Τι μας φτιαχνει κ τι μας τη σπαει οταν παιζουμε

[metalash]

Κ δεν εννοω οταν παιζουμε κρυφτο (για να μην μου γραψετε οτι σας τη σπαει να τα φυλατε :lol: ).Τι ειναι αυτο που πραγματικα σας κανει να πατε να παρετε στα χερια σας την κιθαρα σας το μπασο σας?τι σας φτιαχνει οταν παιζετε?Τι σας τι σπαει οταν παιζετε?

Εμενα μου τη σπαει οταν παιζω:η γιαγια μου που βλεπει ισπανικα, τα καναρινια της μανας μου που με συνοδευουν στην κιθαρα (τα σκασμενα οτι ωρα την ακουσουν αρχιζουν και κελαηδανε...λετε να κανω μπαντα με τα σκασμενα? <>?), ο σκυλος μου που οταν αρχιζω τις ψιλες αρχιζει κ κλαιει κ ενοχλει τη γιαγια μου που βλεπει ισπανικα γιατι δεν ακουει απο το τσιτσιρισμα των πουλιων κ ξεσπαει στο σκυλο κ τελος φυσικα αυτος που θα ερθει να μου πει να κλεισω την κιθαρα για ολα τα παραπανω!!! Αλλα....

Με φτιαχνει απιστευτα που το παραπανω σκηνικο δεν γινεται συνεχεια γιατι ειμαι συνεχεια σχεδον μονος στο σπιτι, ο ηχος που εχω, το οτι γραφω οτι παιζω κ μετα ακουω τι επαιζα, οτι jammaro με φιλους μου που δεν ακουνε metal κ τα βρισκουμε,οτι δεν χρειαζεται να εχω ως διασκεδαση το "εξω" γιατι "μεσα" ειμαι καλυτερα!!!

Εσεις??

 

[Takis Politis]

λοιπον εκνευριζομαι αφανταστα:

1)οταν ειμαι εκτος Pitch

2)οταν δεν μου κατεβαινουν νεες ιδεες οταν παιζω

3)οταν δεν μπορω να κανω δυνατα vibrata λογω κουρασης των δαχτυλων μου ειδικα στα 4 πρωτα ταστα και στις..ψιλες Ε και Β

4)οταν θελω να δυναμωσω και αλλο τα Monitor αλλα η κιθαρα ειναι τοσο δυνατα που δεν μπορω να τα ανοιξω πιο πολυ και η κιθαρα ειναι πολυ πανω απο το backing track.βεβαια εγω αντι να τα φερω στα ισα και να ακουγονται το ιδιο, η κιθαρα ειναι κλασσικα πιο δυνατα απο το backing...λογω πορωσης.

φτιαχνομαι οταν ισχυουν ολα τα αντιθετα και θα φτιαχτω ακομα πιο πολυ οταν παρω πιο δυνατα monitor... :lol:

ακομα φτιαχνομαι με τον ηχο που εχω φτιαξει οταν παιζω σε..αρκετα μεγαλες εντασεις.ο ηχος ειναι μοναδικος μπορω να πω,αλλα μου..στοιχισε..χεχε

ακομα εκνευριζομαι οταν η γιαγια μου,(ενω της το εχω πει χιλιες φορες να μην το ξανακανει)ερχεται την ωρα που ηχογραφω και που εχω τα ακουστικα στα αυτια μου και-προσεχτε σκηνικο τωρα-μου χτυπαει την πλατη την ωρα που εγω ..τα δινω ολα για να παιξω καλα στην ηχογραφηση και μου λεει:τακη μου, οι πατατες και η σαλατα ειναι ετοιμα ελα να φας... :?

ειναι και αλλα που βαριεμαι ομως να σκεφτω τωρα γιατι ειμαι αραχτος με το φραπεδακι διπλα μου

 

[nuno]

Πολλά...αλλά αυτό που είπε ο Τάκης για τις ιδέες (που δεν έρχονται) είναι όντως σπαστικό.

