wasted_sunsets, ήταν λίγο απότομη η τοποθέτησή μου - συμπάθα με.
Και συμφωνώ ότι δεν είναι το ίδιο να κλέβεις μία τσάντα πατάτες με το να αμελείς να πληρώσεις το μερτικό σου σε πνευματικά δικαιώματα (παρεπιπτόντως, διανοητική ιδιοκτησία είναι ο "νέος" σωστός όρος).
Στη μία περίπτωση είναι άμεση απώλεια, στην άλλη διαφυγόν κέρδος.
κακά τα ψέματα όμως. Δύο πράγματα οδηγούν στην πειρατεία: Η ανωνυμία και η απαξίωση του μηχανισμού της νόμιμης διάθεσης του προϊόντος. (Έλα μωρε, οι εταιρείες είναι κακές, τρώνε τα λεφτά των δημιουργών, ας τους κλέψω κι εγώ λίγο να αισθανθώ για μια στιγμή Ρομπέν των δασών.)
Νομίζω η βασική διαφωνία μου σε όλο το συλλογισμό σου εντοπίζεται στο ακόλουθο.
Το χρήμα είναι το μέσο. ... Κινητήριος δύναμη είναι η τεχνολογική εξέλιξη και η καινοτόμα έρευνα. Εντύπωση μου είναι ότι αυτή ασκείται από νέους ανθρώπους που έχουν όρεξη για δημιουργία.
Σαφώς, όρεξη για να δημιουργήσουν κάτι καινούριο και να βγάλουν λεφτά ή για να γίνουν διάσημοι.
Από μία καλή ιδέα μέχρι την ολοκλήρωση ενός προϊόντος (ακόμη και αν αυτό είναι μία δικτυακή υπηρεσία) χρειάζονται επενδύσεις σε ανθρώπινο δυναμικό και εξοπλισμό. Ακόμη και μόνος σου να είσαι πρέπει να επενδύσεις το δικό σου χρόνο. Κανένας επιστήμονας δεν θα κάτσει να φάει μήνες ή χρόνια δουλεύονας για μια νέα ιδέα χωρίς να πληρώνεται. Αν το κάνει, προσδοκά να βγάλει χρήματα από αυτό στο μέλλον. Η εικόνα του τρελλού επιστήμονα και της έρευνας για την έρευνα έχει πεθάνει προ πολλού.
Δεν υφίσταται τεχνολογική εξέλιξη χωρίς την παράλληλη επιχειρηματικότητα. Γι απαράδειγμα, αν εταιρείες στα μέσα των 90's δεν έσπρωχαν προς τη μαζικοποίηση του internet και την δημιουργία του σε προιόν και σε μέσο για να διακινήσεις άλλα προϊόντα, τότε εμείς σήμερα δεν είχαμε πιάσει την κουβέντα στο noiz.
Το δε highlight του internet ακόμη θα ήταν η καφετιέρα στο CERN.
Προφανώς οι εταιρείες δεν είναι αγαθές - και δεν έχουν αυτοσκοπό την ανάπτυξη. Το κάνουν όμως για να αυξήσουν το κέρδος τους και να απαντήσουν στον ανταγωνισμό. Και αν θέλεις μπορεις να γίνει αποδέκτης των υπηρεσιών, προιόντων τους.
Υπό αυτό το πρίσμα, σε σχέση με το τι χρωστάμε στις εταιρείες, θα πω ότι χρωστάμε όσα αγοράζονται και πουλιούνται. Όποις ζεί στο βουνό σε μία καλύβα και τρώει ψάρια από το ποτάμι που τα ψαρεύει με το καλάμι του, μάλλον δεν χρωστάει στις εταιρείες τίποτα και δεν τις έχει ανάγκη. Ή μάλλον χρωστάει. Την πετονιά και το αγκίστρι.
EDIT:
Προς όλους: Να συμπληρώσω ότι και από το Ναπστερ έχω κάτεβάσει mp3 και αργότερα torrents, και σπασμένα προγράμματα έχω χρησιμοποιήσει. Περιστασιακά και για διάφορους λόγους και βασικά στο παρελθόν. Έτσι για να μην φανεί ότι παριστάνω τον ηθικολόγο. Ο αναμάρτητος εξ υμών πρώτος το post εφ' εμού βαλέτω.
