσική πάντα την έβλεπα σαν χόμπι ποτέ δεν μπήκα στη διαδικασία να ρίξω πολλά λεφτά για εξοπλισμό, είχα πάντα ό,τι θεωρούσα απαραίτητο και πάντα πουλούσα τα παλιά αν ήθελα να πάρω καινούρια.

Τα λίγα που έχουν μείνει από τις πιο ενεργές μέρες είναι ψιλολόγια που μπορεί να κάνουν 300-400 Ευρώ όλα μαζί (2-3 πετάλια, μια φτηνή κιθάρα, μια παλιά κάρτα ήχου, κάτι καλώδια κλπ) οπότε δεν αξίζει τον κόπο να ασχοληθώ να τα πουλήσω, κάποια ούτε καν να τα χαρίσω. Τα κρατάω εν μέρει ως ενθύμια και εν μέρει ως δικαιολογία να ασχοληθώ ξανά σοβαρά όταν τα (ακόμα μικρά) παιδιά με αφήσουν να θυμηθώ τι σημαίνει "ελεύθερος χρόνος".

Edit: την κάρτα ήχου θα έπρεπε να την ανακυκλώσω τώρα που το σκέφτομαι, έχω άλλη που χρησιμοποιώ έτσι κι αλλιώς.

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Με μια λέξη: Ντουλάπα

 
Με μια λέξη: Ντουλάπα
Ξέρεις τι ειναι να σε κραζει η γυναικα σου οτι έχεις πιο πολλά ρούχα απο αυτην? Άστο...

 
Ξέρεις τι ειναι να σε κραζει η γυναικα σου οτι έχεις πιο πολλά ρούχα απο αυτην? Άστο...
Όταν με χτύπησε το κύμα της 4πλης μετακόμισης, έφυγα εγώ από τα δύο μου σπίτια, έφυγε η μάνα μου από το πατρικό  μου και πήγα εγώ στο πατρικό μου, πάνω στον πανικό- την κούραση και την αγανάκτησή μου ΠΕΤΑΞΑ (ανάμεσα σε άλλα), ένα βελούδινο dinner jacket, ένα ζευγάρι brogues καφέ σκούρο και ένα καταπληκτικο Pinstripe κοστούμι.

Δεν μου το συγχώρεσα ποτέ.

Ελπίζω αν βοήθησα. ?

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Μέχρι εκεί που με παίρνει να κρατάω πράγματα που ξέρω ότι θα πάρουν κι άλλη αξία, το κάνω. Υπάρχουν και δυο τρία κομμάτια που τα κρατάω μπας και μου χρειαστούν για κάποιο ειδικό project. Γενικά όμως προσπαθώ να μην αγοράζω πλέον περισσότερα από αυτά που πουλάω. Απλά να αντικαθιστώ.

Τέλος πάντα με πιάνει ένα άγχος αποθησαύρισης όταν πρόκειται να πουλήσω κάτι, επειδή τουλάχιστον τα τελευταία 15 χρόνια ότι έχω είναι ήδη ξεδιαλεγμένο και φοβάμαι ότι θα μου λείψει. Δεν μου 'χει λείψει όμως ποτέ τίποτα. Όποια σοβαρά λάθη έκανα σε πωλήσεις τα έκανα μεταξύ 20 και 30 ετών.

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Όταν με χτύπησε το κύμα της 4πλης μετακόμισης, έφυγα εγώ από τα δύο μου σπίτια, έφυγε η μάνα μου από το πατρικό  μου και πήγα εγώ στο πατρικό μου, πάνω στον πανικό- την κούραση και την αγανάκτησή μου ΠΕΤΑΞΑ (ανάμεσα σε άλλα), ένα βελούδινο dinner jacket, ένα ζευγάρι brogues καφέ σκούρο και ένα καταπληκτικο Pinstripe κοστούμι.

Δεν μου το συγχώρεσα ποτέ.

Ελπίζω αν βοήθησα. ?
Εγώ με βλέπω να στέλνω καμια 10αρια ιταλικά prince of Wales sport jackets για βρούβες. Και πρεπει να επισκευάσω και καμια 10αρια ζευγάρια παπούτσια (τα πιο πολλά derby, ενα balmoral boots και κανα δυο leafers) και κατι χρηστακέικα πουκάμισα που θα γίνουν ξεσκονόπανα. Θα πάω στην κόλαση. Έχω και 3-4 ζευγάρια αρβύλες από τις ένδοξες ημέρες που θα φύγουν και αυτές γιατι δε θελω ουτε να τις βλέπω πια.