Επίσης όταν στις πρόβες χτυπάει το κινητό του ερωτοχτυπημένου κιθαρίστα μας, και σταματάει ν' απαντήσει...

Όταν δεν "βγαίνουν" πράγματα που πριν έβγαιναν. Συνήθως αυτό συμβαίνει τέτοια εποχή, μετά από διακοπές.

ΥΓ1. Δηλαδή να χαίρομαι που οι γιαγιάδες μου δεν ζουν?

ΥΓ2. Μου τη σπάει που είμαι ακόμα στη δουλειά και το Χ-99 μόνο του στο στούντιο.

 

[wasted]

Μου τη σπάει:

1) Όταν η φράση είναι δύσκολη και βγαίνω εκτός χρόνου

2) Όταν υπάρχουν διάφορα σολιστικά σχεδόν όμοια μεταξύ τους, και τα μπερδεύω ή τα ξεχνάω, ιδιαίτερα σε κατάσταση ταχείας εκμάθησης, (προ live κλπ)

3) Όταν ο μπασίστας έχει πάρει θέση σπέναντί μου και κοιτάει τι παίζω για να παίξει.

4) Όταν ανακαλύπτεις ότι δεν πάει άλλο, οι τραγουδιστές σου χρειάζονται επειγόντως μαθήματα ορθοφωνίας

Με φκιαν΄

1) Όταν παίζω σωστά και ολοκληρωμένα ένα σόλο.

2) Όταν με το μπασίστα μιλάν τα μάτια

3) Οι σωστά χρονισμένες διφωνίες με πλήκτρα.

4) Όταν υπάρχει καλό φενγ σουι στην perfomance, και την καταβρίσκουμε με αυτά που παίζουμε. (Με ωραίο groove, δεμένο rhtyhm section κλπ)

5) 'Οταν έχει πολλά πιπίνια απο κατω.

 

[Takis Politis]

Με φκιαν΄

5) 'Οταν έχει πολλά πιπίνια απο κατω.

:lol: :lol: :lol: δικος μου εισαι εσυ :lol: :lol:

 

[Silot]

Μια που εμένα είναι η δουλειά μου το να παίζω θα το σοβαρέψω λιγάκι !!

Στα studio sessions :

-Το "άντε να τελειώνουμε"

-Το να μην ξέρει ο παραγωγός τί ακριβώς θέλει

-Το να μη με αφήνουν να φτιάξω τον ήχο που ξέρω πως κάνει για το κομμάτι

-Το Pod !!! Εχει καταντήσει αηδία πια η ατάκα "μα γιατί να στήνουμε μικρόφωνα τώρα αφού έχουμε το Pod να κάθεται ?" Γκρρρρρ !!

Στα live :

-Tα απαράδεκτα stage monitors

-Οι νοικιασμένοι Fender Twin Reverb που έχουν να τους αλλάξουν λάμπες απο το 1971

-Το κοινό όταν εγώ χτυπιέμαι στο How you remind me κι αυτοί περιμένουν απαθείς να δουν "που το πάω" (το 'χω ακούσει κι αυτό )

-Το να έχω πιεί το μισό μπάρ και να μην "κλειδώνω" ρυθμικά !!!

 

[Goatbarber]

Εμενα τα μοναδικα δυο πραγματα που μου τη σπανε, ειναι οταν παιζω συνεχεια "τα ιδια" και οταν με διακοπτουν πανω στην καυλα μου......

