Εάν μου επιτρέπεις, να ομιλήσω ως "μαστεράς", το mastering διαφέρει από το δήθεν mastering, ως προς τούτο: όταν ο πελάτης ακούσει το ηχογράφημα, πριν και μετά το mastering, με τις δύο εκδόσεις (πριν/μετά) σε ίδια στάθμη, με ακρίβεια 0,1 db, και κάθε φορά, που η ακρόαση "γυρίζει" στην "μαστεραρισμένη" έκδοση αντιδρά με ενθουσιασμό, τότε έχουμε ορθό mastering. Επειδή πρόκειται περί αντιλήψεως ερεθισμάτων, από το σύστημα της ανθρώπινης ακοής, η απάντηση, εν ολίγοις, είναι απλή. Εάν ακούμε κάτι, και μας δημιουργεί τρομερά ευχάριστο συναίσθημα, σημαίνει επιτυχία. Άκουσε το mastering του Doug Sax στην αυθεντική κυκλοφορία του "The Wall". Χρειάσθηκε ο μέγας τούτος μαστεράς, να εξηγήσει ή αναλύσει, σε τι διαφέρει το mastering από το ψευτοmastering; Τώρα, ως προς τεχνικές λεπτομέρειες κλπ κλπ, από την οπτική μου τουλάχιστον, επίτρεψέ μου, στον λόγο όλοι είμαστε γενναιόδωροι. Το αποτέλεσμα μετράει.