Τι σημαίνει audition και πως γίνεται

[Yameth]

Το μουσικό επίπεδο δεν έχει ταβάνι σε αυτή τη σειρά με τα auditions για drummer που έκαναν σε ένα τριήμερο οι Dream Theater, το 2011.

Σαν μοναδική μπάντα με απίστευτα δύσκολο ρεπερτόριο οι τέσσερις που έμειναν όταν ανακοίνωσε ότι σταματάει ο Mike Portnoy, διάλεξαν μια ρουτίνα για να δοκιμάσουν 7 απο τους καλύτερους ντράμερ του κόσμου για να υποδεχτούν στην οικογένεια, μιας και πέρα απο μπάντα και προσοδοφόρα "επιχείριση", είναι μαζί απο τότε που συναντήθηκαν στο Berklee σαν φοιτητές.

1. Πρώτα δοκίμασαν 3 απο τα δυσκολότερα τους κομμάτια. Να δουν αν τα "έχουν" σαν εκτελεστές. Αυτονόητο.

2. Μετά πάνω σε ένα άγνωστο για τους ντράμερ riff δοκίμασαν την ευχέρεια  τους σε jam για να δουν την μουσικότητα και τη συνθετική τους δυνατότητα. Σημαντικότατη λεπτομέρεια θα έλεγα αφού η μπάντα στηρίζεται στο σύνθεση απο όλα τα μέλη σχεδόν ισόποσα. Κάτι που διαφεύγει συνήθως στους κοινούς θνητούς σαν εμάς.

3. Η προσωπικότητα και επαφή με την ομάδα σαν άτομο αλλά και πόσο σημαντικό ήταν για τον καθένα να θέλει να γίνει μέλος.

Παρακολούθησα και τα τρία επεισόδια με αμείωτο ενδιαφέρον. Απίστευτο το μουσικό επίπεδο όλων αλλά και κυρίως της μπάντας που έχει πάρει τον ρόλο της στα σοβαρά όπως αξίζει για τους Dream Theater. Μπορεί να μην είχα ακολουθήσει όλα τους τα βηματα σε βάθος χρόνου και να έχασα και την συναυλία τους όταν ήρθαν εδώ, αλλά τους εκτίμησα αφάνταστα μετά απο αυτό που είδα.

Δυστυχώς για κάποιους, χωρίς υπότιτλους.

 

[BillTrantos]

Το είχα δει τότε το documentary σε πραγματικό χρόνο, καθώς ήμουν μεγάλος fan της μπάντας. Την άφησα βέβαια μετά τα album της Mangini εποχής, αλλά άλλη κουβέντα αυτή.

Εξαιρετική δουλειά σε όλα τα επίπεδα, εγώ τότε είχα προτιμήσει τον Minnemann και είχα θεωρήσει ότι είχε αδικηθεί, θα το ξαναδώ και σήμερα να δω αν άλλαξα γνώμη.

 

[Yameth]

Εξαιρετική δουλειά σε όλα τα επίπεδα, εγώ τότε είχα προτιμήσει τον Minnemann και είχα θεωρήσει ότι είχε αδικηθεί, θα το ξαναδώ και σήμερα να δω αν άλλαξα γνώμη.

Θεωρώ πως το 3 έπαιξε τον καταλυτικό ρόλο στην επιλογή μεταξύ των 2.

3. Η προσωπικότητα και επαφή με την ομάδα σαν άτομο αλλά και πόσο σημαντικό ήταν για τον καθένα να θέλει να γίνει μέλος.

 

[sultan of string]

αυτό (3) φάνηκε σίγουρα από τα βίντεο, αλλά δεν ξερω αν έγινε το τελικό edit ανάλογα με το αποτέλεσμα.

Γενικά όλα τα 3 μέρη είναι θα έλεγα hevily biased προς τον Mangini.

Και αυτά τα λέω, γιατί γενικά αν και δεν τους παρακολουθώ και δεν ήξερα τι και ποιός και το αποτέλεσμα, όσο το έβλεπα έλεγα, καλά όλο αυτόν δείχνουν, αυτόν πήραν τελικά?

honest...

