Σεσημασμένος άμπαλος, γνωστός για την κουλαμάρα του. ;D Μ' αρέσει που το γύρισε σε στρατ (αν το γύρισε δηλαδή). Ο ήχος της τέλε του δε μου άρεσε ενώ εδώ η στρατ κόβει ποπούς.
Και μια δική μου γενικότερη σκέψη-γκρίνια: Στα περισσότερα τέτοια περφόρμανσεζ που παίζουν τέτοιου επιπέδου και βεληνεκούς σεσιοναράδες, έχω πάντα την εντύπωση ότι "πουλάνε" και λίγο τον εαυτό τους εις βάρος του κομματιού. Τι εννοώ: Σα να υπάρχει μια πρεμούρα να δείξουν πόσο πολλά ξέρουν και να μη φύγει ούτε ακόρντο χωρίς να παίξουν μέσα. Έτσι κι εδώ, από ένα σημείο και μετά, με κούρασε λίγο η αθρόα "παράθεση" σολιστικών ιδεών πάνω στην αρμονία. Κάτι σαν "τι ξέχασα να βάλω εδώ; Α, ναι. Πάρε κι απ' αυτό"