να μια ακόμα "παρεξηγημένη" έννοια στον έρμο audio κόσμο... το απόλυτο "
φλατ" (ως συχνοτική απόκριση μηδενικής απόκλισης από 20hz έως 20khz) είναι ένας εκ φύσης ουτοπικός στόχος... ειδικά σε μηχανικές συσκευές αναπαραγωγής όπως τα ηχεία (ούτε καν τα αυτιά μας δεν έχουν φλατ απόκριση που είναι και ο τελικός αποδέκτης)...
αυτό βέβαια στο
consumer hi fi είναι πλήρως αποδεκτό ως κατάσταση, προς χάριν της προαπαιτούμενης "
ευφωνίας" που θα οδηγήσει στη επιθυμητή τέρψη του ακροατή πελάτη... από την πλευρά τους λοιπόν οι κατασκευαστές, ο καθένας με τον δικό του τρόπο, προσπαθούν να "χαϊδέψουν" με τις σχεδιάσεις τους τα αυτιά μας "ξεγελώντας" τις αδυναμίες τους ως προς την φλατ αντίληψη... έτσι τονίζουν επιτηδευμένα συχνοτικές περιοχές του ακουστικού φάσματος (κυρίως στα άκρα που τα αυτιά μας παρουσιάζουν μικρότερη ευαισθησία) και υποβιβάζουν ανάλογα άλλες... αποτέλεσμα είναι ο λεγόμενος (με απλά λόγια) "
χρωματισμός" του ήχου των προϊόντων τους, που είναι και η έννοια που κυρίως μας ενδιαφέρει κι εμάς που κινούμαστε στην άλλη πλευρά του φεγγαριού...
οι κατασκευαστές κινούνται κατά βούληση χωρίς κάποιον απαράβατο κανόνα, προσπαθώντας πέραν όσων ανέφερα να φτιάξουν συσκευές παράλληλα "επιεικείς" και προς εμάς... συσκευές αναπαραγωγής δηλαδή που θα "συγχωρούν" τις (πάμπολες) κακές ηχογραφήσεις που κυκλοφορούν καθιστώντας τες πιο
ευάκουστες από ότι πραγματικά είναι...
Δεν μου αρεσει ο ηχος τους
εδώ ερχόμαστε στα ηχεία που σχεδιάζονται, κατασκευάζονται και χαρακτηρίζονται ως
μόνιτορ αναφοράς... γι αυτά η ανωτέρω ρήση σου δηλώνει το
κυριότερο λάθος που γίνεται κατά την
επιλογή τους
... ΠΟΤΕ δεν πρέπει ένα μόνιτορ ηχείο που θα χρησιμοποιήσεις για την παραγωγή της μουσικής σου, να σου "αρέσει" το ίδιο... αυτό επιβάλλεται να κρατάει την (κατά το δυνατόν για τα χρήματα που έχεις ξοδέψει για να το αποκτήσεις) απαραίτητη
ουδετερότητα που θα το καταστήσει "διάφανο" ώστε ηχογραφώντας και κατόπι μιξάροντας να βλέπεις μέσα από αυτό την
πραγματική μορφή του ήχου της μουσικής σου (χωρίς να σου κάνει το βιολί βιόλα)...
για να μη σου(-ας) τα ζαλίζω περαιτέρω, στην περίπτωση των σπιτικών "στουντιο" επιδιώκουμε ιδανικά να έχουμε δυο ηχεία με τους λιγότερους
χρωματισμούς... είτε
εγγενείς των ιδίων, είτε
επίκτητους (προσθετικά στους αναπόφευκτους πρώτους) λόγω της αλληλεπίδρασής τους με τον εκάστοτε
χώρο μας... είναι λοιπόν
πιθανότατο (ανάλογα με το τι θα αναπαράγεις σε αυτά) να σου ακούγονται και τελείως "χάλια"... δυστυχώς δεν υπάρχουν σταθερές όπως πχ να επιλέξεις ή να κρίνεις κάποια μόνο μέσω των spec τους, που πολλές φορές από μόνα τους
αποπροσανατολίζουν έντεχνα... αν ψάξεις στο noiz έχουμε αναφερθεί αρκετές φορές και νομίζω αρκετά επισταμένα στο θέμα...