 

[vagelism]

Παρακολουθησα επισης αυτη την audition την ωρα που συνεβαινε..

Απο την 1η στιγμη ημουν αναμεσα σε Donati k Mangini,..και χωρις να δω τα επεισοδια..

Καλοι ηταν ολοι αλλα αυτοι οι 2  στο συγκεκριμενο ιδιωμα απλα δεν παιζονται..

Προσωπικα γουσταρω περισσοτερο Donati..

αυτο το στυλ στην κυριολεξια το σκιζει..- ειχε DT tribute band στην Αυστραλια, η δουλεια που ειχε κανει με τους  Planet x.. και τον Sherinian...και βεβαια τις προσωπικες του δουλειες..

αλλα ημουν 99% σιγουρος οτι την δουλεια θα την επαιρνε ο Mike{οπως και την πηρε} για διαφορους λογους.

Εννοειται οτι και αυτο ειναι μεγαλος παιχτης..απλα ειναι θεμα γουστου.

Αλλα αυτοι οι 2 σε σχεση με τους αλλους..{για την συγκεκριμενη μπαντα} ηταν μιλια μπροστα.

 

[Ledge]

Yπάρχει και αυτό το επικό βίντεο...

 

[Holystone]

Μεγαλωσα με την μουσικη των Dream Theater. Μαζι τους μεγαλωνε και η εκτιμηση και ο θαυμασμος μου για ολους.

Δυστυχως...Δεν με εχει κερδισει ακομα ο Magnini....

Ο Portnoy σαν drummer, εχει ευφανταστο παιξιμο... Δηλ, ενω ενας απλος ακροατης θα ακουσει ολα αυτα που παιζει, και μπορει να πει "οκ, μηπως το παρακανει;" το αντιθετο πιστευω.

Ενω φαινεται να παιζει 8.000 νοτες το δευτερολεπτο  ;D στα ντραμς, ποτε δεν μου ακουστηκαν κουραστικά. Δηλ, γεμιζει και παιζει καριβως αυτο που θα χωρουσε.

Ο Magnini μπορει οντως να παιξει το ιδιο καλα ο,τι μπορει να βγαλει ο Portnoy.

- Aλλα, στην φαντασια, δεν νομιζω οτι μπορει να συγκριθει με τον Portnoy.

Η απογοητευση μου ηταν οταν πρωτοεβαλα να ακουσω το Dramatic turn, και μετα το ιντρο των κκθαρων (που ειπα WOW εδω ειμαστε!  8) ) μπαινουν τα ντραμς και βαρανε, σαν να... τα κουρδιζει....

FAIL για εμενα στα expectations σαν πρωτοτυπος ντραμερ των DT

 

[Spyros Delta]

Κι εγω σταματησα σταδιακα να ακουω DT απο οταν πηγε ο Mangini.

Ο Minnemann πιστευω θα ειχε να προσφερει κατι.

 

[Holystone]

Δυστυχώς, θα είχα μεγαλύτερη... γκρίνια αν τον είχαν... διώξει...

Αλλά έφυγε μόνος του ρε γ@μωτο... :'(

 

[sotiroubas]

'Ολοι ήταν πολύ καλοί και διαφορετικοί με τον τρόπο και το στύλ τους.Μου έκανε μεγάλη εντύπωση το πόσο τράκ και άγχος είχαν αυτοί οι επαγγελματίες! αλλά και οι DT.

Φαίνεται πως πιό έτοιμος απ'όλους ήρθε ο Mangini.Ο minnemann ήταν αφασία, ο Donati ίσως πιό fusion να πώ!Για ιδανική γκρουπόφατσα - μέλος μου έκανε ο  Peter Wildoer.Ο Aquiles Priester κι αυτός πολύ καλός.