Αυτο που πραγματικα με φτιαχνει ειναι το γεγονος του οτι οταν παιζω (πραγματικα) πηγαινω σε αλλο κοσμο.. (οταν γουσταρω απειρα το κομματι εννοειται..) πολλες φορες οταν τελειωνω ειναι σαν να ξυπναω.. Μπορει να μη με πιστευει καποιος, αλλα ετσι νιωθω πραγματικα...και αυτο ειναι που με ωθει να παιζω κιθαρα... Ισως να οφειλεται σε προσωπικο ψωνιο που δε μπορω να εξωτερικευσω μπροστα σε κοσμο, γιατι φανταζομαι οτι παιζω λαιβ οταν παιζω κιθαρα στο σπιτι....Και φυσικο επομενο ειναι να με πορωνει ο καλος (για τα αυτια μου) ηχος...

 

[Goatbarber]

Μια που εμένα είναι η δουλειά μου το να παίζω θα το σοβαρέψω λιγάκι !!Στα studio sessions :

-Το "άντε να τελειώνουμε"

-Το να μην ξέρει ο παραγωγός τί ακριβώς θέλει

-Το να μη με αφήνουν να φτιάξω τον ήχο που ξέρω πως κάνει για το κομμάτι

-Το Pod !!! Εχει καταντήσει αηδία πια η ατάκα "μα γιατί να στήνουμε μικρόφωνα τώρα αφού έχουμε το Pod να κάθεται ?" Γκρρρρρ !!

Στα live :

-Tα απαράδεκτα stage monitors

-Οι νοικιασμένοι Fender Twin Reverb που έχουν να τους αλλάξουν λάμπες απο το 1971

-Το κοινό όταν εγώ χτυπιέμαι στο How you remind me κι αυτοί περιμένουν απαθείς να δουν "που το πάω" (το 'χω ακούσει κι αυτό )

-Το να έχω πιεί το μισό μπάρ και να μην "κλειδώνω" ρυθμικά !!!

Και τι σου αρεσει???????? :?: :?: :roll: :roll: :lol: :lol: :lol:

 

[Trolley]

Εμένα μου τη σπάει το ότι είμαι μόνος μου. Αυτό συμβαίνει εδώ και 15 χρόνια περίπου, καθώς οι άξιοι συνοδοιπόροι μου τράβηξαν διαφορετικούς δρόμους. Το ξέρω ότι ακούγεται pathetic, αλλά είναι η αλήθεια.

 

[Goatbarber]

λοιπον εκνευριζομαι αφανταστα:4)οταν θελω να δυναμωσω και αλλο τα Monitor αλλα η κιθαρα ειναι τοσο δυνατα που δεν μπορω να τα ανοιξω πιο πολυ και η κιθαρα ειναι πολυ πανω απο το backing track.βεβαια εγω αντι να τα φερω στα ισα και να ακουγονται το ιδιο' date=' η κιθαρα ειναι κλασσικα πιο δυνατα απο το backing...λογω πορωσης.

φτιαχνομαι οταν ισχυουν ολα τα αντιθετα και θα φτιαχτω ακομα πιο πολυ οταν παρω πιο δυνατα monitor... :lol: [/quote']

:lol: :lol: :lol: Πιστευω να μην εισαι ετσι και στη μπαντα????? Εεεε??? Γιατι θα σε διωξουνε!!!! :lol: :lol: :lol:

 

[Goatbarber]

Εμένα μου τη σπάει το ότι είμαι μόνος μου. Αυτό συμβαίνει εδώ και 15 χρόνια περίπου' date=' καθώς οι άξιοι συνοδοιπόροι μου τράβηξαν διαφορετικούς δρόμους. Το ξέρω ότι ακούγεται pathetic, αλλά είναι η αλήθεια.[/quote']
Βρες καινουριους (ΚΑΤΑΛΗΛΟΥΣ) συνοδιπορους....!!!!

