dear sayan...
ξαναπαραθέτω την γνώμη μου για τα ξύλα...
διάβασέ το κάτι θα πάρεις κι από εδώ...
Από τη μικρή μου εμπειρία αλλά και συνάμα από τις απίστευτα πολύωρες αναγνώσεις μου σε βιβλία που αφορούν κυρίως τις
gibson και fender επιτρέψτεμου να καταθέσω κι εγώ την άποψή μου.
Βεβαίως δίκιο έχει ο superfunk και πράγματι έχει παρατηρηθεί το φαινόμενο σκουπόξυλα να πωλούνται σε αστρονομικές τιμές ενώ ανατολικής προελέύσεως κιθαρίτσες να έχουν δεν θά λεγα καλύτερο αλλά σίγουρα πιο τίμιο ήχο.
Όμως θεωρώ ότι πρόκειται για εξαιρέσεις.
Γενικά μετά τα μέσα της δεκαετίας του 50 (΄βλέπε fender strat n tele) το σύνολο ελαφριών ξύλων με έντονο συντονισμό - ressonance -μετά τον ερεθισμό τους από τις παλλόμενες χορδές - vibrations- και η χρήση μαγνητών με υλικά απαγορευμένα σήμερα λόγο υποψιών για καρκινογενέσεις - κοβάλτιο - κλπ,
έδιναν έναν ήχο δεν θα πω καλό ή όχι, είναι όμως ο ήχος που ακούμε τόσα χρόνια από ηχογραφήσεις και για τους περισσότερους από εμάς η βασική επιδίωξη και στόχος ζωής (the holy graal tone...).
Στην περίπτωση της
gibson όπως φαίνεται και από τα αναγραφόμενα στο βιβλίο the beauty of the burst..το επίσης σχετικά χαμηλό βάρος συνδυάστηκε τέλεια με τους paf μαγνήτες ενώ εδώ το ζητούμενο ήταν το μη ressonance γιαυτό και χρησιμοποιούνταν ξύλα ελαφριά αλλά μεγάλης σκληρότητας (Που σαι αγαπημένο και περιζήτητο brasilian rosewood).
Χαρακτηριστικά σήμερα το ακριβότερο μοντέλλο σε επανέκδοση του custom shop της
gibson είναι η r9,
gibson lespaul standard 59 reiisue. Eπειδή πέρα από τα παραπάνω προτιμήθηκε και ο συνδυασμός μεσαίας καμπυλότητας μπράτσου (σε αντίθεση με το χοντρό του 58 και το ιδιαίτερα λεπτό του 60) και ψηλών τάστων που επέτρεπαν πιο dramatic bends.
Για να δείτε πόση σημασία δίνουν στο βάρος του ξύλου οι αμερικάνοι σας παραπέμπω στο site - μαγαζί guitarsale.com....εκεί θα δείτε να πωλούνται καμια 30ριά 59 vos σε τιμές περίπου 5000$...ξαφνικά στην σελίδα 13βρίσκω μια σε χρώμα tea burst με εντελώς ίδια χαρακτηριστικά και έτος μοντέλου επίσης 2008 να κοστίζει 3200$ Τι γίνεται εδώ? μήπως επειδή τα νερά sto maple καπάκι δεν είναι τόσο έντονα...παίζει καποιο ρόλο κι αθτό αλλά αν παρατηρήσετε καλύτερα θα δείτε ότι η κιθάρα ζυγίζει 9,21lbs έναντι 8,30 - 8,80lbs των υπολοίπων.
Το βάρος διαφορετικό αλλά ο όγκος της κιθάρας ίδιος...διαστάσεις κλπ...άρα να μια διαφορά σε φαινομενικά ίδια όργανα...άλλα ξύλα παιδιά.
Το θέμα είναι ανεξάντλητο και ενώ δέχομαι ότι ακόμη και το custom shop και της fender και της
gibson μπορούν να βγάλουν και μέτρια ή αδιάφορα όργανα πολλές φορές και να ζητάνε ...κέρατα...Ποιός αλήθεια μπορεί να εγγυηθεί την ΠΑΝΤΟΤE KATAΣΚΕΥΗ ΟΡΓΑΝΩΝ ΜΕ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΚΑΛΟ ΗΧΟ?
O john sure και ο tom anderson μεταξύ άλλων high end κατασκευαστών θα ισχυριστούν κάποιοι...κι εδώ θα συμφωνήσω...άριστης κατασκευής όργανα με μειωμένη σαφώς παραγωγή και άρα καλύτερο έλεγχο...αλλά όπως λέει κι ένας φίλος μου τυχερός συλλέκτης vintage οργάνων και ενισχυτών ...ολα καλά με τα νέα High end ΌΡΓΑΝΑ αλλά τα σφάλματα στην κατασκευή το εύκολο ξεκούρδισμα και τα χτυπήματα μαζί με τον ήχο που κακά τα ψέματα όλοι πάνω κάτω αγαπήσαμε... είναι που έχουν αυτό που λέμε...mojo
Άντε βγάλε άκρη εσύ τωρα με τα ξύλα......