τουλάχιστον καμία ιδιωτική ασφάλιση κάνατε;
προσωπικά είχα κάθε φορά μια καλή
ιδιωτική ασφάλιση (ειδικά σε καλύψεις υγείας) μια και τα χρήματα όπως είπα μου το επέτρεπαν... επ ευκαιρία όμως θα αναφέρω εν συντομία μια ιστορία, που νομίζω ότι
αξίζει το κόπο να την διαβάσουν και οι "σόσιαλ και οι κάπιταλ" μονοδιάστατοι στη σκέψη, για να έρθουν σε επαφή με την (ανάγκη της) πραγματικότητα(ς) πλέον των αποπροσανατολιστικών και αντιδημιουργικών τσιτάτων αμφοτέρων...
ο λόγος που σταμάτησα οριστικά την άμεση επαγγελματική μου σχέση με την μουσική (και την νύχτα γενικώς), είναι μια πολύ σοβαρή
εγκεφαλική αιμορραγία (λόγω αρτηριοεβώδους δυσπλασίας) στα
37 μου χρόνια, που με έφερε λεπτά πριν την αγκαλίτσα με τον Χάρο (τον original, όχι τον βιολιστή Θεός Σχωρεστον αυτόν, που τότε ζούσε ακόμα)... είναι μεγάλη και επίπονη η ιστορία γι αυτό θα σας μεταφέρω κατευθείαν στον ευτυχή επίλογο της (να μη σας χαλάσω και το κέφι βραδιάτικα)...
αν λοιπόν, μερικούς
μήνες πριν το τραυματικό γεγονός, δεν μου ερχόταν η επιφοίτηση να πάρω την
υπερβατική για την μέχρι τότε ζωή μου απόφαση, να ψάξω για
πρώτη φορά μια παράλληλη εργασία και να την βρω ως έμμισθη συνεργασία (φυσικά με πλήρη ασφάλιση) με αλυσίδα ηλεκτρονικών, ώστε να έχω την ημέρα που αρρώστησα
ακριβώς 1 ένσημο παραπάνω από ότι χρειαζόταν για να συμμετέχει και το δημόσιο στην διαδικασία για την αποθεραπεία μου, τώρα εγώ θα κοίταγα το noiz από κάπου αλλού και εσείς θα είχατε γλυτώσει από μένα μια και θα είχα πάει σαν το σκυλί (και μάλιστα αδέσποτο) στ' αμπέλι... χωρίς
καμία υπερβολή...
γιατί
από μόνο του το δημόσιο, δεν κάλυπτε ούτε γι αστείο την τεράστια αμοιβή του πρωτοπόρου την εποχή εκείνη γιατρού στην μέθοδο του εμβολισμού που εφαρμόστηκε αρχικά στο πρόβλημά μου (και που εργαζόταν φυσικά στον ιδιωτικό τομέα), αλλά
ούτε η ιδιωτική ασφάλεια τα πλήρη (ακόμα μεγαλύτερα έξοδα) που απαιτήθηκαν για την ακόλουθη συμπληρωματική επέμβαση με ακτίνες Gamma Knife, σε ειδική πρότυπη μονάδα στην Αγγλία...
εν κατακλείδι, αν εξαιρέσεις την πραγματικά "χρησίμως ηλίθια" γραφειοκρατεία και τις γνωστές αγκυλώσεις του δημοσίου (που απαίτησαν διπλωματικές ασκήσεις ακριβείας και γερά νεύρα απ΄την σύντροφο άγγελό μου, να ναι καλά μιας και εγώ δεν επικοινωνούσα με το περιβάλλον) η κατά τα άλλα
αγαστή συνεργασία του
ιδιωτικού με τον
δημόσιο τομέα της υγείας,
ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ μου έσωσε την ζωή...
από τότε έχω αλλάξει άρδην τον τρόπο που σκέφτομαι και πολλές φορές ανάμεσα στις συνήθεις ακραίες (αλλά βολικά επιφανειακές) θέσεις του κοινωνικού μου κύκλου, νοιώθω και λίγο μόνος προσπαθώντας να αποστασιοποιηθώ...?