Το χτύπημα όμως του Thomas Lang ήταν αυτό που με εντυπωσίασε περισσότερο, μου φάνηκε όμως  κάπως μονοκόμματος σαν προσωπικότητα, μάλλον εκεί ήταν η δυσκολία, ο ένας είχε κάτι που δεν είχε ο άλλος κλπ.

Πολυ γ@μάτη η φάση με τα riffs!

Στην τελική νομίζω μόνο ο MPortnoy ταίριαζε απόλυτα στο σχήμα είχε ΤΗΝ ταυτότητα... ίσως είχε άλλα θέματα αυτός γιατί κι αυτά που κάνει είναι μία από τα ίδια με τούς DT, μάλλον προσπαθεί να στήσει το αντίπαλο δέος? γκαντ νοουζ ;D

 

[Superfunk]

Δεν μου αρέσει αυτή η μουσική και δεν την πολυκαταλαβαινω  αλλά ο μόνος που μουσικά και πάνω από όλα ΗΧΗΤΙΚΆ ,ο Mangini βαράει σα αδελφή και έχει πολύ μέτριο ηχο ,καλυπτει 100% το κενό του Portnoy,είναι ο Lang.

Και ο Αυστραλός είναι επίσης τέρας ήχου αλλά πολύ τζάζ.

 

[vagelism]

O Portnoy ειναι εκτος συναγωνισμου γιατι αυτος....το εστησε..

Ειναι σαν να λεμε οτι ο Simon Phipips προσπαθησε να παιξει σαν τον Porcaro στους Τοτο..

Aπο την στιγμη που ενα original μελος φευγει ο ηχος μεταλλασεται - προς το καλο η προς το χειροτερο αυτο ειναι σχετικο κ αυποκειμενικο στο αυτι του καθενος μας.

Το παιξιμο του Mangini  στους DT  ΓΙΑ ΜΕΝΑ ειναι εξαιρετικο..Ο ηχος του θα μπορουσε να ηταν καλυτερος ναι..αλλα αυτο δεν ειναι δικο του θεμα αλλα παραγωγου- ηχοληπτων κλπ

Πραγματικα ομως εχει αδερφιστικο χτυπημα... ??? ??? ???

Ενας ειναι ο θεος ...που βαραει αντρικια...

 

[Superfunk]

Τώρα αυτό το χάλι για καλό μου το έβαλες;

Λίγο ακόμα να σφιχτει και θα τα αμολυσει

Κάκος ήχος και οφείλεται απλά στο touch του και στο σφίξιμο....

Sorry ,not my cup of tea.

O Αυστραλός και ο Lang μάλιστα,ρέει σαν ρυάκι του Τυρνάβου το παίξιμο τους και ο ήχος τους είναι τιτανοτεραστιος χωρίς να κάνουν καμμιά προσπάθεια.

Και ΦΥΣΙΚΆ ΕΝΑΣ είναι ο θεός όλοι οι άλλοι, εκτός του Gadd που μοιράζεται τον θρόνο, είναι από ημίθεοι και κάτω

 

[manosx]

Ο ηχος του θα μπορουσε να ηταν καλυτερος ναι..αλλα αυτο δεν ειναι δικο του θεμα αλλα παραγωγου- ηχοληπτων κλπ

Μέγιστο λάθος, με το οποίο διαφωνώ 100%. Δεν έχω συναντήσει όργανο που να παίζει τόσο μεγάλο ρόλο ο παίχτης για τον ήχο που βγάζει όπως τα ντραμς.

Προς επίρρωση των όσων λέγω, θα παραθέσω μια στουντιακή ανάμνηση που έχει μείνει βαθιά χαραγμένη στον ψυχισμό μου  ;D ;D ;D Έχουμε μαντρώσει προς εγγραφή γκρουπ νεανίων  ;D ;D ;D, καλά παιδιά αλλά γούσταραν ματωμένες αρκούδες  ;D δηλαδή καλά βάραγαν αλλά είναι αυτό που λέει ο SF, ΣΦΙΓΜΕΝΑ  ;D Λοιπόν έχουμε πέσει στην κονσόλα, και πάρε και τα gate, και πάρε και τα ριβέρμπια, και πάρε και τα κοκοψίνια και τα κοκοψόψαρα, αλλά το χαμόγελο δεν ερχόταν στο πρόσωπο, δεν ικανοποιούσαν τα drums.