 

[Betty The Raccoon]

Μου αρέσει γιατί:

1)Μπορώ να εξωτερικεύσω τα συναισθήματα μου μουσικά

2)Θέλω να δημιουργώ και να συνθέτω μουσική

3)Να ψάχνω καινούριους ήχους

4)Να παίζω με την μπάντα μου

Μου τη σπάει:

1)Όταν οι χορδές θέλουν άλλαγμα και βαριέμαι να τις αλλάξω

2)Όταν δεν ικανοποιούμε με τον ήχο μου(είτε live είτε στην πρόβα)

3)Όταν στη σκηνή τα δίνω όλα να βγάλω ενέργεια και ο κόσμος χασμουριέται

4)Όταν ενώ αυτοσχεδιάζω η έμπνευση κάνει φτερά

Τέλος μου τη σπάει γιατι τα πιπίνια του βόλευ είναι πιο κοντά στον taki παρά σε μένα :lol: :wink:

 

[Takis Politis]

:lol: :lol: :lol:

ο χειμωνας ερχεται...υπομονη.

μονο την ζεστασια του σπιτιου του τακη θα θελουν σε λιγο καιρο ολα αυτα... :lol: :lol:

 

[ikon]

Το πράγμα που μου τη σπάει περισσότερο είναι το ότι για να ξεκινήσω να γράψω κάτι πρέπει: Nα ανοίγω το pc/mixer/monitors/cubase/vst's/ να ψάχνω στο kontakt για όργανα, να κάνω ρυθμίσεις στα vst να συνδέω την ακουστική, να ρυθμίζω το korg να γράφω τα drums κ.τ.λ..... :x και όλα αυτά απο ενα άτομο που δεν ξέρει στο cubase να ορίσει σε μια νότα να κάνει pitch bend χωρίς να χρησημοποιήσει live τη "ροδέλα".... καταλαβαίνετε πόσο σπαστικό είναι αυτό....στο τέλος δεν μπαίνω καν στη διαδικασία.....

Επίσης μου την έσπασε προχθές που είχαν έρθει κάτι φίλοι μου και παίζαμε στην βεράντα (είναι ψιλοερημιά εκεί που μένω) και όταν είπα να παίξω λίγη τρομπέτα (εντελώς άσχετος) ξαφνικά ακούστηκαν κάτι πυροβολισμοί απο κάποιον μακρινό γείτονα μάλλον.... :lol: :lol: οι οποίοι σταμάτησαν όταν σταμάτησα και εγώ...

Αυτό που μου αρέσει είναι φυσικά η στιγμή που ακούω το τελικό αποτέλεσμα αυτού που έχω γράψει....μπορεί να το ακούω και για μια ώρα συνεχώς κάνοντας κύκλους στο δωμάτιό μου...τρομερή ικανοποίηση και ευφορία μπορώ να πω...

Επίσης μου αρέσει πολύ όταν με ανέχονται οι άλλοι στο στούντιο και με αφήνουν να τραγουδάω καμιά φορά...

 

[metalash]

Ελπιζω το στουντιο να ειναι καλα μονωμενο γιατι βλεπω το γειτονα να παρακολουθει που πας!!!Θα σε φαει μπαμπεσικα....

 

[jonn]

Likes:

1.) Όταν η μπάντα έχει 5/5 μέλη σε φόρμα και αποδίδει

2.) Τα recording sessios, γιατί γράφω για κάθε κομμάτι 5-6 riffs και διαλέγω τα καλύτερα για να μπουν στο mix

3.) Όταν ολοκληρώνω ένα νέο κομμάτι και σκέφτομαι πως θα το γουστάρουν κι οι υπόλοιποι

4.) Όταν ο πληκτράς "σκίζει" το Nord Lead 2 εν είδη solo κάτω από τις βρώμικες κιθάρες

5.) Όταν στο τέλος ενός live δεν ακούω κάλπικα συγχαρητήρια από γνωστούς, αλλά βλέπω άγνωστες φάτσες χαμογελαστές να σφυρίζουν ένα refrain.

Dislikes:

1.) Η αίσθηση πως έγραψα κάτι που θυμίζει κάτι γνωστό

2.) Ο κακός ήχος που έχω σπίτι με την κιθάρα line in στο PC γιατί ο JCM 800 θέλει καλό μικρόφωνο που δεν έχω και δεν μπορώ να γράψω

3.) Ο bass player όταν προσπαθεί να παίξει ένα guitar riff για να με πείσει ότι δεν είναι δα και τόσο δύσκολο...

