- Μηνύματα
- 10
- Πόντοι
- 3
Καλημέρα στην ομάδα,
Την πρωτοβουλία να ανοίξω το συγκεκριμένο thread πυροδότησε μια αγγελία που ανέσυρα από το section των μουσικών. Σε καμία περίπτωση δεν λογοκρίνω τον συνάδελφο μουσικό για την αμεσότητα των προθέσεων του , κάθε άλλο που εκτίμησα την ειλικρίνεια του σε αντίθεση με άλλους που η αναζήτησή τους δεν εμπεριέχει τέτοιες λεπτομέρειες για να μην αποθαρρυνθεί ο εκάστοτε ενδιαφερόμενος.
Όντας απογοητευμένος με την ελληνική πραγματικότητα διερωτώμαι τι είναι αυτό που περιορίζει τους μουσικούς να κάνουν συνεργασίες. Που ξεκινάει η χαρά της δημιουργικότητας, η πρόκληση των συνεργασιών και πειραματισμού, η ανάγκη να γίνεις καλύτερος μέσα από την μουσική και που τελειώνει ο εθελοντισμός, οι δωρεάν παροχές υπηρεσιών και η κατασπατάληση του προσωπικού χρόνου και χρήματος για το έργο ενός ατόμου-founder;
Άποψη μου είναι ότι όταν κάποιος αναζητά συνεργάτες- μετόχους μουσικούς για να διατηρηθεί το κεφάλαιο της μπάντας του τότε ο founder θα πρέπει να επιλέξει μεταξύ δύο εναλλακτικών:
1. Είτε θα επενδύσει οικονομικά βρίσκοντας κάποιον session μουσικό.
2. Είτε θα αναγκαστεί να συμβιβαστεί με την ιδέα ότι η ''επιχείρηση'' του χρεοκόπησε και το μετοχικό κεφάλαιο πλέον θα το διαχειρίζονται όλα τα μέλη που επενδύουν στην επιβίωση της μπάντας. Είτε το μέλος είναι νέο είτε παλιό.
Η λογική θα βρω εφήμερα μέλη για να καρπωθώ τα οφέλη από τον εθελοντισμό τους, μέχρι να βρω νέα εφήμερα μέλη για να προωθήσω την νέα μου δουλειά, είναι ένα ελληνικό φαινόμενο στην κοινωνία της μάταιης αναγνωρισιμότητας, που αν και επικρατεί εδώ και χρόνια πρέπει κάποτε να σταματήσει και αναφέρομαι σε όλους τους founders συγκροτημάτων που στερούν δικαιώματα από μέλη της μπάντας τους.
Θέλω να μοιραστούμε τις εμπειρίες μας και να κάνουμε έναν διάλογο για το πως οι επαγγελματίες ή οι ερασιτέχνες μουσικοί μπορούν να προστατευτούν από αυτήν την τάση.
Υ.Γ.: Ανέβασα την αγγελία όχι για να θίξω αλλά για να προβληματίσω.
Την πρωτοβουλία να ανοίξω το συγκεκριμένο thread πυροδότησε μια αγγελία που ανέσυρα από το section των μουσικών. Σε καμία περίπτωση δεν λογοκρίνω τον συνάδελφο μουσικό για την αμεσότητα των προθέσεων του , κάθε άλλο που εκτίμησα την ειλικρίνεια του σε αντίθεση με άλλους που η αναζήτησή τους δεν εμπεριέχει τέτοιες λεπτομέρειες για να μην αποθαρρυνθεί ο εκάστοτε ενδιαφερόμενος.
Όντας απογοητευμένος με την ελληνική πραγματικότητα διερωτώμαι τι είναι αυτό που περιορίζει τους μουσικούς να κάνουν συνεργασίες. Που ξεκινάει η χαρά της δημιουργικότητας, η πρόκληση των συνεργασιών και πειραματισμού, η ανάγκη να γίνεις καλύτερος μέσα από την μουσική και που τελειώνει ο εθελοντισμός, οι δωρεάν παροχές υπηρεσιών και η κατασπατάληση του προσωπικού χρόνου και χρήματος για το έργο ενός ατόμου-founder;
Άποψη μου είναι ότι όταν κάποιος αναζητά συνεργάτες- μετόχους μουσικούς για να διατηρηθεί το κεφάλαιο της μπάντας του τότε ο founder θα πρέπει να επιλέξει μεταξύ δύο εναλλακτικών:
1. Είτε θα επενδύσει οικονομικά βρίσκοντας κάποιον session μουσικό.
2. Είτε θα αναγκαστεί να συμβιβαστεί με την ιδέα ότι η ''επιχείρηση'' του χρεοκόπησε και το μετοχικό κεφάλαιο πλέον θα το διαχειρίζονται όλα τα μέλη που επενδύουν στην επιβίωση της μπάντας. Είτε το μέλος είναι νέο είτε παλιό.
Η λογική θα βρω εφήμερα μέλη για να καρπωθώ τα οφέλη από τον εθελοντισμό τους, μέχρι να βρω νέα εφήμερα μέλη για να προωθήσω την νέα μου δουλειά, είναι ένα ελληνικό φαινόμενο στην κοινωνία της μάταιης αναγνωρισιμότητας, που αν και επικρατεί εδώ και χρόνια πρέπει κάποτε να σταματήσει και αναφέρομαι σε όλους τους founders συγκροτημάτων που στερούν δικαιώματα από μέλη της μπάντας τους.
Θέλω να μοιραστούμε τις εμπειρίες μας και να κάνουμε έναν διάλογο για το πως οι επαγγελματίες ή οι ερασιτέχνες μουσικοί μπορούν να προστατευτούν από αυτήν την τάση.
Υ.Γ.: Ανέβασα την αγγελία όχι για να θίξω αλλά για να προβληματίσω.