πάντως ένα καλό κριτήριο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως
ένδειξη καλής
μόνιτορ συμπεριφοράς (ξεπερνώντας τις ραδιοαρβυλίστικες χαζομαρούλες "πάρτο αυτό είναι φλιατ αδερφέ"), είναι μια το δυνατόν μικρότερη απόκλιση των
+-2db στο φάσμα που μπορούν να αποδώσουν πριν ξεκινήσει το φυσιολογικό roll off στα άκρα (το οποίο καθορίζεται ειδικά χαμηλά από το μέγεθος και της ποιότητας κατασκευής της καμπίνας και των part που το αποτελούν, καθώς φυσικά και της σχεδίασης του)...
Θελω να γραφω ενα κομματι και μολις το ακουσω απο ενα σετ καλυτερα ηχεια να μην λεω "τελικα πολυ μπασο εβαλα", ή "δεν ακουω ενα οργανο" κλπ. Να πεφτω κοντα στα αποτελεσμα που πρεπει.
τώρα θα μου πεις και συ και δικαίως... οκ ρε φίλος καλή και η θεωρεία και τα μπλα μπλα, αλλά
αυτό (μπορώ να)
έχω τώρα... ένα
φθηνό hi fi και δεν μου περισσεύει νεφρό να πουλήσω για να το αντικαταστήσω αυτή τη στιγμή... τα βασικά πράγματα λοιπόν που μπορείς να κάνεις, ώστε τηρουμένων των αναλογιών (που θεωρητικά είναι όλες εις βάρος σου) να έχεις τα
καλύτερα δυνατά αποτελέσματα με ότι διαθέτεις, είναι:
πρώτον να στήσεις τα ηχεία σου (πάντα το δυνατόν) "σωστά" στον χώρο σου (δυστυχώς, μια και δεν έχουν σχεδιαστεί με
near field λογική, το ισόπλευρο τρίγωνο που θα σχηματίσεις για να αποκτήσεις ένα ικανοποιητικό
sweet spot αξιοποιώντας τις όποιες δυνατότητες τους, δεν είναι ιδιαίτερα μικρό όπως και οι απαραίτητες αποστάσεις τους από τους τοίχους που θα απαιτηθούν)...
δεύτερον, να μετατοπίσεις το "
ουσιαστικό"
reference point από το ηχείο σου, σε κάποια (κάθε φορά ανάλογη του είδους της μουσικής που επεξεργάζεσαι)
ποιοτική επαγγελματική ηχογράφηση που θα αναπαράγεις παράλληλα όσο δουλεύεις (έχοντας τη φορτωμένη στο daw σου) για συχνά
συγκριτικά ακούσματα Α/Β ... εννοείται (?) ότι ο στόχος δεν θα είναι να τη "προσομοιάσεις", αλλά το να παίρνεις μια ιδέα για την συχνοτική συμπεριφορά του πονήματός σου (πριν το ακούσεις κι αλλού όπως ήδη σου προτάθηκε ορθώς από τους φίλους μας παραπάνω) ώστε να μη επιτρέψεις να περάσουν εύκολα σε αυτό "
προοπτικά" οι όποιες ηχητικές αδυναμίες του ηχείου...
γιατί δεν λέω... μπορούμε σίγουρα μέσω της
γνωσιακής εμπειρίας και της
εκμάθησης των ιδιαιτεροτήτων του εξοπλισμού μας να παράγουμε σχετικά εύκολα κάποια ικανοποιητικά αποτελέσματα για την παρέα, αλλά πολύ δύσκολα θα παραβαίνουμε κατά πολύ τον κανόνα που λέει ότι
μιξάρουμε ότι ακούμε...