Τελειώνει το session, φεύγει η μπάντα, και στο κενό εμφανίζεται ένας κολλητός, αναπόσπαστο μέρος του ντεκόρ του στούντιο  ;D και τζαζ ντραμερ. Είμαστε ακόμα προβληματισμένοι στο control room, και αυτός μπαίνει στο live να πάρει μια ψιλή τζούρα από τα τύμπανα που είναι στημένα. Και έτσι όπως έχει κάτσει και ψιλοβαράει, και μέσα ξύνουμε όλοι το κεφάλι, κάνω ένα "ρε μαλάκα, για άνοιξε τις επιστροφές λίγο να δω κάτι" και αντί του πολυκάναλου του αρκουδιάρη βγαίνει ένας ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΙΚΟΣ ΗΧΟΣ από το live room που κοπάναγε ο έμπειρος ο σωστός ο drummer με το ΩΡΑΙΟ TOUCH, ΔEN EIXA ΞΑΝΑΚΟΥΣΕΙ τόσο ωραίο ήχο στο συγκεκριμένο χώρο  ;D ;D ;D  μας έφυγε το άγχος ότι κάτι δεν είχαμε στήσει καλά  ;D ;D ;D όταν ΒΑΡΑΓΕ ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ο ήχος ΓΑΜΟΥΣΕ, αλλά άμα βάλεις μέσα σκατά, σκατά θα πάρεις. Και δε μιλάω ότι ήταν κουλός ο κάφρος ντράμμερ, μιλάμε τον κώλο του έπαιζε σε αξίες, αλλά από ήχο μυρωδιάς.

Βέβαια στη συγκεκριμένη περίπτωση με τους dream theater μιλάμε για άλλο επίπεδο, αλλά το touch είναι touch, γεννιέσαι κατά κάποιο τρόπο μεγάλος τατσιέρης  ;D ;D ;D π.χ. τόσοι μεγάλοι πιανίστες υπήρξαν και ακούς gould ή richter και αμέσως καταλαβαίνεις το άγγιγμα, δε διδάσκεται αυτό, είναι προσωπική αισθητική να το φτάσεις σε τέτοιο επίπεδο, η σωστή πάντως τεχνική, να παίζεις δηλαδή ΑΝΕΤΑ επιτρέπει και την μεγάλη και άνετη έκφραση.   

 

[Superfunk]

Στα ντραμς το touch είναι τα α και το Ω στον ήχο.Στο ΙΔΙΟ ακριβώς drumset με τα ίδια μικρόφωνα και settings η διαφορά από ντράμερ σε ντράμερ είναι από σημαντική ως και κολοσσιαία, αυτό τουλάχιστον γνωρίζω εκ προσωπικής Μπύρας ηχογραφώντας ντράμερ εδώ και τριάντα χρόνια...

Αλλά δες και τα δύο οβιδεο που παραθέσαμε ο ΘΕΟΣ ίσα που τα άγγιζει τα τΟΥμπανα και ακούς τον καλύτερο ήχο ταμπούρου όλων των εποχών από στήσιμο της πυρκαγιάς σε θεατράκι στο Τόκυο και ο άλλος με σαράντα μικρόφωνα και καθιδρος από την προσπάθεια βγαίνει ήχο...μετρίως μέτριο και πάντα μέτρημενο.

Κοίτα όμως και πως ΚΟΙΤΑΖΕΙ το hi hat o ΘΕΟΣ σαν να θέλει να του κάνει ΣΕΞ ένα πράμα. 

Αλλά άσε τον Θεό που έτσι κι αλλιώς είναι εκτός συναγωνισμού,σαν ταινία του Φελίνι σε φεστιβάλ ένα πράμα .