Μέχρι εκεί που με παίρνει να κρατάω πράγματα που ξέρω ότι θα πάρουν κι άλλη αξία, το κάνω. Υπάρχουν και δυο τρία κομμάτια που τα κρατάω μπας και μου χρειαστούν για κάποιο ειδικό project. Γενικά όμως προσπαθώ να μην αγοράζω πλέον περισσότερα από αυτά που πουλάω. Απλά να αντικαθιστώ.

Τέλος πάντα με πιάνει ένα άγχος αποθησαύρισης όταν πρόκειται να πουλήσω κάτι, επειδή τουλάχιστον τα τελευταία 15 χρόνια ότι έχω είναι ήδη ξεδιαλεγμένο και φοβάμαι ότι θα μου λείψει. Δεν μου 'χει λείψει όμως ποτέ τίποτα. Όποια σοβαρά λάθη έκανα σε πωλήσεις τα έκανα μεταξύ 20 και 30 ετών.
Σκέφτομαι σοβαρά να ψάξω να βρω να επισκευάσω μερικά κομμάτια (πετάλια) και να ξεφορτωθώ μερικά γιατί κάποια πραγματικά δεν πιστεύω ότι θα τα ξανακουμπήσω. Θα κρατήσω μόνο 3-4 καλά που πιστεύω ότι αξίζει τον κόπο (και εννοείται αυτά που χρησιμοποιώ).

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Σκέφτομαι σοβαρά να ψάξω να βρω να επισκευάσω μερικά κομμάτια (πετάλια) και να ξεφορτωθώ μερικά γιατί κάποια πραγματικά δεν πιστεύω ότι θα τα ξανακουμπήσω. Θα κρατήσω μόνο 3-4 καλά που πιστεύω ότι αξίζει τον κόπο (και εννοείται αυτά που χρησιμοποιώ).
Aν είσαι Αθήνα οι Analog Touch και ο Effectrum Electron κάνουν εξαιρετική δουλειά. 

 
Aν είσαι Αθήνα οι Analog Touch και ο Effectrum Electron κάνουν εξαιρετική δουλειά. 
Ωωω εισαι ωραίος. Αυτό ηθελα να ρωτήσω

 
Ωωω εισαι ωραίος. Αυτό ηθελα να ρωτήσω
Analog Touch Νέα Ερυθραία αλλά κάνουν και εξυπηρετήσεις έρχονται παίρνουν κι επιστρέφουν εξοπλισμό.

Effectrum Electron στη Νέα Σμύρνη.

Όλοι τους εξαιρετικά παιδιά και μικρές ιδιοφυϊες.

 
Παλιότερα ήμουν σε χειρότερη φάση από τον πράκτορα ΛουΚου: κράταγα ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΟΛΑ ΛΕΜΕ. Μέχρι που ξέμεινα από χώρο και πλέον ακολουθώ τον χρυσό κανόνα των τριών μηνών: ότι δεν χρησιμοποιήται για τρεις μήνες πωλείται/χαρίζεται/θυσιάζεται σε κάποια παρανοϊκή λαβκραφτιανή θεότητα ή απλά πετιέται. Πλέον μπορώ και χωράω ΚΑΙ εγώ στο mancave μου, και χωρίς να κάνω την δίαιτα της Κατερίνας της Γιουλάκη.

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Πλέον μπορώ και χωράω ΚΑΙ εγώ στο mancave μου, και χωρίς να κάνω την δίαιτα της Κατερίνας της Γιουλάκη.
Εχω  βιντατζ μοντερνιστική πολυθρόνα, κάβα και ενα μεγαλο ραφι με καπνιστικά που όποιος το ακουμπήσει του κόβω το κουλό με τη σατήρα. Ευτυχώς υπάρχουν ακόμη καταφύγια (Shelters).

 
Ξεθάβω ελαφρώς το θέμα για να δηλώσω πως υπάρχουν άτομα που πετάνε CASIO PB-1000 στα σκουπίδια, επειδή δεν ξέρουν να ρυθμίσουν την φωτεινότητα και νομίζουν πως κάηκε η οθόνη. Μαντέψτε ποιός ήταν εκεί και έσωσε το τεμάχιο από του χάρου τα δόντια...

IMG_20241012_111105.jpg

 

Απαντήσεις

Trending...

Νέα θέματα

Back
Top