4.) Όταν ο drummer βαριέται και θεωρεί ότι midtempο είναι τα 60 bpm

5.) Όταν δεν έχω χρόνο για π΄ροβες λόγω διαβάσματος (ευτυχώς σε ένα μήνα το πρόβλημα αυτό θα εξαλειφθεί άπαξ δια παντός!)

 

[not_guilty]

Μου αρέσει ...

Το ταξίδι που σε βάζει το κομμάτι...

Ο πειραματισμός με τους ήχους

Όταν το κομμάτι γκρουβάρει και το ακούω συνέχεια ψάχνωντας για μικρές λεπτομέρειες προς διόρθωση..

Δεν μου αρέσουν :

Οι φτηνοί στίχοι,

Οι κολλητοί και συγγενείς που θέλουν να γράψουμε κομμάτι κατα παραγγελία...

Ο χρόνος που πηγαίνει χαμένος όταν είσαι με παραπάνω απο ένα άτομο...

ΑΥΤΑ

 

[kaisos]

(+)

Το καλό κλίμα σε ένα σχήμα..

(-)

Οι πληκτράδες... (Δεν έχω καταφέρει να συνενοηθώ με κανέναν ποτέ...)

 

[fenderiarhs]

+

Οταν γουσταρω/ουμε (για οποιονδηποτε λογο)

-

Οταν δεν γουσταρω/ουμε (για οποιονδηποτε λογο)

 

[elavd]

Μου αρέσει:

1) Oταν έχω καινούριες χορδές και το χέρι "πετάει" πάνω στo μανίκι (τρόπος του λέγειν, γιατί μάλλον εμένα θα έπρεπε να ονομάσουν Slowhand και όχι τον Clapton...)

2) Ο αυτοσχεδιασμός με την μπάντα πάνω σε γνωστό θέμα, όπου μπορεί να ξεκινήσει από reagge και να καταλήξει σε ηπειρώτικο...

3) Όταν ανακαλύπτω κάτι καινούριο στο παίξιμο και νιώθω στιγμιαία σαν κάτι να "ξεκλείδωσε" μέσα μου

4) Το επιδοκιμαστικό χαμόγελο από τα μέλη της μπάντας σε ένα πρωτότυπο ρυθμικό που θα κάνω και αντίστροφα

5) Το στήσιμο ενός live και η προετοιμασία

Δεν μου αρέσει:

1) Όταν δε μπορώ να κάνω πρόβα επειδή οι άλλοι δεν προλαβαίνουν

2) Όταν ο μπασίστας δε θυμάται τίποτα από το κομμάτι και κοιτάει εσένα να δει τι παίζεις (το έκλεψα αυτό) ή όταν του λες "πάμε να παίξουμε το ...τάδε κομμάτι" και ρωτάει "ποιο είπαμε ότι είναι αυτό;"

3) Όταν το κομμάτι είναι από ΜΙ και ο τραγουδιστής ταδουδάει σε ΜΙ+ 1/2 bend...

4) Όταν βρίσκω γνωστούς από παλιά και έρθει η κουβέντα στη μουσική και ακούσω την ατάκα "άντε ρε !! ακόμη παίζεις κιθάρα;"...λες και η κιθάρα είναι τσιγάρο που κόβεται ή σα να υποννοούν "μεγάλωσες πια, δε σοβαρεύτηκες ακόμη;"...

5) Η έλλειψη έμπνευσης

6) Το άγχος πριν το live που συνοδεύεται από σφίξιμο στο στομάχι και ιδρωμένα χέρια

7) Τα τεχνικά προβλήματα που σχεδόν ΠΑΝΤΑ προκύπτουν τελευταία στιγμή...

κ.α.