Άκου τον ήχο του Αυστραλού και του Lang και θα ακούσεις μεγάλη διαφορά,δεν θυμάμαι αν τους έχει και στο ΙΔΙΟ σετ ,αν τους έχει θα την ακούσεις.

Ο Lang που παίζει και ΟΛΑ τα είδη μουσικής και πολύ ποπ ,ροκ ,fusion σαν session είναι σαφώς ο καλύτερος ηχητικά.

Και είναι και ΤΕΧΝΙΚΑ εξωγήινος.

Για να είμαστε όμως και δίκαιοι προς τον Βαγγέλη την ΓΚΡΟΥΒΑ του Portnoy δεν την έχει κάνεις .

 

[manosx]

Κοίτα όμως και πως ΚΟΙΤΑΖΕΙ το hi hat o ΘΕΟΣ σαν να θέλει να του κάνει ΣΕΞ ένα πράμα. 

Κοίτα να δεις σύμπτωση, και εγώ όταν βλέπω αυτό το hi hat κάπως έτσι αισθάνομαι.

 

[Yameth]

Εκ πείρας, συμφωνώ κι εγώ απόλυτα για τον ήχο. Οχι αυτόν του στούντιο, τον εφεδιασμένο.

Αλλά όπως είπε ο manosx. Η βασική δουλειά του ηχολήπτη είναι να καταγράψει πιστά το όργανο, όχι να το μεταλλάξει. Οι μεταλλαγές προκύπτουν για άλλους λόγους, όταν δεν βγαίνει ήχος.

Δεν θα ξεχάσω παίζοντας με τον Γιώργο Μεταλληνό κάποια χρόνια το ότι καθόταν σε ΟΠΟΙΟ κιτ και hihat έβρισκε στο κάθε μαγαζί που παίζαμε και έβγαζε το 80% του ήχου του. Το κούρδιζε προσεκτικά για 5 λεπτά, όχι παραπάνω, έστηνε το σετ στα μέτρα του και είχαμε ήχο. Ωραία σφιχτή κάσα και ταμπούρο και ελεγχόμενο hihat που δεν ξύριζε σκαλπ. Χτύπαγε στα σημεία που πρέπει με την απαιτούμενη δύναμη και όχι παραπάνω.

Οπως είπα όμως και πριν εδω το επίπεδο είναι απο εκεί και πάνω, οπότε τα περι ήχου είναι ηθελημένα και μέρος ης άποψης του καθενός τους. Αν αρέσουν σε εμένα ή τον κύριο Μάκη είναι αδιάφορο. Αρέσουν σε αυτούς που τους προσέλαβαν.

 

[sultan of string]

εμενα παντως απ τα βιντεο μου αρεσε η επαγγελματική προσεγγιση. ολοι βγαζαν τον ηχο τους ολοι ακουγανε αψογα με τα in ears κανεις υποψηφιος δεν ηρθε σε δυσκολη θεση τουλαχιστον στον τομεα αυτο

 

[vagelism]

η αποψη μου ειναι οτι ο ηχος καθε ντραμμερ...ειναι 50% το touch του...30% ο ηχοληπτης {με τα μηχανηματα του} και 20 % το οργανο που παιζει.

Ενω εχω ακουσει εκατονταδες ντραμμερ, πολλοι απο αυτους απαρτιζουν την αφροκρεμα της παγκοσμια μουσικης κοινοτητας, πολυ σπανια παθαινω πλακα με τον ηχο.

2 ντραμμερ ξεχωριζουν ηχητικα για μενα.

ο ενας ειναι ο Dave Weckl..που ακομα  και σημερα..το masterplan {1990!!!} αποτελει σημειο αναφορας ηχου τυμπανων... και ο Simon Philips που παντα εχει εξαιρετικο ηχο..ειτε σε δισκογραφια ειτε σε Live.

ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ..ειναι και ηχοληπτες...που σημαινει οτι ελεγχουν  απο μονοι τους το 80% του ΣΥΝΟΛΙΚΟΥ ηχου τους.

TΥΧΑΙΟ?